Με ένα περίεργο όνομα για μια σουηδική μπάντα, μας έρχονται από το βορρά με το παρθενικό τους άλμπουμ. Ανακινώντας το αργό και βαρύ δράμα του doom μαζί με το ρυθμικό καπνισμένο βρώμικο ρυθμό του stoner, ο βασικός συνθέτης και αρχηγός τους Nils μας δίνει ένα έργο που εφαρμόζει ιδανικά στα αυτιά των αναθρεμμένων με τις αρχές των μυθικών αρχόντων του metal από το Birmingham. Κάνουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του για το “Necropolis” για να ανακαλύψουμε πως είναι εμφανώς πιο πολυσχιδής από την αρχική εντύπωση που αφήνει η βαριά, σκοτεινή μουσική του.
Η εισαγωγή σου στο πνεύμα του συγκροτήματος περιλαμβάνει μια σύντομη περιγραφή σχετικά με τη σκιά της τοποθεσίας σας, της πόλης Gavle, στη μουσική σας. Ας ξεκινήσουμε από αυτό και ας μάθουμε περισσότερα για αυτή τη σύνδεση με το πνεύμα της μπάντας.
Λοιπόν, είμαστε από το Gävle, μια πόλη στη μέση της Σουηδίας. Είναι δύο ώρες με το αυτοκίνητο βόρεια της Στοκχόλμης – δεν είναι το βόρειο τμήμα της Σουηδίας, ούτε το νότιο, δεν είναι μεγάλο, δεν είναι μικρό, δεν έχει πολύ κρύο ή πολύ ζέστη… Είναι μια τυπική σουηδική πόλη, και δεν είμαι σίγουρος αν ή πώς αντανακλά στη μουσική μας. Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι ισχύει. Έχω ζήσει σε διαφορετικά μέρη της Σουηδίας και το μουσικό μου γούστο ήταν πάντα το ίδιο. Αλλά σε μια εισαγωγή/περιγραφή της μπάντας θα ήταν βαρετό να εστιάσουμε στην κανονικότητα της πόλης μας, οπότε η παρουσίαση της μπάντας στο bandcamp μας ήταν ένα είδος ευγενικής υπερβολής…
Το New Mexican Doom Cult είναι μάλλον ένα περίεργο όνομα για ένα συγκρότημα που προέρχεται από τον βορρά. Πώς καταλήξατε σε αυτό;
Όπως είπα, είμαστε από τη μέση της Σουηδίας, απομένει μεγάλη απόσταση σε αυτή τη χώρα πριν φτάσει κανείς στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Βορρά. Σχετικά με το όνομα, το σκέφτηκα πολύ καιρό πριν, πολύ πριν υπάρξει το συγκρότημα. Είχα κάνει μερικά αρκετά βαριά, κουρδισμένα τραγούδια πριν από πολλά χρόνια, και όταν τα φύλαξα σε ένα CD-R, το ονόμασα New Mexican Doom Cult. Το Νέο Μεξικό είναι ένα δροσερό μέρος (η έρημος, οι μπάντες, τα UFO κλπ), ακούγεται ωραίο και ήθελα ένα όνομα με γεωγραφική σύνδεση… Δεν ξέρω γιατί, απλά μου αρέσει ο ήχος του. Και το Doom Cult, αυτό ακούγεται καταστροφικό. Δεν συνειδητοποίησα τότε ότι στην πραγματικότητα υπήρχαν κάποιες περίεργες ομάδες, αιρέσεις ή λατρείες στο Νέο Μεξικό. Το όνομα δεν είναι αναφορά σε κάποιο υπάρχον από αυτά τα πράγματα.
Καθώς είσαι επικεφαλής σε αυτό το συγκρότημα, είσαι ο μόνος που μπορεί να μας ενημερώσει αν οι υπόλοιποι μουσικοί που συμμετέχουν στο άλμπουμ είναι μόνιμα μέλη και πόσο σημαντική ήταν η παρουσία τους στη δημιουργία του.
