MALEVOLENCE: Νέο video single για το τραγούδι “Trenches”

ΝΕΑ

Η μεταλλική δύναμη του Sheffield, Malevolence, κυκλοφόρησε το ολοκαίνουργιο single της,  με τον τίτλο “Trenches”, που ενσαρκώνει την ακατέργαστη ανθεκτικότητα και το τρίξιμο των Steel City ριζών τους. Αυτό το αυτόνομο κομμάτι είναι η πρώτη γεύση της συνεργασίας τους με τον βραβευμένο με Grammy παραγωγό Josh Wilbur, γνωστό για τη δουλειά του με βαρέων βαρών ονόματα όπως οι Lamb of God, Korn και Gojira. Ενισχύοντας το βόρειο σκηνικό τους, οι Malevolence συνεργάστηκαν επίσης με το περιζήτητο σκηνοθετικό δίδυμο Double or Nothing Productions για ένα metal ντεμπούτο βίντεο που αποδεικνύει τη μοναδική τους ταυτότητα στο βρετανικό metal.

Δείτε το video:

Ο τραγουδιστής Alex Taylor σχολιάζει: “Το Trenches είναι ίσως το πιο επιθετικό, ανίδεο και άμεσο τραγούδι που έχουμε γράψει ποτέ. Τα τελευταία χρόνια, παίζουμε περισσότερο στο εμπορικό metal κύκλωμα σε φεστιβάλ και αρένες, γι’ αυτό θέλαμε να εκμεταλλευτούμε αυτήν την ευκαιρία για να υπενθυμίσουμε στους ανθρώπους ότι ακόμα δεν έχουμε χάσει την ματιά μας και από πού ερχόμαστε.

Οι στίχοι είναι μια δήλωση ότι δεν χρειάζεται επικύρωση ή έγκριση, αλλά μια απόρριψη όσων δεν υποστήριξαν ποτέ το ταξίδι, αλλά δείχνουν το πρόσωπό τους μόνο όταν πετύχεις κάποιο επίπεδο επιτυχίας.”

Οι Malevolence είναι:

Alex Taylor | Vocals

Konan Hall | Guitar / Vocals

Josh Baines | Guitar

Wilkie Robinson | Bass

Charlie Thorpe | Drums

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1190 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.