Η….Drag Queen του πανκ!!
Αν μπλέξεις με την πανκ σκηνή της Νέας Υόρκης, δεν το κουνάς ρούπι από κει για μήνες ολόκληρους! Και δικαιολογημένα, καθόσον οι μπάντες που ξεκίνησαν από κει «βάζαν τα γυαλιά» σε πολλές Εγγλέζικες, πολύ πριν οι τελευταίες διανοηθούν να βγάλουν το παρθενικό τους single. Υπήρξαν όμως και αρκετές που έμειναν στην αφάνεια, παρότι δεν το άξιζαν και μια απ΄ αυτές που θα μας απασχολήσει σήμερα φίλοι μου δεν είναι άλλη από τους θρυλικούς (πλέον) Electric Chairs, που με μπροστάρη τον αθεράπευτα εκκεντρικό και ιδιόρρυθμο μαθητή του Andy Warhol (τον έβαλε στο θεατρικό του έργο Pork), Wayne County (φωνή – που μετά την αλλαγή φύλου άκουγε στο Jayne), είχαν έναν ακόμα άσσο στο μανίκι τους για να γίνουν γνωστοί: την αμφισεξουαλικότητα και το ανδρογυνικό attitude του τελευταίου, που δεν υπήρχε περίπτωση να μην προκαλεί όπου κι αν εμφανιζόταν. Ο ίδιος μάλιστα είχε δηλώσει: “….I was the first completely full-blown, in-your-face queen to stand up on a rock ‘n’ roll stage and say: I am what I am, I don’t give a damn….”, τραβώντας το σχοινί στα άκρα, αδιαφορώντας παντελώς για τις συνέπειες.
Ασφαλώς και δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο στο ροκ: ο Bowie και οι New York Dolls είχαν προηγηθεί και είχαν προκαλέσει σάλο. Ποτέ όμως δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο σε μια punk μπάντα και τούτο κατέστησε τους Electric Chairs διπλά πρωτοπόρους του punk κινήματος της Αμερικής στα seventies, διότι πέραν του λόγου που αναφέραμε, η ίδια η μπάντα «πετούσε σπίθες» στα live της.
Φτιάχτηκαν το 1976 από τον (την) ανωτέρω, μαζί με τους Greg Van Cook (κιθάρα), J.J. Johnson (ντραμς) και Val Haller (μπάσο) και με έντονες επιρροές από New York Dolls, Alice Cooper και φυσικά David Bowie, ενσωμάτωσαν το glam με μαγικό τρόπο στα punk τραγούδια τους.
Στα πρώτα τους βήματα, έπαιζαν ως support μαζί τους κάποιοι άγνωστοι Εγγλέζοι ονόματι….Police(!) και με το ντεμπούτο τους single “(If You Don’t Want To Fuck Me Baby) Fuck Off”, κατάφεραν αμέσως να….απαγορευτούν από το ραδιόφωνο (!), κάνοντας τον τύπο να αναφωνήσει “….And unlike several others, who cross-dressed as if it were a game, County wasn’t playing. It was very real.…“.
Υπέγραψαν στην Safari Records και έβγαλαν όλους τους δίσκους τους μέσα σε….15 μήνες!
Ταλέντα ή «αρπαχτές»;
1) “The Electric Chairs”
Tracklist:
Eddie & Sheena – Bad In Bed – Hot Blood – Worry Wart – 28 Model T – Out Of Control – Max’s Kansas City – On The Crest – Plain Of Nazca – Big Black Window – Take It – Rock & Roll Resurrection.
Δισκογραφική Εταιρεία \ Κωδ.: Safari Records – LONG 1
Παραγωγή: Martin Birch
Έτος Κυκλοφορίας: 1978
Μπορεί να μιλήσαμε για punk βιρτουόζους, πλην όμως δεν άρχισαν καλά: τα country όμορφα Αμερικάνικα τραγούδια προς το πνεύμα της εποχής (γιατί Cow – punk δεν το λες, καθόσον θα αργούσε να φανεί) ξενίζουν, πράγμα αδιανόητο με έναν παραγωγό που μεγαλούργησε σε metal μπάντες!
