Όταν ακούς για festival στη Μαλακάσα, η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό σου σίγουρα είναι το Terra Vibe και το Rockwave. Έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν. Μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από την πλατεία της Μαλακάσας, μια ακόμη μουσική γιορτή λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο σε μια μαγευτική τοποθεσία. Ο Σταύρος και η παρέα του, διοργανώνουν κυριολεκτικά μέσα στη φύση, το Love ‘n’ Peace festival. Μια ανεξάρτητη προσπάθεια, που την τρέχουν άνθρωποι με όραμα και αγάπη για τη μουσική. Η πρόσβαση πανεύκολη, καθώς τα παιδιά που το διοργανώνουν, είχαν φροντίσει να σηματοδοτήσουν κατάλληλα τη διαδρομή.
Όταν μας καλοδέχτηκε ο Σταύρος από σκηνής, μας ενημέρωσε μάλιστα ότι το φετινό festival, είναι το όγδοο επίσημο που διοργανώνεται από μεριάς τους. Κάθε χρόνο διάφορες ελληνικές μπάντες στήνουν εκεί ένα εναλλακτικό rock party. Έτσι και φέτος, την τιμητική τους είχαν εξαίρετοι καλλιτέχνες. Η επίσημη έναρξη σημειώθηκε όταν από τα ηχεία ακούστηκε το “Love ‘n’ Peace anthem”, ένα τραγούδι που γράφτηκε αποκλειστικά για τον συγκεκριμένο θεσμό από τον θρυλικό συνιδρυτή, κιθαρίστα και φωνή των Πελόμα Μποκιού, Νίκο Δαπέρη, σε συνεργασία με τον γιο του Αλέξη.
The Ruckus Habit
Πρώτοι σε σειρά εμφάνισης, τα παιδιά από τα νότια προάστεια της Αθήνας. Τετραμελής η σύνθεσή τους και παρά το νεαρό της ηλικίας τους, υπάρχουν ως μπάντα από το 2012. Μπήκαν δυναμικά με το “Borderline”, το οποίο μάλιστα αφιέρωσαν στο χειμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Μουσικά κινούνται σε indie / alternative rock μονοπάτια και έπαιξαν με μια ενέργεια που μας έβαλε για τα καλά στο “κόλπο” τους. Πανέμορφο indie άσμα το “Realign”, ενώ επίσης ξεχώρισα το “Defibrillator” και το “Creatine” με την punk απόχρωσή του. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν το δεύτερο studio album τους, με τίτλο “ Pain & Other Alibis”, στο οποίο σύντομα θα επανέλθω. Ιδανική έναρξη λοιπόν και αν οι The Ruckus Habit συνεχίσουν με την ίδια ενέργεια που έβγαλαν εκείνο το βράδυ επί σκηνής, είμαι σίγουρος ότι θα μας χαρίσουν πολλές ακόμα ομορφιές στο μέλλον.
The Ruckus Habit setlist:
Borderline
Defibrillator
The symptom
Overrated
Realign
Trust
Alibi six
Herbert
Cherry pie
Cartrap
Creatine
Fire petals
Nofld
Birds Of Vale
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, οι Birds of Vale πήραν τη θέση τους στη σκηνή. Πέρυσι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ολοκληρωμένο studio album με τίτλο “Limbo”, το οποίο προμηθεύτηκα από τον ενημερωμένο πάγκο με το merch του festival και τον συστήνω ανεπιφύλακτα. Μάλιστα πριν λίγους μήνες σημειώθηκαν ανακατατάξεις στη σύνθεσή τους, μετά την αποχώρηση του Νίκου Λιάκου, με τον Αντώνη Κυρίτση των Telma να λαμβάνει θέση πίσω από το μικρόφωνο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Βγήκαν φουριόζοι με το “Sungun” και από την πρώτη τους νότα, τραβάγαμε τα πενιχρά μας μούσια με το φίλτατο Βαγγέλη, από τον αιφνιδιασμό που υποστήκαμε και συνάμα τη χαρά μας, με αυτά που ακούγαμε. Μαζί με το “Indian Summer” που ακολούθησε, ένιωσα το πνεύμα των Soundgarden να κουρνιάζει στις φυλλωσιές της Μαλακάσας. Θα περίμενε κάποιος ότι η αλλαγή του τραγουδιστή, πιθανόν να τους επηρέαζε στη συνέχειά τους. Αλλά τούτοι εδώ με την έλευση του Αντώνη, έκαναν κίνηση ματ και μεταγραφή αεροδρομίου ταυτόχρονα! Φωνάρα από τις λίγες εκεί έξω, με απολύτως παθιασμένο και πειστικό performance.
Στο “Howler” συναντήσαμε την αγάπη τους για το blues rock, σε ένα τραγούδι που από την πρώτη στιγμή καρφώνεται στο μυαλό. Εξαιρετικός στην κιθάρα ο Λάζαρος Καγκελίδης, με τους Κωστή Παπαγιαννόπουλο και Νίκο Μανάτο να προσδίδουν την απαιτούμενη στιβαρότητα με το παίξιμο τους σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Ετοιμάζουν καινούριο υλικό, το οποίο όπως μας ενημέρωσαν πρόκειται να κυκλοφορήσει προς το τέλος της χρονιάς, με το πρώτο δείγμα του, το “Nice Guy”, να δείχνει ότι βαδίζουν στη σωστή κατεύθυνση. Έκλεισαν ιδανικά με το “Beautiful Girl” και με έκαναν να ανυπομονώ ήδη για την επόμενη φορά που θα τους απολαύσω ζωντανά.
