MARC BOLAN: Το 1977 σκοτώνεται ο πρώτος βασιλιάς του glam rock

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ο Marc Bolan γεννήθηκε με το όνομα Mark Feld, στις 30 Σεπτεμβρίου 1947 και πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1977.  Ήταν Άγγλος κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης. Υπήρξε πρωτοπόρος του κινήματος glam rock στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με το συγκρότημα του T. Rex. Ο Bolan μπήκε μετά θάνατον στο Rock and Roll Hall of Fame το 2020 σαν μέλος του T. Rex.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, απέκτησε μεγάλη φήμη σαν ο ιδρυτής και ηγέτης του ψυχεδελικού folk συγκροτήματος Tyrannosaurus Rex, με το οποίο κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ που έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από το μουσικό τύπο αλλά είχε μια σχετικά μικρή επιτυχία με το “Debora”. Ο Bolan είχε ξεκινήσει ως ακουστικός τραγουδιστής-συνθέτης πριν ασχοληθεί με την ηλεκτρική μουσική, πριν από την ηχογράφηση του πρώτου single των T. Rex “Ride a White Swan” που έφτασε στο νούμερο δύο στο βρετανικό chart single. Η εμφάνιση του Bolan τον Μάρτιο του 1971 στη μουσική εκπομπή του BBC Top of the Pops, φορώντας γκλίτερ στο πρόσωπο για το κορυφαίο βρετανικό chart “Hot Love”, θεωρείται ως η αρχή του κινήματος glam rock.

 Ο κριτικός μουσικής Ken Barnes αποκάλεσε τον Bolan “τον άνθρωπο που τα ξεκίνησε όλα”. Το άλμπουμ των T. Rex του 1971 “Electric Warrior”, με όλα τα τραγούδια γραμμένα από τον Bolan, έχει περιγραφεί από την AllMusic ως “το άλμπουμ που ουσιαστικά ξεκίνησε την τρέλα του βρετανικού glam rock.” Συγκεκριμένα δήλωσε:”Αυτό που είδα στον Marc Bolan δεν είχε καμία σχέση με έγχορδα, ή πολύ υψηλά πρότυπα τέχνης· αυτό που είδα σε αυτόν ήταν ακατέργαστο ταλέντο. Είδα ιδιοφυΐα. Είδα έναν ενδεχόμενο rock σταρ στον Marc – από την πρώτη στιγμή , την ώρα που τον γνώρισα.” Από το 1973, άρχισε να παντρεύει το rock με άλλες επιρροές, όπως funk, soul, gospel, disco και R&B.

Ο Bolan πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα δύο εβδομάδες πριν τα 30ά του γενέθλια. Το 1977, μια αναμνηστική πλάκα και προτομή του Bolan, ο βράχος του Mark Bolan, αποκαλύφθηκαν στον τόπο όπου πέθανε στο Barnes του Λονδίνου. Η μουσική του επιρροή σαν κιθαρίστας και συνθέτης ήταν βαθιά και ενέπνευσε πολλά μεταγενέστερα έργα τις επόμενες δεκαετίες.

1964– Γεννιέται ο David Michael Sabo, Αμερικανός μουσικός, που με το παρατσούκλι “The Snake”, έγινε κυρίως γνωστός σαν ένας από τους κιθαρίστες του heavy metal συγκροτήματος Skid Row.

Ο Sabo γεννήθηκε στο Perth Amboy, του New Jersey και μεγάλωσε στο κοντινό Sayreville, στην ίδια γειτονιά με τον παιδικό φίλο Jon Bon Jovi. Η μητέρα του, Dorothy, μεγάλωσε αυτόν και τα αδέρφια του όντας ανύπαντρη μητέρα. Εμπνευσμένος από τους Kiss, Aerosmith, Judas Priest, Van Halen, Black Sabbath, καθώς και τους Rolling Stones, ο Sabo άρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία 14 ετών σε μια κιθάρα Sears $40 που είχε αγοράσει η μητέρα του για τον μεγαλύτερο αδερφό του μερικά χρόνια νωρίτερα.  Ο Sabo ήταν επίσης ένας πολλά υποσχόμενος αθλητής, έχοντας εντοπιστεί και από επαγγελματίες σκάουτερ ενώ ήταν παίκτης του μπέιζμπολ στο γυμνάσιο. Βλέποντας τον Kiss να παίζουν ζωντανά σαν έφηβος ήταν το γεγονός- καταλύτης για τον Sabo να εγκαταλείψει τα αθλήματα και να επικεντρωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική.

1979– Το “Top Priority” είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του Rory Gallagher και το δέκατο συνολικά άλμπουμ. Ήταν το τέταρτο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του για την Chrysalis Records τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ. Το άλμπουμ ήταν το δεύτερο με το ανανεωμένο power trio συγκρότημα του. Όπως και το προηγούμενο άλμπουμ Photo-Finish, το Top Priority είναι μια επιστροφή στο hard rock. Οι μπαλάντες, οι ακουστικές και οι folk επιρροές που εμφανίστηκαν σε άλμπουμ όπως το Calling Card αντικαθίστανται από πιο συμβατικό αλλά ισχυρό μπλουζ rock.

