Η δύναμη και η έμπνευση που αντλούμε για να αντιμετωπίσουμε την ωμή και πεζή όψη της καθημερινότητας, είναι πιο έντονη όταν πηγάζει από το κοντινό μας περιβάλλον. Δεν είναι ακριβώς παράπλευρη περηφάνια αυτό που ουσιαστικά επικαλείσαι, όταν ακούς μια εγχώρια μπάντα να βάζει τα γυαλιά σε πολλούς καλλιτέχνες του εξωτερικού που δημιουργούν κάτω από ευνοϊκότερες συνθήκες. Είναι η τόνωση της ελπίδας πως αυτός ο περίεργος τόπος κατοικείται τελικά και από ανθρώπους που σκέφτονται, έχουν ευαισθησίες, έχουν δημιουργική δύναμη και λειτουργούν και σε άλλα πιο εσωτερικά αλλά αναγκαία και ευεργετικά επίπεδα.
Οι φίλοι Lacrimae, λοιπόν, είναι άλλη μια έκπληξη της ελληνικής προοδευτικής σκηνής. Υπάρχουν τόσοι λόγοι σε αυτό το χώρο που μας κάνουν να υψωνόμαστε λίγο παραπάνω κάθε φορά, παρακολουθώντας χαμογελαστοί ανθρώπους που δεν κοπιάρουν αλλά συνοδεύουν επάξια τα σύγχρονα ρεύματα μιας μουσικής που από τον ορισμό της οφείλει να ταξιδεύει και να απλώνει το ίχνος της.
Οι Αθηναίοι progsters ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα, συγκεκριμένα το 2011, σαν ένα ντουέτο από την τραγουδίστρια Άννα Αναπλιώτη και τον ντράμερ Γιάννη Αρβανίτη, με την Άννα να κυβερνά και τα keyboards. Μετά από κάποια ακουστικά shows, το 2016 ολοκληρώνεται η σύνθεση του σχήματος με την προσθήκη του κιθαρίστα Κώστα Μπιρμπίλη, και του μπασίστα Αντρέα Μαρκάτη. Η προειδοποίηση δόθηκε με το EP “Entropia”, τον Σεπτέμβριο του 2017. Τώρα είμαστε πια έτοιμοι να μετρήσουμε τις δυνάμεις τους με ένα πλήρες έργο, που ακούει στον προκλητικό τίτλο “Αντίφαση”.
Παραχωρώντας κάποιες από τις γραμμές μου στους καθ’ όλα αρμόδιους να μας εισάγουν στον κόσμο του “Contradiction”, το άλμπουμ θεματικά αποτελεί μια συλλογή διαστάσεων της ανθρώπινης ψυχής. Οι διαστάσεις αυτές διαμορφώνονται από τις συνέπειες και τα διαφορετικά μονοπάτια των επιλογών που κάνουμε. Οι συγκρούσεις τους προκαλούν το ψυχικό χάος και ο δρόμος της λήθης δεν είναι πάντα εύκολος και ξεκάθαρος. Μια απόπειρα για το ταξίδι της αναγέννησης σκιαγραφείται στο άλμπουμ, με την πραγματική ζωή να βαδίζει χέρι χέρι με τη μυθοπλασία και την αγάπη του γκρουπ για την αφήγηση.
Μουσικά, οι Lacrimae έχουν κουβαλήσει με διακριτικότητα όλους τους βασικούς δομικούς λίθους του σύγχρονου prog rock/metal, με τα υποστυλώματα των Porcupine Tree, των Opeth, των Leprous, και την πολύπλευρη ετοιμότητα του Steven Wilson να φωτίζουν το δρόμο τους: τα βήματα είναι όμως δικά τους. Αυτό που επικρατεί και διαφοροποιεί το αποτέλεσμα είναι ένα αισθητό χρώμα ελληνικότητας, με τον τρόπο που πάντα ήθελα να εισχωρεί υπερβατικά και σε τέτοια οικουμενικά μουσικά είδη. Υπάρχουν πανέμορφα οργανικά μέρη νεοκλασικής υφής που μου φέρνουν στο μυαλό Μάνο Χατζιδάκι. Παράλληλα η θεατρική φύση που συχνά υπερτονίζει τόσο εύστοχα τα αντικρουόμενα συναισθήματα του δίσκου, μεταφέρει αντηχήσεις από αρχαία χορωδιακά. Ακόμα και οι σφιχτοδεμένες prog rock φόρμουλες που κατευθύνουν τα τραγούδια έχουν συχνά έναν ταιριαστό μεσογειακό αέρα. Και δεν αναφέρομαι στο υπέροχο instrumental “Hidden East Shore” με το ανάλογο folk χρώμα και την έντονη περιγραφική φύση του.
Συνθετικά, ο δίσκος έχει μια υποδειγματική ισορροπία μιας διαδρομής χωρίς τρύπες αδιαφορίας και μια ροή που σε τραβά μαζί της με όμορφες εκπλήξεις. Ένα ιδιαίτερο καταφύγιο από τα οχτώ κεφάλαια του “Contradiction” είναι το “Place Called Human Nature”, γοητευτικά επικίνδυνο στις μεταστροφές του, με έξυπνους, συχνά απόκοσμους, πρόσθετους ήχους και επίμονη εξέλιξη. Όμως πραγματικά τα χρώματα περισσεύουν σε όλη αυτή την εσωτερική περιπέτεια και διαδρομή.
Με τον πήχη πολύ ψηλά από την πρώτη απόπειρα, κάπως έτσι περιγράφονται οι Lacrimae, πιστοί στην “αντίφαση” του τίτλου τους: ελληνικά διεθνιστές, θεατρικά ρεαλιστές και προσιτά προοδευτικοί, μοιάζουν με την τρίτη και τελευταία ευχή που πραγματοποιεί το τζίνι της εγχώριας σκηνής.
Είδος: Progressive rock/metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Φεβρουαρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/lacrimaeofficial
Bandcamp: https://lacrimaeofficial.bandcamp.com/
