Ο Αγγελάκας τα παίρνει όλα.
Σε μια χώρα όπου η ζωή κοστίζει ενάμιση χιλιάρικο, βαριά βαριά 36 ευρώ, στη χώρα των νταήδων , των τραμπούκων και των ανθρωποειδών, των αυτόκλητων υπερασπιστών της “πατρίδας” και των εταιριών, υπάρχει και ο Αγγελάκας. Που στέκεται απέναντι σε αυτό το υποτυπώδες είδος “ανθρώπου”, αφού όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει, υπάρχουν δύο κόσμοι, ο δικός τους και ο δικός μας και αυτοί οι δύο κόσμοι δεν θα συναντηθούν ποτέ. Και αυτή είναι και η προσωπική μου επιθυμία, να μη συναντηθώ ποτέ με τον κόσμο των υπανθρώπων, αλλά να περπατώ στον κόσμο που εδώ και 40 χρόνια έχει δημιουργήσει ο Αγγελάκας, έστω και αν ο κόσμος αυτός δεν είναι ρεαλιστικός, αλλά ονειρόκοσμος.(ονειροπαγίδα)
Τη Δευτέρα που μας πέρασε, στον υπέροχο χώρο της Τεχνόπολης, ο Γιάννης Αγγελάκας και η μπάντα του, οι 100 Ο C, έδωσαν άλλη μια μεγαλειώδη συναυλία τη φετινή χρονιά, έπειτα από αρκετές headline εμφανίσεις στα καλοκαιρινά φεστιβάλ, αλλά και φυσικά στο Ηρώδειο.
Οι πόρτες άνοιξαν στις 20.00 και αρκετός κόσμος εισήλθε στο χώρο ήδη από εκείνη την ώρα, για να βρει μια όσο το δυνατόν καλύτερη θέση. Όπως πληροφορηθήκαμε από τα social media λίγες μέρες πριν τη συναυλία, εκλεκτός προσκεκλημένος θα ήταν Το Παιδί Τραύμα, που με το συγκρότημά του ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 20.45. Για περίπου 50 λεπτά, μας έκανε κοινωνούς της μουσικής του ταυτότητας, που κινείται στο φάσμα της electronica, dream-pop. Με αρκετές επιρροές από τον ηλεκτρονικό ήχο συγκροτημάτων όπως οι Στέρεο Νόβα αλλά και τα Ξύλινα Σπαθιά, και γενικά από τη nineties παρακαταθήκη του συγκεκριμένου ιδιώματος, στάθηκε πολύ καλά, αποδεικνύοντας πως όντως ήταν εκλεκτός προσκεκλημένος.
Καθώς η ώρα περνούσε, εξοικειωνόμασταν όλο και περισσότερο με τη με τη μουσική του, που τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, είχε τις απαραίτητες δόσεις πρωτοτυπίας, προκειμένου να “τραβήξει» την προσοχή του κοινού. Η αρχή έγινε με το “Στοπ” από το δίσκο “Θα καταστρέψω τον κόσμο”, για να ακολουθήσει το “Τρομακτικό” από τον πρόσφατο concept album “Μέινστριμ”. Από την εν λόγω κυκλοφορία το κομμάτια που προσωπικά ξεχώρισα, και λόγω στίχων και λόγω ενορχήστρωσης ήταν τα “ H Λίμνη” και “Απόψε φυλάω τον εαυτό μου για σένα”. Η διάθεση του κοινού ανέβηκε με τη “Νεραντζιά” από την κυκλοφορία “Μυστικές χορευτικές κινήσεις”, ενώ εξαιρετικό ήταν και το κλείσιμο του set με τα “Ασθενοφόρα”, “Σαν Ιχθύς” και “Φόρεμα”. Ειδικά το τελευταίο, ανέβασε κατακόρυφα το χορευτικό feeling των θεατών.