Birds of Vale setlist:
Sungun
Indian River
Restless
Howler
Dream
Nice Guy
Knives
Another Dimension
Beautiful Girl
Narcosis
Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά και το τσιπουράκι από το αυτοσχέδιο bar, μας κρατά σε εγρήγορση αναμένοντας την εμφάνιση των Narcosis. Έχουν ήδη δύο studio album στη φαρέτρα τους, τα “Road to Infinity” (2015) και “ Leap of Faith” (2020), ενώ στη μουσική τους τέμνονται ο heavy και ο grunge ήχος, με κάποιες ψυχεδελικές πινελιές. Η απαραίτητη “γκρούβα”, οι παραμορφωμένες κιθάρες και η εκτελεστική αρτιότητα του συνόλου, μας χάρισαν όμορφες στιγμές. Λικνιστήκαμε στη rock ‘n’ roll αλητεία του “Side Effect” και χορέψαμε στο ρυθμό του “Restless”.
Τι και αν όσο προχώραγε η ώρα ο ήδη λιγοστός κόσμος, λιγόστευε; Οι Narcosis συνέχισαν ακάθεκτοι να κουβαλάνε την “έρημο”, μέσα στη μαγεία της ελληνικής φύσης. Με τραγούδια που σου μένουν στο πρώτο άκουσμα, στίχους με ειδικό βάρος και μουσικούς ταγμένους σε αυτό που κάνουν, τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Όπου τους πετύχετε σε κάποιο live τους, μην χάσετε την ευκαιρία να τους παρακολουθήσετε. Θα σας το “επιστρέψουν” διπλά.
Narcosis setlist:
Emperor
Droids
Side Effect
Restless
Through Emptiness
Shifter
Unknown Flavors
Paranormal Activity
Hangover
Laws of Men
The Screaming Fly
Δεν πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που απόλαυσα τους The Screaming Fly, στο Temple. Να πω την αλήθεια μου, η αγάπη μου για τη μουσική τους με έκανε να ανακαλύψω το Love ‘n’ Peace festival και να χαράξω πορεία για άλλη μια φορά προς τη Μαλακάσα. Ευτυχώς θα πρόσθετα, γιατί με αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα έναν υπέροχο θεσμό και πολύ αξιόλογες μπάντες. Περασμένα μεσάνυχτα λοιπόν και ο Στέφανος μαζί με τον Στασινό και τον Κώστα ανέβηκαν στη σκηνή. Οι λιγοστοί είχαμε γίνει πλέον ελάχιστοι, αλλά τα παιδιά δεν “μασάνε” από τέτοιες λεπτομέρειες…Μπαρουτοκαπνισμένοι άλλωστε, με χιλιόμετρα στο κοντέρ τους, έδειχναν πραγματικά να απολαμβάνουν τη συμμετοχή τους στο festival και την ομορφιά του δάσους που μας περιτριγύριζε.
Κάθε live των The Screaming Fly διαφέρει από το προηγούμενο, καθώς ο αυτοσχεδιασμός αποτελεί βασικό συστατικό των εμφανίσεων τους. Η μαγεία όμως από το συναπάντημα του garage rock και της ψυχεδέλειας, παραμένει πάντα ίδια. Με την εισαγωγή του “Reflection” κατάλαβα ότι ο ήχος ήταν ένα επίπεδο δυνατότερος, από αυτό που αντέχουν τα ταλαιπωρημένα από τις συναυλίες αυτιά μου. Τραβήχτηκα λίγο παραπίσω και problem solved, συνεχίζοντας να απολαμβάνω την εμφάνισή τους. Μάλιστα, ξανακούγοντας τα ακυκλοφόρητα “The Night” και “Stroll”, η αρχική θετική εντύπωση που είχα σχηματίσει γι’ αυτά, από το live στο Temple, επαληθεύθηκε.
Το ορχηστρικό “Astro” μας ταξίδεψε στην απεραντοσύνη του έναστρου ουρανού που μας “σκέπαζε”, γεννώντας ανεπανάληπτα συναισθήματα σε όλους. Μουσική και φύση σε απόλυτη αρμονία. Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου κατέχει το “Animal”, ένα ψυχεδελικό garage έπος που ο Στέφανος Φλώτσιος αφιέρωσε στα ζωάκια του δάσους, που ροκάρανε μαζί μας. Ολοκλήρωσαν το set τους μέσα σε ένα ανεπανάληπτο κλίμα ευφορίας, σφραγίζοντας στη μνήμη μας μια εξαιρετική στο σύνολό της βραδιά.
The Screaming Fly setlist:
Reflection
Hole
Summer Dope Death
Burn
Dimension X
The Night
Electric Sea
Fuck
Astro
Animal
Stroll
Τώρα που κι εγώ ανακάλυψα το κρυμμένο μυστικό του Love ‘n’ Peace festival και το μοιράστηκα μαζί σας, σας προτρέπω να το ανακαλύψετε κι εσείς με τη σειρά σας και να το στηρίξετε εμπράκτως. Θα σας το ανταποδώσει στο ακέραιο. Κι ας κρατήσουμε στην πίσω άκρη του μυαλού μας, ότι στη σύγχρονη δυστοπία που ζούμε καθημερινά, ο δρόμος της ειρήνης περνάει μέσα από την εύφορη πεδιάδα της αγάπης.
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
