Articles – LEMI: Η μικρή παγκόσμια πρωτεύουσα του Heavy Metal

ARTICLE

Είναι γνωστή και τετριμμένη πια η ιστορία της Φινλανδίας με το heavy metal, ένα θέμα που άγγιξε τα όρια της υστερίας και της εξάντλησης μετά την νίκη των Lordi στον διαγωνισμό της Eurovision το 2006. Η mainstream εξέλιξη του είδους που ακολούθησε σε ολόκληρη τη χώρα, έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην καθημερινή ζωή της χώρας, ακόμα και με αποκλειστικά metal εστιατόρια και μπαρ. Παροιμιώδης υπήρξε και η απόπειρα με τον τίτλο “Metal Mass”, το σχέδιο του πάστορα Haka Kekaiainen να δημιουργήσει μια metal εκδοχή της εκκλησίας, που σταδιακά προσέλκυσε εκατοντάδες νέους ανθρώπους. Ήταν η εποχή που οι δρόμοι της χώρας γέμισαν μακρυμάλληδες Βίκινγκς και ο πρόεδρός της δήλωνε φαν του heavy metal.

Δεν ήταν βέβαια πάντα τόσο δεκτική η χώρα στην ευρύτερη κουλτούρα του συγκεκριμένου είδους. Ένας από τους βετεράνους τοπικούς ήρωες της metal σκηνής, ο Kimmo Kuusniemi, ιδρυτής και frontman μιας από τις πρώτες ιστορικές μπάντες της φινλανδικής σκηνής, τους Sarcofagus, που δημιουργήθηκαν το 1977, θυμάται πως αναγκάστηκε να αλλάξει προσωρινά το όνομα σε Kimmo Kuusniemi Band, όταν τους απαγορεύτηκε να χρησιμοποιήσουν πλέον το όνομα Sarcofagus. Η μετεξέλιξη της χώρας ήταν βέβαια καταιγιστική και η κατάληξη ήταν να θεωρείται στον 21ο αιώνα η Μέκκα του heavy metal. Ανοίγοντας δρόμους από τη mainstream καταξιωμένη εμπροσθοφυλακή οικουμενικών ονομάτων σαν τους Hanoi Rocks, HIM, Nightwish, The Rasmus, Apocalyptica, Children of Bodom, η ευρύτερη έκφραση του σκληρού ήχου βρήκε αμέτρητους εκφραστές σε κάθε φωλιά του underground.

Θεωρούνται παροιμιώδεις πια οι τρόποι που εφευρίσκουν και καταφεύγουν οι Φινλανδοί για να κρατήσουν αυτή την ιδιαιτερότητα στο προσκήνιο. Η εθνική ταχυδρομική υπηρεσία της χώρας κυκλοφόρησε μια σειρά από 35 διαφορετικά γραμματόσημα σχετικά με την εγχώρια μουσική τους παραγωγή, όπου οι δημοφιλείς metal μπάντες της χώρας έχουν φυσικά τη μερίδα του λέοντος. Το 2019, στην πόλη Joensuu πραγματοποιήθηκε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα heavy metal πλεξίματος! Έχοντας πολλούς που ασχολούνται με το πλέξιμο, κάποιοι αποφάσισαν πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να συνδυάσουν αυτές τις δυο φαινομενικά αταίριαστες μεταξύ τους, αλλά τόσο αγαπητές στην Φινλανδία, ασχολίες και έτσι προέκυψε το περίεργο αυτό φεστιβάλ.

Όμως η πρωτοβουλία που σήμανε συναγερμό στη χώρα και σε ολόκληρη τη metal σκηνή της, ήταν η περίφημη καμπάνια με τίτλο “Capital Of Metal”, που δημιουργήθηκε αναζητώντας τη φινλανδική πόλη που αξίζει να γίνει παγκόσμια γνωστή σαν η πρωτεύουσα του heavy metal. Το υπουργείο εξωτερικών της χώρας, το Tuska Open Air Metal Festival, η Sony Music Finland, και δέκα φινλανδικές πόλεις συνεργάστηκαν στην αναζήτηση και την ανάδειξη της νικήτριας. Με την είσοδο στην ιστοσελίδα www.capitalofmetal.fi, οι μπάντες όλης της χώρας μπορούσαν να βάλουν τα στοιχεία τους στον αντίστοιχο χάρτη, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο τις ιδιαίτερες πατρίδες τους να κερδίσουν τον τίτλο. Η διαδικασία εξελίχθηκε τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2018.

