Το “Vol. 4” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ των μεντόρων του Birmingham, Black Sabbath, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1972. Ήταν το πρώτο άλμπουμ του γκρουπ στο οποίο δεν έκανε παραγωγή ο Rodger Bain. Ο κιθαρίστας Tony Iommi ανέλαβε καθήκοντα παραγωγής. Ο Patrick Meehan, ο τότε μάνατζερ του συγκροτήματος, καταχωρήθηκε σαν συμπαραγωγός, αν και η πραγματική του συμμετοχή στην παραγωγή του άλμπουμ ήταν ελάχιστη.
“Είναι το πρώτο άλμπουμ που κάναμε την παραγωγή μόνοι μας”, είπε ο τραγουδιστής Ozzy Osbourne το 1972. “Προηγουμένως είχαμε τον Rodger Bain και, αν και είναι πολύ καλός, δεν ένιωθε πραγματικά τι έκανε το συγκρότημα. θέμα επικοινωνίας. Αυτή τη φορά, το κάναμε με τον Patrick Meehan τον μάνατζέρ μας, και νομίζω ότι είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι… Ήταν υπέροχο να δουλέψω σε ένα αμερικανικό στούντιο.”Παρά τη μηδαμινή συνδρομή του ο Meehan επέμενε να συμπεριληφθεί ως παραγωγός, σύμφωνα με τον Iommi.
Η ηχογράφηση μαστιζόταν από προβλήματα, πολλά λόγω κατάχρησης ουσιών. Στο στούντιο, το συγκρότημα είχε συνήθως τα ηχεία γεμάτα κοκαΐνη. Το “Snowblind” είναι η πιο εμφανής αναφορά του συγκροτήματος στην κοκαΐνη, το ναρκωτικό της επιλογής τους αυτή την περίοδο. Το “Snowblind” ήταν επίσης ο αρχικός τίτλος του άλμπουμ, αλλά τα στελέχη της Vertigo Records ήταν απρόθυμα να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ με τόσο προφανή αναφορά στα ναρκωτικά.
Το “Vol. 4” είδε τους Black Sabbath να αρχίζουν να πειραματίζονται με τον βαρύ ήχο για τον οποίο είχαν γίνει γνωστοί. Τον Ιούνιο του 2013 το Mojo έγραψε: “Αν το ποτό και η ναρκωτικά βοήθησαν να γραφτούν τα προηγούμενα άλμπουμ των Sabbath, το “Vol. 4” είναι η κοκαΐνη τους..”. Παρά τους έντονους εθισμούς τους, μουσικά το “Vol. 4” είναι μια άλλη φιλόδοξη έξοδος. Η βαριά πλευρά του συγκροτήματος παραμένει ανέπαφη στο ύφος του “Tomorrow’s Dream”, του “Cornucopia” και του σεισμικού “Supernaut” (ένα μόνιμα αγαπημένο του Frank Zappa, εμπνευσμένο από την ψυχική κατάρρευση του Bill Ward), αλλά η εισαγωγή της κιθάρας στο “St. Vitus Dance” έχει μια χαριτωμένη, Led Zeppelin- φλέβα, ενώ το “Laguna Sunrise” είναι ένα υποβλητικό νεοκλασικό Iommi instrumental. Αφού ξύπνησε όλη τη νύχτα και παρακολουθούσε την ανατολή του ηλίου στο Laguna Beach, ο Iommi συνέθεσε το τραγούδι. Στο στούντιο, μια ορχήστρα συνόδευε την κιθάρα του Iommi, αν και αρνήθηκαν να παίξουν μέχρι να γραφτούν σωστά τα μέρη τους.Η ίδια ορχήστρα έπαιξε στο “Snowblind”.
Το “Technical Ecstasy” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους, με παραγωγή του κιθαρίστα Tony Iommi και κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1976 από την Vertigo Records. Εισέπραξε μοιρασμένες κριτικές αλλά σημείωσε επιτυχία φτάνοντας στο No 13 στο UK Albums Chart και νούμερο 51 στο US Billboard 200 Album Chart.
Μετά από απογοητευτικές νομικές μάχες που συνόδευσαν την ηχογράφηση του “Sabotage” του 1975, οι Sabbath επέλεξαν τα Miami’s Criteria Studios για τη δημιουργία του “Technical Ecstasy”, το οποίο συνέχισε τον χωρισμό του συγκροτήματος από την καταστροφή και το σκοτάδι που σημάδεψε τα προηγούμενα άλμπουμ τους. “Μερικοί άνθρωποι μπορεί να άκουσαν το συγκρότημα το 1970”, δήλωσε ο Iommi, “και να σκέφτονται, “Ωχ όχι, όχι πάλι αυτοί!” Αλλά αν μας άκουγαν τώρα, ίσως να τους αρέσαμε”.
Στο τεύχος Ιουλίου 2001 του Guitar World, ο Dan Epstein έγραψε: “Οι ηχογραφήσεις αποδείχθηκαν εξαιρετικά χαλαρωτικές για όλους, εκτός από τον Iommi, ο οποίος αφέθηκε να επιβλέπει την παραγωγή ενώ οι άλλοι έκαναν ηλιοθεραπεία στην παραλία”. Ο Iommi εξήγησε στο ίδιο περιοδικό το 1992, “Ηχογραφήσαμε το άλμπουμ στο Μαϊάμι, και κανείς δεν θα αναλάμβανε την ευθύνη για την παραγωγή. Κανείς δεν ήθελε να φέρει έναν εξωτερικό παραγωγό για βοήθεια, και κανείς δεν ήθελε να το κάνει όλη η μπάντα. Έτσι τα άφησαν όλα σε μένα!”.
