Καταρχάς δύο λόγια γενικότερου περιεχομένου για το φεστιβάλ. Η δέκατη επέτειος ενός από τα σημαντικότερα μουσικά events για την πόλη της Λάρισας, αλλά και της Θεσσαλίας γενικότερα, θεωρώ ότι γιορτάστηκε με τον πλέον ικανοποιητικό τρόπο. Η συνολικότερη επιλογή των συγκροτημάτων που ανέβηκαν στη σκηνή του Skyland, που όπως έχω ξαναγράψει φιλοξενεί πλέον τις σημαντικότερες μουσικές παραστάσεις, αποδείχθηκε ιδανική. Είδαμε συγκροτήματα που καλύπτουν ένα ευρύτατο μουσικό φάσμα, γεγονός που κατά την άποψή μου αποτελεί το ζητούμενο σε παρόμοιες διοργανώσεις.
Επιπλέον, το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε τηρήθηκε σχεδόν κατά γράμμα, κάτι που είναι επίσης πολύ σημαντικό. Επίσης, ήρθε αρκετός κόσμος και στις 3 ημέρες που διήρκεσε, με συνέπεια να δημιουργηθεί μια όμορφη ατμόσφαιρα που “πέρασε” τόσο στους θεατές, όσο και στις μπάντες.
Αναφορικά με τη δεύτερη μέρα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Λίγο μετά τις 20.00 το “εναρκτήριο λάκτισμα” δόθηκε από το punk/hardcore συγκρότημα Jump Salty που σχηματίστηκαν σχετικά πρόσφατα, και η έδρα τους είναι η Θεσσαλονίκη. Το εν λόγω μουσικό ιδίωμα, αποτελεί trade mark για την αξιολάτρευτη πόλη του Βορρά, και οι Jump Salty, το “υπηρέτησαν” κατά τον καλύτερο τρόπο. Έχοντας κυκλοφορήσει το πρώτο τους ep φέτος, το “ My life forever”, στα περίπου 20 λεπτά που έπαιξαν, κατάφεραν να ζεστάνουν τους παρευρισκόμενους θεατές, και με την ενέργεια και τη ζωντάνια τους να “στρώσουν το χαλί”, για τα όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν.
Λίγο μετά τις 20.30, ακολούθησαν οι επίσης Θεσσαλονικείς, Chippers, ήδη ενεργοί από το 2017. Σε αυτά τα σχεδόν 6 χρόνια, έχουν “γράψει” αρκετές ώρες στο συναυλιακό σανίδι, γεγονός που αποδεικνύεται σχεδόν σε κάθε τους λάιβ εμφάνιση. Προσωπικά, όσες φορές τους έχω δει, περνάω καλά. Το heavy rock-garage rock n roll style, το θεωρώ ιδανικό προκειμένου να δημιουργηθεί καλή ατμόσφαιρα, σε οποιαδήποτε συναυλία. Το 2020, κυκλοφόρησε το πρώτο studio album τους, το “Self Patron” , που έχει ήδη λάβει πολύ καλές κριτικές, ενώ κομμάτια όπως το “Oldschool Rocket Army”,ή το “ Brains on the Railings” όταν αποδίδονται ζωντανά, έχουν τη δύναμη να σε συνεπαίρνουν. Στα προαναφερθέντα, που κατά τη γνώμη μου, ήταν τα highlights της εμφάνισής τους, ας προσθέσουμε και τα “Libertalia” , “Lonesome Killer” και το εκρηκτικό ξεκίνημα με τα “RATS” και “ Self Patron” προκειμένου να αποδοθεί η εξαιρετική εμφάνισή τους, στα περίπου 45 λεπτά που αυτή διήρκεσε.
