DEATHLESS LEGACY: “Damnation Aeterna”

ALBUM

Ίσως ακόμα και οι ίδιοι οι Ιταλοί έκριναν πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να γνωρίσει ευρύτερο ακροατήριο το όνομα τους. Το έβδομο άλμπουμ τους, που βαφτίστηκε στα ματωμένα απόνερα μιας ανίερης έμπνευσης, είναι ένα concept έργο, κάτι που φαίνεται να ταιριάζει γάντι στο horror metal τους. Γιατί, μαζί με όλα τα δηλητηριασμένα μυστικά μιας βλάσφημης ιστορίας, κουβαλούν πιστά όλα τα συστατικά της απόκρυφης γοητείας τους.

Ρίχνοντας μια δακτυλήθρα ιστορίας στο συγκεκριμένο αφήγημα – εισαγωγή στον κόσμο τους, οι Ιταλοί ξεκίνησαν τη διαδρομή τους το 2006 σαν tribute μπάντα στους θρυλικούς συμπατριώτες τους Death SS, με το όνομα Deathless. Από το 2013, όλο και περισσότεροι ορκισμένοι ακόλουθοι γονατίζουν στην occult γοητεία τους και την πρωταγωνίστρια Steva, με τα σαγηνευτικά της φωνητικά να τυλίγουν έντονα και πειθήνια το δραματικό, γοτθικό τους heavy rock.

Η ιστορία που έχουν αναλάβει να ζωντανέψουν μουσικά αναφέρεται σε έναν δαίμονα που ονομάζεται Malchrum, ο οποίος καλείται από τον Σατανά να κάνει έναν ιερέα να διαπράξει μια αποτρόπαια αμαρτία, εξασφαλίζοντας έτσι μια αιώνια πύρινη μοίρα και καταδίκη. Η εξερεύνηση της φύσης του κακού είναι ουσιαστικά το ταξίδι του άλμπουμ, με μια διάθεση ηχητικής αποπλάνησης, καθώς η πιασάρικη φύση και διάθεση του γκρουπ αποδεικνύεται ιδιαίτερα ελαστική και ευέλικτη, από ορχηστικές απόπειρες μέχρι πιο mainstream heavy rock συνθέσεις.

Το αξιοθαύμαστο στην πρόοδο της διαδρομής του έργου είναι πόσο στιβαρό, σταθερό σε επίπεδο, ενδιαφέρον και δυνατό σε έμπνευση παραμένει σε όλη του τη διάρκεια. Οι Ιταλοί έγραψαν ισχυρά αναπλαστικά τραγούδια και φρόντισαν να τα εμπλουτίσουν με λεπτομερείς παρεμβάσεις που προσδίνουν βάθος και ποικιλία. Έτσι υπάρχουν διαφοροποιήσεις και διακυμάνσεις που δίνουν μια διάσταση στο ταξίδι. Οι περισσότερο ορχηστρικές απόπειρες ανοίγουν μια θεατρική προοπτική στη μουσική, χωρίς να χάνει όμως τη θέση της στο σκοτάδι της ιστορίας. Από την άλλη, υπάρχουν τραγούδια που σου μεταδίδουν άμεσα μια αύρα κλασικού, όπως το υπέροχο “Get on your Knees”, που θα αλιεύσει ακροατές από πολλά διαφορετικά λιμάνια, ειδικά με την λαμπερή ερμηνεία της Steva που εύκολα καθιερώνεται σαν μια κτητική αφέντρα στις φωνητικές της γραμμές.

Το χαρμάνι του δίσκου, πέρα από τις διαφοροποιήσεις στα συνοδευτικά συστατικά των συνθέσεων, έχει μια ικανότητα άμεσης δράσης που θα αποπλανήσει τόσο τον παραδοσιακό γότθο όσο και τον κλασικό φίλο του άμεσου metal, ενώ αυτοί που αρέσκονται σε σκοτεινές ιστορίες με δραματικές κόντρες και μεταστροφές θα λυγίσουν. Σαν μια ιδανική πρόταση να ντύσουν ένα σύγχρονο remake μιας μεγάλης παλιάς δόξας της Hammer Film Productions, χωρίς να απαρνηθούν στιγμή τις λάγνες αμεσότητες του heavy rock πλανήτη, σπρώχνουν την βλάσφημη ιστορία τους σε ένα αποθεωτικό φινάλε με δυο από τις αγαπημένες μου στιγμές στο άλμπουμ, τα “Nightshade” και “Gehenna”.

Προκλητικά ανατριχιαστικοί σε ασφαλείς δόσεις, ηχητικά συμπαγείς και ισορροπημένοι με το έμπειρο άγγιγμα του  Simone Mularoni στο mastering, και με τις κακόβουλες προτροπές της Steva να σε σπρώχνουν σε έναν ανίερο, ασυγχώρητο χορό,  οι Ιταλοί μπορούν ήδη να αισθάνονται πως μεγαλώνουν και άλλο.

Είδος: Horror Metal/Gothic Rock
Εταιρεία: Scarlet Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Μαρτίου 2025

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1263 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.