Οι τεκτονικές πλάκες του progressive rock των 70’s προκάλεσαν σημαντικές διεργασίες στις αρχές της δεκαετίας του ’80, και το τέλος δυο εμβληματικών βρετανικών συγκροτημάτων, των Yes και των Emerson, Lake & Palmer. Στα αρχές Ιανουαρίου του 1981 στο Λονδίνο, ο τραγουδιστής και μπασίστας John Wetton (Family, King Crimson, Uriah Heep, Roxy Music, Wishbone Ash, και U.K.) συναντήθηκε με τον πρώην κιθαρίστα των Yes, Steve How, με την πρωτοβουλία του παράγοντα της A&M και Geffen Records, John Kalodner. Οι δυο τους άρχισαν να γράφουν υλικό για ένα νέο άλμπουμ.
Μετά από διαδικασία διάφορων ακροάσεων για να πλαισιωθούν οι δυο μουσικοί, οι οριστικές επιλογές άκουγαν στα ονόματα του κημπορντίστα Geoff Downes ( Yes, The Buggles), και του ντράμερ Carl Palmer. Δυο σημαντικοί μουσικοί μεταξύ των υποψηφίων που εξετάστηκαν, ήταν ο πρώην ιδρυτής των The Wood και ELO, Roy Wood, όπως και ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Trevor Rabin (δυο χρόνια αργότερα θα πάρει τη θέση του Howe στους Yes που επανασυνδέθηκαν). Ο Rabin είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πως δεν θέλησε να συνεχίσει την εμπλοκή τους εξαιτίας της απουσίας χημείας μεταξύ των μελών.
Έτσι γεννήθηκαν τελικά οι Asia, ένα σχήμα που οι τυπικοί progressive rock γραφιάδες λάτρευαν να μισούν. Το κύριο κίνητρο για την τόσο επικριτική τους στάση απέναντι στο νέο supergroup ήταν το εμφανές ειδύλλιο των Asia με την αμερικανική αγορά. Η αλήθεια είναι πως οι πρωταγωνιστές δεν έκρυψαν όμως ποτέ τις προθέσεις τους, και από την πρώτη στιγμή, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Wetton, συνέχισαν να έχουν το prog rock στο δημιουργικό τους στόχαστρο, του αφαίρεσαν όμως το λίπος. Όλα τα συστατικά και χαρακτηριστικά του ιδιώματος με το οποίο οι ίδιοι μεγάλωσαν και καθιερώθηκαν σαν μουσικοί, διατηρήθηκαν αλλά μεταφέρθηκαν σε ένα πιο συνοπτικό περιβάλλον. Είχαν ακόμα progressive τραγούδια, αλλά όλα έπρεπε να είναι πιο σύντομα, τα pop τραγούδια μιας υψηλής ποιότητας. Κάπως έτσι βρέθηκαν να χρεώνονται τη δημιουργία μιας συμφωνικής, αριστοκρατικής και λίγο σοφιστικέ rock άποψης, αρκεί να μην διεκδικούσαν το μετάλλιο του prog rock.Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούσαν να ταράξουν την διαδρομή των μουσικών: ο ίδιος ο Steve Howe παραδεχόταν εμφατικά, πως όπως νωρίτερα οι Yes είχαν συνειδητά από-εμπορευματοποιήσει τη μουσική τους, τώρα αυτοί έκαναν συνειδητά το αντίθετο.
Γυρίζοντας μερικά χρόνια πίσω, σε κάποια συναυλία των Roxy Music στο Santa Monica Civic, ένας άγνωστος πλησίασε τον Wetton στα παρασκήνια. “Τι στο διάολο κάνεις; Το να παίζεις back up στον Brian Ferry δεν είναι το πεπρωμένο σου!” Αυτή η απαιτητική και προτρεπτική συμβουλή βγήκε από το στόμα του John Kalodner, που δούλευε τότε στη δισκογραφική των Roxy Music, την Atlantic. Ο Kalodner έγινε ένα είδος μέντορα για τον Wetton, ο άνθρωπος που τον έκανε να πιστέψει πως μπορούσε να γίνει πρωταγωνιστής. Όλη αυτή η μακροχρόνια στήριξη, επαφή και σχέση κατέληξε στη συνεργασία με τον Howe, και τη δημιουργία των Asia. Και ο Wetton λοιπόν είχε ήδη γαλουχηθεί σε έναν ρόλο γητευτή του κοινού και της αγοράς μέσω της κατευθυντήριας στήριξης του Kalodner.
