Η αλήθεια είναι, ότι λόγω φόρτου εργασίας, είχα αρκετό καιρό, να παρακολουθήσω κάποιο live και το “πακέτο” της Παρασκευής, έμοιαζε με μια safe επιλογή, αν ήθελες να περάσεις καλά. Τόσο οι Illusory, όσο και οι “νέοι” Destiny Calls, έχουν κατορθώσει να αποδείξουν, ότι στις ζωντανές τους εμφανίσεις, δίνουν τα πάντα και οι οπαδοί μένουν ευχαριστημένοι. Και αφού πλέον είχα και χρόνο, “καβάλησα” το αυτοκίνητο και κίνησα για το Hollywood Stage.
Χωρίς ιδιαίτερα “προβλήματα” στο δρόμο, έφτασα στο venue αρκετά νωρίς, έχοντας αρκετή ώρα για “πηγαδάκια” και νέες “γνωριμίες”. Με το πρόγραμμα να τηρείται στο ακέραιο, 21:30 άνοιξαν οι πόρτες και σιγά σιγά, όσοι “πιστοί, πήραμε την θέση μας, κοντά στην σκηνή. Πρέπει να ήταν λίγο μετά τις 22:00, όταν οι Αθηναίοι hard rockers ανέβηκαν στην σκηνή, με τον κόσμο να ξεσπά σε χειροκροτήματα και επιφωνήματα ενθουσιασμού. Η αλήθεια είναι, ότι το Αθηναϊκό κοινό ανταποκρίθηκε εξαρχής, στο «κάλεσμα» των group, με τους καμιά πενηνταριά οπαδούς, να βρίσκονται στο venue, από την αρχή του show.
Οι Destiny Calls μπήκαν «αεράτοι», γεμάτοι αυτοπεποίθηση, με το «μάτι» να «γυαλίζει» και με το ‘90s hard rock/AOR «πνεύμα» να είναι διάχυτο στον χώρο, δείχνοντας από την πρώτη στιγμή, τις «προθέσεις» τους. Άψογα στημένοι, άριστα προβαρισμένοι και με το απαραίτητο μουσικό «θράσος», έδωσαν μια πραγματική melodic hard rock «παράσταση», βγαλμένη από τα ‘90s, «ξυπνώντας» αναμνήσεις από τα εφηβικά μας χρόνια. Και μοιάζει απίστευτο, πώς μια τόσο «νέα» μπάντα, που δημιουργήθηκε μόλις το 2024, έχει «δεθεί» τόσο γρήγορα και ταυτόχρονα, έχει κατορθώσει να αποκτήσει, αυτήν την ιδανική μελωδική hard rock «ταυτότητα».
Οι Αθηναίοι έπαιξαν κομμάτια τόσο από το ντεμπούτο τους “Alive”, όσο και μια διασκευή, καταφέρνοντας να «συνδεθούν» με τους οπαδούς και να ικανοποιήσουν με την απόδοσή τους, με τους τελευταίους να αναγνωρίζουν την «ειλικρινή» διάθεση και την αυθεντικότητα των Destiny Calls, επιβραβεύοντάς τους τόσο με την «συμμετοχή» τους στα τραγούδια, όσο και με το παρατεταμένο χειροκρότημα τους.
Μπορώ να πω με σιγουριά, ότι οι Αθηναίοι είναι από τις λίγες ελληνικές μπάντες, που κατόρθωσαν να μας «ταξιδέψουν» πίσω στα ‘90s, στα εφηβικά μας χρόνια, τόσο μέσα από τις δικές τους συνθέσεις, όπως τα “Better Days”, “Lonely Days Lonely Nights”, “Into The Night”, “Out Of Love”, “Burning With Desire”, “Tonight”, όσο και με την «στοχευμένη» διασκευή τους, στο “Kiss Me Deadly” της Lita Ford. Μία φοβερή εμφάνιση, από ένα σχήμα με ταλέντο και «όρεξη» για δουλειά και «εξέλιξη», που αναμφίβολα, το μέλλον του ανήκει. Και πραγματικά, η ελληνική σκηνή έχει ανάγκη από τέτοιες μπάντες, τόσο «αληθινές», τόσο αφοσιωμένες, που αδιαμφισβήτητα θα προσφέρουν στην «άνοδό» της.
