Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί της πρώτης φουρνιάς που δίδαξαν την αλφαβήτα του hard rock και δεν έλαβαν ποτέ το μερίδιο της αναγνώρισης που τους αναλογούσε βάσει των δυνατοτήτων και της προσφοράς τους. Αναμφίβολα ψηλά σε αυτή τη λίστα θα βρούμε τον κύριο Joe Lynn Turner, ο οποίος στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με μουσικά μεγαθήρια όπως Rainbow, Yngwie Malmsteen’s Rising Force, Deep Purple, Glenn Hughes, Mick Jones, Billy Joel και Michael Schenker μεταξύ άλλων.
Ο μουσικός αυτός τιτάνας μετά από τις πρόσφατες και αρκετά αξιόλογες κυκλοφορίες του ως μέλος των Sunstorm αλλά και δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο του solo album μας επισκέπτεται με το ολόφρεσκο ‘Belly Of The Beast’. Η επιλογή του να συνεργαστεί τόσο συνθετικά όσο και στην παραγωγή του δίσκου με τον εμβληματικό μουσικό / παραγωγό Peter Tägtgren (Hypocrisy, PAIN, Lindemann) δίνει σαφέστατα μια βαρύτερη και περισσότερη σκοτεινή κατεύθυνση στο συνολικό αποτέλεσμα. Τον δίσκο ανοίγει το ομώνυμο τραγούδι το οποίο προσπαθεί να ‘δανειστεί΄ την αύρα του ‘Painkiller’ των Judas Priest. Μέχρι εκεί όμως, καθώς στο σύνολο του είναι ένα μέτριο τραγούδι σύγχρονου heavy metal. Τα πράγματα ισιώνουν κάπως στο αμέσως επόμενο ‘Black Sun’ το οποίο θυμίζει αρκετά την εποχή που ο Νεοϋορκέζος τραγουδιστής αποτελούσε τη φωνή των Rainbow. Όμορφες κιθάρες και χορωδιακό ρεφρέν. Τη σημαία κρατάει επίσης ψηλά και το ‘Tortured Soul’ που ακολουθεί, με τους αυτοβιογραφικούς (;) στίχους και τη δυναμική ερμηνεία του JLT. Το ‘Rise Up’ πέρα από την όμορφη εισαγωγή του πιάνου δεν έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω.
Σαν roller coaster τρενάκι, η power ballad ‘Dark Night Of The Soul’ ανεβάζει ξανά τον πήχη με το αισθαντικό της κιθαριστικό σόλο. Αρκετά ενδιαφέροντα τα ‘Tears of Blood’ και ‘Desire’ χωρίς να προκαλούν παροξυσμό όμως. Mega fillers τα ‘Don’t Fear the Dark’ και ‘Fallen World’, ενώ το ‘Living the Dream’ ακούγεται όμορφα με το νεοκλασικό σόλο και τη χαρούμενη ατμόσφαιρα του. Παντελώς αχρείαστη μπαλάντα το ‘Requiem’ που κλείνει το δίσκο και μυρίζει Kerrygold Regato από χιλιόμετρα.
Το άγγιγμα του Tägtgren είναι εμφανές σε όλο το δίσκο με τη σύγχρονη παραγωγή, τα overproduced τύμπανα και τα χορωδιακά μέρη προσθέτοντας heavy ατμόσφαιρα στο όλο εγχείρημα αλλά αφαιρώντας το απαραίτητο συναίσθημα, σήμα κατατεθέν, του mr Turner. Άνισος δίσκος με κάποιες καλές στιγμές και αρκετές στο μέσο όρο, που θα απογοητεύσει ίσως τους old-school οπαδούς του, άλλα δυνητικά μπορεί να προσελκύσει καινούργιους ακροατές. Η φωνή του πάντως είναι εδώ, πανταχού παρούσα στα γνωστά υψίπεδα, ενώ δεν διστάζει να περπατήσει και σε καινούρια μονοπάτια.
Οριακά θετικό λοιπόν το πρόσημο στη δισκογραφική επιστροφή του Joe Lynn Turner, που μας χαρίζει παράλληλα το μειδίαμα της Τζιοκόντα γνωρίζοντας ότι αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης είναι ακόμα ενεργός κυκλοφορώντας τις δουλείες του, ενώ φουντώνει την ελπίδα μέσα μας να τον ξαναδούμε σύντομα σε κάποιο live στα μέρη μας.
Είδος: Hard Rock/Heavy Metal
Εταιρεία: Mascot Label Group
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Οκτωβρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/joelynnturnerofficial