Αυτό το συγκρότημα είχε πολλά μέλη και ουσιαστικά ξεκίνησε με τέσσερις κιθαρίστες. Ήταν όλα για να περνάμε απλά καλά στην αρχή, και όλοι παίζαμε σε άλλα συγκροτήματα. Εμείς απλώς μαζευόμασταν περιστασιακά. Στη συνέχεια ηχογραφήσαμε μερικά τραγούδια, και ακουγόταν αρκετά καλά, και καταλήξαμε σε ένα πραγματικό συγκρότημα. Πήραμε έναν κανονικό ντράμερ και φτιάξαμε μερικά EP. Μετά, για διάφορους λόγους, το συγκρότημα έκανε ένα διάλειμμα, χάσαμε κάπως τον στόχο και το κίνητρο, υποθέτω. Η μόνη σταθερά στο συγκρότημα είμαι εγώ, αλλά ο Emil ήταν εκεί σχεδόν σε όλη τη διαδρομή. Τα ντραμς στο Necropolis είναι από δύο φίλους μας, τον Jonathan και τον Viktor, και υποθέτω ότι αν παίζαμε τώρα ζωντανά θα ζητούσαμε έναν από αυτούς ή και τους δύο. Είναι και οι δύο ωραίοι τύποι και πολύ καλοί ντράμερ. Δεύτερος κιθαρίστας μπορεί να είναι ο Johan, ο οποίος ήταν εκεί από την αρχή (αλλά εξαφανίστηκε λίγο μετά). Ο Emil θα έπρεπε να καταλήξει στο μπάσο, υποθέτω.
Το άλμπουμ είναι σφιχτό, συγκεκριμένο και ομοιογενές από την αρχή μέχρι το τέλος. Αλλά αν έπρεπε να πιάσεις την καρδιά του, ένα συγκεκριμένο κομμάτι που σημαίνει κάτι περισσότερο για τα αυτιά και την ψυχή σου, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Ευχαριστώ! Το 98% είναι γραμμένο από εμένα, και στίχους και μουσική, και παίζω σχεδόν όλες τις κιθάρες και το μπάσο σε αυτό. Ο Emil με βαρέθηκε πριν από λίγο καιρό, και για να είμαι ειλικρινής τον βαρέθηκα κι εγώ. Αλλά πάντα φαίνεται να κάνουμε ξανά ειρήνη και ήταν πάντα σημαντικό μέρος των New Mexican Doom Cult. Μου αρέσουν όλα τα τραγούδια, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. Υπάρχουν δυο που δεν κατέληξαν στο άλμπουμ, θα ήταν παράλογα μεγάλο, και υποθέτω ότι είναι τα λιγότερο καλά, ελπίζω. Νομίζω ότι το “Architect” είναι το καλύτερο τραγούδι, και μετά το “Necropolis” και το “Underground”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένες από τις επιρροές σου είναι μάλλον εμφανείς από την πρώτη στιγμή, αλλά θα ήταν πιο ενδιαφέρον να μάθουμε από σένα για καλλιτέχνες και συγκροτήματα οποιασδήποτε εποχής που έδωσαν κάτι περισσότερο στην τελική σου έμπνευση.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι Black Sabbath είναι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές εδώ, αλλά και οι Trouble, Pentagram, Sleep, Saint Vitus, The Obsessed, Hidden Hand, Uncle Acid and the Deadbeats, το πρώτο άλμπουμ του σουηδικού συγκροτήματος Stillborns. Καλή μπάντα με καλά τραγούδια και ήχο. Το αγαπημένο μου συγκρότημα όλων των εποχών είναι οι AC/DC με τον Bon Scott, και αυτό απέχει πολύ από doom και stoner μουσική, αλλά υποθέτω ότι υπάρχουν μερικά από τα άλλα εδώ. Υπάρχουν εκατομμύρια συγκροτήματα και καλλιτέχνες που με επηρεάζουν σαν συνθέτη: τραγουδιστές-συνθέτες από παλιά country μουσική, παλιά jazz, blues, folk μουσική, κλασική, funk, soul. Όλα μπορούν να μπουν στη μουσική και τους στίχους.
Μπορείς να μας δώσεις μια σύντομη στιχουργική περιγραφή για τα κομμάτια του δίσκου;
Μακάρι να μπορούσα, αλλά δεν μπορώ. Υπάρχει πολλή μυθολογία, θρησκεία και ιστορία. Μου αρέσουν πολύ τα πράγματα που είναι παλιά και επικά, και φυσικά προσφέρονται για αυτό το είδος μουσικής. Θάνατος, όλεθρος και σκοτάδι, αλλά προσπαθώ να μείνω μακριά από το φτηνό στοιχείο όλων αυτών. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή εκεί.
