[Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας]
Το καλοκαίρι μόλις τελείωσε και μία νέα συναυλιακή σεζόν απλώνεται μπροστά μας. Ο Σεπτέμβριος φαίνεται ότι μπήκε πολύ δυναμικά, με ένα δυνατό live, όπου οι Firewind του δικού μας βιρτουόζου κιθαρίστα Gus G, οι Ελληνοβραζιλιάνες thrashers Nervosa και οι επίσης δικοί μας Αθηναίοι stoner metallers Lazy Man’s Load, υπόσχονταν μία μοναδική βραδιά γεμάτη σκληρή μουσική. Οι συνθήκες, καιρικές και μη, από την αρχή ευνοούσαν την ημέρα, ενώ και η διάθεση έδειχνε να βρίσκεται ανανεωμένη και στην καλύτερη κατάσταση. Αφού βρεθήκαμε με τα φιλαράκια και απολαύσαμε το μεσημεριανό καφεδάκι μας στην «δροσερή» πρωτεύουσα, ανηφορίσαμε για την Τεχνόπολη στο Γκάζι για να πιάσουμε και μία καλή θέση κοντά στην σκηνή, ώστε να έχουμε καλή οπτική επαφή του show.
Πρώτη μπάντα που θα εμφανιζόταν στη σκηνή, ήταν οι Αθηναίοι stoner-άδες Lazy Man’s Load. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα επαφή με τη μουσική τους, καθώς δεν είμαι και fan του είδους, όμως ήταν φανερό από την αρχή του show, ότι η όρεξη και η ενέργεια της μπάντας ξεχείλιζε και ήταν θέμα χρόνου να παρασύρει και το «μαγκωμένο» κοινό. Ο ήχος ήταν η έκπληξη θα έλεγα της βραδιάς, αφού πραγματικά οι διοργανωτές είχαν βρει τον τρόπο να πάρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι λιγοστοί για εκείνη την ώρα θεατές (γύρω στους100 με 150) , άρχισαν σιγά σιγά να μπαίνουν στο «κλίμα» του live, ενώ η μπάντα «μοίραζε πόνο» από τη σκηνή. Η σκηνική παρουσία των Lazy Man’s Load και η πολύ καλή επικοινωνία του frontman με το πλήθος, άρχισε να δίνει «καρπούς» με τις μπροστινές σειρές να επιδίδονται σε χλιαρό headbanging και sing along με το group.
Αυτό που σίγουρα «συγκρατούσε» το βλέμμα σου, ήταν η γυναικεία εκφραστική παρουσία στο μικρόφωνο στο background και η «εκκεντρική» ενδυμασία του τραγουδιστή, με το κιλτ, τις αλυσίδες και όλα τα συναφή με το metal «κοσμήματα». Ίσως οι χαλαροί ρυθμοί των διακοπών ή η συνεχόμενη ζέστη των ημερών να είχαν «ζαλίσει» κάπως το κοινό, όμως υπήρχαν στιγμές που οπαδοί και μπάντα έμοιαζαν με ένα, όπως στα “Prime Evil”, “Gomorrah” και “Slackjawed”, που οι Lazy Man’s Load το αφιέρωσαν κιόλας σε όσους βρέθηκαν στην Τεχνόπολη αυτή τη βραδιά, ενώ και τα “Outlaws Serenade”, “Saints Full Of Sin” και “Pilgrim And The Witch” ακολούθησαν κατά πόδας. Οφείλω να ομολογήσω ότι η εμφάνιση των Αθηναίων stoner metallers ήταν παραπάνω από ικανοποιητική, ο ήχος, που έδειχνε να συγκλίνει προς το southern/groove metal των Pantera, έμοιαζε να κερδίζει και τον πιο δύσπιστο ακροατή, ενώ με τη σκηνική τους παρουσία απέδειξαν γιατί αυτός ο ντόρος γύρω από το όνομα τους. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι μετά από τέτοια εμφάνιση, αν δω το όνομα τους σε κάποιο live, θα προσπαθήσω να είμαι από νωρίς εκεί για να τους ξαναδώ.