Πάρτε για παράδειγμα το καλούτσικο “Eddie & Sheena”, όπου με καλή σλάιντ από τον Van Cook μας αφηγείται την σχέση μεταξύ της Sheena της «πανκιού» και του Eddie του «τέντι μπόι», που καταλήγει σε…γάμο (!) και με τους «….φίλους τους να μην καταλαβαίνουν….» και ένα λεπτό πριν το τέλος παίρνουν τη μεριά της Sheena και σπιντάρουν αλά Ramones, όμορφα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα βαρετά “Hot Blood” και “Worry Wart” με συνοδεία φυσαρμόνικας, που αν το έπαιρναν οι Dr. Feelgood θα διπλασίαζαν τις ταχύτητες και θα το μετέτρεπαν σε δυναμίτη! Σίγουρα στην Αγγλία θα έπεφταν κρεμμύδια στην σκηνή έτσι και τολμούσαν και τα έπαιζαν!
Ευτυχώς όμως είναι και οι μοναδικές «κοιλιές» του δίσκου, καθόσον τα υπόλοιπα κομμάτια σπάνια ξεπερνάνε τα δύο λεπτά και τα φωνητικά δεν έχουν ουρλιαχτά ούτε μακρόσυρτες κορώνες (πάντως εδώ ο County ακούγεται σαν αρσενικός! Μετά θα «γυρίσει»….), αλλά είναι σωστά και μετρημένα με χάρακα, να είναι ακριβώς αυτά που απαιτεί το κάθε κομμάτι που δεν το λες και punk, αλλά γρήγορο rock ‘n’ roll, με ωραία σόλα. Πολύ καλός είναι και ο Johnson που δεν χάνει πόντο από τα μέτρα του.
“….You look real cool but you’re bad – bad – bad in bed….”, τραγουδούν σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. “Bad In Bed”, που στηλιτεύει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος και σε 2,5 λεπτά δίνει λύσεις! Γρήγορο rock ‘n’ roll με μεταλλικά riffs, περιέχει το τετράλεπτο “Out Of Control” και το ίδιας διάρκειας “Max’s Kansas City”, που υμνεί το ομώνυμο club (και πώς θα γινόταν διαφορετικά;), μνημονεύοντας και τους μέντορές τους New York Dolls, Lou Reed, Ramones, Heartbreakers αλλά και….τους ίδιους! Προσπερνάμε το “Plain Of Nazca” που δεν είναι παρά μια ψυχρή αντιγραφή του ”Talk Talk” των Music Machine και το αδιάφορο, με «ψόφια» φωνητικά (πώς ακούγεται έτσι;), ”Big Black Window” και φτάνουμε στις κορωνίδες του δίσκου:
Μπορεί το ”28 Model T” να ακούγεται σαν να έβαλαν τους Beach Boys (εδώ τους υμνούν;) να το πουν με πιστόλια στον κρόταφο, αλλά δεν απεκδύεται τον punk μανδύα του, όπως και το πεντάλεπτο με ψυχεδελική εισαγωγή surf punk ”On The Crest”, με ένα χείμαρρο στίχων που είναι ολόκληρη ιστορία! Το ξερό και σπαρτιάτικο ”Take It” φέρνει λίγο σε Heartbreakers και ο φανταστικός επίλογος ”Rock & Roll Resurrection” οδηγεί σε έναν σχεδόν πεντάλεπτο punk «οργασμό», όπου οι φίλοι μας με ουρλιαχτά λύκων ξαναγυρνούν στις ρίζες του rock, αναζητώντας την σωτηρία και την κάθαρση σε ένα εξομολογητήριο για το «αιματηρό βάπτισμα» μέσα στα βάθη της κόλασης, αναφωνώντας σε έκσταση: ”.…Rock me Jesus, roll me Lord, Wash me in the blood of rock and roll….”!!
Στο εξώφυλλο των Bush Brothers οι τέσσερείς τους καμαρώνουν σε μια τυπική φωτογραφία με τον County να μην δίνει ιδέα για το τι θα επακολουθούσε στο κορμί του. Συνοψίζοντας, αργούν ή σφίγγονται ακόμα να βγάλουν τις punk στιγμές τους, ενώ είναι σίγουρο ότι το έχουν! Αλλοπρόσαλλος δίσκος και συνάμα κάθε άλλο παρά αδιάφορος για ντεμπούτο, γιατί οι καρέκλες μπορεί να είναι ηλεκτρικές, αλλά ακόμα δεν είναι θανατηφόρες….
