Ο Δεκέμβριος μαζί με τα φώτα, τα στολίδια και τα μελομακάρονα φέρνει πάντα και τις λίστες της χρονιάς. Ένα μουσικό έθιμο σχεδόν φετίχ πια, τηρήθηκε με ευλάβεια από τη συντακτική ομάδα του Soundcheck, και έχοντας έτοιμα τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα, ξεκινάμε από το χαμηλότερο σκαλί της 20άδας των συντακτών για το 2023, ανεβαίνοντας καθημερινά προς την κορυφή.
(επιμέλεια άρθρου: Γιώργος Γεωργίου)
No 8: SORCERER “Reign of the Reaper”
“Ready an’ Willing”
Γυρίζουμε πίσω στο μακρινό 1988, στην Στοκχόλμη. Ο μπασίστας Johnny Hagel, ο ντράμερ Tommy Karlsson και ο κιθαρίστας Peter Furulid αποτελούν τον πρωταρχικό πυρήνα του γκρουπ. Σε αυτόν προστίθενται ο τραγουδιστής Anders Engberg και ο δεύτερος κιθαρίστας Mats Liedholm, μέσα στο 1989. Με τη σύνθεση αυτή ηχογραφούν το πρώτο τους demo, “Anno 1503”, πουλώντας 1500 αντίτυπα, ενώ ανοίγουν και τη συναυλιακή τους δράση αρχικά με τους Count Raven, και στη συνέχεια σε φεστιβάλ της πόλης τους μαζί με τους Entombed, Carnage, Therion και Mezzrow. Με νέο ντράμερ τον Richard Evensand ηχογραφούν το δεύτερο demo τους, “The Inquisition”, περιλαμβάνοντας και μια διασκευή στο μυθικό “Stargazer” των Rainbow. Είμαστε πια στο 1992, ο Hagel αποχωρεί και πηγαίνει στους Tiamat, και το γκρουπ διαλύεται. Μετά από μεγάλη απουσία που φτάνει ως την πρόσκληση του Oliver Weinsheimer στο γερμανικό Hammer of Doom φεστιβάλ, το γκρουπ επιστρέφει με πυρήνα τους Hagel και Engberg. Μετά από αλλαγές στη σύνθεση, το πρώτο άλμπουμ τους κυκλοφορεί τελικά το 2015, με τον τίτλο “In the Shadow of the Inverted Cross”.
“Self Portrait”
Αν θέλει κανείς να αποφύγει τις εκτιμήσεις άλλων και να ακολουθήσει έναν εναλλακτικό τρόπο, ο ιδανικός δρόμος είναι αυτός με τις διασκευές που επέλεξε να κάνει η μπάντα. Οι βασικές επιρροές είναι όλες εκεί, και όπως είναι αναμενόμενο, συμβαδίζουν τόσο πολύ με τις εκτιμήσεις που γίνονται αποκλειστικά με βάση τα δικά τους τραγούδια. Ίσως, πιο συγκεκριμένα, η απόδοση του “Gates of Babylon” των Rainbow, να αποτελεί την εσχάτη προδοσία για τους ευσεβείς πόθους της μπάντας. Μια μουσική μεγαλοπρεπής, ηρωική, με βλέμμα σε έναν ορίζοντα που η εξύψωση του αγωνιστή είναι η ζητούμενη εικόνα, μια μουσική που φροντίζει να τονίσει τα αργά, επιβλητικά της βήματα, αφήνοντας αιώνια ίχνη στη μνήμη του ακροατή. Μια έντονη αίσθηση πως κάποιος επιχειρεί να μεταφέρει το μεγαλείο των Rainbow, ρίχνοντας μια σεβαστή ποσότητα φίλτρου από Candlemass, σεβόμενος τις σουηδικές του καταβολές. Ξεκάθαρα, αδιαπραγμάτευτα επικοί και doom, αλώνοντας οποιαδήποτε περιπέτεια του Dio και του Martin τυλιγμένη στις δικές τους ταχύτητες.
