CRIPPLED BLACK PHOENIX: Γιορτάζουν τα 20 χρόνια τους με διπλή κυκλοφορία

ΝΕΑ

Φέτος, οι Crippled Black Phoenix γιορτάζουν τα 20 χρόνια ύπαρξής τους. Το κάνουν αυτό κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ σε δύο μέρη με κλασικά δικά τους τραγούδια και διασκευές τραγουδιών που έχουν εμπνεύσει το μακρύ ταξίδι τους. Η Season of Mist έχει αναρτήσει τώρα το “The Wolf Changes Its Fur but Not Its Nature” στο κανάλι της στο YouTube.

Ακούστε ολόκληρο το album:

“The Wolf Changes Its Fur but Not Its Nature”

Ένα άλμπουμ που ξεθάβει και ανασταίνει τους θαμμένους θησαυρούς τους, επεξεργάζεται και ξαναηχογραφεί εμβληματικά κομμάτια που έχουν ξεπεράσει τις καταιγίδες του χρόνου. Αυτοί οι ύμνοι –εμποτισμένοι με την ωμότητα παλιών φίλων και νέων συμμάχων– αναδύονται με ανανεωμένο σθένος, αμφισβητώντας την ίδια την ουσία του εφησυχασμού. Ύμνοι όπως το “We Forgotten Who We Are” ή το βασικό single “Goodnight, Europe”, εντελώς ανανεωμένοι.

Horrific Honorifics Number Two (2)”

Ένα άλμπουμ που χρησιμεύει σαν σκοτεινός φόρος τιμής στους μουσικούς τιτάνες που φούντωσαν το πνεύμα τους, με ψυχωμένες διασκευές που εκρήγνυνται από ζωή. Με κομμάτια όπως η τραγική ερμηνεία στο “Vengeance” των New Model Army, και η στοιχειωμένη ενδοσκόπηση του “Self Control” της Laura Branigan, αυτό το άλμπουμ είναι μια συλλογή από την αριστοτεχνική απόδοση των Crippled Black Phoenix σε κλασικά τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που τους έχουν εμπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια.

Το “The Wolf Changes Its Fur But Not Its Nature + Horrific Honorifics Number Two (2)” κυκλοφορεί στις 29 Νοεμβρίου στην Season of Mist.

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1160 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.