Ξεκινάω από ορισμένες βασικές παραμέτρους. Ο Bruce Springsteen, εδώ και κάποιες δεκαετίες, έχει καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες στην ιστορία της ροκ μουσικής. Πολυπράγμων, πολυπρισματικός, παραγωγικός με πρωτότυπες ιδέες και εμπνεύσεις, αποτελεί αυτό που ονομάζουμε δημιουργός, με όλη τη σημασία της λέξης. Ουδέποτε ακολούθησε την πεπατημένη, πειραματίστηκε, ‘ψάχτηκε”, μεταλλάχτηκε μουσικά, εμπλουτίστηκε και μας εμπλούτισε με μνημειώδους αξίας και σημασίας μουσικά έργα.
Δε χρειάζεται να αποδείξει κάτι. Δισκογραφεί, επειδή μέσω της μουσικής και με όσα αυτή προάγει, έχει τη δυνατότητα να στέκεται ακόμα στη βεράντα του σπιτιού του και σαν σύγχρονος ήρωας του Μπωντλαίρ, να ατενίζει τη μελαγχολική Αμερική και να προσπαθεί να την αλλάξει.
Στο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, και περιέχει τις συνομιλίες του με τον άλλοτε πρόεδρο, Μπάρακ Ομπάμα, και οι δύο συνομιλούντες, αναλύουν και συζητούν επισταμένως για τη μουσική παράδοση της πατρίδας τους. Η πολιτιστική κληρονομιά της soul, funk, οι ιερές φιγούρες της Ella Fitzgerald, της Aretha Franklin, της Nina Simone, του Sam Cooke, της Motown, των The Ronettes, έρχονται και επανέρχονται στις συζητήσεις τους. Και έρχονται και επανέρχονται ως ορόσημα, που σφυρηλάτησαν τη διαμόρφωση της σύγχρονης αμερικανικής ταυτότητας.
Με το πρόσφατο άλμπουμ του, “Only The Strong Survive” , ο Springsteen αποτίει τον προσήκοντα φόρο τιμής στην κληρονομιά της χώρας του. Το ξανάκανε πριν 15 χρόνια με το “The Seeger Sessions”, και το ξανακάνει και τώρα. Με ιδιαίτερη επιτυχία και με τον απαιτούμενο σεβασμό στο υλικό του παρελθόντος.
Ο δίσκος περιέχει 15 τραγούδια, διασκευασμένα εξ’ ολοκλήρου που όλα ανεξαιρέτως φέρουν την προσωπική του σφραγίδα. Η παραγωγή του Aniello είναι εξαιρετική, η φωνή του ίδιου βρίσκεται σε άριστο επίπεδο και ανταποκρίνεται σε ιδιαιτέρως απαιτητικές, από μουσικής άποψης, συνθήκες και το συνολικό αποτέλεσμα δικαιώνει την απόφασή του.
Δεν είναι ένα ροκ άλμπουμ, το ξέραμε αυτό, είναι ένα soul-funk άλμπουμ, που σε ταξιδεύει όπως ένα φιλμ του Scorsese, ή όπως το “Once Upon In Hollywwod” του Tarantino. Ένα αμιγώς κινηματογραφικό άλμπουμ, που ακούγοντάς το, νομίζεις ότι βρίσκεσαι κάπου μεταξύ Brooklyn, Harlem και San Francisco, ή έξω από τα studio της Motown στο Detroit.
Διασκευές σε κλασσικά κομμάτια όπως το ομότιτλο του Jerry Butler, το προσωπικά αγαπημένο “Nightshift” των Commodores αλλά και το “I Wish it Would Rain”, των Temptations, και επίσης το “Don’t Play that Song”, του Ben King. Στα “ Soul Days” και “I Forgot to be your lover”, συμμετέχει και ο Sam Moore,ενώ το τελευταίο, διασκευάστηκε κάποτε με ιδιαίτερη επιτυχία και από τον Billy Idol. Εκτός από το “Nightshift”, προσωπικά θα ξεχώριζα και τα “Do I Love You” του Frank Wilson και το “Someday we’ll be Together”, που έγινε διάσημο από τη Dianna Ross και τις Supremes. Είναι το τραγούδι με το οποίο κλείνει το άλμπουμ, έπειτα από 50 λεπτά. Φυσικά υπάρχουν και κάποιο περισσότερο “αδύναμα” κομμάτια, όπως το “Hey, Western Union, Man”, ή το “Any Other Way” του William Bell.
Πρόκειται επομένως για έναν δίσκο που συνδιαλέγεται αρμονικά με το υλικό του παρελθόντος. Το φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο και το καλλωπίζει με τη δέουσα ευπρέπεια, προσφέροντάς μας μια πολύτιμη ευκαιρία να βιώσουμε μια ακόμα πτυχή της αμερικανικής μουσικής παράδοσης. Ή καλύτερα ένα πέπλο αυτής, Ένα πέπλο, που αν το ανασηκώσεις, θα σπάσεις τα δεσμά του χρόνου και θα μεθύσεις με τη μουσική, για να παραφράσω και πάλι τον Μπωντλαίρ.
Είδος: Rock/Soul/Rhythm & Blues
Εταιρεία: Columbia
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Νοεμβρίου 2022
Website:https://brucespringsteen.net/
Facebook:https://www.facebook.com/brucespringsteen/