Τελικά προέκυψαν δύο πρωτοπόροι, και οι δύο από την ανατολική Φινλανδία. Joensuu ή Lemi, ποια πόλη θα κέρδιζε τον τίτλο της Πρωτεύουσας του Metal; Ήταν μια σκληρή κόντρα μέχρι το τέλος, με τους δύο διαγωνιζόμενους να ενθαρρύνουν τα τοπικά συγκροτήματα και τους οπαδούς τους να μπουν στο διαδίκτυο και να συμμετάσχουν. Αλλά στο τέλος ήταν ξεκάθαρο ότι ο νικητής ήταν ο μικροσκοπικός δήμος του Lemi, που βρίσκεται 50 χιλιόμετρα (30 μίλια) από τα ρωσικά σύνορα.

Το Lemi κέρδισε τον διαγωνισμό με 13 μπάντες και μια θεωρητική αναλογία 422,6 μπάντες ανά 100.000 κατοίκους, ενώ το Joensuu (πληθυσμός: 75.848) ήρθε δεύτερο με 177 μπάντες και αναλογία 233,4 μπάντες ανά 100.00. Σε απόλυτους αριθμούς, το Joensuu έχει τον μεγαλύτερο αριθμό συγκροτημάτων από οποιονδήποτε Φινλανδικό δήμο.

Η πρωτεύουσα της Φινλανδίας, το Ελσίνκι, είχε 123 μπάντες, που ισοδυναμούν με μόλις 19,4 μπάντες ανά 100.000 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας το Ελσίνκι ζήτησε βοήθεια από το Ταλίν, την πρωτεύουσα της κοντινής Εσθονίας, αλλά ακόμη και αυτή η διπλή metal μητρόπολη που προέκυπτε από τη συνεργασία, με το παρατσούκλι “Hellinn”, είχε ακόμα μόνο 154 μπάντες – λιγότερες και από το Joensuu.

Η απονομή του πολυπόθητου τίτλου έγινε στις 30 Ιουνίου στην κεντρική σκηνή  στο Tuska Open Air festival, στον δήμαρχο του Lemi, Jussi Stoor. Μια από τις μπάντες σημαίες της μικρής πόλης που ύψωσε σημαντικά το όνομά της στην παγκόσμια σκηνή είναι οι Stam1na.  Βέβαια, το Lemi δεν κέρδισε τον διαγωνισμό μόνο λόγω των Stam1na. Ο δήμος έχει επενδύσει στη μουσική και στους νέους, παρέχοντας για παράδειγμα χώρους για πρόβες σε νέους μουσικούς. Σύμφωνα με τον Stoor, τουλάχιστον μισή ντουζίνα συγκροτήματα έχουν δημοτικούς χώρους προβών στο Lemi.. Και οι αναγνωρισμένοι Stam1na έχουν ακόμα το δικό τους χώρο για πρόβες στην πόλη.

 Ενώ το Lemi έχει εμπροσθοφυλακή τους Stam1na, το αντίπαλο Joensuu διοργανώνει ένα ετήσιο φεστιβάλ rock, το “Ilosaarirock”, το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 – έτσι έχει χτίσει και μια παράδοση. Στο Joensuu τα ανερχόμενα συγκροτήματα μπορούν να υποβάλουν αίτηση για επιχορηγήσεις για να χρηματοδοτήσουν τις πρώτες τους ευρωπαϊκές περιοδείες. Και οι δυο δήμοι συνολικά, προωθούν έμπρακτα τη μουσική αυτή.

Οι Φινλανδοί δείχνουν λοιπόν να το διασκεδάζουν με κάθε ευκαιρία, έχοντας βέβαια ταυτόχρονα διασφαλίσει μια σοβαρή πολιτιστική στήριξη στους νέους της χώρας που μεταφράζεται σε ανάλογη μουσική παραγωγικότητα. Και σε όλα αυτά, σίγουρα δεν τους λείπει το χιούμορ. Ο δήμαρχος Stoor διέσχισε το κέντρο του Ελσίνκι με μια εμβληματική άμαξα, στο δρόμο του προς το Tuska Open Air Metal Festival, για να παραλάβει το βραβείο. Την ίδια στιγμή, η γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών Meira Pappi δήλωσε ενθουσιασμένη πως σκέφτονται να αλλάξουν το όνομα της νικήτριας πόλης σε “Lemmy” προς τιμήν του αρχηγού των Motorhead, Lemmy Kilmister.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 915 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.