O Wetton ήταν αναμφισβήτητα αυτός που είχε βαρεθεί περισσότερο την παραδοσιακή μορφή του prog rock, και ο Downes, προερχόμενος και από τον κόσμο της pop, έμοιαζε ο ιδανικός συνεργάτης στη σύνθεση. Ο John ήταν σπουδαίος συνθέτης και ενορχηστρωτής, αλλά ο Geoff του συμπλήρωσε λίγη περισσότερη κουλτούρα.
Όταν ο John Kalodner προσχώρησε στη Geffen Records, εγκαταλείποντας την Atlantic, βρέθηκε σε μια νέα δισκογραφική πλούσια σε μετρητό καεφάλαιο και φιλοδοξίες. Αυτό σήμαινε ότι τα αστέρια ήταν ευθυγραμμισμένα για τους Asia, αν και δεν έλειψαν οι βολιδοσκοπήσεις από την αντίπαλη εταιρεία Virgin. Μια μέρα στις πρόβες, ο Richard Branson μπήκε με άλλα έξι στελέχη της Virgin, μπήκαν στο στούντιο, άκουσαν μερικά τραγούδια και έκαναν μια προσφορά περίπου 60.000 δολαρίων για τα δικαιώματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, στον μάνατζερ του γκρουπ Brian Lane. Ο Lane θεώρησε την προσφορά προσβλητική, οπότε η Geffen έκανε μια πολύ σημαντική προσφορά για παγκόσμια κάλυψη και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Μετά την επίτευξη συμφωνίας, οι Asia συναντήθηκαν με πολλούς επώνυμους παραγωγούς, μεταξύ των οποίων οι Bob Ezrin και Jimmy Iovine, αν και ο τελευταίος ήταν αρκετά ειλικρινής για να τους πει απερίφραστα πως θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά και μόνοι τους. Ήταν τελικά πάλι ο Kalodner που πρότεινε τον Mike Stone σαν παραγωγό. Έχοντας δοκιμαστεί δυνατά σε άλμπουμ των Genesis και των Queen, ένα χρόνο νωρίτερα ο Άγγλος είχε μοιραστεί την κονσόλα με τον Kevin Elson στο άλμπουμ “Escape” των Journey, με το πανταχού παρόν single “Don’t Stop Believin” να αλώνει τα charts.
Αποδείχθηκε πως ο Mike Stone ήταν ο ιδανικός παραγωγός για τους Asia, και τους έκανε να ακούγονται 10 φορές καλύτερα από αυτό που είχαν τολμήσει να φανταστούν. Ήταν ο άνθρωπος που καταλάβαινε πραγματικά τι κάνανε. “ Ένας παραγωγός θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό σε ένα τραγούδι από τα κύρια φωνητικά”, έλεγε ο Howe. “Ο Mike το ήξερε αυτό, όπως το ξέρει ο Trevor Horn”.
Με την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων σε δύο στούντιο του Λονδίνου, οι Asia ήταν συγκρατημένα αισιόδοξοι για την τύχη του ντεμπούτου τους. Ήταν μια συναρπαστική στιγμή, ήξεραν ότι είχαν ένα καλό άλμπουμ, αλλά η τεράστια εμπορική επιτυχία που ακολούθησε ήταν λίγο πολύ απρόβλεπτη.
Το άλμπουμ συνοδεύτηκε με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο, σχεδιασμένο από τον Roger Dean, ο οποίος ήταν επίσης υπεύθυνος για το λογότυπο του γκρουπ. Είναι αυτονόητο πως από τη που ο Dean ήταν στενός συνεργάτης των Yes από το “Fragile” του 1971 και μετά, κάποιοι από τα μέλη αντιτάχθηκαν στην ιδέα αυτής της σύνδεσης. Ανάμεσά τους ήταν και ο Carl Palmer.Ο Brian Lane και ο Steve Howe ήθελαν να αναλάβει ο Roger Dean από την αρχή, αυτός δεν ήταν και τόσο σίγουρος. Ο Roger ήταν πολύ καλός σε αυτό που έκανε, αν και συχνά το παράκανε. Αλλά στο τέλος τον έπεισαν. Την ίδια γνώμη περίπου είχε και ο John Wetton, αν και σε μια περίεργη σύμπτωση έγραψε τον στίχο: “you can concern yourself with bigger things/You catch a pearl and ride the dragon’s wings”, ‘την ίδια ακριβώς μέρα που η μπάντα είδε πρώτη φορά τον πίνακα του Dean, με το μυθικό πλάσμα που αναδύεται από τη θάλασσα και κυνηγά το μαργαριτάρι της σοφίας. Ξαφνικά, όλα είχαν νόημα.