Destiny Calls Setlist:
Better Days
Alive
Lonely Days Lonely Nights
Out Of Love
Falling Apart
Angel
Into The Night
Kiss Me Deadly (cover Lita Ford)
Burning With Desire
Tonight
Ένα αναγκαίο μικρό διάλειμμα για τις απαραίτητες αλλαγές στην σκηνή, έδωσε την δυνατότητα στο κοινό για λίγες στιγμές «δροσιάς» και στους Illusory να «ρυθμίσουν» τις όποιες μικρές «λεπτομέρειες», μέχρι να ανέβουν στο «σανίδι». Άλλωστε, οι Αθηναίοι heavy metallers βρίσκονται στο στούντιο αυτήν την περίοδο, ετοιμάζοντας το νέο τους album, και όσο να είναι, το «μυαλό» τους το έχουν εκεί. Η ποιότητά τους όμως είναι δεδομένη, μην αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης, για αυτό που θα βλέπαμε σε λίγα λεπτά.
Και πραγματικά, λίγο μετά τις 23:00, οι Illusory εμφανίστηκαν στην σκηνή, με ένα υπέροχο video στιγμών με τον μπασίστα τους Niki Danos, που «έφυγε» πρόσφατα, υπό τους ήχους του “Thread & Thrum”. Μία φοβερή και συνάμα συγκινητική στιγμή, με τους θεατές να δείχνουν τον δέοντα σεβασμό και το group να μοιάζει αρκετά «φορτισμένο». Με το “A New Beginning”, όλα άρχισαν να παίρνουν τον σωστό «δρόμο», με την μπάντα να δείχνει ίσως λίγο «μουδιασμένη», λόγω των «υποχρεώσεών» της στο στούντιο. “Besetting Sins” για την συνέχεια, με τους Illusory να επανέρχονται σιγά σιγά στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις», και τους παρευρισκόμενους να «ζεσταίνονται». Άλλωστε, ένας χρόνος και, μακριά από το κοινό τους, ήταν αρκετός καιρός για τους Αθηναίους και δεν ήθελαν να τους απογοητεύσουν.
Η αλήθεια είναι, ότι οι οπαδοί ήταν «διαχυτικοί» από την αρχή του show, δίνοντας «ώθηση» και γεμίζοντας αυτοπεποίθηση την μπάντα, ενώ ο ήχος ήταν εξαιρετικός, καθ’ όλη την διάρκεια του show. “A Few Days Make Eternity” και οι Illusory είχαν ήδη βρει τα «πατήματά» τους, αρχίζοντας να δείχνουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Μιλάμε για ένα σχήμα, που μετράει 33 χρόνια στον χώρο, είχε τις «καλές» και «κακές» του στιγμές, και κατάφερε να βγει «ζωντανό», θα «κ@λ@νε» τώρα, που έχει βρει τον «δρόμο» του; Οι Αθηναίοι ήταν εξαιρετικά στημένοι, άψογοι τεχνικά, ενώ οι πρόβες στο στούντιο, τους κράτησαν σε τρομερή φόρμα, και σιγά σιγά «ξεδίπλωναν» την σκηνική τους παρουσία.
Τα “Odd-y-sea” και “Ashes To Dust”, απέδειξαν περίτρανα την ποιότητα των Illusory, ενώ ανέδειξαν και την επική «πλευρά» του group. Ο κόσμος δεν σταμάτησε το sing along και τα επιφωνήματα θαυμασμού, ενώ και η μπάντα «ένοιωθε» την αγάπη των θεατών και ανταπέδιδε με περισσότερη ενέργεια και διάθεση. Και κάπου εκεί, να σου η πρώτη έκπληξη, με την διασκευή τους στο “Creeping Death” των Metallica και την συμμετοχή του Βαγγέλη Καρζή των Wolfheart και Full House Brew Crew. Φοβερή απόδοση, με τους Theodorou και Καρζή να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνειών και τους υπόλοιπους να βγάζουν τρομερή ενέργεια και ένταση. Νομίζω ήταν τότε, που πρέπει να είδα και τα πρώτα headbanging στο κοινό, και είμασταν ακόμα στην αρχή!