Ο τίτλος του άλμπουμ αντανακλά την πίεση που ένιωθε συχνά ο Gallagher σχετικά με το επαγγελματικό τέλος της δημιουργίας μουσικής. Μετά την κυκλοφορία του “Photo-Finish”, το συγκρότημα του Gallagher είχε μια επιτυχημένη περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες που οδήγησε σε καλές αντιδράσεις του τύπου τόσο στις πολιτείες όσο και στην πατρίδα του. Η Chrysalis ήταν πρόθυμη να διατηρήσει τον ενθουσιασμό αυτό και ενθάρρυνε τον Rory να κυκλοφορήσει ένα άλλο στούντιο άλμπουμ γρήγορα, λέγοντάς του ότι θα το έκαναν “Κορυφαία προτεραιότητα” και θα το προωθούσαν ενεργά. Για να υπενθυμίσει στα στελέχη την υπόσχεσή τους, ο Gallagher χρησιμοποίησε τη φράση για τον τίτλο του άλμπουμ.

Το τραγούδι “Philby” βασίστηκε στον Kim Philby, ο οποίος ήταν ένας διάσημος βρετανός διπλός πράκτορας του Ψυχρού Πολέμου για τους Σοβιετικούς. Το τραγούδι είναι ένα παράδειγμα της έλξης που ένιωθε Gallagher για τους ανθρώπους ζουν έξω από  την κοινωνία. Για το σόλο κιθάρας, ο Gallagher χρησιμοποίησε ένα ηλεκτρικό σιτάρ Coral που δανείστηκε από τον Pete Townshend για να δώσει μια αίσθηση του Ανατολικού Μπλοκ.

1985– Το “Asylum’ είναι το δέκατο τρίτο στούντιο άλμπουμ του διάσημου αμερικανικού rock συγκροτήματος Kiss, που κυκλοφόρησε από τη Mecury και τη Vertigo στο Ηνωμένο Βασίλειο . Το άλμπουμ σηματοδότησε τη συνέχεια του glam metal ήχου του προηγούμενου άλμπουμ Animalize.

Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ στο οποίο συμμετέχει ο κιθαρίστας Bruce Kulick ως επίσημο μέλος του συγκροτήματος. Ο Kulick είχε αντικαταστήσει τον πρώην κιθαρίστα Mark St. John σε ορισμένα κομμάτια του προηγούμενου άλμπουμ Animalize (1984), κατά την απουσία του τελευταίου λόγω αντιδραστικής αρθρίτιδας. Στη συνέχεια, ο Kulick πήρε τη θέση του St. John στα περισσότερα τμήματα της περιοδείας Animalize. Αυτή η νέα σύνθεση των Paul Stanley, Gene Simmons, Eric Carr και Kulick θα διαρκέσει μέχρι το θάνατο του Carr τον Νοέμβριο του 1991, ενώ ο Kulick θα παρέμενε στο συγκρότημα μέχρι την επανένωση της αρχικής σύνθεσης το 1996.

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το “This Is the Sea”, που είναι το τρίτο άλμπουμ των Waterboys και το τελευταίο από τα  λεγόμενα “big music” άλμπουμ τους. Θεωρείται από τους κριτικούς σαν το καλύτερο άλμπουμ του πρώιμου rock προσανατολισμένου ήχου τους, που περιγράφεται σαν “επικό” και μια “καθοριστική στιγμή”.  Ήταν το πρώτο άλμπουμ των Waterboys που μπήκε στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου, φτάνοντας στο Νο 37. Ο Steve Wickham κάνει το ντεμπούτο του στην ηχογράφηση των Waterboys παίζοντας βιολί στο “The Pan Within” και στη συνέχεια εντάχθηκε στο συγκρότημα, εμφανιζόμενος στο βίντεο του “The Whole of the Moon”. Το “This Is the Sea” είναι το τελευταίο άλμπουμ με τη συμμετοχή του Karl Wallinger, ο οποίος έφυγε από το γκρουπ για να δημιουργήσει το δικό του συγκρότημα, τους World Party.

Ο Mike Scott, ο κύριος συνθέτης του άλμπουμ και ηγέτης των The Waterboys, περιγράφει το “This Is the Sea” σαν “το δίσκο στον οποίο πέτυχα όλες τις νεανικές μου μουσικές φιλοδοξίες”, “την τελική, πλήρως υλοποιημένη έκφραση του πρώιμου ήχου των Waterboys”, επηρεασμένος από τους The Velvet Underground, το “Astral Weeks” του Van Morrison και τον Steve Reich. Σχετικά με το τέλος του ήχου των γκρουπ να συνδέεται με τη λεγόμενη “The Big Music” μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ, ο Scott δήλωσε: “Τελείωσα με αυτό το είδος μουσικής πέτυχα ό,τι προσπαθούσα να πετύχω με αυτό το άλμπουμ. , δεν χρειαζόταν πια να το κάνω”.

2003– Το “The Soul Sessions” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ της Αγγλίδας τραγουδίστριας και συνθέτη Joss Stone, που κυκλοφόρησε από την S-Curve Records. Το άλμπουμ αποτελείται από διασκευές τραγουδιών soul από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, εκτός από μια διασκευή του τραγουδιού των White Stripes του 2001 “Fell in Love with a Girl”. Το 2004, το The Soul Sessions προτάθηκε για το βραβείο Mercury και προτάθηκε για βραβείο MOBO για το καλύτερο άλμπουμ. Ήταν ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα για την μόλις 16χρονη τότε χαρισματική ερμηνεύτρια.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1190 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.