Τσαγκαροδευτέρα στη δουλειά και οι δείκτες του ρολογιού μοιάζουν κολλημένοι στις 11 π.μ.. Ένα ακούσιο λάθος στη χαρτούρα ταράζει τη ράθυμη διάθεσή μου και εκτοξεύει τα επίπεδα του άγχους. Ευτυχώς η μουσική αποτελεί και πάλι την κατάλληλη εκτονωτική βαλβίδα, ενώ η σκέψη της παρουσίας μου στο βραδινό live των Kylesa και Sadhus, κάνει τους λεπτοδείκτες να “τρέξουν” γρηγορότερα. Σκέψου το φίλε αναγνώστη…Η μουσική πάντα είναι εκεί να συντροφέψει και να ανταμείψει…Ειδικά όταν μιλάμε για μια συναυλία, με αυξημένο ειδικό βάρος, όπως είναι η επιστροφή των Kylesa στα σανίδι μετά από σχεδόν μια δεκαετία.
Sadhus The Smoking Community
Σε μια δύσκολη συναυλιακά μέρα και με τους εξώστες του club κλειστούς, το κοινό ανταποκρίθηκε και γέμισε ικανοποιητικά την πλατεία. Ως μουσικό χαλί για την είσοδό τους στη σκήνη, οι Sadhus “The Smoking Community” επέλεξαν το “Ένα καλοκαίρι”. Έχουν χιούμορ λοιπόν και όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια είναι και παιχταράδες! Χωρίς χρονοτριβές και τηρώντας ευλαβικά το πρόγραμμα, έλαβαν θέσεις μάχης. Ταιριαστή επιλογή opening act, για μια ιδανική όπως εξελίχθηκε βραδιά. Ξεκίνησαν με τα “Eye On Man” και “Mel O.D.” από το προ διετίας τελευταίο τους πόνημα “Illegal Sludge”. Εξάλλου το set τους βασίστηκε σε αυτό το album με τα “Woodman”, “Hold On” και το ομώνυμο να ακούγονται επίσης. Δικαίως θα έλεγα, καθώς κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτή η δουλειά τους είναι η πιο θελκτική και ολοκληρωμένη.
Από τις πρώτες νότες αντιληφθήκαμε ότι ο βαρβάτος ήχος θα τους βοηθήσει, ώστε να αποδοθεί όπως του πρέπει, το sludge metal στο οποίο επιδίδονται. Πέρα από τις αξιόλογες συνθέσεις τους, προσθέτω στα ατού τους ότι δείχνουν μπαρουτοκαπνισμένοι από τον κάθε λογής συναυλιακό χώρο στον οποίο εμφανίζονται κατά καιρούς και σφιχτοδεμένοι ως μπάντα, με μηδενικά περιθώρια τεχνικής αστοχίας. Ο Θωμάς με το “ταυράκι” του κερνούσε αβέρτα μονολιθικά riffs, η γκρούβα τους μας ταρακούνησε για τα καλά, ενώ ο Σταύρος στο μικρόφωνο “έφτυσε” κανονικά τα λαρύγγια του. Από κοντά και οι Greg και Mak, σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα, να παραδίδουν ταχύρρυθμα δυναμικού και συνάμα ουσιαστικού παιξίματος.
Στο “Colombian Boat Blues” που ολοκλήρωσε το set τους, ο Σταύρος ως είθισται, κατέβηκε στο κοινό και έστησε ένα μίνι mosh pit στις πρώτες σειρές. Άξιοι και απολαυστικοί! Τούτοι εδώ με τη μουσική τους, έκαναν να μοιάζει η διαδρομή κέντρο Αθήνας – Birmingham – Αμερικάνικος Νότος, ένα ‘γάρο δρόμος…Άσε που οι φήμες που ακούστηκαν, ότι με την τελευταία τους νότα ξεχύθηκαν στη Λιοσίων πεινασμένοι αλιγάτορες για να “ροκανίσουν” ανυποψίαστους περαστικούς, κρίνονται ως απολύτως αληθείς…
Sadhus setlist:
Eye On Man
Mel O.D.
Hyper Roller
Woodman
Hold Out
Illegal Sludge
Lazarus
Colombian Boat Blues
Kylesa
Να πω την αλήθεια μετά την απότομη παύση του συγκροτήματος πίσω στο 2016 και το πέρασμα τους για χρόνια στην αδράνεια, είχα χάσει πλέον την πίστη μου ότι θα ακούγαμε ξανά νεότερα από την όχθη των Kylesa. Έλα όμως που η πρόταση για εμφάνισή τους στο φετινό Roadburn Festival, έβαλε ευτυχώς ξανά τα γρανάζια της μηχανής σε κίνηση. Μάλιστα αυτή την επανασύνδεση ακολούθησε κι ένα mini ευρωπαϊκό tour σε επιλεγμένες πόλεις, ανάμεσα τους και η Αθήνα. Ας είναι καλά η Ελίνα, με τη Smoke The Fuzz Gigs…Λιτά και απέριττα, τα παιδιά από τη Savannah της Georgia, πάτησαν πόδι στο Gagarin και βάλθηκαν να μας στείλουν όλους αδιάβαστους!