Σειρά για το “Insangel”, με τους Illusory να μοιάζουν πλέον ασταμάτητοι! Αυτό το «δέσιμο» με τους θεατές, άρχισε να «εδραιώνεται» και να «κυριαρχεί» σε όλο το venue, πλέον. “All Blood Red” και η «μαγεία» του “Crimson Wreath”, άρχισε να «ξετυλίγεται» σιγά σιγά. Και να σου και άλλες «εκπλήξεις»! “Lost Reflection” και «ωδή» στους Crimson Glory, ενώ το “I Want Out” των Helloween, με την συμμετοχή του Jon Soti των Floating Worlds και Stellar Veil, βρήκε τους Αθηναίους σε εξαιρετική κατάσταση. Μιλάμε για «όργιο» ερμηνειών, τόσο του Theodorou, όσο και του Soti. Η τριάδα “Immortal No”, “Fake Reality” και “Bleak”, είδε τους Illusory στο peak της απόδοσής τους, ενώ ο Dee Theodorou δεν σταμάτησε να πηγαινοέρχεται στην σκηνή. Και πάρε και ένα “The Evil That Men Do” των θρύλων Iron Maiden, για να «φτιαχτείς» ακόμη περισσότερο. Ε, ρε, «γλέντια», λέμε! Παρ’ όλη την «καταπόνηση» στο στούντιο, η φωνή του Theodorou ήταν σε φοβερή κατάσταση, ενώ και η υπόλοιπη μπάντα έδειχνε να έχει «όρεξη». Σειρά των “A Poem I Couldn’t Rhyme” και “Pale Moonlight”, με τις «μηχανές» στο φουλ, ενώ οι οπαδοί βρισκόταν σε έκσταση. Και για «κλείσιμο», τι άλλο από το φοβερό και τρομερό “Ivory Tower” και ίσως την καλύτερη απόδοσή του πάνω στο «σανίδι»; Νομίζω, ότι οι Illusory επέλεξαν ένα «πλούσιο» setlist, που «αντανακλούσε» σε όλη την πορεία τους μέχρι σήμερα, γεμάτο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Μια μπάντα σε φοβερή κατάσταση, άψογοι εκτελεστικά, με «σπίθα» στα «ματιά» και γεμάτοι «όρεξη» να αποδείξουν πράγματα, χωρίς να χρειάζεται, και ένα κοινό που γούσταρε πραγματικά, που «έψαχνε» μια τέτοια αυθεντική heavy metal-ική βραδιά, «συμπλήρωσαν» ο ένας τον άλλον, χαρίζοντάς μας ένα συγκλονιστικό show. Οι Αθηναίοι ξέρουν πολύ καλά τι «απαιτεί» ο κόσμος και του το δίνουν «απλόχερα»!
Illusory Setlist:
Thread & Thrum (Intro tribute to Niki Danos)
A New Beginning
Besetting Sins
A Few Days Make Eternity
Odd-y-sea
Ashes To Dust
Creeping Death (cover Metallica feat. Vaggelis Karzis)
Insangel
All Blood Red
Lost Reflection (cover Crimson Glory)
I Want Out (cover Helloween feat. Jon Soti)
Immortal No
Fake Reality
Bleak
The Evil That Men Do (cover Iron Maiden feat. Jon Soti)
A Poem I Couldn’t Rhyme
Pale Moonlight
Ivory Tower
Νομίζω, μία από τις πολύ όμορφες βραδιές, με δύο ελληνικά σχήματα που «νοιώθουν» αυτό που κάνουν και σέβονται τους οπαδούς τους. Ένα show, που μας «γέμισε» με αναμνήσεις από τα εφηβικά μας χρόνια, ενώ ταυτόχρονα μας χάρισε αυθεντικές heavy metal-ικές στιγμές. Μία βραδιά, που μας «ταξίδεψε» μακριά από την καθημερινότητα και τα «προβλήματα», χαρίζοντάς μας λίγες στιγμές «ξεγνοιασιάς», για όσο διήρκεσε. Τέτοιες βραδιές, μας θυμίζουν γιατί αγαπήσαμε αυτήν την μουσική και συνεχίζουμε να μένουμε πιστοί.
Φωτογραφίες: D.Koenka Photography
