Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που πολλές οικογένειες μουσικών έστηναν τις δικές τους μπάντες, μια μόδα που άνθισε περισσότερο στην Αμερική ειδικά στις δεκαετίες των ’60 και ’70. Μια τέτοια ιδιαίτερη περίπτωση είναι οι Αμερικανοί Liliac που αποτελούνται από 5 αδέρφια και κυκλοφορούν σήμερα το 5ο τους album. Υπό την καθοδήγηση του πατέρα τους Florin Cristea (με καταγωγή από την Ρουμανία) που σαν παραγωγός, μηχανικός ήχου και manager κινεί τα νήματα, φέρνουν έναν νέο φρέσκο αέρα στο hard rock, σε μια άκρως μοντέρνα εκδοχή του σκληρού ήχου ανεξάρτητα από τις προσωπικές επιρροές που πηγάζουν από πιο κλασικά σχήματα όπως Dio, Iron Maiden, Queen και Rainbow.
H Melody (φωνητικά, μπάσο, φλάουτο), ο Samuel (κιθάρα) βασικοί συνθέτες και στιχουργοί, η Abigail (drums) και τα μικρότερα σε ηλικία αδέρφια Ethan (μπάσο και κιθάρα) και Justin (keyboard), είναι η σύνθεση από το 2020 που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album. Με την λέξη “Liliac” που στα ρουμανικά σημαίνει νυχτερίδα, σύμβολο του σκοτεινού περιβάλλοντος όπου χτίζουν την αισθητική τους, συνθέτουν το “Vamp metal” όπως αρέσκονται να ονομάζουν τη μουσική τους. Ένα είδος που προσδιορίζεται περισσότερο από το στιχουργικό του υπόβαθρο, βρίσκει τα τελευταία χρόνια συγκροτήματα παρεμφερούς θεματολογίας να εμφανίζουν διστακτικά και κάποια κοινά μουσικά χαρακτηριστικά.
Η ταυτότητα της “οικογένειας” πάντως με ελάχιστες μεταπτώσεις έχει συγκεκριμένη δομή, μιας και στο σύνολο των 10 κομματιών αφήνουν μια γλυκιά κι ευχάριστη επίγευση (αφού πρώτα περιπλανηθούν σε δαιδαλώδεις “προοδευτικούς” διαδρόμους), παρουσιάζοντας μια σχετικά ανάλαφρη εκδοχή της ευρύτερης gothic και terror κουλτούρας. Η κινηματογραφική είσοδος (“Human”) με τον βομβαρδισμό από ηχητικά εφέ, εξασθενεί όταν η βραχνή και γεμάτη αυτοπεποίθηση γλυκιά χροιά της Melody παίρνει τα ηνία, οδηγώντας με ήπιο δραματικό τόνο μια γεμάτη πλήκτρα και χορωδιακές φωνές heavy σύνθεση, που σε στροβιλίζει με τα solo της κιθάρας και τους απανωτούς fade in – fade out ήχους της. Με βιολί μας καλωσορίζει το “Breathe”, μια συναισθηματική εξομολόγηση ξετυλίγεται, το φλάουτο δίνει έξτρα χρώμα σε μια μέτριου tempo “εξέλιξη”, με εκρήξεις που κορυφώνουν τον αγωνιώδη της χαρακτήρα.
Τα δύο επόμενα κομμάτια είναι που παρουσιάζουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθώς κινούνται σε πιο πειραματικές κατευθύνσεις, χωρίς να ξεθωριάζουν την βασική εικόνα της μελωδικής heavy οπτικής που τους χαρακτηρίζει. Το ομώνυμο πρώτα (“Delusion”) περιπλέκει κοφτά riffs με synth πινελιές και “σέρνεται” με ψιθύρους και σπαρακτικές αφηγήσεις, μέχρι να κλιμακωθεί με πιο βαρείς τόνους που σε κρατάνε αιχμάλωτο με την βελούδινη υφή τους. Ενώ το επτάλεπτο “Holy Odyssey” άλλοτε ξεσηκώνει κι άλλοτε σαγηνεύει, απόκοσμοι ήχοι κι αινιγματικές φωνές ντύνουν μια περίπλοκη σύνθεση που σε κρατά σε εγρήγορση με τις καινοτόμες της ιδέες, καθώς φανερώνεται ένας ανεξάντλητος πλούτος εμπνεύσεων. Η μπάντα είναι σε οίστρο και δεν ξέρεις που να σταθείς με τις ακουστικές και τις οργισμένες ηλεκτρικές κιθάρες να εναλλάσσονται, τα τύμπανα να ισοπεδώνουν και τις επιβλητικές χορωδιακές ερμηνείες να συντροφεύουν ιδανικά τις εκφράσεις της Melody, που στοιχειώνουν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Έχοντας φτάσει κάπου στο μέσο η ροή του album γίνεται πιο ομαλή με έξι ολιγόλεπτα κομμάτια, που κυλάνε σαν το δροσερό νερό μιας φυσικής πηγής χωρίς να μεταβάλλουν τον χαρακτήρα τους. Άνετα θα μπορούσαν να αποτελέσουν δημοφιλή radio hits, καθώς δίνουν ρεφρέν ευκολομνημόνευτα που σε συντροφεύουν αρκετή ώρα μετά την πρώτη κιόλας ακρόαση. Με το πιο δυναμικό “Anxiety Kills the beautiful” να σκορπά το νεανικό ενθουσιασμό και το “Cover Up” να απλώνει επιπλέον φρεσκάδα και το “Prisoner” ελαφρώς πιο μελαγχολικό, συνεχίζεται η περιήγηση στα εδάφη των Liliac. Περισσότερο αισθησιακά κι εύθραυστα τα “Me Myself and I” και “Au Revoir”, αποκαλύπτουν πιο ευαίσθητες όψεις του ψυχισμού τους, μέχρι να ολοκληρωθεί το “έργο” με το “Bad Boyz” που σε μόλις 2 λεπτά και λίγα δευτερόλεπτα, συνοψίζει το ταπεραμέντο τους προσθέτοντας μοτίβα της αμερικανικής παραδοσιακής κουλτούρας.
Αυτό που σε προσελκύει από την πρώτη στιγμή στο “Delusion” είναι ο τρόπος με τον οποίο προσαρμόζονται μοντέρνα στοιχεία και ηλεκτρονικές “παρεμβολές”, στην heavy ιδιοσυγκρασία μιας νεανικής μπάντας ορίζοντας ευθαρσώς την έννοια του “σύγχρονου” σκληρού ήχου. Μια καθαρά οικογενειακή υπόθεση, που στους κόλπους της οι πρωτογενείς προσλαμβάνουσες της παραδοσιακής Hard Rock, “ντύνονται” με χρώματα του σήμερα, σε ένα μελωδικό τετελεσμένο, εξοφλώντας μια ευχάριστη ακουστική εμπειρία.
Είδος: Hard Rock
Δισκογραφική Εταιρεία: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Ιουλίου 2025
