Γράφει ο Σταύρος Βλάχος
Η επιστροφή του Ghostlands & Ravenlands Festival, υπό την «εποπτεία» της Harmonia PR, συνεπώς και του ιδιαίτερα δραστήριου (και) τελευταία, Νίκου Σιγλίδη, ήταν μια ιδεατή ευκαιρία να κατευθυνθεί κάποιος, ακόμα μία φορά προς το Κύτταρο. Το line-up δε της βραδιάς, διέθετε τα εχέγγυα για να ικανοποιήσει πλήρως ετερόκλητα μα και απαιτητικά γούστα.
Τον αρκετά άχαρο ρόλο της πρώτης μπάντας, είχαν αναλάβει οι Element Zero, οι Αθηναίοι alternative rockers. Δωρικοί ως προς τις κινήσεις και «εξάρσεις» τους στη σκηνή, μα καλοπροβαρισμένοι και στοχοπροσηλωμένοι, δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να εισάγουν το κοινό στην ατμόσφαιρά τους. Με «χημεία» πρόδηλη μεταξύ τους αλλά και το εύρος της φωνής της frontwoman τους, Κορίνας (που στο κλίμα των ημερών είχε εμφανιστεί με μάσκα), να αποτελεί ισχυρό όπλο στη «φαρέτρα» τους, υπήρξαν άκρως θετικοί, παρά τα μικροπροβλήματα στο πώς έβγαινε η φωνή της κάποιες στιγμές, που φαινόταν να πνίγεται στους ήχους των οργάνων (πρόβλημα που ήταν το μόνο που παρατηρήθηκε και σε κάποια από τα επόμενα σχήματα).
Το στυλ τους ελκυστικό και οικείο, άγγιξε το κοινό που τους ακολούθησε σε διάθεση και απόλαυση του set. Με παρουσίαση πλήρως της πρόσφατης κυκλοφορίας τους, “A Place in the World”, όπου εμπεριέχεται και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επανεκτέλεση του “Silence” των Delerium, που καθήλωσε το κοινό, έκλεισαν με το “Outcast”, τραγούδι για την απώλεια και επίκαιρο (όπως μας είπαν, εν ολίγοις) για τα όσα συνταρακτικά συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας. Όπως και οι κύριοι που τους ακολούθησαν, αξίζουν προσοχής και ευκαιρίας ακρόασης της δουλειάς τους.
Element Zero setlist:
Last Warble
Paradigm Shift
Matter of Light
FIRE!
When Everything is Lost
Silence (Delerium cover)
Outcast
Οι Mystfall ήταν μάλλον ο βασικός λόγος που με οδήγησε στο Κύτταρο για την πραγματοποίηση της παρθενικής, ζωντανής τους εμφάνισης. Ο δισκοσχολιασμός του “Celestial Vision” με είχε ιντριγκάρει ιδιαίτερα, αποτελώντας ένα αξιοπρεπέστατο, για να μην πω εξαιρετικό, στο είδος του, δίσκο, φαντάζοντας εφάμιλλος, αναλογικά, εκείνων των αντίστοιχων, μεγαθηρίων της διεθνούς σκηνής.
Οι όποιες αλλαγές στο line-up, δεν φάνηκε να επηρεάζουν την απόδοση του album επί σκηνής. Άλλωστε οι «παλιές καραβάνες» (Order of the Ebon Hand) στο μπάσο και τα τύμπανα, οι Στέλιος Βαροτσάκης και Δημήτρης Μίγκλης, αντίστοιχα, «ύφαιναν» έναν ρυθμικό «ιστό», στιβαρό και «σίγουρο», ώστε να «ξεδιπλωθούν απερίσπαστες», οι συμφωνικές αρετές του δίσκου. Τα δεύτερα
φωνητικά, του πρώτου, επιπλέον, αποτέλεσαν φυσική συνέχεια της αποτύπωσης στον δίσκο.
Η Μαριαλένα Τρικόγλου, παρά κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο των φωνητικών (που υπήρξαν και κατά την εμφάνιση των Element Zero αλλά και των Dragony – Τριών εξαιρετικών φωνών/ερμηνευτών), εντυπωσίασε με το εύρος της φωνής της, στην απόδοση της οποίας και είχε επικεντρώσει, πολύ περισσότερο από το επικοινωνιακό κομμάτι, ένεκα ίσως και κάποιου μικροάγχους της πρώτης εμφάνισης. Υπήρξε εντυπωσιακό το πώς «κέντριζε» τα βλέμματα πάνω στη σκηνή, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και φρονώ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού.
Το “Celestial Vision” διαθέτει υλικό που αποδεικνύει έτι περαιτέρω, ότι αξίζουν σίγουρα την προσοχή ως μπάντα, όπως άλλωστε ίσχυε σίγουρα και για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Ολοκλήρωσαν «γεμάτοι», παρά ένα ακόμα μικροπρόβλημα με το τελευταίο προ-ηχογραφημένο. Σε μία διοργάνωση που ευκταία θα μείνει και θα συνεχιστεί, μου κέντρισαν και κατάφεραν να εξάψουν την περιέργειά μου. Σίγουρα αναμένω τα επόμενα βήματα των Mystfall, καθώς και μία μελλοντική, headlining εμφάνιση.
