BONFIRE: Επιστρέφουν με νέο video για το “I Died Tonight”

ΝΕΑ

Οι θρυλικοί Γερμανοί hard rockers Bonfire αποκαλύπτουν το νέο τους βίντεο για το τραγούδι “I Died Tonight”, που κυκλοφορεί τώρα από τη Frontiers Music Srl. Ο μπασίστας Ronnie Parks λέει για το νέο κομμάτι: “Είμαστε ενθουσιασμένοι για την κυκλοφορία του “I Died Tonight”. Η χημεία ρέει πραγματικά και πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν υπέροχα πράγματα με αυτά τα νέα τραγούδια. Το “I Died Tonight” είναι ένα κλασικό μελωδικό κομμάτι σε στυλ AOR. Ελπίζουμε ο κόσμος να το απολαύσει όσο το κάναμε εμείς”.

Δείτε παρακάτω το video:

Οι Bonfire είναι ένα από τα πιο σημαντικά γερμανικά συγκροτήματα hard rock των τελευταίων πενήντα ετών. Αρχικά ιδρύθηκαν σαν Cacumen το 1972 από τον κιθαρίστα Hans Ziller στο Ingolstadt της Γερμανίας, και το συγκρότημα έπαιζε σε τοπικούς χώρους, δημιουργώντας σταθερά μια βάση οπαδών πριν κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ με αυτό το όνομα.

Το 1986, το συγκρότημα μετονομάστηκε σε Bonfire και το ντεμπούτο του άλμπουμ σαν Bonfire, “Don’t Touch the Light”, σηματοδότησε τη διεθνή τους αποκάλυψη. Το διαδέχτηκε το “Fireworks” το 1987, το οποίο εδραίωσε περισσότερο την θέση τους στη rock και metal σκηνή. Παρά την επιτυχία τους, οι Bonfire γνώρισαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεση, συμπεριλαμβανομένης της αποχώρησης βασικών μελών. Ωστόσο, ο Ziller, η κινητήρια δύναμη του συγκροτήματος, κράτησε τους Bonfire ζωντανούς, προσαρμόζοντας συνεχώς τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το γκρουπ.

Στη δεκαετία του 1990, διαλύθηκαν για λίγο αλλά επέστρεψαν το 1996, με τον Ziller να διεκδικεί ξανά τα δικαιώματα για το όνομα του συγκροτήματος. Έκτοτε, οι Bonfire κυκλοφόρησαν πολυάριθμα άλμπουμ και διατήρησαν ισχυρή παρουσία στη διεθνή rock σκηνή. Σήμερα παραμένουν μια ανθεκτική δύναμη στο hard rock, συνεχίζοντας να περιοδεύουνκαι να κυκλοφορούν νέο υλικό στον 21ο αιώνα.

Line Up:

Hans Ziller – Guitar

Dyan Mair – Vocals

Frank Pané – Guitar

Ronnie Parkes – Bass

Fabio Alessandrini – Drums

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1182 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.