Ήταν πριν 5 χρόνια περίπου, όταν με μια παρέα κάπου σε μια πόλη της Βαλτικής, συζητούσαμε για τις ωραιότερες φωνές στην ιστορία της ροκ. Ακούστηκαν για πολλοστή φορά τα γνωστά ονόματα, ο Eddie Vedder, ο Bruce Dickinson, ο Gillan, ίσως ο Tyler.Ποικίλες οι απόψεις όπως ποικίλα είναι και θα είναι τα ηχοχρώματα της μουσικής και ο συναισθηματικός κόσμος που πλάθουν. Κάπου εκεί και ενώ όλοι συγκλίναμε στο ποιες είναι όντως οι ωραιότερες φωνές της rock, μια κοπέλα από τη Σλοβενία, ανέφερε το όνομα του Jeff Buckley. Του καλλιτέχνη με το ένα και μοναδικό ολοκληρωμένο άλμπουμ, που όμως ήταν αρκετό για να αλλάξει τη ροή της ιστορίας της ροκ και να εξασφαλίσει για τον δημιουργό του το αιώνιο χάραγμα του ονόματός του.
Το “Grace” που κυκλοφόρησε το 1994, αποτύπωνε κατά τον πλέον διαυγή τρόπο τη μοναδική ψυχοσύνθεση του δημιουργού του. Ευαίσθητος, ρομαντικός, ποιητικός, απροσάρμοστος, διάδοχος και μουσικός κληρονόμος του επίσης σπουδαίου τραγουδοποιού Tim Buckley, ο Jeff, διαμόρφωσε ένα μοναδικό αμάλγαμα jazz-rock, folk-rock αλλά και alternative αισθητικής.
Όπως συμβαίνει με πολλά σπουδαία άλμπουμ, το “Grace” αναγνωρίστηκε εκ των υστέρων και σήμερα φιγουράρει σε όλες ανεξαιρέτως τις λίστες με τα κορυφαία άλμπουμ όλων των εποχών. Δεν ήταν μόνο οι πρωτότυπες συνθέσεις, όπως το εναρκτήριο “ Mojo Pin”, το “So Real”, το “ Lover, You should’ve Come Over” το “Dream Brother” με την ανατολίτικη μελωδία και τις grunge πινελιές αλλά και το ομότιτλο κομμάτι που φανέρωναν τις πτυχές ενός σπάνιου ταλέντου.
Εξίσου εκπληκτικές ήταν και οι διασκευές που παρουσίασε ο τότε εικοσιοκτάχρονος δημιουργός. Το “Hallelujaz” του εμπνευστή του, Leonard Cohen,το “Lilac Wine” , που είχε αποδοθεί και από τη μοναδική Nina Simone, αλλά και η αναγεννησιακή μελωδία του “Corpus Christi Carol”. Στα προαναφερθέντα, στέκεται τραγικά ειρωνικό το “Eternal Life”, με τον Jeff να εκφράζει τον πόθο του μέσα από τους στίχους « all I want to do is to love everyone”, Δυστυχώς η μοίρα στέκεται πολλές φορές άδικη με αυτούς που ξεχωρίζουν. Σαν να τους φθονεί για το ταλέντο τους ή την πρόθεσή τους να μας καταστήσουν κοινωνούς του συναισθηματικού τους πλούτου. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Grace”, το σώμα του Jeff Buckley εντοπίστηκε στις όχθες του Μισισίπι και σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή ο θάνατός του αποδόθηκε σε ατύχημα.” Πνιγμός”, στα νερά ενός ποταμού που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη blues μουσική και όχι μόνο.
“Born again from the rhythm, screaming down from heaven, ageless, ageless” η ύστατη παρακαταθήκη της σπουδαιότερης φωνής στην ιστορία της ροκ, επειδή δίπλα στα ονόματα που κατά καιρούς αναφέρονται, ίσως αυτό να είναι το πλέον λαμπερό.
