MORBID SAINT: “Swallowed By Hell”

ALBUM

“Προσοχή! Το παρόν album δεν ενδείκνυται για ανθρώπους που πάσχουν από χρόνιο αυχενικό σύνδρομο”. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί ένα μήνυμα στο αυτοκόλλητο του δίσκου αντί του γνωστού σε όλους “Explicit Content” που με τόση “επιτυχία” εφάρμοσε η PMRC και η συμπαθέστατη Tipper Gore.

Η ομάδα από το Wisconsin των ΗΠΑ επιστρέφει με το 3ο της album με τίτλο “Swallowed By Hell”. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι Morbid Saint δεν είναι τίποτα νεούδια στη μεταλλική σκηνή. Δημιουργημένοι το μακρινό 1984, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album το 1990, το εκπληκτικό “Spectrum Of Death”. Όποιος δεν το έχει ακούσει, ας κάνει τη χάρη στον εαυτό του να το πράξει άμεσα. Σε μια περίοδο όπου το thrash metal είχε αρχίζει να “εκσυγχρονίζεται”, οι Morbid Saint και κάποιοι ακόμη έπαιζαν τρομερή thrash-όμπαλα στα όρια της μεγάλης περιοχής του death metal με album όπως το προαναφερθέν.

Κάπου στα μέσα των 90’s η μπάντα διαλύεται, χωρίς να κυκλοφορήσει το 2ο της album που ήταν έτοιμο, το “Destruction System” το οποίο τελικά κυκλοφορεί το 2015 κι ενώ η μπάντα είχε δραστηριοποιηθεί ξανά από το 2010. Έπειτα λοιπόν από αυτή την τόσο μακρά σιωπή, οι Αμερικανοί επανέρχονται με νέο υλικό και μάλιστα τι υλικό! Thrash metal υψηλών οκτανίων που σε καμία περίπτωση δεν προδίδει την ηλικία των μελών της, αφού η ενέργεια φαίνεται να ξεχειλίζει από παντού. Με 3 από τα 5 μέλη τους να προέρχονται από την αυθεντική σύνθεση, οι MS επιδίδονται σε ένα ανελέητο σφυροκόπημα του δύσμοιρου ακροατή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Όταν το εναρκτήριο “Rise from the Ashes” σε αρπάζει κυριολεκτικά από τα μούτρα, καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές διαφυγής. Το κιθαριστικό δίδυμο των Jay Visser και Jim Fergades “πετσοκόβει” και ράβει με χαρακτηριστική ευκολία, η δε συνεργασία τους θαρρεί κανείς πως γίνεται στον αυτόματο πιλότο. Η ακατάσχετη riff-ολογία παρασέρνει μαζί της και το άκρως στιβαρό rhythm section, κάνοντας το υλικό να ακούγεται ακόμα πιο συμπαγές. Άκουσε για παράδειγμα την μπασο-εισαγωγή του “Bloody Floors” να εξελίσσει το τραγούδι σε ένα rollercoster χωρίς φρένα. Ακόμη και το εθιστικά μονότονο riff του “Burn Pit” δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα καθώς η μαρς εισαγωγή του “Fear Incarnate” που ακολουθεί δίνει την εντολή στους παλμούς σου να παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα.

Οι Αμερικανοί δε λένε να αφήσουν στιγμή το πόδι από το γκάζι και δείχνουν αποφασισμένοι αυτό το comeback να αξίζει τον κόπο. Το δηλώνουν σχεδόν ξεδιάντροπα στον ορυμαγδό του “F#&k Them All”. Η φωνή του Pat Lind, σε μόνιμη ένταση, διατηρεί τα επίπεδα τσαντίλας του δίσκου σε υψηλά επίπεδα και τις ανάσες του ακροατή πολύ πάνω από την κατάσταση ηρεμίας. Το ξέρω, έχουν περάσει τα χρόνια όμως το φονικό ένστικτό των Αμερικανών δε μπορεί, ούτε να κρυφτεί ούτε φυσικά να χαλιναγωγηθεί. Ακόμη ένα τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το “Killer Instict” λίγο πριν το μεγάλο φινάλε, το οποίο έρχεται με την καταστρεπτική μανία που εξαπολύει το “Psychosis”.

Το fade out του τραγουδιού με αφήνει εν μέρει σαν τον κρανιοκομμένο στο εξώφυλλο του Ed Repka. Για να είμαι ειλικρινής, τέτοιο comeback δεν το περίμενα. Η επιστροφή των Morbid Saint στα μουσικά δρώμενα επιτεύχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Μια επιστροφή η οποία πείθει 100% και φυσικά ωθεί το χέρι (ειδικά όσων αρέσκονται στο είδος) σε μία μόνο επιλογή. Αυτή του repeat.

Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: High Roller Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Φεβρουαρίου 2024

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 500 Articles
Γεννήθηκε τη χρονιά που ο Dio δημιουργούσε ποίηση, τραγουδώντας “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams…it’s Heaven and Hell”, “σφυρηλατήθηκε” μουσικά ακούγοντας τον Araya να ουρλιάζει “War ensemble” και συνέχισε την ενήλικη πλέον ζωή του διερωτώμενος “How did it come to this? Narcosynthesis” πατώντας στα χνάρια του αείμνηστου Dane. Διανύοντας πλέον την 4η δεκαετία της ζωής του, δηλώνει πιστός υπηρέτης του heavy metal και ανοιχτός σε νέα μουσικά μονοπάτια (με μέτρο), συνδυάζοντας αυτά τα δύο με καλή παρέα και τη συνοδεία άφθονης μπύρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει γιατρός, καθώς προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να αποφεύγει τις κακοτοπιές που εμφανίζονται στη ζωή του, έχοντας στην κατοχή του το καλύτερο “ιατρικό εργαλείο” που ονομάζεται “ΜΟΥΣΙΚΗ”.