Lazy Man’ Load setlist:
Intro
In for the kill
Juke joint
Prime evil
Outlaws serenade
Saints full of sin
Gomorrah
Pilgrim and the witch
Hot as a 2 dollar pistol
Slackjawed
Μετά το φαγητό και μία παγωμένη μπύρα, πήραμε και πάλι την θέση μας δίπλα στη σκηνή για την συνέχεια του show. Επόμενες στη σειρά οι Nervosa, μια μπάντα που θα έβλεπα επίσης για πρώτη φορά και που το ελληνικό στοιχείο ήταν η «δεύτερη» φύση της. Οι Ελληνοβραζιλιάνες πλέον thrashers, αφού κατά τα 2/4 είναι Ελληνίδες, χωρίς χρονοτριβές ανέβηκαν στη σκηνή και από τις πρώτες κιόλας νότες, εξαπέλυσαν το ισοπεδωτικό thrash τους. Η πληθωρική παρουσία (φωνή, σκηνική παρουσία και εμφάνιση) της Prika Amaral, έγινε αμέσως αντικείμενο συζήτησης στα διάφορα «πηγαδάκια», ενώ το “Seed Of Death” έδειχνε να απολαμβάνει την αποδοχή των οπαδών από κάτω, που είχαν στήσει ήδη και τα πρώτα moshpit. Οι Nervosa πάτησαν το γκάζι και δεν έμοιαζαν να σταματούν πουθενά, με το “Perpetual Chaos” να παίρνει την σειρά του στο set. Σαφώς πιο έμπειρες και πιο επαγγελματίες, οι Ελληνοβραζιλιάνες μοίραζαν πόνο χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Οι πρώτες «κουβέντες» με το κοινό και στο άκουσμα του “Death!”, χάος εγένετο. Η Prika Amaral έδειχνε έκπληκτη και απολάμβανε την «αγκαλιά» των Ελλήνων οπαδών, ενώ το “Masked Betrayer” συνέχιζε να σπέρνει thrash όλεθρο. Οι μπροστινές σειρές είχαν ήδη «ανακατευτεί» από τα συνεχή headbanging και moshpit, ενώ και οι πίσω σειρές έμοιαζαν να απολαμβάνουν το καλοπαιγμένο thrash των Nervosa. Η αισιόδοξη νότα της βραδιάς, ήταν ότι τις πρώτες σειρές είχαν γεμίσει νεαροί οπαδοί, που αποτελούν το νέο «αίμα» του thrash και γενικότερα του metal. Θα πρέπει να δώσουμε και τα εύσημα στις «δικές μας» Helena Kotina και Hel Pyre, που έδιναν ρεσιτάλ στο πλάι της Amaral. “Kill The Silence” και τα μυαλά στα κάγκελα! Ένα κυκλικό, αρκετά μεγάλο, moshpit δημιουργήθηκε στις πρώτες σειρές και το «ξύλο» έδινε και έπαιρνε. Τρομερές στιγμές, πραγματικά.
Και κάπου εκεί, οι Nervosa θέλοντας να ευχαριστήσουν το αρκετά μεγαλύτερο πλέον κοινό (περί τους 400 με 500 «τυχερούς»), μας χάρισαν το “Kings Of Domination”. Τα περισσότερα κεφάλια άρχισαν να κουνιούνται, ενώ το «ξύλο» μπροστά δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο. Εάν υπάρχει ένα σκηνικό που με γέμισε ικανοποίηση, ήταν ότι παντού έβλεπες χαμογελαστές φάτσες, δείγμα του ότι οι Ελληνοβραζιλιάνες κατάφεραν να κερδίσουν με την εμφάνισή τους το Αθηναϊκό κοινό. Η στιγμή της Prika είχε φτάσει, με την frontwoman των Nervosa να αστειεύεται με το συνδυασμό του ονόματός της και της πόλης των Τρικάλων, όπου γύρισαν το τελευταίο τους video clip («Πως λέγονται πλέον τα Τρίκαλα;», «Pr-ίκαλα»). Και φυσικά, “Jailbreak” για την συνέχεια, δίνοντάς μας μια γεύση από το συγκεκριμένο video. Η Amaral έδειχνε σε τρομερή διάθεση, ανοίγοντας κουβέντα με τους οπαδούς, χωρίς όμως να σκέφτεται να “φρενάρει”. “Genocidal Command” και το πλήθος έδειχνε να χάνει τον έλεγχο. Το μεγάλο moshpit στήθηκε και πάλι και μέσα στα όρια του, γινόταν μάχες σώμα με σώμα.
