Τα μανιτάρια στην Ξάνθη ευωδιάζουν ‘70s αρώματα…Οι Dorian Shroom με το ντεμπούτο album τους “Nothing Is Sacred”, κυκλοφορούν μία από τις κορυφές της χρονιάς που μας αφήνει. Ο Κώστας Δημάκης αφήνει για λίγο την κιθάρα του και μας εισάγει στο μαγικό τους σύμπαν…
Γεια σας παιδιά! Από την ομάδα του Soundcheck.Network στέλνουμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς στην Ξάνθη! Ας πάμε όμως στο προκείμενο…Τι δισκάρα μας κεράσατε; Ακόμα να συνέλθω από το σοκ των πρώτων ακροάσεων…
Πολλά φιλιά από την Ξάνθη, Γιώργο και Soundcheck.Network, μεγάλη μας χαρά να συνεργαζόμαστε με άτομα που αγαπούν την μουσική. Ευχαριστούμε! Έχουμε συγκινηθεί από την ανταπόκριση που έχει μέχρι τώρα ο δίσκος στον κόσμο και τα λόγια σας μας γεμίζουν δύναμη και πείσμα.
Θα ήθελα όμως τώρα να ξετυλίξουμε το κουβάρι…Ποιο ήταν το σπίρτο που άναψε το φυτίλι για να σχηματιστεί το συγκρότημα και να ηχογραφήσετε αυτό το album;
Όλα ξεκίνησαν από ένα ανομολόγητο. Ο ένας έφερε τον άλλον, γνωριστήκαμε κι αρχίσαμε να τζαμάρουμε. Δεν είχαμε καταλάβει ότι είχαμε γίνει σχήμα, αλλά ενστικτωδώς, αρχίσαμε να κατεβάζουμε ιδέες για τραγούδια. Κάποια στιγμή κι αφού είχαμε ολοκληρώσει ήδη μερικά κομμάτια, μας μπήκαν τα διαόλια της ηχογράφησης. Βλέποντας τα κομμάτια να “ξετυλίγονται” το ένα μετά το άλλο στις πρόβες, νιώσαμε ότι αυτό που κάνουμε μας εκφράζει απόλυτα και ίσως αξίζει να το μοιραστούμε και με ανθρώπους γύρω μας. Κάπως έτσι ξεκίνησε η “Οδύσσεια” της ηχογράφησης, από την οποία δεν έλειψαν ούτε σπίρτα, ούτε φυτίλια! Επίσης, θέλαμε ξεκάθαρα να δοκιμάσουμε τους και εαυτούς μας, το δέσιμο, τις γνώσεις μας, την θέληση και την επιμονή μας.
Από ότι βλέπω το ‘Nothing Is Sacred’ είναι ο ορισμός της D.I.Y. φάσης. Κάτι αντίστοιχο με το δικό μας ανεξάρτητο μουσικό site. Τελικά την ιστορία τη γράφουν οι παρέες;
Το “καν’ το μόνος σου” είναι άποψη και μέθοδος, είναι τρόπος ζωής. Όντως το “Nothing Is Sacred” είναι as DIY as it gets και χαιρόμαστε να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους της φάσης του. Ίσως σε κάποιο παράλληλο σύμπαν το έχουμε ηχογραφήσει σε μια επαγγελματική στουντιάρα και ίσως σε κάποιο άλλο δεν κυκλοφόρησε ποτέ (και ναι, φυσικά και είδαμε το ‘Everything Everywhere All at Once’). Σίγουρα όμως μάθαμε πως οι δυσκολίες θρέφουν τελικά την δημιουργικότητα.
Προσπαθήσαμε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με τα μέσα και τις γνώσεις που διαθέταμε. Φυσικά ξέραμε ότι δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε μία παραγωγή όπως τη φανταζόμασταν, αλλά αυτό δεν μας σταμάτησε, παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες που βρίσκαμε συνεχώς μπροστά μας. Ίσα-ίσα, γουστάραμε την όλη διαδικασία ακριβώς γιατί ταυτόχρονα μαθαίναμε από αυτή. Έτσι μάθαμε και να εκτιμάμε τι κρύβεται πίσω από την ταμπέλα ‘’DIY’’. Εμείς, όσο μας επιτρέπεται να λέμε τέτοια πράγματα, πιστεύουμε ότι την ιστορία την γράφει οποιοσδήποτε σηκώσει ένα μολύβι και δεν σταματήσει να γράφει.
Θέλω να μου αποκαλύψετε το ‘κρυφό μήνυμα’ πίσω από το ‘Produced by accident’ που διάβασα στη σελίδα σας στο Bandcamp.
