MICHAEL CATTON: “Point Of No Return”

ALBUM

MICHAEL CATTON_Point of No Return

«Αγαπητοί συνεργάτες στο έγκλημα»….επικοινωνούσε η προώθηση του νέου, debut album, του Δανοβρετανού rock τραγουδιστή Michael Catton και θαρρείς καρμικά (εντελώς όμως, αφού αρχικά το υλικό σκοπός ήταν να το διανείμω σε έτερο φίλο/συντάκτη του Soundcheck για δισκοσχολιασμό), με κέρδισε εν τη γνωριμία.

Σαν να αδημονούσα να συναντηθώ με ένα ’80s «ενσταντανέ», δίκην θυμικού, λες και ο δημιουργός είχε κι εμένα (μεταξύ πολλών άλλων) στο μυαλό του, ως το εν δυνάμει κοινό στόχευσης και μουσικής ικανοποίησης, υποδεχόμενο το ντεμπούτο αυτό album.

Ιερός, θαρρείς, δεδηλωμένος στόχος εξ αρχής, υπήρξε η μεταλαμπάδευση συν τη συνδρομή του κιθαρίστα και παραγωγού Soren Andersen (Glenn Hughes, Electric Guitars), ατμόσφαιρας και ουσίας νοσταλγικών εποχών και μπαντών, εξαιρετικά μεγάλου βεληνεκούς, με απώτερο (ιερό) στόχο, νεότερες γενιές, όχι ότι ο καλλιτέχνης ανήκει δα σε καμία….παλαιότερη.

Και η απόπειρα, ούσα ριζωμένη μέχρι το υποσυνείδητό του παρά τον ηλικιακό, «δυσανάλογο παράγοντα», η βαθύτητα και η λυρικότητα της φωνής του συμπράττοντας με τις κιθαριστικές εμπνεύσεις, οι μπαλάντες, ακόμα και το «οργασμικό ξέσπασμα» του μπάσου στο “Lights Out”, όλα «μοσχοβολάνε εϊτίλα».

Όπως θα κάνει και πλήθος εκ της ριφολογίας, των solos και της έμφυτης διάθεσης του Catton, που το απολαμβάνει έκδηλα, ικανότητας παρούσας για μεταφορά και στον δέκτη. Μοιάζει με προσωπικό «απάγκιο», μετά και την παύση δράσεων του Δανέζικου rock group Tainted Lady, του οποίου υπήρξε ο frontman.

Μοιάζει όμως και αναγκαία και καρμική απόλαυση, προσωπική. Η επικοινωνία του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο πόνημα υπέβοσκε μέσα του περί των 15 ετών (σε τι ηλικία οδηγούν τα μαθηματικά άραγε;!) και συσσώρευσε το σύνολο των επιρροών του, μόνο θετικά μπορεί να εκληφθεί. Μάλιστα, συνολικά εξετάζοντας το δημιούργημα τούτο, αλλά και συνυπολογίζοντας το ταλέντο το οποίο περικλείεται εν αυτώ (και που στάθηκε δίπλα και στον θρυλικό Kip Winger πριν αρκετά χρόνια), μόνο εγκωμιαστικά λόγια μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Ο εκ νεότητας και ταλέντου «πεφωτισμένος» Michael Catton, μου προσέφερε μία εξόχως ευχάριστη έκπληξη, σαν αυτές που δεν συναντάς καθημερινά στο πλήθος κυκλοφοριών. Οι συνήθως δε «ανασταλτικές», για τους περισσότερους, μπαλάντες, δύο εδώ τον αριθμό, ουδόλως επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα, τουναντίον παρείχαν τωόντι, μία δεσπόζουσα «πρόσοψη» μίας εξόχως «ζεστής», οικείας και αμέσου φωνητικής διάστασης, με δυναμικό να παράσχει πολλαπλά συναισθήματα και συγκινήσεις στο μέλλον, συν των κατάλληλων (όπως κι εδώ) μελωδιών.

Line-Up:
Michael Catton – vocals
Soren Andersen – guitar
Chris Catton – keyboards, backing vocals
Michael Gersdorff – bass
Allan Tschicaja – drums

Είδος: Rock / Hard Rock
Δισκογραφική: Mighty Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 10 Νοεμβρίου 2023

Ο Michael Catton στο διαδίκτυο:
Facebook
Instagram


Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 576 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».