Mystfall setlist:
Celestial Vision
Centuries
Endless
Kings of Utopia
Moral Compass
Freedom Path
Οι I Abyssick, για να είμαι ειλικρινής, μόνο σαν όνομα είχαν υποπέσει στην αντίληψή μου, χωρίς να είχα πρότερα εντρυφήσει στην μουσική και την, έως τώρα, πορεία τους. Ανέβηκαν στη σκηνή με αρκετό «αέρα» καθώς και προφανή διάθεση και περισσή ενέργεια, όντας αποφασισμένοι να το απολαύσουν πρώτα από όλους οι ίδιοι.
Η μουσική τους, απαρτιζόμενη από ετερόκλητα στοιχεία και «σπονδυλωτές» συνθέσεις, διαθέτουν εκείνη τη «στόφα» και το «ειδικό βάρος» όχι μόνο να «προβληματίσουν» ευχάριστα τον ακροατή σε μία ζωντανή εμφάνιση, αλλά και να τον βάλουν και σε νοητικές διεργασίες κατά τις προσωπικές ακροάσεις του υλικού αυτού. Έτσι, το “Ashes Enthroned”, του οποίου μέρος παρουσίασαν, περιέχον και στίχους στοχασμού διαμέσου επίκαιρων ερωτημάτων, «συνεπήρε» τους θεατές.
Η σεμνή και «χαμηλών τόνων» προσέγγιση του frontman τους, Κωνσταντίνου Μάρη προς το κοινό, προσέθεσε μία αμεσότητα και αποτέλεσε «καλό αγωγό» μετάδοσης της μουσικής τους προς αυτό.
Συνολικά, το προαναφερθέν μείγμα ετερόκλητων στοιχείων, με ακόμα και μελωδικές στιγμές, συγκερασμένο με το πάθος και την απόδοσή τους, δύσκολα θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα, αντίθετα κέρδισαν το κοινό σαφέστατα, μαζί με το ιδιαίτερα θερμό χειροκρότημά του, «ζεσταίνοντας» εξόχως τους παρευρισκομένους που είχαν πυκνώσει ήδη αρκετά. Ακόμα μία μπάντα του «εγχώριου ήχου», με ελπίδες και προοπτικές για το μέλλον, στα μάτια μου.
I Abyssick setlist:
Mankind?
Truth
New Breed of Slaves
Swept away
At the Edge of Life
Epiphany
Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς
Αφού είδαμε 3 πολύ καλές Ελληνικές μπάντες, είχε φτάσει η στιγμή να δούμε επί σκηνής τους Αυστριακούς symphonic power metallers Dragony. Οι Dragony ξεκίνησαν το 2010 και έχουν μια αξιοπρεπή πορεία στο χώρο, έχοντας στο ενεργητικό τους 5 studio albums με το τελευταίο να κυκλοφορεί πέρσι, με τίτλο “Hic Svnt Dracones”. Έτσι στις 21.45 οι Αυστριακοί ανέβηκαν στη σκηνή αλλά όπως σύντομα καταλάβαμε όλοι, έλειπε ο Herbert Glos, ο μπασίστας της μπάντας. Δεν είχε προηγηθεί κάποια ανακοίνωση ούτε αναφέρθηκαν σε αυτή την απουσία οι Dragony, οπότε παραμένει μυστήριο γιατί δεν ήταν μαζί τους ο Herbert Glos. Πάντως, έδειχναν αρκετά ευδιάθετοι και με όρεξη για ένα καλό live. Λέγαμε παλιότερα, τις εποχές που έβλεπες ελληνική μπάντα μόνο ως το πρώτο support, ότι αν είναι να φέρεις ξένη μπάντα πρέπει να το αξίζει. Οι Dragony λοιπόν είναι ένα συγκρότημα που άξιζε η εμφάνιση του στο Ghostlands & Ravenlands Festival. Επαγγελματίες με την καλή έννοια, με όρεξη και με ένα χαρισματικό frontman στο προσκήνιο.
Ο Siegfried “The Dragonslayer” Samer πέρα από φοβερή φωνή κατάφερε και αποκατέστησε γρήγορα επικοινωνία με το κοινό και ήταν αρκετά συμπαθής. Μας ευχαρίστησε αρκετές φορές και θυμήθηκε και την πρώτη εμφάνισή τους στη χώρα μας το 2014 στο Κύτταρο, στο Up the Hammers festival. Τo συγκρότημα ξεκίνησε με κομμάτια από τα πιο παλιά albums, ενώ το δεύτερο μισό αποτελούνταν από τραγούδια του “Hic Svnt Dracones”, παίζοντας συνολικά 45 λεπτά. Έκλεισαν με την κομματάρα “Beyond The Rainbow Bridge” και κάλεσαν όποιον ήθελε, να έρθει να τους γνωρίσει και να πιει μια μπύρα μαζί τους. Με εξαίρεση κάποια μικρο-προβληματάκια στο μικρόφωνο του Samer, ο ήχος ήταν αρκετά καλός και η ανταπόκριση του κόσμου ζεστή. Ναι, οι Dragony είναι μια μπάντα που θα ήθελα να ξαναδώ.