2) Wayne County & The Electric Chairs – ”Storm The Gates Of Heaven”
Tracklist:
Storm The Gates Of Heaven – Cry Of Angels – Speed Demon – Mr. Normal – Man Enough To Be A Woman – Trying To Get On The Radio – I Had Too Much To Dream Last Night – Tomorrow Is Another Day.
Δισκογραφική Εταιρεία \ Κωδ.: Safari Records – GOOD 1
Παραγωγή: Martin Birch
Έτος Κυκλοφορίας: 1978
Παρά το ότι μπροστά από την επωνυμία της μπάντας μπαίνει το όνομά του (Wayne ακόμα), στο εξώφυλλο του Martyn Goddard, ο County αρχίζει πλέον να απαρνιέται το φύλο του και ποζάρει με αραβικό τουρμπάνι, βαμμένος έντονα και δεμένος πάνω σε μια ηλεκτρική καρέκλα με ένα μαστίγιο στο χέρι και με τους άλλους τέσσερεις να τον μεταφέρουν μέσα σε ένα κατακόκκινο, φανατισμένο κοινό μιας αρένας (;). Προστίθενται στην θέση του Van Cook, ο Eliot Michaels (lead κιθάρα) που δίνει ρέστα και ο Henri Padovani (ρυθμική κιθάρα), οι οποίοι συμβάλλουν καταλυτικά να λάμψουν τα punk γαλόνια τους, αφαιρώντας τα περιττά μπιχλιμπίδια (country κλπ.) που χάραζαν τον προηγούμενο δίσκο τους, πιο ώριμοι και με διάθεση να τα πουν όπως αυτοί θέλουν με ορυμαγδούς από κιθάρες (εδώ ο Birch φέρνει το «μέταλλο» στην επιφάνεια, δικαιολογώντας τα παράσημά του) και ξέφρενα φωνητικά.
Βέβαια μεγαλώνει πολύ η διάρκεια των κομματιών (πράγμα απαράδεκτο για punk μπάντα) και «ψάχνονται» και σε άλλες περιοχές:
Τέτοια εντύπωση μας δίνει το εξάλεπτο ”Storm The Gates Of Heaven”, που ανακατεύει μια σκοτεινή θρίλερ εισαγωγή και ένα καμπαρέ ύφος που ξορκίζουν τους θρησκόληπτους, παροτρύνοντας να ρίξουν κατακλυσμούς στις πύλες του παραδείσου, αλλά αναρωτιούνται «….ποιος θα πληρώσει για το αίμα;», πριν ροκάρει η πέρα για πέρα αυτοβιογραφική power metal μπαλάντα με φοβερές κιθάρες ”Man Enough To Be A Woman”, όπου καθώς η αλλαγή έβραζε μέσα του αναρωτιέται: «….θέλω να ξέρω, είσαι αρκετά άντρας για να γίνεις γυναίκα….;», κάνοντας τους απανταχού ΛΟΑΤΚΙ να το λατρέψουν.
Το ότι ο Darryl Way των Curved Air κοσμεί με το βιολί του (πώς τόλμησαν;) το ”Trying To Get On The Radio” ήταν ένα μέσο για να διαλαλήσουν σε pop πεδία τον κρυφό πόθο του τίτλου που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά εάν το έπαιζαν στην Αγγλία θα έτρωγαν όλες τις καρέκλες πάνω τους!! Όσο για την εξάλεπτη αργή και επίσης αυτοβιογραφική μπαλάντα ”Tomorrow Is Another Day”, τον ακούμε με πολύ νάζι να αφηγείται τις ζωές των starlets, που περιμένουν το τηλέφωνο να χτυπήσει παρακαλώντας τον Warhol να τις βάλει στις ταινίες του και μέσα σε ζαχαρωτά αυτοκτονούν από την απελπισία τους, και διακρίνουμε τον κρυφό πόθο του να γίνει σαν κι΄ αυτές….
Και παρότι αυτά τα κομμάτια είναι εντελώς έξω από το ύφος του υπόλοιπου δίσκου, αξίζουν την προσοχή μας, μιας και τα καταφέρνουν τόσο καλά!!