Το εναρκτήριο “Τired Climb” έδειξε τις άγριες προθέσεις τους, ενώ στο “Bottom Line” ήρθε η επιβεβαίωση ότι μαζί με τον εξαιρετικό τους ήχο, συμπλέει και η διάθεσή τους να αποδώσουν τα μέγιστα. Στιβαρός και ηγετικός ο Philipp Cope σε κιθάρα/φωνή, τυπάρα από τις λίγες ο John John Jesse στο μπάσο, ενώ η παρουσία του Roy Mayorga, με το πλούσιο βιογραφικό στη ράχη του, έκανε την απουσία του δεύτερου drum set σχεδόν απαρατήρητη. Από εκείνη όμως που δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου, ήταν η Laura Pleasants. Αστείρευτη πηγή ενέργειας, με συνάρπασε τόσο με τη σκηνική της παρουσία όσο και με την απόδοσή της σε κιθάρα και φωνή. Στα “Don’t Look Back” και “Unspoken” απέδειξαν ολοζώντανα, πόσο ταιριαστό μπορεί να γίνει το πάντρεμα του sludge / stoner metal με τα post metal στοιχεία και την απαραίτητη δόση ψυχεδέλειας.
Τίμησαν τη δισκογραφία τους και την απέδωσαν με τρόπο θαυμαστό, λες και δεν έλειψαν δευτερόλεπτο από κοντά μας. Όταν ακούστηκε το “Only One”, το κοινό από κάτω είχε ήδη ζεσταθεί επαρκώς και συνείσφερε τα μέγιστα με τον παλμό του. Δίσκοι σαν το “Static Tensions” δεν συμβαίνουν κάθε μέρα στη μουσική μας και υπενθύμισαν με τα “Said and Done” και “ Unknown Awareness”, που ακούστηκαν μεταξύ άλλων από τον συγκεκριμένο δίσκο, πόσο πολύ μας έλειψαν. Ο ανατολίτικος ρυθμός, σήμανε την έναρξη του αγαπημένου “Running Red”. Μιλάμε για άσμα, ασμάτων! Υπνωτικός ρυθμός, συνδυασμένος με αχαλίνωτο τσαλάκωμα του σβέρκου, στα ξεσπάσματά του. Η λήξη σφυρίχτηκε με το “Spacegoat”, σε μια παθιασμένη εκτέλεσή του.
Μέσα σε μια ώρα και κάτι ψιλά, έπαιξαν με την ψυχή τους, ικανοποίησαν τους φίλους τους και έφυγαν με εμφανή τη χαρά στα πρόσωπά τους. Θέλαμε κι άλλο; Σίγουρα…Μας τίναξαν όμως τα μυαλά με την απόδοσή τους; Ναι διάολε!!! Δεν ξέρω τι κρύβει η επόμενη στροφή, στο μονοπάτι των Kylesa. Δεν βιάζομαι να μάθω κιόλας…Μου αρκεί ότι το συγκεκριμένο live, έδιωξε μακριά την πρωινή σκατίλα και αποθηκεύτηκε σε περίοπτη θέση, στο σκληρό δίσκο των προσωπικών live αναμνήσεων.
Kylesa setlist:
Tired Climb
Bottom Line
Don’t Look Back
Clutches (διασκευή Nausea)
Cheating Synergy
Nature’s Predators
Descend Within
Only One
Said and Done
Unknown Awareness
Unspoken
Hollow Severer
Where the Horizon Unfolds
Running Red
Scapegoat
Υ.Γ. Επειδή έχει γίνει αρκετή κουβέντα τελευταίως, για το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους όπου απολαμβάνουμε τη μουσική μας, οφείλω να επισημάνω ότι αρκετές φορές πέρασε μπροστά μου προσωπικό του club, κάνοντας συστάσεις για την απαγόρευση του καπνίσματος και την παρότρυνση να κάνουν το τσιγαράκι τους όσοι ήθελαν, έξω. Οι περισσότεροι το σεβάστηκαν, κάποιοι λίγοι όχι. Καπνιστής είμαι και του λόγου μου, αλλά κουμάντο στα πνευμόνια μου, θέλω να κάνω μόνο εγώ. Μια απλή επισήμανση, μπας και λιώσει η καραμέλα του φταιξίματος διοργανωτών – υπεύθυνων χώρων, και κοιταχτούμε επιτέλους στον καθρέπτη…
Φωτογραφίες: Dimitra Koenka / D.Koenka Photography
