Μετά την κυκλοφορία του τρίτου στούντιο άλμπουμ με τον ομώνυμο τίτλο “Deep Purple”, τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ Jon Lord, Ritchie Blackmore και Ian Paice αποφάσισαν την απομάκρυνση των Nick Simper (bass) και Rod Evans (vocals). Στο γκρουπ προσχώρησαν οι Roger Glover (bass) και Ian Gillan (vocals). Με αυτό το σχήμα, οι Deep Purple πραγματοποίησαν την πρώτη τους συναυλία (10/7/1969), χωρίς να έχουν ηχογραφήσει στούντιο άλμπουμ. Ενώ τον επόμενο μήνα, ο Lord ξεκίνησε ένα πρωτοπόρο project, για τη συνεργασία της μπάντας με τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό και οδήγησε στη ζωντανή ηχογράφηση “Concerto for Group and Orchestra”, στο Royal Albert Hall του Λονδίνου (24/9/1969).
Εκείνη την περίοδο στη Μεγάλη Βρετανία, είχαν κάνει το ντεμπούτο τους οι Black Sabbath, και οι Led Zeppelin είχαν κυκλοφορήσει το δεύτερο στούντιο άλμπουμ. Αφουγκραζόμενοι λοιπόν την ανάγκη του κοινού για πιο «σκληρό» ήχο, οι DP μπήκαν στο στούντιο και 5 Ιουνίου 1970 παρέδωσαν στην ανθρωπότητα το έπος, “Deep Purple in Rock”.
Το περιεχόμενο του δίσκου είναι ασύλληπτο σε έμπνευση, σύνθεση και εκτέλεση. Τα κομμάτια είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Μια μίξη κλασικής, τζαζ και rock μουσικής, θέτοντας τις βάσεις για το «σκληρό» ήχο του heavy metal. Το μνημειώδες εξώφυλλο του δίσκου ανέλαβε ο σχεδιαστικός οίκος του Λονδίνου, “Nesbit, Phipps & Froome”, αντικαθιστώντας τα πρόσωπα των προέδρων των ΗΠΑ στο όρος Rushmore, με τα πρόσωπα των μελών της μπάντας!!!!
Ο δίσκος ξεκινάει με το δυνατό “Speed King”. Ένα κομμάτι με πολλές αλλαγές στο ρυθμό, «σκληρό» ήχο και τη μπάντα να παίζει σε μεγάλες ταχύτητες. Οι στίχοι είναι του Ian Gillan και αποτελούν φόρο τιμής στους Elvis Presley, Little Richard και Chuck Berry. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο “Studio A – IBC” στο “Portland Place” (14 – 21 Οκτωβρίου 1969). Εκεί έγινε και η ηχογράφηση του “Living Wreck” (προτελευταίο στο άλμπουμ), το οποίο ξεκινάει με μια groovy bass line του Glover, τα εκπληκτικά πλήκτρα του Lord και ξεχωρίζει για την «παραμόρφωση» της ηλεκτρικής του Blackmore.
Αρχές Νοεμβρίου, πραγματοποιείται η ιστορική ηχογράφηση του “Child in Time”. Ένας ύμνος στην ιστορία της rock όλων των εποχών, σε στίχους του Gillan. Το κομμάτι βασίζεται στη μελωδία του “Bombay Calling” των “It’s A Beautiful Day”. Πρόκειται για ένα τραγούδι διαμαρτυρίας ενάντια στον ψυχρό πόλεμο και στον πόλεμο του Βιετνάμ, με τρομερές εναλλαγές στο ρυθμό του, τα θεϊκά πλήκτρα του Lord και τα ασύλληπτα σόλο του Blackmore στην ηλεκτρική. Στο κομμάτι φαίνονται οι απίστευτες φωνητικές δυνατότητες του Gillan και όπως παραδέχθηκε μετά από αρκετά χρόνια ο Blackmore: “ο Gillan ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να τραγουδήσει το “Child in Time”. Το κομμάτι συνόδευε το γκρουπ για πάνω από 30 χρόνια στις ζωντανές εμφανίσεις, έως το σημείο που ο Gillan δεν μπορούσε να το τραγουδήσει πια.
Στις 13/4/1970 στα “Abbey Road Studios”, ηχογράφησαν το “Bloodsucker”. Το κομμάτι μιλάει μεταφορικά για μια «γυναίκα-αράχνη», με τέλεια χαρακτηριστικά, η οποία καταστρέφει τους άντρες που γνωρίζει και τους «πίνει το αίμα». Σύμφωνα με τον Ian Paice, αποτελεί ένα τραγούδι οδηγό, για συγκροτήματα που θέλουν να παίξουν με δύναμη.