Στις σημειώσεις του live άλμπουμ του συγκροτήματος του 1998 “Reunion”, ο Phil Alexander γράφει ότι, ενώ το συγκρότημα δυσκολευόταν να ολοκληρώσει το άλμπουμ, “το rock είχε δημιουργήσει ένα νέο σύνολο εικονομάχων όπως οι Sex Pistols, οι Clash and the Damned… Ξαφνικά οι Sabbath βρήκαν τους εαυτούς τους να μην είναι σίγουροι για τη μουσική τους κατεύθυνση”. “Δεν είναι όπως τώρα: Αν είσαι heavy metal συγκρότημα, βγάζεις ένα άλμπουμ heavy metal” εξήγησε ο Butler στο Uncut το 2014. “Τότε, έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσεις να είσαι μοντέρνος και να συμβαδίζεις. Το punk ήταν τεράστιο τότε και νιώσαμε ότι ο χρόνος μας είχε τελειώσει”…
1980– Πεθαίνει ο John Bonham, ο μοναδικός ντράμερ των Led Zeppelin, φημισμένος για την ταχύτητά του, τη δύναμή του, το γρήγορο χτύπημα με μια μπότα, τον χαρακτηριστικό ήχο και την αίσθηση του groove. Θεωρείται δίκαια ένας από τους μεγαλύτερους και πιο σημαντικούς rock ντράμερ στην ιστορία.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1980, τον Bonham παρέλαβε ο βοηθός των Led Zeppelin, Rex King, για να βρεθεί τις πρόβες στα Bray Studios για μια περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, που θα ξεκινούσε στις 17 Οκτωβρίου στο Montreal του Καναδά. Θα ήταν η πρώτη περιοδεία του συγκροτήματος από το 1977. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Bonham ζήτησε να σταματήσει για πρωινό, όπου ήπιε τέσσερα τετραπλά ποτά βότκας (16 σφηνάκια μεταξύ 400 και 560 ml). Στη συνέχεια συνέχισε να πίνει πολύ αφού έφτασε στις πρόβες. Το συγκρότημα σταμάτησε τις πρόβες αργά το βράδυ και μετά πήγε στο σπίτι του Page, το Old Mill House στο Clewer, στο Windsor. Μετά τα μεσάνυχτα της 25ης Σεπτεμβρίου, ο Bonham αποκοιμήθηκε. Κάποιος τον πήγε στο κρεβάτι και τον έβαλε στο πλάι. Ο διευθυντής περιοδειών των Led Zeppelin Benji LeFevre και ο μπασίστας John Paul Jones τον βρήκαν να μην ανταποκρίνεται το επόμενο απόγευμα. Ο Bonham αργότερα πιστοποιήθηκε νεκρός σε ηλικία 32 ετών. Ο θάνατός του θα σημάνει και το τέλος των Led Zeppelin.
1982– Το “Forever Now” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού new wave συγκροτήματος Psychedelic Furs. Το άλμπουμ με 10 τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του single “Love My Way”, ηχογραφήθηκε την άνοιξη του 1982 και κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους από την Columbia/CBS. Μια επανέκδοση για την 20η επέτειο περιλάμβανε έξι bonus κομμάτια.
Το άλμπουμ αντιπροσώπευε μια καμπή στη μουσική ωρίμανση του συγκροτήματος, μετά από μια ταραχώδη περίοδο αλλαγών στη σύνθεση κατά την οποία συρρικνώθηκαν από ένα σύνολο έξι ατόμων σε κουαρτέτο. Δουλεύοντας με τους Furs για πρώτη φορά, ο Todd Rundgren έβαλε το δικό του ηχητικό αποτύπωμα στο άλμπουμ ως παραγωγός και guest μουσικός. Ο Rundgren πρόσθεσε επίσης νέους τύπους οργάνων στον ήχο τους, όπως τσέλο και μαρίμπα.
1995– Το “Outside” (γνωστό και σαν “ 1. Outside” με υπότιτλο “The Nathan Adler Diaries: A Hyper-cycle”) είναι το 20ο στούντιο άλμπουμ του Άγγλου μουσικού David Bowie. Κυκλοφόρησε από τη Virgin Records στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Arista Records, την BMG και την RCA Records σε άλλες αγορές. Επανένωσε τον Bowie με τον μουσικό Brian Eno μετά την Τριλογία του Βερολίνου στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Οι δυο τους εμπνεύστηκαν από έννοιες “εκτός” του mainstream, όπως διάφοροι outsider και performance καλλιτέχνες. Η ηχογράφηση ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1994 στην Ελβετία και συνεχίστηκε μέχρι το Νοέμβριο. Κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών ηχογραφήσεων, ο Bowie συνέλαβε έναν κόσμο όπου “εγκλήματα τέχνης”, όπως ο φόνος, διαπερνούν την κοινωνία, με αποτέλεσμα το έργο “Leon”, το οποίο αρχικά αντιμετώπισε αντιδράσεις από τις εταιρείες λόγω του μη εμπορικού χαρακτήρα του. Αφού το έργο αποκλείστηκε, έγιναν επιπλέον ηχογραφήσεις στις αρχές του 1995 στη Νέα Υόρκη για να γράψουν περισσότερο εμπορικό υλικό και να αναθεωρήσουν την ιδέα του Leon, αφού ο Bowie έγραψε ένα ημερολόγιο για το περιοδικό Q.
