Η βαριά καταχνιά μιας doom αισθητικής αρχίζει να εξαπλώνεται από το γραφικό Μαγδεμβούργο με τους νεοεμφανιζόμενους Otrere και το άλμπουμ τους “Odyssey of Agony”. Αν και το όνομα παραπέμπει στην μυθική βασίλισσα των Αμαζόνων Οτρήρη, η θεματολογία τους δεν εμπνέεται από μυθολογικά μοτίβα ούτε καταπιάνεται με απαρχαιωμένες ιστορίες του παρελθόντος. Προτεραιότητα για τους Otrere είναι η εξερεύνηση της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης ψυχής και τα επώδυνα συναισθήματα που αναδύονται από την ύπαρξή της.
Ο Martyr (lead vocals, rhythm guitar) με θητεία σε αρκετές black metal μπάντες, ο Cassius (backing vocals, lead guitar) με έντονη ενασχόληση σε death metal σχήματα και ο Steven (bass) με τον Tito (drums) αποτελούν την σύνθεση των Otrere. Απόλυτα συνειδητοποιημένοι στην “εικόνα” που θέλουν να προβάλουν, αγκαλιάζουν την μορφή που πήρε το doom την δεκαετία του ’90. Αν οι φανατικοί οπαδοί των My Dying Bride είναι σήμερα απογοητευμένοι που το συγκρότημα μπήκε στον “πάγο”, το “Odyssey of Agony” θα αποτελέσει έστω και προσωρινά ένα ενδιαφέρον λυτρωτικό βάλσαμο.
Η βαριά υγρή ατμόσφαιρα στο ξεκίνημα του “Descend into Nothingness” (σχεδόν 12λεπτο) διαμορφώνει από νωρίς το τοπίο, η ακουστική κιθάρα (που θα παίξει καθοριστικό ρόλο σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ) προετοιμάζει το έδαφος, για να εκτυλιχθεί το δράμα αργά και βασανιστικά. Οι ταχύτητες είναι οι πλέον χαμηλές, από τα ογκώδη riffs της κιθάρας, το διακριτικό μπάσο και τα στιβαρά τύμπανα. Οι φωνές του Martyr και του Cassius εναλλάσσονται, πότε με πένθιμες απαγγελίες πότε με οργισμένα growls χωρίς να αλλάζουν τις διαθέσεις κρατώντας το ύφος σταθερό πάντα σε “μαύρη” απόχρωση.
Το “A Mere Creature” που ακολουθεί ανεβαίνει “σκαλοπάτια” ενέργειας και ταχύτητας, τα ντραμς πρωταγωνιστούν με τις κάσες να παίρνουν φωτιά, για να βγάλουν μένος και να επαναφέρουν σημεία ζωής παραμερίζοντας τον λήθαργο. Η ένταση εξαπλώνεται πειστικά και μετά από ένα μικρό διάλειμμα που θα φέρει πρόσκαιρη γαλήνη, θα γιγαντωθεί κατακόρυφα εν μέσω μιας ευκολομνημόνευτης μελωδίας, ενώ οι κιθάρες ακολουθούν ενδιαφέρουσες “διαδρομές” που αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά.
Η ακουστική κιθάρα έχει πραγματικά την τιμητική της, διανθίζοντας με ποικιλία ηχοχρωμάτων την ατμόσφαιρα, έχοντας διπλό καθήκον πότε να οδηγεί την κυρίαρχη μουσική φόρμα πότε να παρεμβάλλεται καίρια αφήνοντας ένα “φωτεινό” στίγμα. Και το “Prophecy” συνεχίζει πειθαρχημένα να περιγράφει την φορτισμένη απόγνωση, με τρεις διαφορετικούς τύπους φωνητικών (μια black metal επιρροή προστίθεται) που εμφανίζονται εναλλάξ, σε έναν ρυθμό που φθίνει σταδιακά μέχρι να σβήσει μοιρολατρικά.
Αυτά τα δύο κομμάτια ήταν και τα μικρότερα σε διάρκεια, η μπάντα αρέσκεται να βρίσκει περισσότερες ευκαιρίες έκφρασης σε μακρόσυρτες εμπνεύσεις, όπως οι τρεις εννιάλεπτες δημιουργίες που ακολουθούν και αποτελούν το δεύτερο μισό του “Odyssey of Agony”. Πρώτο το “Fever Dream” πιστό στο σκηνικό που στήθηκε με μπόλικη αυτοπεποίθηση, άλλοτε με “γήινες” και άλλοτε με ερεβώδεις φωνές εξωτερικεύει μια καταθλιπτική περιήγηση σε εφιαλτικές μνήμες. Η ενορχήστρωση κι εδώ βρίθει αξιοσημείωτων αλλαγών, εξαφανίζοντας τη μονοτονία, χωρίς όμως να διαταράσσει το μόνιμα φορτισμένο κλίμα.
Το “Statue of Helplessness” μπαίνει δυναμικά ανεμίζοντας νευρικά τη σημαία της απελπισίας και σέρνει στο διάβα της κάθε απόπειρα φωτεινότητας. Εξελίσσεται από ένα λυπημένο αργόσυρτο solo κιθάρας και καταλήγει σε βρυχηθμούς που παγιώνουν νομοτελειακά μια αναπόφευκτη κατάσταση ματαιότητας. Οι Otrere κρατάνε αμετάβλητη την ένδειξη της προσωπικής τους σκοτεινής πυξίδας και την αποτυπώνουν με πολυποίκιλες συνθέσεις. Πότε ξεχειλίζουν οργή με εκρήξεις επιβλητικών riffs, βαρύγδουπων τυμπανισμών, βαθιών μπασογραμμών και αβυσσαλέων φωνητικών πότε βυθίζονται στην κενότητα με νηφάλιες καθαρές φωνές και πινελιές ακουστικής κιθάρας.
Το τέλος αυτής της “καθόδου προς τον Άδη” γράφεται με το “Calm Waters” για να ολοκληρώσει ένα σκούρο παζλ με νοσταλγικά κομμάτια, ωδή στην ανυπαρξία και την προσωπική απώλεια μετά από μια άνιση εσωτερική πάλη. Όλα αυτά τα συναισθήματα ενσαρκώνονται από τη βούληση της μπάντας να πειραματιστεί, χρησιμοποιώντας έξυπνα μια ορχηστρική συνεργασία μεταβολών που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και διαιωνίζουν τον πόνο.
Είναι πραγματικά άξιο σεβασμού, πως με το πρώτο κιόλας άλμπουμ οι Otrere καταφέρνουν να φέρουν στην επιφάνεια από τα άδυτα του σκότους, κάθε μελανή πτυχή που επηρεάζει την επιβίωση της ύπαρξης, χωρίς να πέφτουν στην παγίδα της μονόπλευρης αποτύπωσης. Εμπλουτίζουν τον ήχο τους με απλές μελωδίες που εναλλάσσονται ισορροπημένα βγάζοντας αριστοτεχνικά την ανία έξω από το ζοφερό τους κάδρο. Τα περιθώρια εξέλιξης ενός είδους που φαίνονταν περιορισμένα, με το “Odyssey of Agony” διευρύνονται σε νέους μακρινότερους ορίζοντες. Ελπιδοφόρο ντεμπούτο, που δίνει υποσχέσεις για τη συνέχεια και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε μυημένους στο doom metal.
Είδος: Progressive/Doom Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Unknown
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Ιουλίου 2024
Γιώργος Καπετανόπουλος
