JOHN PAUL JONES: Γεννιέται η «ήρεμη δύναμη» των Led Zeppelin

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 3 Ιανουαρίου

Είναι 3 Ιανουαρίου 1946 και γεννιέται στο ιστορικό Liverpool, ο Βρετανός John Richard Baldwin, που έγινε ευρέως γνωστός ως John Paul Jones, ο μπασίστας, κιμπορντίστας, πολυοργανίστας και συνιδρυτής των θρυλικών Led Zeppelin. Παράλληλα, υπήρξε συνθέτης αλλά και παραγωγός. Γόνος του Joe Baldwin, πιανίστα που επίσης οργάνωνε εμφανίσεις για μεγάλες μπάντες των ’40s και ’50s, άρχισε από μικρός, σχεδόν στα 6, να παίζει πιάνο. Στη δεκαετία των ’60s και πριν τους Led Zeppelin, δούλεψε και συνεργάστηκε με ονόματα όπως οι Jeff Beck, οι The Rolling Stones, ο Cat Stevens, ο Rod Stewart, οι The Yardbirds κ.α.. Τότε απέκτησε και το stage name του, ως John Paul Jones, από έναν φίλο του.


Την περίοδο που ήταν session μουσικός, ήταν και η εποχή που θα «διασταυρωνόταν» συχνά και με τον Jimmy Page. Μάλιστα συνυπήρξαν στο album “Little Games” (1967) των Yardbirds. Η δεξιοτεχνία και οι ικανότητες του Page σαγήνευσαν τον Jones, προτείνοντάς του να συνεργαστούν σε οποιοδήποτε μελλοντικό του σχέδιο. Έτσι, ήταν θέμα χρόνου μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτή η σύμπραξη, όταν μαζί με τους Robert Plant και John Bonham, σχηματίζουν τους New Yardbirds, μετέπειτα γνωστότερους ως Led Zeppelin.


Με τον θάνατο του, από πολλούς, καλύτερου drummer ever, του John Bonham το 1980, και την συνεπακόλουθη «διάλυση» των Led Zeppelin, θα κάνει μόνος του αρκετά πράγματα και συνεργασίες, όπως εκείνες με τους Cinderella, The Mission, Ben E. King, Peter Gabriel, Foo Fighters, Lenny Kravitz κ.α..

Μέλος του supergroup των Them Crooked Vultures, μαζί με τους Dave Gröhl και Josh Homme. Συνεργάστηκε με τους R.E.M. στο album “Automatic For The People” (1992). Έγραψε μουσική και για soundtracks. Παρήγαγε το live acoustic album των Heart, “The Road Home” (1995), παίζοντας διάφορα όργανα, ενώ επίσης συνέπραξε σε ετερόκλητα μουσικά εγχειρήματα, δείγμα του αστείρευτου και πολύπλευρου ταλέντου του.


Επανενώθηκε με τους παλιόφιλους του το 1985, στο Live Aid (Phil Collins και Tony Thompson ανέλαβαν θέση στα drums), με το γιο του John Bonham, τον Jason, να τους συνοδεύει. Επίσης, το 1988 στα 40 χρόνια της Atlantic Records, αλλά και στη συναυλία reunion των Led Zeppelin στην O2 Arena του Λονδίνου το 2007. Τέλος το 1995, όταν μπήκαν με την μπάντα στο “Rock and Roll Hall of Fame”.


Είχε τη φήμη του «ησυχότερου» της μπάντας, με τον ίδιο να ισχυρίζεται ότι δεν έπαψε ποτέ να ζει την εμπειρία τους έντονα, αλλά και διακριτικά. Ένας εργαζόμενος στην Atlantic Records στη Γαλλία, ο Benoit Gautier, είχε πει: «Ήταν ο σοφότερος, γιατί δεν τον «έπιασαν» ποτέ».

Ο Jones, όχι άδικα, θεωρείται από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς μπασίστες και κιμπορντίστες. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια, αν συνυπολογίσεις ότι ονόματα που επηρεάστηκαν είναι αυτά των Geddy Lee, Steve Harris, John Deacon, Tom Hamilton, Gene Simmons, Flea, Krist Novoselic κ.α..

1954 – Γεννιέται στο Bronx της Νέας Υόρκης ο Ross Friedman, γνωστός ως Ross The Boss, Αμερικανός κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Manowar, αλλά και της punk μπάντας των The Dictators.


Γνωρίζεται με τον Joey DeMaio μέσω του Ronnie James Dio, κατά την διάρκεια της “Heaven and Hell” περιοδείας των Black Sabbath, το 1980, όπου περιόδευε μαζί τους ως support με την, εκ Γαλλίας, rock μπάντα του, Shakin’ Street, που ιδρύθηκε το 1975.

Αργότερα τον ίδιο χρόνο (1980) σχηματίζουν τους Manowar, στους οποίους υπήρξε σημαντικός «πυλώνας» και ηχογραφεί 6 albums πριν ο DeMaio του ζητήσει να αποχωρήσει μετά το album “Kings of Metal” (1988).


Τον Απρίλιο του 2006, παίζει στο “Keep It True VI Festival” στη Γερμανία, μουσική των Manowar, με συμπαραστάτες την Γερμανική “Manowar Cover Band”, Men of War, με μέλη των Γερμανικών συγκροτημάτων Ivory Night και Divinus. Εκείνη η σύνθεση θα μετονομαστεί σε Ross the Boss και θα ξεκινήσουν να δουλεύουν σε δικό τους υλικό, έχοντας, μέχρι σήμερα, κυκλοφορήσει 4 δίσκους, με τελευταίο το “Born of Fire” του 2020.


Από το 2012, είναι επίσης μέλος του supergroup, Death Dealer, μαζί με τον τραγουδιστή των Cage, Sean Peck.

1959 – Γεννιέται ο Tracy G (Tracy Grijalva), Αμερικανός κιθαρίστας που έγινε γνωστός ως μέλος των DIO, μεταξύ 1993 και 1999. Συμμετείχε μαζί τους σε 2 live albums, τα “Inferno-The Last in Live” (1998) και “Live in London: Hammersmith Apollo 1993” (2014), αλλά και 2 studio albums, τα “Strange Highways” (1993) και “Angry Machines” (1996) στα οποία είχε συμμετοχή και στη δημιουργική διαδικασία.

1970 – Ο Syd Barrett κυκλοφορεί μέσω της Capitol, το ντεμπούτο solo album του “The Madcap Laughs”. Η κυκλοφορία λαμβάνει χώρα μετά την αποχώρησή του από τους Pink Floyd. 5 διαφορετικοί παραγωγοί ενεπλάκησαν, αφού εκτός από τον Barrett, συμμετείχαν οι Peter Jenner και Malcolm Jones, αλλά και οι Pink Floyd-ers David Gilmour και Roger Waters.


1988 – Οι Bolt Thrower, μετά από μία σειρά demos, κυκλοφορούν το πρώτο τους EP, με τίτλο “The Peel Sessions”.

1995 – Οι Φινλανδοί Sentenced, κυκλοφορούν μέσω της Century Media Records το τρίτο ολοκληρωμένο πόνημά τους, το “Amok”.


2012 – Φεύγει από τη ζωή ο Bob Weston, Βρετανός κιθαρίστας και συνθέτης, μέλος των Fleetwood Mac, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 561 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».