Εν συνεχεία και περίπου μετά από μια ώρα, το μουσικό λόγο έλαβαν οι Minorfase. Το θεσσαλικό heavy rock σχήμα, κυκλοφόρησε πρόσφατα το “No Place to Rest” , που αποτελεί το δεύτερο full lp της δισκογραφίας τους. Έχουν δημιουργήσει το δικό τους κοινό, ήδη από το 2018, όταν κυκλοφόρησε η πρώτη τους δουλειά, το “Five Symptoms of Spiritual” και πάνω σε αυτές τις δύο κυκλοφορίες “στήριξαν” τη συναυλιακή τους παρουσία. Με αναφορές σε Tool και Black Sabbath, κέρδισαν το κοινό, που ήταν φανερό, ότι γούσταρε όπως συνηθίζουμε να λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις την εμφάνισή τους. Τα “ What if” και “ What We Want” με τα οποία ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους, ήταν ιδανικές επιλογές, ενώ εξίσου ικανοποιητική ήταν και η συνέχεια με τα “ Odysseus” και ‘Moneymaker” . Εντυπωσιακό ήταν και το φινάλε, με “Psycho”, “Immigrant” και “Thoughts”. Οι Minorfase έχουν μέλλον, και φυσικά παρόν. Η πίστη σε αυτό που κάνουν είναι έκδηλη, και το γεγονός αυτό διαχέεται σε κάθε τους εμφάνιση.
Γύρω στις 23.00, ανέβηκαν στη σκηνή οι Void Droid, που γιόρτασαν σχετικά πρόσφατα στο Gagarin τα 10 χρόνια παρουσίας τους. Το συγκρότημα που πλέον εδρεύει στην Αθήνα, σε αυτή τη δεκαετία, έχει αφήσει ήδη το στίγμα του και για τους λάτρεις του heavy rock/metal ήχου, αποτελούν μία από τις καλύτερες επιλογές. Για περισσότερο από 75 λεπτά, έβγαλαν αστείρευτη ενέργεια, που κυριολεκτικά κατέκλεισε το χώρο. Τα δύο άλμπουμ που έχουν στο ενεργητικό τους, “Terrestial”(2015) και “Bipolar”(2020), συγκαταλέγονται στα καλύτερα της ευρύτερης ελληνικής heavy-rock σκηνής τα τελευταία χρόνια. Με την εμφάνισή τους επιβεβαίωσαν το hype γύρω από το όνομά τους, αλλά και τις προσδοκίες που έχουν καλλιεργήσει. Ήδη από τα εναρκτήρια “ Mokujin”,”Praying Mantis” και “Somen Mask” , έστρωσαν το έδαφος για μια επιβλητική εμφάνιση. Οι ίδιοι, σου βγάζουν απίστευτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση και αυτό είναι εμφανές.
Επιπλέον, το δεκαετές διάστημα της ενεργούς παρουσίας τους, εκδηλώνεται κυριολεκτικά σε όλα τους τα κομμάτια. Συνέχισαν με “Clockface”, και “Venus Effect” και φυσικά με το αγαπημένο πλέον “Chameleon White” , που είναι ένα από αυτά πους τους καθιέρωσαν ως σχήμα. Το κοινό, συμμετείχε ενεργά, ήταν εμφανέστατο αυτό, και με τα “Kuafu” και “Super Ego Villain”, συνέχισαν να ανεβάζουν ρυθμό και ένταση. Το φινάλε με τα “Zarathustra” και “Watermaker” ήταν καταιγιστικό, ενώ το κλείσιμο της βραδιάς με Motorhead και “Ace Of Spades” αποδείχθηκε ιδανικός επίλογος μιας άψογης εμφάνισης. Ελπίζουμε να μην παρέλθει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ώσπου να μας ξαναεπισκεφθούν. Και μακάρι να έχουν βγάλει και τον τρίτο τους δίσκο, μέχρι να τους ξαναδούμε.
Ένα μεγάλο μπράβο επομένως, στον εμπνευστή του φεστιβάλ, τόσο για την επιλογή των συγκροτημάτων, όσο και για τη γενικότερη διοργάνωση.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
