Μόλις τρία τραγούδια σε ολόκληρη την δισκογραφία των Dire Straits δεν αποτελούν αποκλειστικές συνθέσεις του Mark Knopfler. Τα δυο από αυτά είναι τα “Money for Notning” και “What’s the Matter Baby?”. Στο τρίτο, το κλασικό “Tunnel of Love”, ο σπουδαίος συνθέτης δανείστηκε σαν εισαγωγή και τροποποίησε το “Carousel Waltz”, ένα τραγούδι από το μιούζικαλ του 1945 με τον τίτλο “Carousel”, των Richard Rodgers και Oscar Hammerstein.
Η ποιητική διάθεση αυτού του τραγουδιού κατευθύνεται από μνήμες και μέρη που χάρισαν στον δημιουργό μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της νιότης του. Οι εντυπώσεις του σπουδαίου κιθαρίστα μοιράζονται ανάμεσα στη Νέα Υόρκη, την παραλία Rockaway, το Whiltey Bay, και την παραλία Cullercoats στην Αγγλία. Στο τραγούδι αναφέρεται και το Town Moor, κοντά στο Newcastle, και το πανηγύρι το οποίο περίμενε κάθε χρόνο με τόση χαρά. Η ιστορία του τραγουδιού επικεντρώνεται όμως στο “Spanish City”, ένα λούνα παρκ και εκθεσιακό χώρο στον κόλπο Whitley, που αγαπούσε πολύ ο Knopfler, και ήταν εκείνη την εποχή το ιδανικό μέρος για ξέγνοιαστες βόλτες, πανηγύρια και διασκεδάσεις.
Στο τραγούδι πρωταγωνιστεί ένας νεαρός και τολμηρός άνδρας, ο οποίος ζει τη ζωή του σαν να τον πετά συνεχώς σε ένα ξέγνοιαστο καρουζέλ. Μια μέρα, όμως, κάτι αλλάζει. Ο πρωταγωνιστής βρίσκει τον έρωτα μέσα στο πάρκο του “Spanish City” . Πρόκειται για μια αγάπη που είναι και ευγενική και παθιασμένη μαζί. Η φιγούρα της γυναίκας που συσχετίζεται με τον πρωταγωνιστή, ανατρέποντας και αυτή την ύπαρξή της, δεν μπορεί παρά να λυγίσει τον ακροατή, παρασύροντάς τον σε μια καταιγίδα ρομαντισμού που είναι τόσο γλυκιά όσο και γεμάτη αδρεναλίνη και, πάνω απ’ όλα, ποτέ δεν κουράζει. Στο τέλος της ιστορίας, ο πρωταγωνιστής αφήνει το κορίτσι να φύγει, ένα σύμβολο ελευθερίας και νιότης, με την ελπίδα να τη συναντήσει ξανά, παρόλο που κάτι πάνω της τον έχει εμποδίσει να την κρατήσει. Η μίξη αρωμάτων, γεύσεων και εντυπώσεων που υφαίνει το “Tunnel Of Love” επηρεάζει αισθητά τον ακροατή, και η διαδρομή του σημαδεύει τις αισθήσεις με γλυκόπικρες εναλλαγές. Όπως και σε άλλα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια των Straits, η ελκυστικότητα πηγάζει κυρίως από τα ρεαλιστικά, μετρημένα φωνητικά μέρη, τα εκτεταμένα αλλά λειτουργικά και εκφραστικά σόλο κιθάρας και μια έντεχνη εναλλαγή δυναμικής, δηλαδή αποτελεσματικές κορυφώσεις και ξαφνικές πτώσεις σε ήρεμα και απαλά πεδία. Όταν ο Knopfler αδειάζει ολοκληρωτικά το πεδίο, πριν το τελευταίο μέρος του τραγουδιού (“and girl, it looks so pretty to me, like it always did”) , ανεβαίνει συγκλονιστικά τα σκαλοπάτια των δυναμικών, και αφήνει την έκβαση της ιστορίας ξαπλωμένη πάνω στις χορδές του και σε ένα συγκλονιστικό εξόδιο σόλο.
Το τραγούδι εμφανίστηκε στο άλμπουμ του 1980 “Making Movies”, το τρίο άλμπουμ του γκρουπ που συνέχισε σαν τρίο μετά τη φυγή του αδερφού του Mark, David,με τον John Illsley στο μπάσο και τον Pick Withers στα τύμπανα, ενώ στα keyboards συμμετείχε ο σπουδαίος Roy Bittan της Ε Street Band του Bruce Springsteen. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στην ταινία με τον Richard Gere “An Officer and a Gentleman” του 1982, και συμπεριλήφθηκε στο αντίστοιχο soundtrack της ταινίας.
Έχουν γυριστεί δυο διαφορετικά βίντεο για το “Tunnel of Love”. Το πρώτο κυκλοφόρησε το 1980 ταυτόχρονα με το άλμπουμ, σε σκηνοθεσία του Lester Bookbinder, την ηρωίδα της ιστορίας υποδύεται η νεαρή Leslie Ash, και περιλαμβάνει πιο φυσικά πλάνα και εξωτερικά γυρίσματα βασισμένα στο σενάριο της ιστορίας. Το δεύτερο και μεταγενέστερο είχε μια πιο αποστειρωμένη στουντιακή προσέγγιση, ακολουθώντας τις επιταγές της εξέλιξης στον τομέα αυτό.
Αυτή η νοσταλγική ωδή στη νεότητα κατέληξε ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια των Straits, και κυκλοφόρησε σαν single στις 24 Οκτωβρίου του 1989, φτάνοντας στο Νο 54 στο UK Singles Chart. Συμπεριλήφθηκε στα live άλμπουμ “Alchemy” και “Live at BBC”, όπως και σε κάθε συλλογή μορφής Best of, που κυκλοφόρησε με το όνομα του συγκροτήματος.
Το “Tunnel of Love” παίχτηκε ζωντανά περίπου 250 φορές, με την εκτέλεση της Βαρκελώνης στις 2 Οκτωβρίου του 1992 να είναι η τελευταία. Σοβαρές εικασίες από το κοντινό του περιβάλλον υποστηρίζουν πως ο Mark αποφάσισε να μην παίξει ποτέ ξανά το τραγούδι μετά τον θάνατο του πατέρα του, καθώς ήταν το αγαπημένο του.