Dragony setlist:
Twilight of the Gods
Gods of War
Lords of the Hunt Magic
If It Bleeds We Can Kill It
Dragon of the Sea
The Einherjar
Beyond the Rainbow Bridge
Αν υπάρχει ένα group που είναι εγγύηση στα live τους, αυτοί είναι οι The Silent Rage. Είναι αυτό που λέμε «λεφτά στην τράπεζα» και κάθε φορά γίνονται ακόμα καλύτεροι. Χωρίς καθυστέρηση γύρω στις 22.45, οι ‘Ελληνες headliners όρμησαν στη σκηνή του Κυττάρου, καταχειροκροτούμενοι από τον κόσμο και για 80 λεπτά ήταν καταιγιστικοί. Ξεκίνησαν πολύ δυνατά με το “The Serpent Lord” που είναι το πρώτο single από το τελευταίο τους πετυχημένο album “Nuances of Life”. Η συνέχεια ήταν ανάλογη με τραγούδια από όλη την καριέρα τους όπως “Exhaling Fear”, “Crows Fly Back” από τον τελευταίο δίσκο, “My Race Won’t Last” και “A Piece of Eden” από το “The Deadliest Scourge”, “Harvester of Souls” από το δεύτερό τους EP. Οι The Silent Rage βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και η απόδοσή τους ήταν καταπληκτική, με όλο το συγκρότημα να έχει πολύ καλή σκηνική παρουσία. Ο Μιχάλης Ρινακάκης είναι από τις καλύτερες φωνές της χώρας στο power/ heavy ήχο και κάθε κομμάτι το απογείωνε. Οι Νίκος Σιγλίδης και Νίκος Σαρμπάνης στις κιθάρες «έπαιζαν μεγάλη μπάλα», ο Γιώργος Χανιωτάκης ήταν «ογκόλιθος» στο μπάσο και όπου χρειαζόταν έκανε και τα δεύτερα φωνητικά, ο Σταμάτης Κατσαφάδος μας ισοπέδωσε με τα τύμπανά του και έδινε φρενήρη ρυθμό στα τραγούδια.
Ο Μιχάλης μαζί με τον Νίκο Σιγλίδη σήκωσαν με επιτυχία το βάρος της επαφής με το κοινό ενώ και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας αλληλεπιδρούσαν με τον κόσμο από κάτω, με το συγκρότημα να φτιάχνει μια γιορτινή ατμόσφαιρα. Highlight της βραδιάς ήταν η συνύπαρξη επί σκηνής του Ρινακάκη με τον πρώτο τραγουδιστή της μπάντας Σταύρο Γιαννακόπουλο στο “Between Harmony & Sorrow”. Ο Σταύρος παραμένει μάχιμος, όπως έδειξε και στην περσινή συναυλία με τους Angra, που αντικατέστησε τον Ρινακάκη. Έτσι το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό, με δυο φοβερούς τραγουδιστές επί σκηνής. Αμέσως μετά έπαιξαν και το “Leading the Legions”, που το αφιέρωσαν στους πιστούς τους οπαδούς. Η συναυλία τελείωσε στις 00.10, με το τραγούδι “A Piece of Eden”, που το συγκρότημα αφιέρωσε σε όσους είχαν μείνει να τους παρακολουθήσουν μέχρι εκείνη την ώρα.
Έτσι, έριξε αυλαία το φετινό Ghostlands & Ravenlands Festival που ήταν πετυχημένο από κάθε άποψη. Είχε ποιοτικά συγκροτήματα, ελάχιστες καθυστερήσεις στο πρόγραμμα, ο ήχος ήταν αρκετά καλός και όλες οι μπάντες έδειξαν διάθεση να ευχαριστήσουν τον κόσμο. Επίσης, οι αντιδράσεις των 200 περίπου ατόμων που ήρθαν στο Κύτταρο ήταν θερμές από την πρώτη μπάντα μέχρι τους headliners. Πιστεύω ότι το Ghostlands & Ravenlands Festival έχει κερδίσει την αποδοχή του κόσμου και αναμένω με ενδιαφέρον τη συνέχειά του την επόμενη χρονιά.
The Silent Rage setlist:
Enemy At The Gates ( Intro I)
The Serpent Lord
Code Of Destruction
Nuances Of Life
Crows Fly Back
Sin Of A Pilgrim
Exhaling Fear
Carve Your Rage
Harvester Of Souls
Signal Of War (Intro II)
My Race Won’t Last
The Deadliest Scourge
Stormwarrior
Between Harmony And Sorrow
Leading The Legions
Ghost Of A Wayward God
A Piece Of Eden
Φωτογραφίες: Σταύρος Βλάχος