Το κρυφό μήνυμα είναι η πικρή αλήθεια ότι ο δίσκος μας δοκίμασε όλους. Περάσαμε από αμέτρητα κύματα για να τον βγάλουμε. Πίσω από κάθε riff κρύβεται μία διαφωνία και πίσω από κάθε ρεφρέν ένας τσακωμός, πίσω από κάθε επιλογή μια χαμένη βραδιά σκέψης και πίσω από κάθε στίχο ένα “δεν είμαι σίγουρος”. Νιώθαμε όμως όλοι ότι γίνεται για καλό και έτσι συνεχίζαμε. Φυσικά, όσα ζούμε ταυτόχρονα στην προσωπική μας ζωή και σαν παρέα έρχονται και τρυπώνουν κάπως μέσα στη μουσική μας, όμως αυτό δεν το γνωρίζεις εσύ σαν ακροατής, κι ας το φαντάζεσαι. Κι αυτό είναι ένα ακόμη ευχάριστο ατύχημα, μέσα σ’ ένα ευχάριστο ατύχημα, κατά τη διάρκεια ενός ευχάριστου ατυχήματος. Κι έτσι όμορφα πάει.
Το album ευωδιάζει seventίλα, με έντονο όμως το προσωπικό σας στοιχείο. Θα ήθελα να ξέρω τα συγκροτήματα ή album που είχατε κατά νου και μπόλιασαν τη δική σας προσπάθεια.
Πατάμε στους ώμους γιγάντων που εμπνέουν εκατομμύρια ανθρώπους, αυτοί είναι οι δάσκαλοι μας, χωρίς τη μουσική αυτών των ανθρώπων η καθημερινότητα θα ήταν πολύ πολύ διαφορετική. Χωρίς σειρά σημασίας, οι Iron Maiden, οι Black Sabbath, οι Queen, οι Zeppelin και οι Toto είναι μερικοί από αυτούς.
Γενικότερα, μεταξύ μας έχουμε αρκετά διαφορετικά ακούσματα, από παραδοσιακή μουσική μέχρι τζαζ και αυτό επηρέασε άπειρα τον δίσκο. Μερικά άλμπουμ που μας έχουν σημαδέψει μουσικά είναι το Century Child των Nightwish, το (δεύτερο) Use Your Illusion των GnR, το Eat The Elephant των Perfect Circle, το Shogun των Trivium και φυσικά το Dead Heart In a Dead World των Nevermore. Ελπίζουμε αυτά τα λόγια να βγάζουν νόημα παράλληλα με τη μουσική μας, γιατί στην ουσία είναι τα εργοστασιακά settings των αυτιών μας.
Πρωτότυπος αλλά και επίκαιρος, θεωρώ, ο τίτλος του δίσκου. Αποτελεί η αμφισβήτηση βασικό εργαλείο αλλαγής, στα χέρια των νέων αλλά και των κατατρεγμένων;
Ο τίτλος αντανακλά την μικροσκοπική αλλά όχι μηδενική ένταση της φωνής μας. Προσπαθήσαμε να κάνουμε σλόγκαν το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος αποφασίζει τι είναι ιερό για τον ίδιο, όχι το αντίθετο. Και ταυτόχρονα όμως, υπάρχει ένα Τίποτα εκεί έξω, που, μας αρέσει – δεν μας αρέσει, είναι κι αυτό ιερό, με τον τρόπο του.
Προφανώς, αλλά νομίζουμε πως η αμφισβήτηση στο όνομα της αμφισβήτησης δεν οδηγεί κάπου. Όλοι έχουμε την ανάγκη να χωρέσουμε σε ένα ήδη γεμάτο καλάθι, και ψάχνουμε ένα εργαλείο για να πλέξουμε ένα καινούργιο, μεγαλύτερο καλάθι. Αυτό όμως, πιστεύουμε ότι απαιτεί να γνωρίζουμε απέξω κι ανακατωτά αρχικά το γιατί χρειαζόμαστε ένα καλάθι. Τι πρόβλημα έχει αυτό το καλάθι, πώς φτιάχτηκε, τι περιέχει τώρα και τι θα έπρεπε να κουβαλάει. Το ίδιο για όλα τα γειτονικά καλάθια.
To δίσκο σας προς το παρόν τον βρίσκουμε διαθέσιμο μόνο σε ψηφιακή μορφή στη σελίδα σας στο bandcamp και σε άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες. Υπάρχει πιθανότητα να το πιάσουμε στα χέρια μας και να μυρίσουμε το εξώφυλλο;
Προς το παρόν ο δίσκος έχει μόνο ψηφιακή υπόσταση. Είμαστε όμως ανοιχτοί σε κάθε συζήτηση για παραγωγή φυσικού αντιτύπου. Μακάρι μια μέρα να μπορέσουμε να ανακοινώσουμε ότι το ‘’Nothing Is Sacred’’ θα φτάσει στα χέρια όλων όσων μας στηρίζουν.
Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει αλλά έχετε κυκλοφορήσει μια δουλειά που θα συζητιέται για πολύ καιρό στους κύκλους μας. Πόσο εύκολο είναι για τον ίδιο το δημιουργό να αντιληφθεί την αξία και να κρίνει το αποτέλεσμα της δουλειάς του;
Πραγματικά κάναμε ότι πέρασε από το χέρι μας, με πολύ πάθος και σεβασμό για την μουσική. Πλέον η δουλειά μας έχει απομακρυνθεί από μας, ανήκει επίσης και εξίσου σε όλους όσους την ακούν, και αυτό μας ταρακουνάει θετικά σε πολύ προσωπικό επίπεδο. Η αξία μιας δουλειάς έχει ως βασικό κριτή τον χρόνο, αλλά ακόμη και ο ορισμός της αξίας μπορεί να αλλάξει με τον χρόνο. Έτσι νιώθουμε ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δώσουμε μια ικανοποιητική απάντηση, μας συγκινεί όμως το γεγονός πως πλέον μας δίνεται η ευκαιρία να μοιραστούμε κάτι που για μας έχει μεγάλη συναισθηματική αξία. Και θενξ, νταξει, θενξ.
Ενδιαφέρον και το όνομα της μπάντας…Αν δοκιμάσω το μαγικό μανιτάρι θα μείνω για πάντα νέος;
Είναι σίγουρα καλύτερο από ιδέες όπως ‘’Cutty Sharp’’ ή “Doozy Mob” που είχαμε στην αρχή – και κάπου εδώ εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν κάνουμε για νονοί… Το “Dorian Shroom” είναι ένα όνομα το οποίο ακόμη ψάχνουμε τι σημαίνει, καθώς η σημασία του αλλάζει όσο αλλάζουμε και εμείς οι ίδιοι. Μπορεί τελικά εκεί να κρύβεται το ενδιαφέρον. Πάντως η δική σου εξήγηση είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχουμε ακούσει.. Γιώργο υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να μάθεις, topping σε πίτσα!
Όντας παιδί κι εγώ της ελληνικής επαρχίας θα ήθελα να μου περιγράψετε τις προκλήσεις, τις δυσκολίες αλλά και τα πλεονεκτήματα, εάν υπάρχουν, ενός συγκροτήματος που δραστηριοποιείται στην περιφέρεια.
Θα ξεκινήσουμε από τα θετικά. Η μικρή επαρχιακή πόλη σε βοηθάει πολύ περισσότερο να βρεις ένα δυνατό αρχικό κοινό, είμαστε τυχεροί για την ανταπόκριση του κόσμου της Ξάνθης. Σε μια τέτοια πόλη τα νέα μιας καινούργιας μπάντας εξαπλώνονται ταχύτατα αφού ο κόσμος της διψάει για νέα μουσική! Πιστεύουμε ακράδαντα ότι σε όλες τις μικρότερες πόλεις της Ελλάδας υπάρχουν μπαντάρες που περιμένουν να τις ανακαλύψεις, που όταν θα έχουν την ευκαιρία να ακουστούν, θα σε αφήσουν έκπληκτο.
Σίγουρα υπάρχουν και αρνητικά ομως. Αρχικά υπάρχει ένα συγκεκριμένο (και κάπως αμετάβλητο κοινό) το οποίο συνήθως βαριέται πολύ εύκολα! Λογικό δεν είναι; Επίσης, η μικρή πόλη σου δίνει περιορισμένες επιλογές για ‘’άνοιγμα’’ στην ευρύτερη σκηνή και τους ανθρώπους της, βλέπε ραδιοφωνικούς παραγωγούς, μαγαζιά για να παίξεις, φιλικές μπάντες και άλλες χρήσιμες επαφές για μια μικρή μπάντα όπως εμάς. Τρίτον, μια επαρχιακή πόλη νιώθουμε πως είναι ίσως δυσκολότερο να ακούσει μαζικά λιγότερο γνωστά είδη μουσικής και είναι ακόμη πιο δύσκολο να τα αγαπήσει. Τελικά όμως όλα καταλήγουν στο χέρι σου και το πώς εσύ αποφασίζεις θα αξιοποιήσεις τους πόρους που σου δίνονται!
Τώρα που μας ζεστάνατε για τα καλά, υπάρχει περίπτωση να ‘ιδρώσετε’ το σανίδι και στην πρωτεύουσα ή σε άλλες ελληνικές πόλεις;
Αν και είναι δύσκολο στα πολύ-πολύ κοντά, δεν αποκλείουμε την πιθανότητα να συμβεί! Θέλουμε να γυρίσουμε την Ελλάδα και να σας γνωρίσουμε όλους, έναν προς έναν, το συντομότερο.
Ευχαριστώ πραγματικά για τη συνέντευξη και εύχομαι από καρδιάς το ‘Nothing Is Sacred’ να αποκτήσει το format που του αρμόζει. Ο τελευταίος λόγος ανήκει σε εσάς.
This rumbling noise is sent with love, φιλιά.
Dorian Shroom line up:
Ανδρέας Αθανασιάδης – Τύμπανα
Κώστας Δημάκης – Κιθάρα
Χρήστος Διαμαντής – Φωνητικά
Γιώργος Μελίτος – Μπάσο
Γιώργος Τσομπανίδης – Κιθάρα
Facebook: https://www.facebook.com/Dorianshroom
Bandcamp: https://dorianshroom.bandcamp.com/