Τέλος Νοεμβρίου ηχογραφήθηκε το “Into the Fire”. Με τους Paice και Glover να ακολουθούν τον ξέφρενο ρυθμό του Blackmore στην ηλεκτρική. Αποτελεί αγαπημένο κομμάτι του Blackmore και του Glover. Επίσης, εκείνες τις ημέρες ο Gillan συμμετείχε στα γυρίσματα για το soundtrack της ταινίας “Jesus Christ Superstar”.
Την Πρωτοχρονιά του 1970, στα “De Lane Lea Studios” ηχογραφήθηκε το επικό “Hard Lovin’ Man”. Εδώ οι μουσικοί δίνουν ρεσιτάλ. Τί να πούμε για το μπάσο του Glover, τα πλήκτρα του Lord και το παίξιμο του Paice στα τύμπανα. Όσο για την ηλεκτρική του Blackmore…; Ο άνθρωπος «ζωγραφίζει». Το κιθαριστικό μέρος δεν ήταν σχεδιασμένο και περισσότερο ήθελε να εκνευρίσει με τα κόλπα του τον μηχανικό στην κονσόλα του ήχου. Από το συγκεκριμένο κομμάτι, το γκρουπ άρχισε τη συνεργασία του με τον κορυφαίο Martin Birch, ο οποίος τους συνόδευσε ως τη διάλυση το 1976. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο συγκεκριμένος κύριος μετά τους DP, ρύθμιζε τον ήχο στους Rainbow, Whitesnake, Fleetwood Mac, Blue Öyster Cult, Black Sabbath, Iron Maiden κλπ. Στο εσωτερικό μέρος του δίσκου, το συγκρότημα αφιέρωσε το “Hard Lovin’ Man” στον Martin Birch και όπως παραδέχτηκαν πολλά χρόνια αργότερα: «….ήταν το 6ο μέλος, σαν να έπαιζε μαζί μας.»
Σύμφωνα με το Gillan, ο Jon Lord άρχισε να παίζει ένα κλασικό κομμάτι, το “Flight of the Bumble Bee” του 1899 (Nikolai Rimsky – Korsakov). Έτσι με αυτοσχεδιασμούς και πειραματισμούς, πραγματοποιήθηκε η ηχογράφηση του “Flight Of The Rat”, στα “De Lane Lea Studios” (11/3/1970). Ένα δυνατό, hard rock κομμάτι, με το συγκρότημα «να δίνει τα ρέστα του». Στο συγκεκριμένο κομμάτι διακρίνονται οι επιρροές του Jimi Hendrix στο παίξιμο του Blackmore, με μπόλικη «παραμόρφωση» στον ήχο, «μπουκώματα» και σόλο.
Αξίζει να σημειωθεί, στις 13 Ιανουαρίου στα “IBC Studios”, μετά από δεκάδες εκτελέσεις μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, ηχογραφήθηκε το “Cry Free”, το οποίο έμεινε τελικά εκτός δίσκου.
Για την προώθηση του άλμπουμ, το συγκρότημα ηχογράφησε στις αρχές Μαΐου το “Black Night”. Κυκλοφόρησε ως single και είναι μια ιδέα του Blackmore και του Glover, που βασίζεται στην εισαγωγή του “Summertime” του Ricky Nelson. Το single είχε μεγάλη επιτυχία σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.
Το “Deep Purple in Rock” έφτασε στη Νο1 θέση στην Αυστραλία και τη Γερμανία. Στη Μεγάλη Βρετανία έφθασε στο Νο.4, αλλά παρέμεινε στα Βρετανικά charts για 68 εβδομάδες. Επιπλέον, ο δίσκος έγινε «χρυσός» στις ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ιταλία και Αργεντινή.
Tracklist:
Speed King
Bloodsucker
Child in Time
Flight of the Rat
Into the Fire
Living Wreck
Hard Lovin’ Man
Deep Purple:
Ian Gillan – Vocals
Ritchie Blackmore – Guitar
Jon Lord – Keyboards
Roger Glover – Bass
Ian Paice – Drums
Είδος: Hard Rock
Δισκογραφική: Harvest Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 5 Ιουνίου 1970
Κείμενο: Κώστας Νασόπουλος
