Τον φαντάζομαι κάπου εκεί στον ουρανό, να πίνει μια κούπα τσάι, και να σκέφτεται τον επόμενο μουσικό του ρόλο. Να μας επιφυλάσσει άλλη μια έκπληξη, όπως αυτή που μας έκανε την ημέρα των γενεθλίων του με την κυκλοφορία του Lazarus. Του άλμπουμ, που έμελε να αποτελέσει την τελευταία σπουδαία παρακαταθήκη, της σημαντικότερης προσωπικότητας στην ιστορία της μουσικής, του 20ου, αλλά και 21ου αιώνα.
Εκτός από ξεχωριστός δημιουργός, ο Bowie ήταν και φανατικός βιβλιόφιλος. Διάβαζε τα πάντα. Φιλοσοφία, ποίηση, Ιστορία, μυθιστορήματα. Το 2013, δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της New York Public Library η λίστα με τα 100 αγαπημένα αναγνώσματά του. Και ας τραγουδούσε “I Can’t Read”, διάβαζε και διάβαζε ακατάπαυστα. Και Γάλλους , και Αμερικανούς και Ιταλούς και Γερμανούς, και φυσικά Άγγλους. Το “On the Road” του Κέρουακ, η “Μαντάμ Μποβαρί” του Φλωμπέρ, η “Έρημη Χώρα” του Έλιοτ. “Η Κόλαση” του Δάντη, αλλά και “ Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ”, του υπέροχου Julian Barnes. To μνημειακό “Berliner Alexanderplatz”, και το επίσης μνημειακό “The Fire Next Time” του James Baldwin. Η “Λολίτα» του Ναμπόκοφ, αλλά και ο “Herzog” του Saul Bellow. Και φυσικά έργα του Orwell, όπως και του Faulkner. Η “Ιλιάδα” του Ομήρου, “O μετρ και η Μαργαρίτα” του Μπουλγκάκωφ και “Ο Ξένος” του Καμύ.
Πραγματικά παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον ο συγκεκριμένος κατάλογος. Και αποκαλύπτεται για ακόμα μία φορά, πόσο ξεχωριστός υπήρξε, ακόμα και αν προσπαθήσουμε να τον κρίνουμε σαν απλό αναγνώστη.
Διαβάστε την λίστα με τα 100 αγαπημένα του βιβλία:
https://www.nypl.org/blog/2016/01/11/david-bowies-top-100-books