Ζώντας στα χρόνια της αμέτρητης ενημέρωσης και των πολυάριθμων συγκροτημάτων, έχεις πρώτα απ’ όλα τη βασική δυσκολία να προσεγγίσεις το κοινό μέσα από αυτό το πλήθος. Υπάρχει όμως και το καλλιτεχνικό θέμα να δημιουργήσεις τη δική σου ταυτότητα και στυλ και να κινηθείς σε κάτι προσωπικό. Πώς αντιμετωπίζεις όλη αυτή την κατάσταση;
Δεν ξέρω. Το κάνουμε αυτό με τους δικούς μας όρους, και δεν είμαστε νέοι (τουλάχιστον όχι εγώ), έχουμε οικογένειες και δουλειές και τα πάντα. Δεν εξαρτόμαστε από αυτό με κανέναν τρόπο, οπότε μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Δεν με ενδιαφέρει να αναλάβω δεσμεύσεις μόνο και μόνο για να “τα καταφέρω”. Μου αρέσει να γράφω μουσική και μου αρέσει να ηχογραφώ στο στούντιο και φυσικά να παίζω ζωντανά πότε πότε (ελπίζουμε περισσότερο στο μέλλον).
Ζώντας μέσα από μια περίεργη δυστοπική κατάσταση τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση αντί για μια πραγματική πρόοδο στην πραγματικότητα. Πιστεύεις ότι η μουσική και η τέχνη γενικότερα πρέπει να είναι ένα μέρος, ένα όπλο κοινωνικών θεμάτων και μπορούν με κάποιο τρόπο να κάνουν αυτόν τον κόσμο να αλλάξει;
Αυτή είναι μια καλή και πολύ μεγάλη ερώτηση… Θα απαντούσα και ναι και όχι, ανάλογα με τις περιστάσεις και πολλά άλλα πράγματα. Στην περίπτωση του Woody Guthrie και του Dylan, αν αφαιρούσες τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα στη μουσική και τους στίχους τους, δεν θα ήταν οι θρύλοι που είναι σήμερα. Από την άλλη, πιστεύω ότι πολλά metal συγκροτήματα θα έπρεπε να έχουν μείνει μακριά από την πολιτική και τον κοινωνικό σχολιασμό, καθώς τόσα πολλά σε αυτό το είδος ήταν μάλλον ανώριμα και παιδικά όταν πρόκειται για πιο σοβαρά θέματα. Εφόσον αντιπροσωπεύουν με κάποιο τρόπο κάποια μορφή αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς, θα τους ακούω, αλλά όχι όταν πρόκειται για κομματικές πολιτικές ή θρησκευτικά δόγματα κ.λπ.
Οι μουσικοί γνωρίζουν πάντα καλύτερα από τους ακροατές, άρα υπάρχει πραγματικά ένα καλό μυστικό, κάποιο άγνωστο συγκρότημα στην τοποθεσία σου ή κάπου γύρω που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας πόσο σπουδαίοι είναι και γιατί;
Αν θέλεις μπάντες στο metal είδος, έχουμε αρκετές, στην πραγματικότητα: Silver Devil, Scar Symmetry, Isole, Ereb Altor, Apocalypse Orchestra και grindcore όπως οι Gadget, prog rock όπως Beardfish και Gungfly, ambient, ηλεκτρονική μουσική, folk, jazz και blues… έχουμε ακόμη και συμφωνική ορχήστρα!
Τέλος, πώς αντιλαμβάνεσαι προσωπικά το τέλος για ένα ταξίδι δημιουργίας μουσικής μέσα στο χρόνο; Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα σε έκανε να νιώθεις ότι έφτασες στον στόχο σου και δεν μένει τίποτα να ζητήσεις από τον εαυτό σου;
Όχι, δεν νομίζω ότι μπορείς να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Θα ήθελα να κάνω δέκα άλμπουμ με τους New Mexican Doom Cult, και στη συνέχεια μερικά με το side project μου, τους Morton Drax and the Concrete Buffaloes (πιο old school hard rock), καθώς και μερικά άλμπουμ με άλλα στυλ και είδη που επίσης μου αρέσουν. Και φυσικά να παίξω με άλλους μόνο και μόνο για να περάσω καλά.
