Το όνομα “Circus Krone”, που βρίσκεται στην περιοχή Maxvorstadt, μεταφέρει για την πόλη του Μονάχου μια ιστορία που έχει πια ξεπεράσει τον ένα αιώνα. Το αρχικό κτήριο με χωρητικότητα 4000 θέσεων ολοκληρώθηκε το 1919, και όπως μαρτυρά και το όνομα φιλοξενούσε κυρίως παραστάσεις τσίρκου. Με τον καιρό βέβαια, φιλοξένησε διάφορες πολιτικές, θρησκευτικές και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Το σημερινό (τρίτο κτήριο) Circus Krone, άνοιξε το 1962 και αποτελεί έναν χώρο 3000 θέσεων για πολλές χρήσεις. Εκεί είχε προγραμματιστεί να κάνει μια από τις τρεις στάσεις της στη Γερμανία, η επετειακή περιοδεία “Time Capsule”, των Σουηδών hard rockers Europe.
Πάμε λοιπόν στην υπόθεση ταμπού των Ελλήνων promoters, που ακούει στο όνομα Europe. Υπάρχει στο ιστορικό τους μια μικρή εμφάνιση περίπου 50 λεπτών το 2007 στη Μαλακάσα, όταν άνοιξαν για τον Robert Plant, πριν τον Chris Cornell, κάτω από έναν αφόρητο ήλιο. Από τότε, η ζωή συνεχίζεται σαν να μην υπάρχει η Ελλάδα για τη μπάντα ή η μπάντα για την Ελλάδα, αν προτιμά κανείς. Θα αφήσω ασχολίαστες ανόητες απόψεις για την καλλιτεχνική τους αξία, καθώς θέλω να πιστεύω πως δεκαετίες μετά την καταιγιστική επικράτηση του “The Final Countdown”, πολλοί είναι αυτοί που γκρέμισαν ενδοιασμούς και ανακάλυψαν πραγματικά τη μπάντα και το πλούσιο έργο της.
Επιστρέφουμε σε φυσιολογικές συνθήκες, εκεί που η νέα επίσκεψη των Σουηδών στο Μόναχο έγινε εύκολα sold out. Μια μικρή περιήγηση στους διαδρόμους του Krone και στον πάγκο του merch, μου πρόσφερε τη μεγαλύτερη συλλογή από T-shirts της μπάντας που έχω δει ποτέ από τους φίλους που περιφέρονταν ανυπόμονα. Και αν αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το κοινό του γκρουπ σήμερα, το ηλικιακό φάσμα ήταν τεράστιο από παιδιά μέχρι κάποιους 60 ετών, ενώ πέρα από όλα τα κλασικά μεγάλα hard rock γκρουπ των 70’s και τους AOR γίγαντες του πλανήτη, είδα πολλά t-shirts από Iron Maiden, Metallica, Helloween και Motorhead.
Το ραντεβού μας με τους Σουηδούς ήταν προγραμματισμένο για τις 20:00 και η έναρξη ήταν ακριβής, Τα φώτα στο Krone χαμήλωσαν και ένα βίντεο μας άνοιξε την πόρτα για μια περιοδεία που γιορτάζει τα 40 χρόνια της μπάντας. Με τους ήχους του τελευταίου τους single “Hold your Head up” για λίγες στιγμές, το σύντομο φιλμ μας μετέφερε πίσω στο χρόνο, στη δημιουργία του γκρουπ, μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό αλλά και από σύγχρονες συνεντεύξεις των μελών. Το βίντεο κλείνει με την προσθήκη των Mic Michaeli και Ian Haugland, που ολοκλήρωσαν την σύνθεση των Europe.
Τα επιβλητικά χτυπήματα του Haugland και το άνοιγμα της αυλαίας, αποκαλύπτει μια μπάντα που έχει την απόλυτη άνεση να ξεκινήσει το επετειακό της σετ με ένα b’ side, καθώς είναι γνωστό στους μυημένους πως είχαν πάντα σπουδαία outsiders στα singles. Το σπουδαίο και μάλλον παραγκωνισμένο “On Broken Wings”, b’ side στο “The Final Countdown”, μας πήρε και μας σήκωσε από την αρχή, και δημιούργησε τις πρώτες υποψίες για όσα θα ακολουθούσαν, όλα με έναν υποδειγματικό ήχο. Χωρίς την παραμικρή κουβέντα, μας ρίχνουν στα μούτρα το επικό “Seven Doors Hotel”, από το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους. Όλο το Krone τραγουδά το μυθικό ρεφρέν με τις προτροπές του Tempest, και τα χέρια 3000 ανθρώπων υψώνονται για να επικυρώσουν το πάρτι του “Rock the Night”. Αυτό το άνοιγμα στέλνει τους κανονισμούς του χώρου στον αγύριστο, καθώς το VIP τμήμα των καθήμενων μπροστά στη σκηνή είναι ήδη στο αέρα μαζί με πολλούς που έχουν αφήσει τις θέσεις τους και έχουν κατεβεί μπροστά στη σκηνή.
