Μια πρόσκληση σε ένα cult φεστιβάλ στη Γερμανία, από οπαδούς για οπαδούς, δεν γινόταν να αφήσει ασυγκίνητους τους Leatherhead, οι οποίοι εδώ και καιρό αλώνουν τις σκηνές “στα κόκκινα”. Μόλις γύρισαν, έκαναν ένα μίνι συμβούλιο και μας έδωσαν όλες τις λεπτομέρειες για όσα έζησαν εκεί.
Πέστε μας αρχικά πως προέκυψε η συμμετοχή σας στο φεστιβάλ και πότε σας έγινε γνωστή;
Δεχθήκαμε ένα μήνυμα στη σελίδα μας τον Φεβρουάριο, από τον Animal, έναν εκ των διοργανωτών και πρόεδρο των “Bavarian Metalheadz”, τον σύλλογο που διοργανώνει κάθε χρόνο το Metalheadz Open Air. Σε αυτό το μήνυμα μας προσκαλούσε να παίξουμε στην 13η έκδοση του φεστιβάλ.
Τι ξέρατε για το συγκεκριμένο φεστιβάλ, και τι φροντίσατε να μάθετε από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η συμμετοχή σας;
Στο αρχικό του μήνυμα, ο Animal μας έδινε πολλές πληροφορίες, ό,τι το φεστιβάλ διοργανώνεται από το heavy metal fan club “Bavarian Metalheadz”από το 2011, και είναι ένα μικρό (σ.σ. κόβει 667 εισιτήρια κάθε χρόνο), old school/underground festival από οπαδούς για οπαδούς. Εμείς με τη σειρά μας κάναμε μια αναζήτηση για να δούμε τα line-ups που πέρασαν, τον χώρο που διοργανώνεται το φεστιβάλ, καθώς και τις καλύτερες μπύρες τις περιοχής, χα!
Υπήρξε κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία συγκριτικά με τις εγχώριες εμφανίσεις; Είχατε συγκεκριμένες οδηγίες για πρόγραμμα από την αρχή;
Η προετοιμασία μπορούμε να πούμε ήταν η ίδια με τις εγχώριες εμφανίσεις μας, καθώς προσπαθούμε να δίνουμε σε κάθε εμφάνιση το 150%. Παρόλα αυτά ακονίσαμε λίγο τα γερμανικά μας (όσα είναι αυτά τέλος πάντων), και κάναμε τις πρόβες όπως συνηθίζουμε. Είχαμε την “οδηγία” πως το setlist μας θα είναι μια ώρα, όπως και για τις περισσότερες μπάντες (οι headliners είχαν λίγο παραπάνω), άρα έπρεπε να στήσουμε αναλόγως και την εμφάνισή μας.
Το φεστιβάλ είναι διήμερο. Δώστε μας μια σύντομη γεωγραφική τοποθέτηση και μια κρίση για το επίπεδο της διοργάνωσης.
Το φεστιβάλ βρίσκεται 10 χιλιόμετρα έξω από το Donauworth, σε μία έκταση όπου γύρω γύρω υπάρχουν μόνο χωράφια (τα οποία κινδυνεύουν να γίνουν φωτοβολταϊκά πάρκα όπως μας ενημέρωσαν). Μπαίνοντας στον χώρο από την μεριά των μπαντών, πηγαίνεις σε μια backstage tent(τεράστια σκηνή) όπου εκεί κάθονται οι μπάντες πριν και μετά το σετ τους, και έχει άμεση πρόσβαση σε μπαρ και φαγητό, ξεχωριστή από εκείνη που είναι για το κοινό. Επίσης στην μια μεριά της tent είναι και το merch stand, πράγμα αρκετά βολικό. Βγαίνοντας από την tent αριστερά είναι το stage, και ο χώρος πριν το stage που γίνονται οι όποιες αλλαγές. Περνώντας πίσω από τη σκηνή έβγαινες στην κεντρική είσοδο του φεστιβάλ.