“The Leader of the Pack”
Με δεδομένη τη μερική αποστασιοποίηση του Hagel από το 2018, ο Engberg κατέχει τη μερίδα του λέοντος, έχοντας διαρκή παρουσία στις δυο περιόδους της μπάντας. Ήταν μάλιστα αυτός που ουσιαστικά επικύρωσε την επιστροφή στη δράση: ενώ αρχικά αρνήθηκε την πρόταση για την εμφάνιση στο γερμανικό Hammer of Doom, τελικά ενέδωσε και επικοινώνησε με τον Hagel, βάζοντας όμως τους δικούς του όρους. Έτσι, με τη συνδρομή κάποιων φίλων που επάνδρωσαν το σχήμα, αντί για τα παλιότερα μέλη, πήρε ξανά μπροστά η μηχανή των Sorcerer. Βέβαια, πέρα από όλα αυτά, σε καθαρά μουσικό επίπεδο, μια φωνή που μπορεί τόσο εμφατικά να υποστηρίξει ένα τόσο απαιτητικό είδος δεν βρίσκεται εύκολα, και ο Engberg ακούγεται ιδανικός εκφραστής όλων αυτών που οι Sorcerer έχουν αποφασίσει να χρωματίζουν τη μουσική τους.
“Where Eagles Dare”
Σε όλη τη διάρκεια της δεύτερης περιόδου, και ουσιαστικά δισκογραφικά ενεργής, οι Σουηδοί έχουν σφυρηλατήσει με αυστηρά δεδομένα ένα συγκεκριμένο μουσικό εκτάριο έκφρασης. Σε αυτή τη δική τους γη ήχων δημιουργούν τις ιστορίες τους με τα αντίστοιχα τραγούδια, χωρίς απρόσμενες εκπλήξεις και διαφοροποιήσεις. Εδώ, το ξεκάθαρο στοίχημα δεν είναι η εξυπνάδα των ελιγμών αλλά η αυτοδύναμη αξία της σύνθεσης. Και με αυτή τη φιλοδοξία αφήνουν το επικό, μεγαλοπρεπές, ανθεμικό doom metal τους να μεταφέρει τον ακροατή στον αέρα και την ατμόσφαιρα της αντίστοιχης ιστορίας. Έχοντας αποδειχθεί απαιτητικοί με τους εαυτούς τους, φρόντισαν ιδιαίτερα όλες οι δουλειές τους από το “The Crowning of the Fire King” μέχρι σήμερα να διατηρούν ένα ζηλευτό επίπεδο συνθετικό και ηχητικό, αποτελώντας μια σίγουρη επιλογή και αναμονή για τους φίλους του είδους. Τώρα αν οι ψηφοφορίες παρουσιάζουν με διαφορά τρίχας μια μεγαλύτερη προτίμηση για το “Lamenting of the Innocent”, μικρή σημασία έχει.
“Looking for Today”
Ο Άγγελος Χόντζιας έγραψε στις 28 Νοεμβρίου για το “Reign of the Reaper”:
“Ο Anders Engberg μοιάζει κάθε φορά να στοχεύει στην ουσία των συνθέσεων και να καταφέρνει να αποδίδει τα κομμάτια με έναν μοναδικό, περίτεχνο τρόπο που θα ζήλευαν πολλοί frontmen. Θεωρώ σχεδόν απίθανο να μην ξεχωρίσεις, τον σπαραγμό και την οδύνη στις ερμηνείες των “Eternal Sleep” και “Break Of Dawn”, την “πολεμική” διάθεση στο “Thy Kingdom Will Come”, την επική διάσταση στο “The Underworld”, την απόγνωση στο “Reign Of The Reaper”, την μεγαλοπρέπεια στο “Morning Star” και γενικότερα την ανάδειξη της ουσίας του κάθε κομματιού, μέσα από τις “καλιμπραρισμένες” ερμηνείες του Engberg. Μεγάλο προσόν για μια μπάντα, να έχει στις τάξεις της έναν εξαιρετικό frontman.
Μετά από όλα όσα διάβασες και με τις κάμποσες ακροάσεις του δίσκου, μπορείς να αμφισβητείς ακόμη ότι το “Reign Of The Reaper” είναι το καλύτερο album της χρονιάς που διανύουμε; Σίγουρα οι φίλοι των Sorcerer μπορούν να χαμογελούν από ικανοποίηση με τον νέο δίσκο της μπάντας, ενώ το epic doom “οικοδόμημα” πρέπει να αισθάνεται υπερήφανο που έχει στις τάξεις του τους Σουηδούς “μάστορες”. Το “Reign Of The Reaper” σπέρνει ηχητικά, συνθετικά, ατμοσφαιρικά, ερμηνευτικά και από άποψη παραγωγής, ενώ θα πρέπει να λογίζεται ως κλασικό epic doom αριστούργημα από εδώ και πέρα. Ένα album, που ξεδιπλώνονται όλες οι αρετές μιας “καλοκουρδισμένης” μεταλλικής “μηχανής” και αναβλύζει epic doom μεγαλοπρέπεια. Το πήρες, χθες. Και όπως λέει και μια ψυχή, “Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα…”.
