MAYFAIR: Έφυγε από τη ζωή ο Motle, αυθεντικός μπασίστας των Αυστριακών progsters

NEWS

Πολύ δυσάρεστα νέα στις τάξεις των πρώην μελών των Αυστριακών progsters Mayfair (δεν είναι πια ενεργοί) και των φίλων τους. Ο αρχικός αυθεντικός μπασίστας του γκρουπ, Motle έφυγε πρόωρα από τη ζωή, την Τρίτη 17 Οκτωβρίου, αφού έδωσε μια άνιση, σύντομη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Motle υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη των Mayfair, δίνοντας το δικό του στίγμα από το ξεκίνημα και έχοντας συμμετοχή από το πρώτο τους demo, το “Live for the King” του 1989 ως το τρίτο τους άλμπουμ, “Fastest Trip to Cybertown” του 1998, που ουσιαστικά έκλεισε τον πρώτο κύκλο της μπάντας. Το 2010, όταν οι Αυστριακοί αποφάσισαν να ενεργοποιηθούν ξανά, ο Motle πήρε μέρος στις αρχικές πρόβες, αν και σε αναπηρικό καροτσάκι μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αλλά στη συνέχεια αποχώρησε λόγω διαφωνιών, οδηγώντας σε ένα εντελώς νέο rhythm section για το γκρουπ, καθώς ο ντράμερ Little ήδη είχε αρνηθεί τη συμμετοχή του.

Ο Motle υπήρξε πάντα ένας άνθρωπος ευθύς και ειλικρινής, που δεν έκρυβε τα λόγια και τα πιστεύω του και είχε μάθει να ζει με τα πάθη του. Ήταν αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή παρουσία στη χημεία αυτού του μοναδικού γκρουπ.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1164 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.