ALICE COOPER: Κλείνει ο κύκλος της μπάντας το 1973 και ανοίγει ο δρόμος της προσωπικής καριέρας

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Το “Muscle of Love” είναι το έβδομο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του rock συγκροτήματος Alice Cooper. Κυκλοφόρησε στα τέλη του 1973, το συγκρότημα έπαιξε την τελευταία του συναυλία λίγους μήνες αργότερα. Ο Cooper δήλωσε σε συνέντευξή του την εποχή της ηχογράφησης ότι το άλμπουμ σηματοδότησε την επιστροφή σε έναν βασικό rockήχο. “Δεν είναι περίπλοκο από καμία άποψη και δεν υπάρχει πολλή θεατρικότητα σε αυτό. Είναι πολύ βασικό rock & roll”. Ο Cooper εξήγησε περαιτέρω, “Το Billion Dollar Babies ήταν μια στούντιο προσπάθεια κυρίως, σε όλη τη διαδρομή. Το ίδιο και το “School’s Out”. Ήταν τόσο καθαρό που μετά από μερικές φορές που το άκουσα ο ίδιος, δεν είχε κανένα μυστήριο. Ήθελα πολύ να έχει αυτό περισσότερα κότσια. Περισσότερες μπάλες.”

Το “Muscle of Love” είναι το πρώτο άλμπουμ του Alice Cooper χωρίς τον Bob Ezrin σαν παραγωγό από το “Easy Action”. Η εξήγηση που δόθηκε εκείνη την εποχή ήταν ότι ο Ezrin ανάρρωνε από ασθένεια. Όμως, ο μπασίστας Dennis Dunaway αποκάλυψε σε μια συνέντευξη το 2011 ότι το συγκρότημα χώρισε με τον παραγωγό κατά τη διάρκεια μιας επεισοδιακής πρόβας στην οποία ο κιθαρίστας Michael Bruce στάθηκε απέναντι στον Ezrin και αρνήθηκε να αλλάξει τις ρυθμίσεις του “Woman Machine”. Ο Jack Richardson και ο Jack Douglas επιστρατεύτηκαν για να μοιραστούν τα καθήκοντα συμπαραγωγής. Ο συγγραφέας Bob Greene περιέγραψε τη συμμετοχή του στις ηχογραφήσεις του άλμπουμ και τις εμπειρίες του από την περιοδεία με το συγκρότημα, στο βιβλίο του “Billion Dollar Baby” το 1974.

Ο Dunaway θυμάται ότι οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ ήταν πολύ δύσκολες. “Τα προβλήματα σε εκείνο το άλμπουμ ήταν ότι μπορούσαμε να πούμε ότι τα πάντα έβγαιναν από κάτω μας. Όσο σκληρά κι αν προσπαθούσαμε να το επαναφέρουμε εκεί που ήταν κάποτε, είχαμε αυτό το συναίσθημα του βυθίσματος. Θέλαμε να αναζωπυρώσουμε αυτό που το συγκρότημα ήταν κάποτε, αλλά υπήρχε υπερβολική εξάντληση μέχρι τότε.”

Σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη στο περιοδικό Circus, ο Cooper είπε ότι μια χαλαρή έννοια των “συνηθειών του αστικού σεξ” διαμορφώθηκε κατά την ηχογράφηση του άλμπουμ. Ο τίτλος του “Big Apple Dreamin’ (Hippo)” αναφέρεται στο κλαμπ Hippopotamus της Νέας Υόρκης στο οποίο σύχναζε το συγκρότημα. Το ομώνυμο κομμάτι είναι, σύμφωνα με τον Cooper, για τα “σεξουαλικά ξυπνήματα”. Το “Woman Machine” είναι ένα τραγούδι με θέμα την επιστημονική φαντασία που χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια του συγκροτήματος και είναι, όπως εξήγησε ο Cooper, “βασικά ένα σοβινιστικό τραγούδι. Πρόκειται για ένα θηλυκό ρομπότ, όπως η Julie Newmar σε εκείνο το τηλεοπτικό πρόγραμμα με τον Bob Cummings. Αν είχαμε γυναίκες ρομπότ, θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα, ακόμα και σεξουαλικά πράγματα, απλώς αλλάζοντας τους σωλήνες τους”.

Δεν έχουν όλα τα τραγούδια σεξουαλικό θέμα. Το “Crazy Little Child” αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού εγκληματία, και στο “Teenage Lament ’74”, ένας έφηβος αποτυγχάνει να βρει την ευτυχία ακόμη και όταν κάνει τα πάντα για να προσπαθήσει να γίνει “πρώτος”. Το “Man With the Golden Gun” γράφτηκε με σκοπό να περιληφθεί στο soundtrack της ομότιτλης τότε επερχόμενης ταινίας του James Bond.