Για τους έχοντες εισιτήρια, εκτός του live stage, υπήρχαν διάφορα stands με CDs, LPs από διάφορα δισκάδικα/εταιρίες, merch stands των μπαντών αλλά και καταστημάτων με metal merchandise, το stand του festival για μάρκες και merch του fest, και φυσικά μπαρ και φαγητό. Επίσης, πριν την είσοδο του festival, υπήρχε χώρος για camping, με παρουσία ασθενοφόρου για οτιδήποτε χρειαστεί. Καταλαβαίνετε από όλα τα παραπάνω ό,τι μιλάμε για μία πολύ σοβαρή, underground διοργάνωση, όπου όλα έτρεχαν ρολόι, και σε έκαναν να νιώθεις σαν το σπίτι σου.
Την πρώτη μέρα έπαιζαν και οι Triumpher. Θέλουμε γαργαλιστικές αποκαλύψεις για την πατριωτική σας συμβίωση.
Ναι γιατί είχαμε πολλές μέρες να τους δούμε, χαχα! (σ.σ. από το live με Midnight 25/05 στο Circus). Γνωριζόμαστε μεταξύ μας αρκετά χρόνια, με κάποιους ίσως λίγο παραπάνω. Δεν ξέρω πόσα μπορούμε να αποκαλύψουμε πάντως το μόνο σίγουρο είναι ό,τι ήπιαμε όλοι το βάρος μας σε μπύρες, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό!
Ποιος ήταν ο αντίκτυπος των δυο συγκροτημάτων στο κοινό; Πέρα από τις ζωντανές σας εμφανίσεις πώς ήταν η αντιμετώπιση του κόσμου και μετά;
Ήταν απίστευτο το πόσο ζεστός ήταν ο κόσμος, και πριν και μετά. Την 1η μέρα, ή μάλλον την μέρα 0 του φεστιβάλ, που ήταν το warm-up party, γνωρίσαμε πολύ κόσμο, κόσμο που μας ήξερε ήδη, και ήπιαμε μπύρες, τραγουδήσαμε, τα είπαμε γενικότερα. Αυτό ήταν και το κλίμα τις επόμενες μέρες, κόσμος που περιμένει να ακούσει και να σε δει live γιατί ακούει το album σου. Μετά την εμφάνιση τα “ευχαριστούμε που παίξατε” και τα “μπράβο” κράτησαν μέχρι να φύγουμε από τον χώρο, πράγμα πάρα πολύ όμορφο.
Ποιες μπάντες μπορέσατε να παρακολουθήσετε από το συνολικό πρόγραμμα, και ποιες ξεχωρίσατε και γιατί;
Πιο ομόφωνη απάντηση δεν θα πάρεις ποτέ νομίζω, καθώς πανεύκολα θα πούμε όλοι τους Hellripper. Τέτοιο live οδοστρωτήρα καιρό είχαμε να ζήσουμε. Κάποιοι από εμάς ήδη γούσταραν φουλ από τα studio, αλλά στο live πάθαμε πλάκα. Όργωμα της σκηνής οι σκωτσέζοι, με black-thrash riffs φωτιά, και φωνητικά από τα βάθη της κόλασης. Αν μπορείτε να τους δείτε, σπεύσατε!
Αν προσπαθούσατε να χαρτογραφήσετε το κοινό του φεστιβάλ, πώς θα το οριοθετούσατε; Ποιος ήταν ο πιο περίεργος ή απρόσμενος οπαδός;
Θα λέγαμε πως το κοινό ήταν μια μίξη heavy (Γερμανία είσαι), speed, thrash, black, και αυτό από τα patches και μπλουζάκια που κυκλοφορούσαν στο φεστιβάλ. Απρόσμενος δεν ξέρω, αλλά ο πιο ωραίος οπαδός ήταν ένας πιτσιρίκος, όχι πάνω από 5 χρονών, που ζήτησε από τον Μιχάλη μια υπογεγραμμένη μπαγκέτα.
Κάνοντας ταμείο μετά την επιστροφή, ποια είναι τα κέρδη της συμμετοχής και ποια η δυνατότερη ανάμνηση;
Από μία τέτοια εμφάνιση μόνο κέρδη μπορείς να έχεις. Ο κόσμος που γνωρίζεις, οι κουβέντες που ανταλλάζεις, οι πλάκες που σου μένουν… Η δυνατότερη ανάμνηση σίγουρα είναι η εμφάνιση μας. Να πηγαίνεις σε μία ξένη χώρα και να παίζεις, βλέποντας τον κόσμο να τραγουδάει τα κομμάτια σου και να κάνει headbanging είναι τρομερό συναίσθημα!