Setlist:
Στοπ
Τρομακτικό
Πάτσι
Η Λίμνη
Ακαταλαβίστικο
Απόψε φυλάω τον εαυτό μου για σένα
Νεραντζιά
Στη Βεράντα
Με λένε Μαρία
Ασθενοφόρα
Ιχθύς
Το Φόρεμα
Λίγο πριν τις 22:00 ο Γιάννης Αγγελάκας και οι 100ο C έκαναν την εμφάνισή τους, και κατευθείαν γέμισαν τα κεφάλια μας με χρυσάφι. Τα χρόνια έχουν περάσει, οι Τρύπες εδώ και περίπου 20 χρόνια δεν υφίστανται, όμως το αποτύπωμά που άφησαν στην εγχώρια, και όχι μόνο, ροκ σκηνή, είναι τόσο θεμελιώδες και βαθύ, που πάντα το κοινό, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα βυθίζεται στη μυσταγωγία της μουσικής τους Ιδανική η επιλογή τους επομένως να “ανοίξουν” το σετ με τραγούδι από τις Τρύπες, Φυσικά ο ίδιος ως συνθέτης, έχει “ψαχτεί» κατά το κοινώς λεγόμενο, και έχει ερευνήσει σε βάθος, όλες της πτυχές της ελληνικής μουσικής, είτε πρόκειται για ρεμπέτικα, είτε για παραδοσιακά ηπειρώτικα. Εξ ου και η ποικιλομορφία των συνθέσεών του, αλλά και οι μπάντες που κατά καιρούς έχει σχηματίσει. Αυτό φαίνεται σε κομμάτια όπως η “Δικαιοσύνη” και ο “Γιαννάκης” από το άλμπουμ “Γελαστή Ανηφόρα”, που ακολούθησαν. Η συνέχεια δόθηκε με το “H Αγάπη ορμάει μπροστά” από τα χρόνια των Επισκεπτών, ένα σχήμα που καθιερώθηκε στις τάξεις των μουσικόφιλων, γεγονός που φάνηκε από τη μεγάλη συμμετοχή του κοινού στο “Αιρετικό” και φυσικά στο “Σιγά μην κλάψω” που αποτελεί magnum opus τόσο συναυλιακά, όσο και στουντιακά, ούσα μία από τις κορυφαίες του συνθέσεις. Ανάλογα vibes δημιουργεί και το “ Ο Χαμένος τα παίρνει όλα” που συγκαταλέγεται επίσης στην κατηγορία των συναυλιακών highlights, όπως και το “Ακούω την αγάπη”, που ποτέ δεν απουσιάζει από τις εκάστοτε set-list.
Το ευτύχημα με αυτόν τον καλλιτέχνη είναι ότι εξακολουθεί και βγάζει, αυτό που λέμε, δισκάρες. Τόσο το “Ήσυχα τραγούδια για ανέμελα λιβάδια” αλλά κυρίως το τελευταίο “Έχω Κέφια”( και τα δύο με τους 100Ο C), έχουν πλέον καθιερωθεί. Από το δεύτερο έπαιξε τα “Ακούω τον ουρανό να γελάει”, “Πάνω στο Αφρισμένο Κύμα”, “Νεοφιλελεύθερος Προφήτης” και ίσως την καλύτερή του σύνθεση εδώ και αρκετά χρόνια, το “Ακόμα Περπατάω”. Το “Μόνο από τη λύπη σου” από το πρώτο άλμπουμ με το τωρινό του συγκρότημα, είχε επίσης την τιμητική του, όντας ένα από τα καλύτερα τραγούδια του της τελευταίας δεκαετίας.
Φυσικά, κάθε του συναυλία, θα έχει ως σημείο αναφοράς τις Τρύπες. Τη Δευτέρα στο Γκάζι, το πρόγραμμα δεν είχε πολλά από Τρύπες, μια τάση που αρχίζει να παγιώνεται τα τελευταία χρόνια. Η ‘Έκτη Αυγούστου”, ήταν ένα από τα κομμάτια που έπαιξε, ενώ το κυρίως set list έκλεισε με τη “Γιορτή”, που έως εκείνη τη στιγμή, ήταν το κομμάτι που γνώρισε τη μεγαλύτερη αποδοχή από το κοινό.
Το encore άρχισε με τους “Επισκέπτες”, αλλά η αδρεναλίνη εκτοξεύτηκε με το “Θα Ανατέλλω” και το “Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη”, μεταφέροντας τους θεατές στον Παράδεισο, που αν και δεν το ζητούσαν επιτακτικά όπως σε άλλες συναυλίες, εν τέλει υλοποιήθηκε. Η βραδιά όπως ήταν αναμενόμενο, έκλεισε με το “Ταξιδιάρα Ψυχή”, με το κοινό να μην αφήνει στίχο να πέσει κάτω και τον ίδιο να το απολαμβάνει. Και ήταν αυτό του το γέλιο που με κάνει να ελπίζω και να βρίσκω τη δύναμη να αντισταθώ στη χώρα των τραμπούκων και των νταήδων, όπου η ζωή κοστολογείται 36 ευρώ. Ευτυχώς που θα ακούμε πάντα την αγάπη του, και αυτός τη δικιά μας, και κάποια στιγμή κάπου θα χωρέσουμε, σε ένα άλλο είδος πατρίδας. Όχι πάντως στη σημερινή, με την τωρινή της μορφή.
Setlist:
Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι
Δικαιοσύνη
Γιαννάκης
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Ακούω τον ουρανό να γελάει
Μόνο από τη λύπη σου
Ποτάμι
Πάν στ΄αφρισμένο κύμα
Τηλεντρόγκες
Αιρετικό
Ακόμα Περπατάω
Νεοφιλελεύθερος Προφήτης
Είμαι Τυχερός
Πόθοι
Άγρια των άστρων μουσική
Ο χαμένος τα παίρνει όλα
Σαράβαλο
Έκτη Αυγούστου
Ακούω την αγάπη
Σιγά μην κλάψω
Γιορτή
(Encore):
Επισκέπτες
Θα Ανατέλλω
Από δω και πάνω
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Ταξιδιάρα Ψυχή