Η συνέχεια κρατά την ένταση ψηλά και περνά στην πρόσφατη περίοδο με το groovy “Start from the Dark”, το μεγαλειώδες “Walk the Earth” έναν επιβλητικό και ταυτόχρονα αγωνιώδη ύμνο, αλλά και το ολόφρεσκο “Hold your Head up”, που ακούγεται ήδη γνώριμο στο κοινό. Ο Tempest βρίσκει την ευκαιρία να τονίσει τη σημασία της περιοδείας για τους ίδιους αλλά και τη συναισθηματική φόρτιση της προετοιμασίας, επιστρέφοντας μέσα από τις επιλογές των τραγουδιών σε σημαντικές στιγμές των ζωών τους. Αυτό που δεν μας αποκάλυψε είναι πού κρύβει το εγχειρίδιο του απόλυτου hard rock performer: είναι αναμφισβήτητα από τους κορυφαίους frontmen του πλανήτη, με εκπληκτική παρουσία και κίνηση, ακούραστος και σε μεγάλη φόρμα στα φωνητικά, δεν δίστασε να δοκιμάσει πράγματα που δεν περίμενα. Φυσικά, τα τραγούδια είναι προσαρμοσμένα στη σημερινή του έκταση και φυσική κατάσταση, αλλά η συνολική του απόδοση ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, συνοδευμένη με την αεικίνητη παρουσία του. Ίσως αδίκησε κάπως τον εαυτό του στα δυο τραγούδια από το “Prisoners in Paradise”, το ομότιτλο και το υπεραγαπημένο “Girl from Lebanon”, με περισσότερο αισθητή τη διαφορά του τόνου. Από την άλλη ήταν εκπληκτικός στα πολύ απαιτητικά τραγούδια του “Out Of This World” , και κυριολεκτικά έλαμψε στο κλασικό πια “Sign of the Times”, στο έντονο και πάντα δύσκολο συναυλιακά “More than Meets the Eye”. Μέσα στις πολλές μικρές σημειολογικές λεπτομέρειες ήταν και πως ενώ το mega single “Open Your Heart” παίχτηκε με τη μορφή του “Out Of This World”, ο Tempest το τραγούδησε με όλους τους παλιούς στίχους της εκτέλεσης του “Wings of Tomorrow”, προφανώς για συναισθηματικούς λόγους.
Σε μια συνολική παράσταση που ξεπέρασε τις δυο ώρες, η μπάντα φρόντισε να κάνει ένα διάλειμμα περίπου είκοσι λεπτών. Νωρίτερα, ο Tempest με τον Michaeli μας πρόσφεραν μια ντελικάτη απόδοση του “Dreamer”, και ένα άλλο πετυχημένο single, το “Carrie” έβαλε τον κόσμο να τραγουδά. Το πρώτο μέρος έφερε το τέλος με μια από τις κινηματογραφικές εισαγωγές που σκάρωνε συχνά ο Michaeli στα τραγούδια, και μια καταιγιστική εκτέλεση του “Stormwind”, το οποίο σήκωσε ολόκληρο το Krone στο πόδι, σε ένα μοναδικό θέαμα.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με ένα ακόμα βίντεο που επικεντρώθηκε στην επιστροφή της μπάντας μετά τη διάλυση και την απουσία από το 1992 ως το 2003, άλλη μια σημειολογική λεπτομέρεια της ανάπαυλας. Τα δυνατά χαρτιά της επιστροφής τους άνοιξαν με το απαραίτητο πια “Always the Pretenders” από το άδικα παραγκωνισμένο “Secret Society” (η εποχή της μοναδικής τους παρουσίας τότε στη χώρα μας), ενώ το αρχοντικό “Last Look at Eden” θωράκισε με την αρχοντιά του κάθε ίχνος κούρασης και μας σήκωσε λίγο ψηλότερα από το έδαφος. Ο Tempest μας άλωσε ξανά με ένα μαγικό “Ninja”, και λίγο αργότερα, μαζί με τον παιδικό του φίλο John Norum, μας έδωσε