LOWEN: “Do Not Go To War With The Demons Of Mazandaran”

ALBUM

Υπάρχει τελικά μέσα στις αναρίθμητες σπηλιές του underground αυτό που ο πρόσφατος μύθος περιγράφει σαν middle eastern doom metal; Ποιος μπορεί πια να το αρνηθεί, όταν το περσικό έπος “The Shahnameh- The Book Of Kings”, βρίσκει μια heavy doom ανάπλαση από τους Lowen; Και αν πολλοί υπέκυψαν στην εξωτική έλξη της Μέσης Ανατολής, το ντουέτο της τραγουδίστριας Nina Saeidi και του κιθαρίστα Shem Lucas χώνεται βαθιά σε μια κουλτούρα μαγευτική και μια παράδοση πλούσια για να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι στο χάρτη του σκληρού ήχου.

Το περσικό έπος είναι ένα τεράστιο ποίημα 100.000 στίχων με όλες τις δυνατές εξελίξεις μιας ηρωικής ιστορίας: δημιουργία, άνοδος, επιβολή, θρίαμβος, τρόμος και όλεθρος. Η ιστορία του Div-e Sepid, του επικεφαλής των δαιμόνων του Mazandaran, αποτελεί την έμπνευση για το νέο έργο των Lowen. Το τεράστιο αυτό ον με μια μεγάλη δύναμη και ιδιαίτερη μαγεία, τιμωρεί την αλαζονεία του βασιλιά Kay Kavus να πολεμήσει με τους δαίμονες, καταστρέφοντας τον στρατό του, τυφλώνοντάς τον και φυλακίζοντάς τον σε ένα μπουντρούμι. Ένας ατρόμητος πολεμιστής, ο Rostam θα απελευθερώσει τελικά τον βασιλιά και θα κομματιάσει τον δαίμονα. Η ιστορία του Sepid είναι εύκολα η κατάλληλη πηγή για ένα άλμπουμ εξωτικής μεγαλοπρέπειας .

Παρότι γεννημένη στην εξορία όπου βρέθηκε εξαιτίας της ιρανικής επανάστασης του 1979, οι μουσικές ρίζες της τραγουδίστριας Nina Saeidi εξακολουθούν να παραμένουν στη χώρα της καταγωγής της. Όλα τα χρώματα που κουβαλά μέσα της καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την τελική γραμμή των ερμηνειών της. Η εξυπνάδα και οικουμενικότητα της Nina βρίσκεται στην επιλογή να μην καταλήξει να ακούγεται φολκλόρ. Δεν λείπουν οι μοναδικοί λαρυγγισμοί και οι ιδιαιτερότητες που μαρτυρούν τη φλόγα μιας άλλης παράδοσης μέσα στα τραγούδια, αλλά όλη αυτή η αντίδραση μέσα στο πλαίσιο του σκληρού ήχου προσδίνει συνολικά μια αίσθηση μεγαλείου και ανάτασης, μια αύρα ηρωισμού και πάλης.

Με τον εκπληκτικό ντράμερ Cal Constantine να ενισχύει την εκτελεστική ομάδα και την ένταση του αποτελέσματος, και τη συνδρομή της Arianna Mahsayeh στο τσέλο, οι Lowen έχουν χτίσει έναν συμπαγή και έντονο δίσκο, στη διάρκεια του οποίου μια παράταξη από επίμονα και επιτακτικά ριφ μεταφέρουν τα δοξαστικά φωνητικά της Saeidi. Το ύφος της μουσικής διατηρεί μια όμορφη αγωνία και αναμονή, ένα πολύχρωμο, ατμοσφαιρικό συναγερμό, και αρπάζει τις αισθήσεις σου με έναν τρόπο ξεχωριστό. Άλλοτε με πιο αργά ρυθμικά και άλλες στιγμές με πιο επιθετικές αποχρώσεις, εκλύοντας μια όμορφη βαναυσότητα, σαν την μοιραία γοητεία ενός πολέμου που μοιάζει αναπόφευκτος, οι Lowen επιστρατεύουν doom βήματα, ευφυείς progressive ρυθμικές προκλήσεις, αλλά και στιβάρα power metal κατατόπια. Όσο και αν είναι άδικο να επιχειρήσει κανείς να επιλέξει στιγμιότυπα από ένα τόσο συμπαγές άλμπουμ, τη σαρωτική διάθεση του  “Najang Bah Divhayeh Mazandaran”, με περσικούς και σουμέριους  στίχους δεν θα παραβλέψει εύκολα κανένας τύπος ακροατή.  Η λυρική εισαγωγή του “May Your Ghost Drink Pure Water” σπρώχνει επίσης σε μια ταραγμένη σύνθεση, με μια διαδοχή από ζοφερά, επεκτατικά, συντριπτικά ριφ που μοιάζει να μεταφέρουν τους πρώιμους The Gathering σε ένα παζάρι της ανατολής.

Δεν είναι και λίγα αυτά που καταφέρνουν τελικά οι Lowen στα σχεδόν 37 λεπτά των έξι τραγουδιών τους. Τιμώντας την παράδοση και τη μυθολογία, δεν θα λείψουν οι υπαινιγμοί της Saeidi για το καταπιεστικό θεοκρατικό σύστημα της χώρας της και την προσβλητική συμπεριφορά στη γυναίκα, ασθμαίνοντας φλόγες μιας συγκεκριμένης πηγής, δεν διστάζουν να συνθέσουν ένα ανανεωμένο, ρεαλιστικό και εμπλουτισμένο metal.

Σαν το ευφάνταστο εξώφυλλο, και τους τολμηρούς συνδυασμούς σε στίχους και μουσική, οι Lowen είναι ακριβώς αυτό που ακούγονται, μια παράτολμη, συναρπαστική, εξωτική μουσική περιπέτεια.

Είδος: World/Doom/Progressive Metal
Εταιρεία: Church Road Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 4 Οκτωβρίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.