Υπήρχαν στιγμές που ένοιωθες δεξιά και αριστερά σου σπρωξίματα, με απώτερο στόχο να προλάβουν να χτυπηθούν στο κεντρικό moshpit. Και τι να πούμε για εκείνο το θηλυκό “χταπόδι” στα τύμπανα, την Michaela Naydenova, που δεν σταμάτησε να σφυροκοπά τα drums και να δίνει το “σφυγμό”. “Venomous” και το thrash χάος δεν είχε σταματημό. Η μπάντα έμοιαζε να έχει πάρει φόρα και να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της. Η συνέχεια, ακόμη πιο απαιτητική. “Guided By Evil” και “Endless Ambition”, έσπειραν πανικό στο πλήθος, που δεν σταμάτησε να φωνάζει ρυθμικά το όνομα της μπάντας. Και η αλήθεια είναι, ότι οι οπαδοί μπορεί να μην ήθελαν να σταματήσει ο thrash όλεθρος, όμως το “Under Ruins” ήταν το τελευταίο κομμάτι του show των Nervosa. Οι ευχαριστίες της μπάντας και η υπόσχεση για μία νέα στο άμεσο μέλλον εμφάνιση, ήταν οι τελευταίες στιγμές των Ελληνοβραζιλιάνων στη σκηνή της Τεχνόπολης. Εξαιρετικό thrash, γεμάτη εμφάνιση και μία μπάντα που αποδεικνύει την ανοδική της πορεία στον «επιθετικό» χώρο του metal. Θέλουμε Prika και την παρέα της πάλι, έτσι; Ξέρετε εσείς, μην αργείτε. Ακούω ημερομηνίες.
Nervosa setlist:
Intro
Seed Of Death
Perpetual Chaos
Death!
Masked Betrayer
Kill The Silence
Kings Of Domination
Jailbreak
Genocidal Command
Venomous
Guided By Evil
Endless Ambition
Under Ruins
[Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς]
Μπορεί η ακύρωση της εμφάνισης των Timo Tolkki’s Strato να μας χάλασε για λίγο, αλλά το πάγωμα ήταν προσωρινό, αφού σε λίγες ώρες θα έβλεπα, για άλλη μια φορά ένα από τα καλύτερα Ελληνικά συγκροτήματα όλων των εποχών. Τους Firewind τους παρακολουθώ από το 2007, τότε που είχαν δώσει συναυλία στο Ελληνικό μαζί με τον Joe Satriani. Όσες φορές και αν τους έχω δει live, δε με έχουν απογοητεύσει ποτέ, με την απόδοση τους πάντα να ξεπερνάει τις προσδοκίες που έχω. Δεν ξέρω αν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε μια τέτοια Ελληνική μπάντα και μπορούμε να τη βλέπουμε τόσο συχνά. Πριν λίγο καιρό γιόρτασαν τα 20 χρόνια τους, μακάρι να φτάσουν τα 40 και ακόμα παρακάτω. Πάμε τώρα στα του live.
Αφού φάγαμε, ήπιαμε και παρακολουθήσαμε σοβαρό thrash από τις Nervosa, είμασταν έτοιμοι να απολαύσουμε τον μαγικό Gus και την παρέα του. Όπως το συνηθίζουν το τελευταίο καιρό, οι Έλληνες power metallers ξεκινάνε δυναμικά με το πολυαγαπημένο “Into the Fire” και κατευθείαν όλη η πλατεία στο πόδι. Το συγκρότημα ανέβηκε δυναμικά στη σκηνή και με πολλή όρεξη, ενώ σε όλη τη σκηνή είχαμε πραγματικές φωτιές να ανεβάζουν τη θερμοκρασία περαιτέρω. “Το Between Heaven and Hell”, ο πρώτος ύμνος του συγκροτήματος διατήρησε την ενέργεια στα ύψη μέχρι να φτάσουμε σε άλλη μια κομματάρα του “The Premonition”, το αγέρωχο “Head Up High”. Ο Gus ευχαριστεί τον κόσμο από νωρίς για τις αντιδράσεις τους, αλλά νομίζω και τίποτα να μην έλεγε, αυτό φαινόταν από τα τεράστια χαμόγελα των μελών της μπάντας. Το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς που ήρθαν, πλέον ο δεσμός που έχει σφυρηλατήσει το συγκρότημα με τον κόσμο είναι πολύ ισχυρός.