Το «ύφος του υπόλοιπου δίσκου» όμως, μας δίνει μια στα μούτρα που αργούμε να συνέλθουμε:
«….Χερουβείμ αγγέλων αστράφτουν στον ουρανό \ τέσσερεις φορές ειδοποιούν: μην αφήσεις την ελευθερία σου να πεθάνει \ ακούστε εκείνες τις σάλπιγγες που γκρεμίζουν τα τείχη της Ιεριχούς \ Σηκωθείτε και μετρηθείτε και πέστε το στους αφέντες σας \ Διακηρύξτε το σε κάθε γυναίκα, παιδί και άντρα \ Αφήστε ελεύθερη για άλλη μια φορά την συνείδησή σας να τα πει έξω από τα δόντια \ Το ρατσιστικό κεφάλι του φασισμού αναδύεται από τα ερείπια \ Ρίξτε μια ματιά γύρω σας κοιτάξτε τι έκαναν \ Ο ατομικισμός είναι ένα πολύτιμο δικαίωμα για να διατηρήσετε \ οι πατριώτες δεξιά και αριστερά θα σαν καθοδηγούν σαν πρόβατα \ θα σας πάρουν τον αέρα θα σας μαντρώσουν θα πετάνε πάνω σας πέτρες \ θα σας λένε πως είναι για το καλό σας, θα σας κλείνουν στα σπίτια σας \ Ώρα να μιλήσετε ελεύθερα \ Ξυπνήστε από τον δανεικό ύπνο σας \ και ακούστε το μαχόμενο κλάμα των αγγέλων….»,
τραγουδούν στο ημι-μεταλλιζέ ”Cry Of Angels”, δείχνοντας την απλοχεριά τους να φτιάχνουν επαναστατικά μανιφέστα με punk κουστούμι, το οποίο ντύνει όμορφα τόσο το ”Speed Demon” όσο και το εξάλεπτο ”Mr. Normal”, με τα ντραμς να τρέχουν σαν λαχανιασμένα! Όσο για την διασκευή στο ”I Had Too Much To Dream Last Night” των Electric Prunes, είναι σεβαστή και φόρος τιμής στα είδωλά τους (τούτο θα φανεί αρκετά στον επόμενο δίσκο τους), αλλά δεν έχει κάτι που να μην μας κάνει να νοσταλγούμε το πρωτότυπο, πόσο μάλλον όταν τα φωνητικά του County είναι σαν να τραγουδάει λίγο πριν κοιμηθεί….
Παρά τα «ημίφωτα τοπία» στα οποία μας ξεναγούν, πρόκειται για πολύ καλύτερο δίσκο από τον προηγούμενο!
3) Wayne County And The Electric Chairs – ”Things Your Mother Never Told You”
Tracklist:
Wonder Woman – Wall City Girl – Boy With The Stolen Face – Un-con-troll-able – Things Your Mother Never Told You – Berlin – C.3. – Midnight Pal – Waiting For The Marines – Think Straight.
Δισκογραφική Εταιρεία \ Κωδ.: Safari Records – GOOD 2
Παραγωγή: David Cunningham
Έτος Κυκλοφορίας: 1979
Για παραγωγό παίρνουν τον τέως αρχηγό των Flying Lizzards (που κάθεται και πίσω από τα αθόρυβα synthesizers), στα φωνητικά ακούμε την μετέπειτα συνεργάτη του Johnny Thunders, Patti Palladin, αφήνουν τις μεταφυσικές ανησυχίες και βγάζουν πάλι τον garage punk εαυτό τους, με τον καλύτερό τους δίσκο! Τρίλεπτα κομμάτια βουτηγμένα ελαφρά σε μια ψυχεδελική χροιά, αφήνουν να φανεί επιτέλους η επιρροή των Seeds πάνω τους, δέκα χρόνια και κάτι μετά από αυτούς!
Γιατί νιώθουμε ότι είμαστε στο 1966 και παρακολουθούμε το θρυλικό κουαρτέτο, όταν ακούμε κομμάτια σαν το ”Wonder Woman”, το ”Boy With The Stolen Face”, το ”Wall City Girl” ή το εξάλεπτο ”Things Your Mother Never Told You”, που με τις κιθάρες να αφηνιάζουν προτρέπει, «….αυτά που δεν σου είπε η μάνα σου να τα ανακαλύψεις μόνος σου….», ξεκολλώντας μας με το ζόρι από το παραδεισένιο, γλυκερό καβούκι μας.
