1988 – Οι Iron Maiden “παραδίδουν” στην ανθρωπότητα το “μνημείο” παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς και 7ο album τους “Seventh Son of a Seventh Son”. Πρόκειται για το τελευταίο album μιας σειράς ακατέβατων δεκαριών από τους Βρετανούς οι οποίοι μέσα σε μόλις 8 χρόνια έβαλαν “τόνους” λιθαριών σε ολόκληρο το “οικοδόμημα” του heavy metal.
Πρόκειται για ένα concept album εμπνευσμένο από τη νουβέλα “Seventh Son” του Orson Scott Card. Οι Iron Maiden εδώ χρησιμοποιούν πολλά progressive στοιχεία, με αλλαγές σε ρυθμούς και σε ατμόσφαιρα, τα οποία φαίνονται πιο καθαρά στο 10λεπτο ομώνυμο έπος. Σε αυτό βοηθά και η χρήση πλήκτρων τα οποία χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά σε σχέση με τις synth guitars που υπήρχαν στον προκάτοχό του, “Somewhere In Time”. Ο Bruce Dickinson δήλωσε πως ο ενθουσιασμός του για τη συνθετική διαδικασία με την μπάντα ανανεώθηκε καθώς πολλές από τις ιδέες του που είχαν απορριφθεί στο προηγούμενο album, εδώ βρήκαν πρόσφορο “έδαφος” να αναπτυχθούν στην ολότητά τους.
Κατά το “ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει” στην παραγωγή έχουμε και πάλι τον Martin Birch να δίνει για άλλη μια φορά ξεχωριστή “ταυτότητα” στον ήχο και τον Derrek Riggs να είναι υπεύθυνος για το εκπληκτικό εξώφυλλο αλλά και το γενικότερο artwork. Αυτή τη φορά του ζητήθηκε από την μπάντα να φτιάξει κάτι τελείως σουρεαλιστικό και απόκοσμα περίεργο. Ε, και το έκανε. Το album αποτελεί επίσης το τελευταίο με αυτή τη σύνθεση καθώς το 1990 αποχώρησε ο κιθαρίστας Adrian Smith για να επιστρέψει για το “Brave New World” του 2000. Τέλος, η περιοδεία για την προώθηση του album τους έφερε για πρώτη και από τα μέρη μας σε εκείνη την αλησμόνητη συναυλία στις 13 Σεπτεμβρίου 1988 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εσάς που ήσασταν εκεί σας ζηλεύουμε, να ξέρετε.
1952 – Γεννιέται στο Hammersmith του Λονδίνου ο Terry Ollis ο οποίος διετέλεσε drummer των psychedelic rockers Hawkwind για την περίοδο 1969 – 1972.
1970 – Ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Fleetwood Mac, ο Peter Green ανακοινώνει πως αποχωρεί από την μπάντα για να αφοσιωθεί, όπως δήλωσε ο ίδιος, στον Θεό. Μετά από αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή τους οι Fleetwood Mac βρίσκουν, το 1974, στα πρόσωπα των Lindsey Buckingham και Stevie Nicks το πιο επιτυχημένο τους lineup.
1983 – Με το album “Sirens” κάνουν ντεμπούτο οι Αμερικανοί Savatage και τοποθετούν το όνομά τους στο χάρτη του heavy metal. Η μουσική χαρακτηρίζεται από τα “επιθετικά” heavy riffs, αρκετά μακριά από το μετέπειτα πιο progressive συμφωνικό “προσωπείο” τους. Η μπάντα είχε ηχογραφήσει τα κομμάτια τόσο από το “Sirens” όσο και από το EP του ’85 “The Dungeons Are Calling”. Ο περιορισμένος όμως χρόνος που “επέβαλλε” το βινύλιο ανάγκασε την μπάντα να τα κυκλοφορήσει ξεχωριστά. Θα μιλούσαμε ίσως για ένα από τα πιο συγκλονιστικά debut album στην ιστορία του heavy metal. Το original εξώφυλλο έχει παρθεί από το παιδικό βιβλίο του 1981 “The Borribles Go for Broke” του Michael de Larrabeiti. Αγαπάμε φυσικά αυτό και όχι τις μετέπειτα εκδόσεις. Γιατί; Γιατί θυμίζει κάτι από “Goonies” και την παιδική μας ηλικία.
1983 – Την ημέρα που οι Savatage έκαναν ντεμπούτο, ο Dave Mustaine “έπαιρνε” πόδι από τους Metallica. Έχοντας ήδη δημιουργήσει αρκετά προβλήματα λόγω της ασταθούς συμπεριφοράς του εξαιτίας της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, η μπάντα αποφασίζει πως έπρεπε να τον “ξεφορτωθεί”. Έτσι με πολύ κομψό τρόπο, και ενώ βρίσκονται όλοι στη Νέα Υόρκη, τον ξυπνάνε, του ανακοινώνουν τα “ευχάριστα” και τον στέλνουν με λεωφορείο πίσω στην Καλιφόρνια. Στο 4ήμερο αυτό ταξίδι του γυρισμού, ο Mustaine, “συλλαμβάνει” το σχέδιο της “εκδίκησής” του με τη δημιουργία των Megadeth. Το υλοποίησε 7 χρόνια αργότερα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
1990 – Οι Ελβετοί “θεοί” Celtic Frost συνεχίζουν να πειραματίζονται με το 4ο album τους “Vanity/Nemesis. Μετά την “παγωμάρα” του “Cold Lake” δύο χρόνια νωρίτερα, η μπάντα επαναφέρει αρκετά από τα στοιχεία που την έκαναν διάσημη, προσθέτοντας επίσης έναν πιο groovy “παραδοσιακό” heavy ήχο στη “φαρέτρα” της. Παρ’όλα αυτά το album δε λαμβάνει την αναγνώριση που του αξίζει και παραμένει ένα από τα αμφιλεγόμενα του καταλόγου των Ελβετών. Τασσόμεθα φυσικά στην αντίθετη πλευρά. Αυτό θα είναι το τελευταίο album των Frost, αφού το 1993 η μπάντα θα διαλυθεί, μέχρι την επιστροφή της το 2006 με το “Monotheist”.
1990 – Ο βιρτουόζος της κιθάρας Yngwie Malmsteen κυκλοφορεί το 5ο προσωπικό album με τίτλο “Eclipse”.
1994 – Οι Αμερικανοί deathsters Cannibal Corpse συνεχίζουν να “τρομοκρατούν” κόσμο με το 4ο album τους “The Bleeding”. Είναι το τελευταίο με το ιδρυτικό μέλος Chris Barnes στα φωνητικά και το πρώτο με τον Rob Barrett στη δεύτερη κιθάρα. Το “The Bleeding” είναι μέχρι και σήμερα το πιο επιτυχημένο album των Cannibal Corpse και θεωρείται από πολλούς (και όχι άδικα) ως το καλύτερο της καριέρας τους.
1995 – Και αφού απ’ότι φαίνεται είναι η μέρα των τέταρτων album, οι Φιλανδοί power metallers Stratovarius κυκλοφορούν και αυτοί με τη σειρά τους το εξαιρετικό “Fourth Dimension”. Είναι το πρώτο όπου τα φωνητικά αναλαμβάνει ο Timo Kotipelto, με τον ηγέτη της μπάντας Timo Tolkki να συνδράμει στα backing vocals. Το album αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα ευρωπαϊκού power metal σε μια εποχή όπου αυτό ήταν στο peak της δημοτικότητάς του και οι μπάντες επίσης στο peak της δημιουργικότητάς τους.