Το “Break Away” που ακολουθεί είναι το ιδανικό κομμάτι για κοπάνημα από το τελευταίο δίσκο “Firewind”, με το “World on Fire” στη συνέχεια να είναι πάντα από τις πιο απολαυστικές στιγμές στα live των Firewind. Στο “The Fire and the Fury” ο Gus για άλλη μια φορά έκανε έρωτα στην κιθάρα του, με πολύ κόσμο να μένει άφωνος με τις ικανότητες του. Το εντυπωσιακότερο από όλα όμως πάνω σε αυτό το παιδί είναι η ταπεινότητα που έχει. Ο Gus G. Είναι ένα πραγματικός guitar hero, αναγνωρισμένος παγκοσμίως και όμως παραμένει ένας από εμάς. Στροφή στο τώρα της μπάντας με το “Welcome to the Empire”, που ήδη θεωρείτο κλασικό και δείχνει πόσο καλός είναι ο τελευταίος δίσκος, με αρκετούς να τραγουδάνε όλους τους στίχους του κομματιού. Με το πάντα ευπρόσδεκτο “Destination Forever” κάνουμε ένα ταξίδι στις πρώτες μέρες της μπάντας, για ξαναγυρίσουμε στο πολύ πρόσφατο παρών, με το single “Destiny Is Calling” και σε πρώτη παρουσίαση το νέο τραγούδι “Salvation Day” από τον επερχόμενο δίσκο. Και τα δύο έτυχαν καλής αποδοχής και μάλλον ο νέος δίσκος, που θα κυκλοφορήσει αρχές 24 θα είναι εξαιρετικός.
Αμέσως μετά, το “Allegiance” δονεί την ατμόσφαιρα και γίνεται ένα μικρός χαμούλης με αυτή την κομματάρα. Μετά την καταιγίδα, έρχεται η ηρεμία και έτσι και εμείς ακούσαμε την μπαλάντα της βραδιάς, το “Lady of 1000 Sorrows” με τον Herbie Langhans να είναι απολαυστικός. Αρκετά πιο χαλαρός από την πρώτη εμφάνιση του πριν ένα χρόνο στην Ελλάδα, για άλλη μια φορά ήταν φοβερός frontman και αν είχε και λίγο καλύτερο ήχο στα φωνητικά, θα έπιανε το άριστα η εμφάνιση του. O Gus έχει πέσει διάνα στην επιλογή του, είναι σοβαρός επαγγελματίας και μπορεί να τραγουδήσει κομμάτια από όλη τη δισκογραφία των Firewind, πράγμα σημαντικό αφού έχουν περάσει αρκετοί τραγουδιστές από το συγκρότημα, Πολύ δυνατοί ήταν όμως και ο πάντα χαμογελαστός Petros Christo, κολώνα της μπάντας όλα αυτά τα χρόνια και το χταπόδι Jo Nunez στα τύμπανα, φοβερός παίκτης.
Το “Mercenary Man” φυσικά έβαλε φωτια στο κόσμο, με τα “Rising Fire” και “I Am the Anger” από το “Burning Earth” να τη διατηρούν στο ακέραιο. Χτυπηθήκαμε, κλάψαμε, σηκώσαμε κινητά, ήρθε η ώρα να χορέψουμε, προλόγισε ο Herbie. Οι Firewind παίζουν το “Maniac” και η Τεχνόπολη γίνεται πίστα metal χορού. To encore που ακολούθησε ήταν απολαυστικότατο, η χιτάρα για αρχή “Ode to Leonidas” ξεσήκωσε και τον τελευταίο παριστάμενο, το “Βreaking the Law” που ήταν έκπληξη, θα το τραγουδάμε μέχρι να μας πάρει ο χάρος και στο “Falling to Pieces” έγινε πανικός και τελείωσε ιδανικά άλλη μια καυτή εμφάνιση των Firewind.
Συνολικά είχαμε μια πολύ καλή διοργάνωση, όλοι βγήκαν στην ώρα τους, δεν υπήρχε ταλαιπωρία για όσους ήρθαν και οι τρεις μπάντες ήταν άψογες. Όπως άψογος ήταν και ο κόσμος που χειροκρότησε θερμά και εμψύχωσε τα συγκροτήματα. Πάντα τέτοια και καλή μεταλλική σεζόν να έχουμε!
Firewind setlist:
Into the Fire
Between Heaven and Hell
Head Up High
Break Away
World on Fire
The Fire and the Fury
Welcome to the Empire
Destination Forever
Destiny Is Calling
Salvation Day (Νέο)
Allegiance
Lady of 1000 Sorrows
Mercenary Man
Rising Fire
I Am the Anger
Maniac (Michael Sembello cover)
Encore:
Ode to Leonidas
Breaking the Law (Judas Priest cover)
Falling to Pieces
Φωτογραφίες: Σταύρος Βλάχος
Lazy Man’s Load
Nervosa
Firewind
