Όταν πίσω στο 1996 οι Sepultura “πάντρευαν” το heavy metal με τη Βραζιλιάνικη μουσική, δημιουργώντας ίσως και εν αγνοία τους ένα ολόκληρο νέο μουσικό στυλ, πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι “ξίνισαν” τα μούτρα με αυτή τη νέα κατεύθυνση της μπάντας. Έκτοτε πολλά έχουν αλλάξει (ευτυχώς) και είναι αρκετές οι μπάντες εκείνες οι οποίες προσθέτουν το ethnic στοιχείο στον ήχο τους.
Άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, άλλες με επιτυχία και άλλες πάλι όχι. Η αλήθεια είναι πως στον “ακραίο” ήχο ίσως παραμένει ακόμη κάπως δύσκολο να εισάγεις τέτοια στοιχεία χωρίς να ακουστείς ολίγον τι γραφικός. Αυτό δηλαδή που δεν συμβαίνει με τους εν λόγω κυρίους των Concrete Age, οι οποίοι μετρούν ήδη 13 χρόνια ζωή και πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν το 8ο album τους με τον μυστηριακό τίτλο “Bardo Thodol”. Κάνοντας μια ανάγνωση στο βιογραφικό της μπάντας, βλέπω πως προέρχονται από την περιοχή του βόρειου Καυκάσου (Ρωσία) και από το 2014 και έπειτα κατοικοεδρεύουν στο Λονδίνο. Την περιέργεια μου κίνησε η περιγραφή που έλεγε πως οι Concrete Age παίζουν ένα μείγμα thrash / death metal με αρκετά ethnic στοιχεία.
Πατώντας το play ήρθα όντως “αντιμέτωπος” με τις thrash δομές των εναρκτήριων “Hex” και “Purity”, οι οποίες μου θύμισαν αρκετά τις αντίστοιχες των Soulfly. Και μέσα από τα thrash riffs και τους groovy ρυθμούς εμφανίζεται σχεδόν “ξεδιάντροπα” το ethnic στοιχείο. Παραδοσιακά όργανα, τα οποία παραπέμπουν απευθείας στα Βαλκάνια (κυρίως) αλλά και ανατολικότερα, προσδίδουν μια ξεχωριστή “αύρα” στα τραγούδια που φαίνεται να φτάνει μέχρι το Θιβέτ. Και πράγματι αυτή η χώρα στη μέση της Ασίας έχει κεντρικό ρόλο στο album, καθώς “Bardo Thodol” είναι το γνωστό στη Δύση “Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών”. Ένα κείμενο από ένα ευρύτερο σύνολο διδασκαλιών που προορίζεται να καθοδηγήσει τις εμπειρίες της συνείδησης μετά το θάνατο, στο διάστημα μεταξύ αυτού και της επόμενης αναγέννησης.
Ακούγεται σχεδόν μυσταγωγικό αλλά μάλλον δεν θα μπορέσεις να διατηρήσεις αυτή τη μυσταγωγία για πολύ, καθώς μπαίνει το riff του “Threads of Fate”. Ακούγοντας κολλητά το instrumental “Trite Puti” και το “Lullaby for a Deadman”, έχεις την αίσθηση ότι μεταφέρεσαι κάπου στη Θράκη, κι εκεί που χορεύεις με τους συγχωριανούς σου Μπαϊντούσκα, “σπας” τον κύκλο και επιδίδεσαι σε ασταμάτητο headbanging μέσα σε ένα παραδοσιακό moshpit. Το ομώνυμο έχω την εντύπωση πως μπορεί να κάνει ακόμη και βουδιστή μοναχό να “σπάσει” τον όρκο σιωπής του ενώ η γκάιντα που δίνει το ρυθμό στο “Thunderland” αποτελεί μια ακόμη απόδειξη ότι η μουσική είναι από τα λίγα πράγματα ακόμη για τα οποία δεν πρόκειται να “χαραχτούν” σύνορα.
Το album των Concrete Age “έσκασε” από’ κει που δεν το περίμενα, αποδεικνύοντας ότι η “τσιμεντένια γενιά” ξέρει πως να διατηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα στο σύγχρονο και παραδοσιακό ηχοτοπίο. Αν το βιβλίο “Bardo Tholdo” προορίζεται να καθοδηγήσει τις εμπειρίες της συνείδησης μετά το θάνατο, όπως προείπα, τότε το album με τον ίδιο τίτλο προορίζεται να καθοδηγήσει την ακρόασή σου στον χώρο και στον χρόνο . Αν ξεκίνησες ήδη να κάνεις τσεκ στη λίστα με τα album που αξίζει να ακούσεις τη νέα χρονιά, καλύτερα να έχεις μαζί σου μολύβι για να σημειώσεις και αυτό εδώ.
Είδος: Ethnic death / Thrash metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Ιανουαρίου 2023
Official website: https://www.concreteage.co.uk/
Facebook: https://www.facebook.com/concreteage