Και αν ο Wetton προτιμούσε κάτι λίγο πιο σύγχρονο, το σχέδιο του Roger ήταν ένας τρόπος να κρατηθούν με το ένα πόδι σε αυτό το prog στρατόπεδο. Ήταν ένα νεύμα πίσω στις γενιές των μελών του συγκροτήματος, αν και ο Roger τα τοποθέτησε σε ένα νέο πλαίσιο.
Το άλμπουμ που άλλαξε το παιχνίδι, από ένα ολοκαίνουργιο γκρουπ με το όνομα Asia κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου 1982. Λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, οι Asia είχαν ξεπεράσει τις πωλήσεις πλατινένιου δίσκου, ανέβηκαν ψηλότερα από το “Chariots Of Fire” του Βαγγέλη Παπαθανασίου και έφτασαν περήφανα στην κορυφή του αμερικανικού chart άλμπουμ του Billboard. Αν και εκτοπίστηκε για τρεις εβδομάδες από το “Tug Of War” του Paul McCartney, το άλμπουμ επανήλθε για άλλες επτά εβδομάδες. Στο τέλος του έτους, το “Asia” αναδείχθηκε ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Αμερική το 1982. Στην τελευταία καταμέτρηση είχε συγκεντρώσει πωλήσεις πάνω από 10 εκατομμύρια αντιτύπα.
Ο φιλικός στο ραδιόφωνο ύμνος “Heat Of The Moment” ώθησε σημαντικά τον δίσκο και χρησίμευσε σαν το πρώτο του single, λυγίζοντας τελικά την αγορά της Βόρειας Αμερικής για το γκρουπ. Ήταν το τελευταίο τραγούδι που γράφτηκε για το άλμπουμ και αυτό που έκανε το συγκρότημα να επιβληθεί στις αγορές. Μέχρι τότε είχαν ήδη κάνει πράγματα όπως το “Time Again” και το “Wildest Dreams”, που ήταν αρκετά προοδευτικά. Αυτή η γλύκα του “Heat…” υπήρχε και στο “Only Time Will Tell”. Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, “Here Comes the Feeling” (με credits στους Wetton και Howe) ήταν μια ανανεωμένη απόδοση ενός τραγουδιού που γράφτηκε από τον Wetton και ηχογραφήθηκε με το γαλλικό progressive rock συγκρότημα Atoll το 1979. Η αρχική εκτέλεση κυκλοφόρησε σαν bonus κομμάτι στην επανέκδοση του 1993 του άλμπουμ τους “Rock Puzzle”.
Το γκρουπ είχε αρχικά ξεκινήσει μια αρκετά μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ, κυρίως όμως σε χώρους κολεγίων, προτού η απόλυτη ζήτηση ξεπεράσει την πραγματικότητα. Οι περισσότερες ήταν ήδη sold out, πριν ακουστεί καν μια νότα μουσικής. Σε λίγους μήνες οι αρένες έγνεψαν. Για τρεις καυτές εβδομάδες πουλούσαν 80.000 δίσκους την ημέρα.
Η δολοφονία της “χρυσής χήνας” ήρθε δυστυχώς από την επιτακτική απαίτηση της εταιρείας να επαναλάβουν σύντομα το θαύμα. “Με ένα τόσο τεράστιο άλμπουμ, θα έπρεπε να είχαμε περιοδεύσει για 18 μήνες και να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο κοινό”, είχε πει ο Palmer. “Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη”.
Στις αρχές του επόμενου έτους οι Asia ήταν ήδη κλειδωμένοι σε ένα απομονωμένο στούντιο στον Καναδά προσπαθώντας να επαναλάβουν τη μαγεία. Καθώς ξέσπασε ο “πυρετός της καμπίνας”, οι σχέσεις δοκιμάστηκαν έντονα και ξέφτισαν. Καθώς εξαιρέθηκε από τη διαδικασία σύνθεσης για δεύτερη φορά, το “Alpha” ήταν το τελευταίο άλμπουμ που θα συμμετείχε ο Howe, μέχρι το άλμπουμ της επανένωσης “Aqua” του 1992, και πριν την επιστροφή της αυθεντικής σύνθεση για το άλμπουμ “Phoenix” του 2008.