μια συγκινητική ακουστική απόδοση του ιστορικού “Space Oddity” του μυθικού David Bowie, ένα τραγούδι που συνήθιζαν να παίζουν μαζί από παιδιά και να ονειρεύονται πως κάποια μέρα θα έχουν τη δική τους μπάντα. Τα αφιερώματα σε αγαπημένες εικονικές μορφές συνεχίστηκαν, όταν εμβόλιμα στην εκτέλεση του “Superstitious” ο Tempest τραγούδησε με τη συνδρομή του κόσμου ένα απόσπασμα του “Here I Go Again”, για να ακολουθήσει ένα αντίστοιχο πέρασμα του “No Woman No Cry”. Μια ιδιαίτερη εκτέλεση του αγαπημένου “Memories” που κλείνει το πρώτο άλμπουμ ξεκίνησε με τη μορφή μπαλάντας και την ακόμα μια φορά εμπνευσμένη συνδρομή του Michaeli, για να περάσει σαν σίφουνας στο κυρίως μέρος του τραγουδιού, αφήνοντας κάπου και ένα μικρό πέρασμα για τον John Leven και το μπάσο του. Η μπάντα δεν έχασε χρόνο με περιττά σόλο, καθώς ο Norum εκδηλώθηκε με το instrumental “Vasastan”, και ο Haugland κλασικά με το “William Tell Overture”. Το καθαρά συναυλιακό “Ready or Not” ξεσήκωσε αναμενόμενα, και μετά από μια πολύ μικρή ανάπαυλα, τα τύμπανα του πολέμου ακούστηκαν στο σκοτάδι. Ένα “Cherokee” μάχιμο, του παλιού καιρού, με έντονη την ηλεκτρισμένη επαφή της μπάντας με τον κόσμο μας έσπρωξε πιο κοντά στο φινάλε.
Οι Europe είναι αυτού του είδους οι τύποι που θα εκδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους σε όποιον και ότι τους έχει βοηθήσει να ζήσουν αυτό το παιδικό όνειρο, αιώνια. Η εκτεταμένη αναφορά του Tempest για το road crew τους, τον ηχολήπτη, οι αμέτρητες αναφορές στον κόσμο, οι λεπτομέρειες (στο Krone είχε κάνει την τελευταία του εμφάνιση ο Norum πριν αφήσει τη μπάντα το 1986), όλα έχουν σημασία. Όλα αυτά σφραγίζονται με την πιο τρυφερή στιγμή της νύχτας, όταν ο Tempest φώναξε έναν λιλιπούτειο φαν που χοροπηδούσε όλη τη βραδιά, τον χαιρέτησε και του χάρισε την πένα του. Για όλους αυτούς τους λόγους είμαι σχεδόν βέβαιος πως οι Europe θα κλείνουν αιώνια τις εμφανίσεις τους με το “The Final Countdown” που τους άνοιξε κάποτε όλες τις πόρτες του πλανήτη.
Ακόμα και κάποιος σαν και εμένα, που θα μπορούσε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του χωρίς να το ακούσει ποτέ ξανά, μαλάκωσε μπροστά στην φρενίτιδα του Krone, την λατρεία του κόσμου, την κορύφωση μιας μαγικής νύχτας που ήθελε το δικό τους εγγυημένο πυροτέχνημα για το τέλος.
Νομίζω πως μπορώ να ζήσω με αυτό.
Setlist- Part One:
- On Broken Wings
- Seven Doors Hotel
- Rock the Night
- Start from the Dark
- Walk the Earth
- Hold your Head up
- Dreamer
- War of Kings
- Vasastan
- Girl from Lebanon
- Carrie
- Stormwind
Setlist- Part Two:
- Always the Pretenders
- Ninja
- Prisoners in Paradise
- Sign of the Times
- Space Oddity
- Last Look at Eden
- Open your Heart
- Memories
- More Than Meets the Eye
- William Tell Overture (drum solo)
- Ready or Not
- Superstitious
Encore:
- Cherokee
- The Final Countdown
Φωτογραφίες: Δανάη Γεωργίου
