Δυόμιση χρόνια μακριά από τους κλειστούς συναυλιακούς χώρους μου φάνηκαν αιώνες. Ευτυχώς η συναυλία του θρυλικού μπασίστα των Wishbone Αsh μου έδωσε την ευκαιρία να ανηφορίσω προς το Gagarin 205. Όντας σε μια ηλικία που πρόλαβα το ιστορικό ΡΟΔΟΝ στις τελευταίες του ημέρες, το Gagarin έχει έρθει να σταθεί όρθιο μέσα μου ως το κορυφαίο εγχώριο μουσικό στέκι. Μπαίνοντας μέσα, η αύρα του χώρου σε συνδυασμό με τις αρκετές γνώριμες φυσιογνωμίες ευθυγράμμισαν τους πλανήτες μου.
Τη συναυλία άνοιξε μια ξεχωριστή μπάντα και η καταλληλότερη για την περίσταση κατά την άποψη μου. Η original Gary Moore band συνοδευόμενη από τον ‘’δικό μας’’ Billy Merzioti σε κιθάρα-φωνή ήρθε να μας παρουσιάσει ζωντανά τους μουσικούς ύμνους του τεράστιου Ιρλανδού κιθαρίστα. Οι κύριοι Vic Martin στα πλήκτρα, Pete Rees στο μπάσο και Graham Walker στα drums αποτέλεσαν για χρόνια μουσικοί συνοδοιπόροι του στο studio και επί σκηνής. Η απόδοση του Billy σε κιθάρα και φωνή ήταν πραγματικά εξαιρετική, ενώ κατάφερε να σταθεί αντάξιος της θέσης και της μπάντας που τον συνόδευε.
Ακούστηκαν τραγούδια από όλες τις μουσικές περιόδους του Gary Moore. Απ’ όλα είχε ο μουσικός μπαξές, με highlights τα ‘Empty Rooms’ και το υπέροχο σόλο του Bill, ‘Parisienne Walkways’, ‘Still got the blues’, ‘Since I met you baby’, ‘Oh pretty woman’ και ‘Seperate Ways’ με τα αισθαντικά δεύτερα φωνητικά της ταλαντούχας Irina Movia. Οι πρώτες νότες του ‘Don’t believe a word’ ανέβασαν τη θερμοκρασία με τη blues εκδοχή στο πρώτο μέρος του, ενώ μόλις βάδισε το υπόλοιπο κομμάτι στα χνάρια των Thin Lizzy το κοινό συντονίστηκε απόλυτα με τους μουσικούς. Έπαιξαν και ένα δικό τους τραγούδι σε στίχους της Ειρήνης, του οποίου τον τίτλο δυστυχώς δεν συγκράτησα, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις. “Very close to real thing” είπε ο Martin Turner, παρουσία μου, μετά το τέλος της συναυλίας στον Billy Merzioti και πρέπει να έφυγε πραγματικά χαρούμενος με το μουσικό παράσημο που αποκόμισε.
Μετά από ένα δεκάλεπτο διάλλειμα, στις 23:30 ανέβηκε στη σκηνή ο Martin Turner μαζί με τους μουσικούς που αποτελούν τη μουσική του παρέα εδώ και πολύ καιρό. Η βραδιά ήταν αφιερωμένη στο μουσικό ογκόλιθο που ονομάζεται ‘Argus’, που πριν λίγες ημέρες γιόρτασε τα πεντηκοστά του γενέθλια. Το ‘Time was’ μας έβαλε αμέσως στο κλίμα και μας εγγυήθηκε ότι θα ζήσουμε άλλη μια ιστορική βραδιά. Ένα προς ένα τα έπη του album ακούστηκαν στη σειρά, ‘Sometime world’, ‘The king will come’, ‘Leaf and Stream’. Στα ‘Warrior’ και ‘Throw down the sword’ το κοινό σιγοτραγούδησε τους στίχους και θαύμασε την εναλλαγή στα σόλο κιθάρας των εξαιρετικών Misha Nikolic και Danny Wilson. Με τις τελευταίες νότες του ‘Blowin’ Free’, έσκυψα νοερά το κεφάλι στο μεγαλείο αυτού του μουσικού που συνέθεσε, τραγούδησε και έπαιξε μπάσο σε ένα από τα επιδραστικότερα μουσικά album όλων των εποχών.
Το βράδυ όμως είχε συνέχεια με τραγούδια από την υπόλοιπη καριέρα του Martin Turner με τους Wishbone Ash. ‘Rock ‘n Roll Widow’ λοιπόν από το ‘Wishbone Four’ και με τα δύο επόμενα, Errors of my way’, ‘Persephone’ πέρασα πραγματικά σε άλλη διάσταση. Στο ‘F.U.B.B.’ απολαύσαμε το πεντάχορδο μπάσο του mr Turner, ενώ στα ‘Doctor’ και ‘Blind eye’ το party έφτασε στην κορύφωση του. Το χαρακτηριστικό χιούμορ του Martin Turner και οι απολαυστικές εξιστορήσεις μουσικών αναμνήσεων ανάμεσα στα τραγούδια ήταν το αλατοπίπερο της συναυλίας. Το συγκρότημα μετά από δύο σερί ώρες μας αποχαιρέτησε με το καταιγιστικό ‘Jail Bait’ μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Τα χαμόγελα συγκροτήματος και κοινού ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της μαγικής αυτής βραδιάς.
Ως γνωστός γκρινιάρης όμως, μου φαίνεται πραγματικά ανεξήγητο πως σε μια πόλη εκατομμυρίων δεν υπάρχει ικανός αριθμός φίλων της ροκ για να γεμίσουν επαρκώς το Gagarin στη συναυλία ενός μουσικού του μεγέθους του. Παρήγορη η παρουσία του νεαρού συναγωνιστή που τον έφερε ο πατέρας του στο διάλλειμα απ’ ευθείας από τον τελικό του ποδοσφαιρικού αγώνα. Ο καλός ήχος και η τήρηση του προγράμματος συνέβαλαν τα μέγιστα στο θετικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Έχοντας παρακολουθήσει όλες τις συναυλίες του Martin Turner από το Rodeo και τη χιονισμένη Αθήνα μέχρι σήμερα, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι αυτή ήταν η καλύτερη (και εύχομαι όχι η τελευταία) εμφάνισή του.
Υ.Γ.1: Αγαπητέ μεσήλικα φίλε με το κίτρινο μπλουζάκι, που δεν σταμάτησες να χορεύεις, να ξέρεις σε λάτρεψα!
Υ.Γ.2: Η δεκτικότητα και η ταπεινότητα του Martin Turner στην προσωπική μας συνάντηση τον εξύψωσαν κι άλλο στο μουσικό μου πάνθεον.
Martin Turner ex Wishbone Ash setlist:
Time Was
Sometime World
The King Will Come
Leaf and Stream
Warrior
Throw Down the Sword
Blowin’ Free
Rock ‘n Roll Widow
Errors of My Way
Persephone
F.U.B.B.
Doctor
Blind Eye
Jail Bait
Φωτογραφίες / video: Γιώργος Μπατσαούρας
