Προσπαθώντας να προσδιορίσω όλα όσα πρεσβεύει ένας ξεχωριστός δημιουργός σαν τον πολυδιάστατο Άγγλο μουσικό και ερμηνευτή από το Warrington, έρχεται στο μυαλό μου ένας σύνθετος, πολύχρωμος μουσικός χάρτης με σχεδόν απροσδιόριστα πέρατα. Δεν θα διαφωνήσω, πως τη μερίδα του λέοντος στο βιογραφικό του κατέχει η συνεργασία πολλών ετών με τον Steven Wilson, στους μάλλον παραμελημένους αλλά πολύτιμους ambient ήρωες No Man. Όμως, επειδή πρώτα ο Bowness είναι ένας απίστευτα ανοιχτόμυαλος ακροατής χωρίς φραγμούς και ενδοιασμούς, η παραγωγική σοδειά του καταφέρνει, πίσω από την ambient βάση της, να αγκαλιάσει τόσα διαφορετικά πράγματα.
Δυο χρόνια μετά το μάλλον παραπονεμένο και γεμάτο οδύνη “Late Night laments”, βρίσκει τον εαυτό του πρόθυμο απέναντι σε μια ευρύτητα διαθέσεων. Φτάνει κανείς να προσμετρήσει την απόσταση ανάμεσα στο ρυθμικό “Only a Fool”, που ακούγεται σαν να έγινε ηχητικό lifting σε έναν κλασικό σχεδόν post punk ύμνο των 80’s, και το εύθραυστο “It’s Easier to Love”, που μοιάζει να έχει τυλιχτεί με τη καπαρντίνα του David Sylvian. Μπορείς να αγνοήσεις άφοβα κάθε αναγωγή που θα χρησιμοποιηθεί, η φλέβα του Bowness είναι στο τέλος πανίσχυρη και αρκετά ώριμη να ρίξει κύβους επιδράσεων αλλά να μείνει αυτός ο πληθωρικός και ζεστός αφηγητής που θα ακουμπήσει βελούδινα τις πληγές μας με πολλούς ευφάνταστους τρόπους.
Τα δυο μέρη με τον τίτλο “Say Your Goodbyes”, που ανοίγουν και σφραγίζουν το άλμπουμ, αφήνουν μια υπόνοια θεματικής συνέχειας. Ο ίδιος ο δημιουργός ομολόγησε πως ο αρχικός τίτλος του δίσκου ήταν “Against Oblivion”, με τραγούδια που έχουν να κάνουν με τρόπους ζωής που βρίσκονται στο τέλος ή πεθαίνουν ήδη και το αβέβαιο μέλλον που αναδύεται από αυτό το τέλος. Αρκετά από αυτά φαινόταν να είναι για ανθρώπους που ήθελαν να αφήσουν το σημάδι τους σε αυτό το τεράστιο σύμπαν, με την τέχνη, μια πολιτική διαμαρτυρία ή και μια σχέση.
Η εξομολόγηση πως πρώτα από όλα ήθελε να ξαφνιάσει τον ίδιο του τον εαυτό με τον πληθωρισμό αυτής της δουλειάς, υποστηρίχτηκε στην πράξη και από εκλεκτούς καλεσμένους: ο Dave Formula είναι αυτός πίσω από το στριφνό synth πέρασμα στο ξεκίνημα του “Only a Fool”, και η αφετηρία της συμμετοχής του ήταν οι μνήμες του Bowness από τους Magazine. Ο Formula χειρίζεται ανάλογα και το Hammond στο μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, το “Dark Nevada Dream”, ένα από αυτά τα ιδιαίτερα συγκρουόμενα φίλτρα στα οποία αρέσκεται συχνά, στον γλυκόπικρο συνδυασμό στον οποίο καταφεύγει με ζέση ο Άγγλος τραγουδιστής. Στο συγκεκριμένο, το οποίο ανακαλεί και έντονες αντηχήσεις των πρώιμων No Man, συναντιέται ξανά, σχεδόν μετά από 30 χρόνια, με τον πρώην βιολιστή τους, Ben Coleman. Μια βελούδινη σύνθεση που μεταφέρει, με την ιαματική ικανότητα της μαγείας του, την κρίση της μέσης ηλικίας…
Δεν μπορώ με κανένα τρόπο να αρνηθώ πως με ξάφνιασε στο groovy “We Feel”, ένα αλλόκοτο εξωτικό κομμάτι, με το φλάουτο του Ian Anderson και τα φωνητικά του Peter Hammill να συνωμοτούν ιδανικά, διαχωρίζοντας το τελικό αποτέλεσμα και αφήνοντας ίχνη σε νέους δρόμους. Ναι, ο Bowness κατάφερε πραγματικά να απλωθεί σε διαφορετικά ηχητικά εκτάρια, κινώντας μνήμες από την καλοντυμένη art pop του Bryan Ferry, την τεχνοκρατική εξέλιξη του Peter Gabriel στα 80’s, τον κινηματογραφικό καμβά του David Sylvian, τις βαμβακερές προσεγγίσεις των No Man.
Μετρώντας τη δημιουργική του προσφορά, ιδιαίτερα μέσα στα πρόσφατα χρόνια που έσκυψε κάτω από το καταφύγιο της InsideOut, ο Bowness συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του, να συλλέγει με σημειολογική προσοχή πολύτιμες βοήθειες στη λεπτομέρεια από μεγάλους συμπαίκτες, και να επιστρέφει με μερικά σημαντικά δώρα για το μυαλό και την ψυχή μας.
Όταν μάλιστα καταφέρνει να αποδεικνύεται τόσο ευρηματικά πολυσυλλεκτικός, είναι βέβαιο πως θα βρεθείς συντροφιά με κάποιες ξεχωριστές πνευματικές και μουσικές περιπέτειες, τις οποίες κανείς άλλος δεν μπορεί να αφηγηθεί καλύτερα.
Είδος: Progressive Rock/Ambient
Εταιρεία: Inside Out Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Αυγούστου 2022
Website: https://timbowness.co.uk/
Facebook: https://www.facebook.com/timbowness
