Βρισκόμαστε στο 1980 και ενώ η disco έχει ήδη πεθάνει, η χορευτική new wave rock μουσική επικρατεί παντού. Το Webster Hall, ένα από τα ορόσημα της Νέας Υόρκης, βρίσκεται στο 119 της East 11th Street, μεταξύ της Τρίτης και Τέταρτης Λεωφόρου. Το οικοδόμημα χτίστηκε το 1886-87 (το ανατολικό παράρτημα το 1892) και κατά τη μακρόχρονη ιστορία του υπηρέτησε το Greenwich Village και το East Village σαν χώρος για κοινωνικές συναντήσεις, εργατικές συγκεντρώσεις, δεξιώσεις και χορούς. Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, ο Jerry Brandt, ένας θρύλος στον χώρο της μουσικής, επέλεξε την τοποθεσία για το νέο του club, το περίφημο και ιστορικό πια Ritz.
Το Ritz άνοιξε την 1η Μαΐου 1980 και ήταν ένα από τα πρώτα clubs που χρησιμοποίησαν βίντεο σε συνδυασμό με μουσική, χρησιμοποιώντας μια μεγάλη οθόνη 30 x 30 ποδιών με προβολέα, που κόστισε 120.000 δολάρια. Πολύ σύντομα και άλλα clubs σε όλη τη χώρα θα αντέγραφαν την καινοτομία αυτή. Σε ένα άρθρο του The Villager το 1981, το Ritz περιγράφεται σαν το μεγαλύτερο, φαινομενικά νόμιμο club, που δεν είναι ψέμα να το αποκαλέσει κανείς μια παλιά αίθουσα χορού του Πουέρτο Ρίκο, μια μεταφορά που έρχεται πλήρης με τοίχους με καθρέφτες, με ισπανικές και αγγλικές πινακίδες στις τουαλέτες, μαρμάρινες σκάλες και ένα τερατώδες αστραφτερό ακατανόητο αντικείμενο που κρέμεται επικίνδυνα από την οροφή ύψους δέκα μιλίων, φέρνοντας στο μυαλό τη δαμόκλειο σπάθη. Στο Ritz, ισχύει η θεωρία “το μεγαλύτερο είναι καλύτερο”. Έτσι στη γιγαντιαία οθόνη βίντεο μπορεί κανείς να δει τους Souixsee and the Banshees σε 16 φορές μεγαλύτερο μέγεθος από το πραγματικό. Ο παρουσιαστής της κλασικής εποχής του MTV John Norris περιέγραψε αργότερα τον χώρο σαν “κάπως κατεστραμμένο και ξεχαρβαλωμένο”, αλλά αυτό ήταν “μέρος της γοητείας του”. Η χωρητικότητά του ήταν περίπου 1.500 θεατές. Η σκηνή ήταν αρκετά άγρια αν ήσουν στο μπαλκόνι, και μπορούσες να ακούσεις θορύβους ανθρώπων που έκαναν σεξ να έρχονται από την τουαλέτα.
Στην εμβρυακή του μορφή, μια γερμανική αίθουσα χορού γνωστή σαν Thalia Theatre, μετατράπηκε σε rock club το 1978 από τον Steve Paul, αδελφό του ντράμερ των Ramones, Marky Ramone. Όσο τα 80s καθορίστηκαν από το rock ‘n’ roll, το συγκεκριμένο “attitude”, το ντύσιμο και τα ναρκωτικά, το Ritz ώθησε τη δεκαετία του ’80 με τα μεγαλύτερα rock n’ roll συγκροτήματα στον κόσμο. Έγινε γρήγορα ένας δημοφιλής χώρος για μπάντες punk, new wave και alternative rock, φιλοξενώντας εμφανίσεις από καλλιτέχνες όπως οι Blondie, Talking Heads, Iggy Pop, David Bowie, Bob Marley, U2 και R.E.M. Στη δεκαετία του 1980, έγινε επίσης γνωστό για τα χορευτικά πάρτι του, στα οποία συμμετείχαν διασημότητες όπως η Madonna, ο Michael Jackson και ο Andy Warhol.
Οι επιτυχίες του Brandt στο μυθικό του club έμοιαζαν απεριόριστες. Η πρώτη αμερικανική συναυλία των U2 ήταν στο The Ritz στις 6 Δεκεμβρίου 1980. Η Tina Turner ξεκίνησε την επιστροφή της σε αυτή τη σκηνή. Οι Duran Duran εμφανίστηκαν εκεί τον Σεπτέμβριο του 1981 στην πρώτη περιοδεία του συγκροτήματος στις ΗΠΑ. Ο Frank Zappa παρουσίασε ένα σετ 30 τραγουδιών στις 17 Νοεμβρίου 1981, το οποίο μεταδόθηκε ζωντανά από το WLIR. Οι Depeche Mode έκαναν το αμερικανικό ντεμπούτο τους στο The Ritz τον Ιανουάριο του 1982. Ο Ozzy Osbourne ηχογράφησε το ζωντανό άλμπουμ “Speak of the Devil” στο κλαμπ στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου 1982. Ο Sting έκανε το σόλο ντεμπούτο του εκεί στις 26 Φεβρουαρίου 1985. Πολλά συγκροτήματα ηχογράφησαν ζωντανά άλμπουμ και κινηματογράφησαν τις εμφανίσεις τους στον χώρο. Επίσης το MTV, που έκανε το ντεμπούτο του εκεί, καθιέρωσε τη μετάδοση μιας σειράς από συναυλίες που ονομάζονταν “Live at The Ritz” τα βράδια του Σαββάτου τη δεκαετία του 1980. Μεταξύ αυτών που εμφανίστηκαν ήταν οι Guns N’ Roses, Gene Loves Jezebel, the Saints, the Cult, Nik Kershaw, the Smithereens, Julian Cope, Great White, Hoodoo Gurus, White Lion, Iggy Pop, Eurogliders και Simon Townshend.