Αν και αναφέρεται σαν βασικός κιθαρίστας στο “Muscle of Love”, ο Glen Buxton “δεν προσκλήθηκε” να παίξει στο άλμπουμ σύμφωνα με τον ντράμερ Neal Smith, τον Cooper και άλλους. Η αναφορά του στα credits οφειλόταν κυρίως στις ανησυχίες του management για την εικόνα του συγκροτήματος στους θαυμαστές. Ο Smith δήλωσε ότι η απουσία οφειλόταν σε “προβλήματα που είχε ο Glen με τους δαίμονες του rock & roll εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή… πραγματικά, στο “Billion Dollar Babies” και στο “Muscle of Love”, ο Glen δεν έπαιξε. Με τον έναν ή άλλο τρόπο, τα άλμπουμ έπρεπε να βγουν.”

Το συγκρότημα αναζήτησε άλλους κιθαρίστες για να συμπληρώσουν το κενό, μεταξύ αυτών ο Dick Wagner και ο Mick Mashbir.

Υπάρχει μια πληροφορία ότι σε μέρος του άλμπουμ χρησιμοποιήθηκε ένας session ντράμερ. Το μέλος του συγκροτήματος Michael Bruce αναφέρεται, στην αυτοβιογραφία του, στον παραγωγό Jack Douglas λέγοντας πως έφερε έναν ντράμερ ειδικά για να παίξει στο “Crazy Little Child”. Αυτή η πληροφορία υποστηρίζεται από τους ισχυρισμούς του  session ντράμερ Allan Schwartzberg, ο οποίος λέει ότι έπαιξε σε πολλά κομμάτια.

1947– Γεννιέται ο Joe Walsh, Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης. Σε μια καριέρα που εκτείνεται σε πάνω από πέντε δεκαετίες, υπήρξε μέλος τριών επιτυχημένων rock συγκροτημάτων: των James Gang, Eagles και Ringo Starr & His All-Starr Band. Ήταν επίσης μέλος του συγκροτήματος Herbs της Νέας Ζηλανδίας. Τη δεκαετία του 1990, ήταν μέλος στη σύντομη διαδρομή του supergroup The Best.

Ο Walsh έχει γνωρίσει επίσης επιτυχία τόσο σαν σόλο καλλιτέχνης όσο και σαν session μουσικός, καθώς εμφανίζεται σε μια μεγάλη γκάμα ηχογραφήσεων άλλων καλλιτεχνών. Το 2011, η Rolling Stone τον τοποθέτησε στη Νο. 54 θέση στη λίστα με τους “100 καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών”.

1990– Το “Heartbreak Station” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Cinderella, που κυκλοφόρησε από τη Mercury Records. Έφτασε στο Νο. 19 στο Billboard 200 US chart στις 21 Δεκεμβρίου 1990, και έγινε πλατινένιο με τις πωλήσεις ενός εκατομμυρίου άλμπουμ στις 26 Φεβρουαρίου 1991.

Τρία singles κυκλοφόρησαν, δύο από τα οποία μπήκαν στο Billboard’s Hot 100 το 1991. Το “Shelter Me” έφτασε στο Νο. 36 και το ομώνυμο κομμάτι ανέβηκε στο Νο. 44. Το “The More Things Change” δεν μπήκε στο chart.

Ο Stephen Thomas Erlewine του AllMusic έγραψε τότε, “οι  Cinderella άγγιξαν ξανά τα τραγούδια των Stones και των Aerosmith και δημιούργησε ένα σαρκαστικό, αυθόρμητο hard rock άλμπουμ που ήταν καλλιτεχνικά η καλύτερη στιγμή τους, ακόμα κι αν δεν έφτασε στα ίδια εμπορικά ύψη με τους προκατόχους του”.

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το “Casino”, που είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ των Καναδών country rockers Blue Rodeo. Ήταν το μοναδικό άλμπουμ του ντράμερ Mark French με το συγκρότημα. Η παραγωγή έγινε από τον κιθαρίστα Dwight Yoakam Pete Anderson.

Τα “Trust Yourself”, “After the Rain” και, περισσότερο, το “Til I Am Myself Again” ήταν πετυχημένα singles από το άλμπουμ. Το άλμπουμ ήταν το ένατο με τις περισσότερες πωλήσεις στον Καναδά του 1990, παρόλο που ήταν διαθέσιμο στην αγορά μόνο τον τελευταίο μήνα του έτους.

2007– Το “Angel Down” είναι η τρίτη σόλο κυκλοφορία και το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Καναδού  heavy metal τραγουδιστή και μουσικού Sebastian Bach. Είναι η πρώτη κυκλοφορία που περιλαμβάνει όλο το πρωτότυπο ηχογραφημένο υλικό στούντιο. Είναι επίσης η πρώτη κυκλοφορία του Bach μετά την κυκλοφορία του το 2001 “Bach 2: Basics”. Αίσθηση έκανε και η συμμετοχή του τραγουδιστή των Guns N’ Roses, Axl Rose σαν guest σε τρία κομμάτια και η εμφάνιση του Bach στο Celebrity Rap Superstar του MTV. Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι μια φωτογραφία του David Lees για το περιοδικό “Life” από την πλημμύρα στη Φλωρεντίας το 1966.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 893 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.