Φοβερές κιθάρες, απίστευτο νεύρο και ο County δεν δίνει δεκάρα τσακιστή στο ”Un-con-troll-able” ή στο feedback μοιρολόι ”C.3.”, αλλά ούτε εδώ σταματάνε να μας εκπλήσσουν:
Το ”Think Straight” θα ήταν ό,τι πρέπει για ταινία τρόμου, απαρτιζόμενο από απαγγελία διά τηλεφώνου ενός τελείως freak επιλόγου με synthesizer, η κάντρυ – ροκ νότα του δίσκου (να μην ξεχνιόμαστε….) ”Midnight Pal”, κυλά σε ένα σχεδόν υπνωτικό τέμπο, με γλυκό σόλο και η χαρά και η προσδοκία του κάθε αμφίφυλου (αλλά και της κάθε γυναίκας) για να περάσει καλά, ”Waiting For The Marines”, έτσι όπως είναι χτισμένο στο synthesizer, θυμίζει πολύ Ultravox!
Μεγαλουργούν όμως για άλλη μια φορά στο πεντάλεπτο ”Berlin”, όπου σε μια βαριά γεμάτη καπνούς τσιγάρων και αναθυμιάσεις αλκοόλ ψυχεδελική ατμόσφαιρα, ο County νιώθει ότι είναι μέσα σε ένα καμπαρέ για drag queens στην πόλη του τίτλου (ίσως ήταν αυτό το όνειρό του ανέκαθεν….) όπου «….το παρελθόν αρνείται να πεθάνει….» και τα βάζει με τον….Πινόκιο (!), μια τραβεστί που αναζητά την τύχη της πιο πολύ απαγγέλοντας παρά τραγουδώντας, θυμίζοντας πότε την Marianne Faithfull και πότε την Grace Jones! Ορμώμενο από αυτό το αυτοβιογραφικό κομμάτι, το NME έσπευσε να βάλει τον δίσκο στην ίδια μοίρα με το ”Low” του Bowie. Ούτε με σφαίρες δεν το φτάνει αγαπητοί!
Στο εξώφυλλο του Rick Rayner, η County ντυμένη επιτέλους ως drag queen, σε ένα κρεβάτι ξενοδοχείου με φτηνή ταπετσαρία με περίσσιο νάζι και τους άλλους γύρω της, περιμένει τους πελάτες και αναπολεί να μας πει πράγματα που δεν θα μας έλεγε ποτέ η μάνα μας. Και τα καταφέρνει περίφημα με τούτο τον δίσκο, που δείχνουν πόσο μεγάλη μπάντα υπήρξαν και στις συνθέσεις και στην εκτέλεση, αλλά και στο παράπονο του County που δεν γεννήθηκε γυναίκα….
Διαλύθηκαν τον Ιούλιο του 1979 με τον County, αφού στο αναμεταξύ την προηγούμενη χρονιά πρόλαβε να υποδυθεί τον Lounge Lizard στο punk φιλμ ”Jubilee”, του εκκεντρικού σκηνοθέτη Derek Jarman, να ακολουθεί σόλο καριέρα και τους υπόλοιπους να βγάζουν μερικά singles πριν τα βροντήξουν και αυτοί.
Κλείνοντας, θα αφήσω να μιλήσει ο Dave Davies (των Kinks), που σπάνια έχει πει καλή κουβέντα για άλλον. Όμως για τον County (μετάφραση του γράφοντα) είπε:
«…Ήταν πολύ καυστικός, έστω για την εποχή του. Και εγώ και ο Ray ήμασταν οπαδοί του και στηρίζαμε αυτά που έκανε. Είχε χιούμορ, που είναι μεγάλο πράγμα, όπως και για τους Kinks, και από την άλλη ήταν ρέμπελος και προσπαθούσε να ξυπνήσει τον κόσμο. Νομίζω ότι ανακάτεψε πολύ καλά το χιούμορ με την επανάσταση και το single ”(If You Don’t Want To Fuck Me) Fuck Off”, πάντα με κάνει και γελάω….».
Ναι, αλλά ας αφήσουμε τα γελάκια, γιατί ο «ιστός» αποφάνθηκε: ”….Make no mistake, Jayne County and the Electric Chairs produced kick-ass rock ‘n’’’ roll….”.
Κείμενο: Γιώργος Δ. Δημόπουλος
ΠΗΓΕΣ:
Wikipedia
YouTube
Discogs
WeAreCult.Rocks
ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ: №: 43 (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1981) σελ. 68, №: 71 (Ιανουάριος 1984), Σελίδα 48.