Μια από τις ξεχωριστές βραδιές στην ιστορία του ήταν η εκκεντρική εμφάνιση από τους Public Image Limited του John Lydon (πρώην των Sex Pistols) στις 15 Μαΐου 1981. Ήταν ουσιαστικά μια αντικατάσταση της τελευταίας στιγμής των Bow Wow Wow, που είχαν αρχικά επιλεγεί να παίξουν. Όμως οι PIL ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής “performance art”, παρά για μια παραδοσιακή συναυλία. Με το σκεπτικό αυτό, εμφανίστηκαν στη σκηνή σκόπιμα σκιασμένοι από μια οθόνη προβολής και παίχτηκαν οι δίσκοι τους από το ηχοσύστημα του κλαμπ ενώ αυτοί έπαιζαν εντελώς διαφορετική μουσική στη σκηνή. Υπό τον συνεχή χλευασμό του τραγουδιστή John Lydon, οι σοκαρισμένοι θαμώνες του Ritz ξεσηκώθηκαν, πετώντας μπουκάλια και σκουπιδοτενεκέδες και τραβώντας την οθόνη του βίντεο που κάλυπτε το μπροστινό μέρος της σκηνής.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 1988 έγινε στο club η ιστορική εμφάνιση των Guns ‘N’ Roses στο ξεκίνημά τους, με support τους Great White. Η είσοδός τους στη σκηνή καθυστέρησε αισθητά, καθώς ο Axl είχε χάσει τη μπαντάνα του και την έψαχνε στα καμαρίνια, την ίδια στιγμή που ο Adler παρακαλούσε το συνεργείο του MTV να μην φύγει. Στη διάρκεια της εκτέλεσης του “Paradise City”, ο Axl Rose βούτηξε στη θάλασσα των θαυμαστών και χρειάστηκαν τρεις μηχανικοί σκηνής για να τον τραβήξουν πίσω, χωρίς μπλούζα, χωρίς κοσμήματα και γεμάτο γρατσουνιές. Αμέτρητοι φίλοι του γκρουπ έγραψαν τη μετάδοση της εμφάνισης από το MTV σε βιντεοκασέτες που κατέληξαν να αλλάζουν χιλιάδες χέρια σαν bootlegs. Η συγκεκριμένη εμφάνιση στο Ritz κατέληξε να θεωρείται πολύ δημοφιλής και ιστορική, αν και το ίδιο το γκρουπ θεωρεί πως στη συνέχεια έκαναν πολύ καλύτερες εμφανίσεις.
Το 1989, το Ritz έκλεισε μετά από ταραχή που ξέσπασε μετά από ένα σόου των Red Hot Chili Peppers, και μετακόμισε στην 254 West 54th Street, πρώην θέση του Studio 54, αφήνοντας το East Village. Το Webster Hall άνοιξε ξανά σαν κλαμπ το 1992 ανακτώντας το ιστορικό του όνομα, και οι νέοι διοργανωτές είχαν μετατρέψει τον χώρο σε τρεις ξεχωριστές αίθουσες συναυλιών που λειτουργούσαν ταυτόχρονα, ενώ είχαν προσθέσει μετασυναυλιακά rave πάρτι τα Σαββατοκύριακα.
Το νέο Ritz, με την αλλαγή της ιδιοκτησίας μέσα στη δεκαετία του 1990, συνέχισε να φιλοξενεί μια ποικιλία μουσικών συναυλιών, με πολλά grunge συγκροτήματα όπως οι Nirvana και Pearl Jam, καθώς και καλλιτέχνες hip hop όπως οι Nas και Jay-Z. Στο μεταξύ ο Brandt αποστασιοποιήθηκε από τη μουσική σκηνή από τότε. Οι Bowery Electric τον τίμησαν με μια συναυλία για τα 80ά γενέθλιά του στις 9 Μαΐου 2018. Το 2020, ο Brandt ξεκίνησε μια προσπάθεια crowdsourcing για το “The Ritz NYC: The Essence of Rock ‘n’ Roll”, το οποίο είχε περιγράψει σαν “ένα άλμπουμ φωτογραφιών που καταγράφει ζωή στο The Ritz και στα Rock ‘n’ Roll ινδάλματα που φιλοξένησε”. Το βιβλίο είχε προϋπολογισμό 35.000 δολάρια, αλλά συγκέντρωσε μόνο 1.021 , μόλις το 2 τοις εκατό του στόχου του, και το σχέδιο μπήκε στο ράφι. Δημοσίευσε τουλάχιστον ένα βιβλίο με απομνημονεύματα, με τον τίτλο “It’s a Short Walk From Brooklyn, If You Run”, το 2014.
Ο Jerry Brandt πέθανε από πνευμονία στη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19 στο Miami της Florida, σε ηλικία 82 ετών.
