Εδώ είμαστε. Η μουσική στιγμή της χρονιάς που όλοι περιμέναμε, έφτασε. Εκείνο το album που περίμεναν εναγωνίως, όχι μόνο οι οπαδοί των Metal Gods, αλλά σύσσωμη η μεταλλική κοινότητα, μόλις κυκλοφόρησε. Βλέπετε, οι Judas Priest έχουν καταφέρει εδώ και 55 συναπτά έτη με τα “έργα” τους, να αναδειχθούν σε ζωντανούς θρύλους του heavy metal. Η μπάντα που θεμελίωσε τον όρο “heavy” δίπλα στο “metal”, η μπάντα που διαμόρφωσε το heavy metal dresscode και τον heavy metal τρόπο ζωής, επιστρέφει μετά από 6 ολόκληρα χρόνια με τον 19ο δίσκο της υπό τον τίτλο “Invincible Shield”. Το νέο album των Βρετανών θρύλων, είναι ακόμη μία εμφατική δήλωση της μπάντας ότι το κατέχουν το “τόπι”, και μάλιστα άριστα, ενώ μοιάζει να έχει “ξεπηδήσει”, από τις πιο κρυφές μουσικές μας “ονειρώξεις”. Ναι, το “Invincible Shield” είναι ένα 100% Judas Priest album.
Ελάτε τώρα, πείτε την αλήθεια, πολλοί από εσάς είχατε σκεφτεί, είχατε καλά κρυμμένο σε κάποιο σημείο του μυαλού σας, την ιδέα ενός Judas Priest δίσκου, που θα τολμούσε να αγγίξει τις απάτητες “κορυφές” της μπάντας των ‘80s και ‘90s, έτσι δεν είναι; Άλλοι τόσοι, δεν είχατε την κρυφή “επιθυμία” το επόμενο Judas Priest album, να έχει μία “στροφή” στον ‘80s χαρακτήρα του group και όχι αυτόν τον χαρακτηριστικό “Painkiller” heavy προσανατολισμό, όπως το “Firepower”; Ακούγοντας το “Invincible Shield”, μήπως τελικά αυτοί οι “κρυφοί” μουσικοί σας “πόθοι”, εισακούστηκαν από τους Βρετανούς θρύλους; Γιατί πραγματικά το νέο album των Judas Priest, “ξεφεύγει” από τα heavy “όρια” του προκατόχου του και μοιάζει περισσότερο σαν μία “βαθιά” ηχητική “αναδρομή” της μπάντας, από το μακρινό 1969 που ξεκίνησαν έως και σήμερα. Το “Invincible Shield” δεν έχει την “τραχύτητα” και την “ταχύτητα” του “Firepower”, αλλά στοχεύει σε ένα “βαθυστόχαστο” ηχητικό χαρακτήρα των 55 ετών της μπάντας. Οι Judas Priest κατορθώνουν να αναδείξουν όλα εκείνα τα ηχητικά “τερτίπια” που τους “αναγόρευσαν” σε ζωντανούς θρύλους του heavy metal, χωρίς να χάνουν την ουσία της πορείας τους, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουν, μπορούν να “αγγίξουν” και πάλι τις όποιες “κορυφές” έχουν “κατακτήσει”. Το “Invincible Shield” μοιάζει με ένα “καλοδουλεμένο” και “προσεγμένο” “ταξίδι” της μπάντας από τα πρώτα της hard ‘n’ heavy βήματα, μέχρι το σημερινό ηχητικό status της. Η μίξη και η αλληλεπίδραση μεταξύ των ‘70s, ‘80s, ‘90s και ‘00s, ‘10s ηχητικών καταβολών των Judas Priest, δημιουργούν ένα απίστευτο ηχητικό “μείγμα”, που πραγματικά καταφέρνει να “ακουμπά”, ό,τι έχουν “χτίσει” οι Βρετανοί όλα αυτά τα χρόνια. Εκεί που ηχητικά το “Painkiller” συναντά πότε το “Defenders Of The Faith” και πότε τα πιο πρόσφατα “Angel Of Retribution” και “Nostradamus”, εκεί που το “Screaming For Vengeance” βρίσκει το “Redeemer Of Souls” και το “Firepower”, εκεί που το “Turbo” “δένει” με τις πρόσφατες δουλειές των Metal Gods, εκεί “γεννιέται” το ηχητικό “αμάλγαμα” του “Invincible Shield”. Ένας ήχος στιβαρός, διαχρονικός, που κατορθώνει να “κουλαντρίζει” ηχητικές “παραξενιές” 55 ετών, ενώ δεν χάνει ούτε εκατοστό από τον 100% Judas Priest χαρακτήρα του. Το “Invincible Shield” ηχητικά, μοιάζει να σε παίρνει από το “χέρι” και να σου διηγείται όλα τα μουσικά πεπραγμένα των Βρετανών, με το απαραίτητο δέος και την δέουσα προσοχή, με την πιο παραμικρή και συνάμα ουσιαστική λεπτομέρεια, με τον πιο εκφραστικό και προσεγμένο τρόπο.
Η αλήθεια είναι ότι ως οπαδός του group, ίσως περίμενες κάτι ανάλογο του “Firepower” ηχητικά, ένα album που να “περιστρέφεται” γύρω από τις πρόσφατες δουλειές της μπάντας, που μοιάζει και το απόλυτα φυσιολογικό. Όμως αν αναλογιστείς τι έχουν προσφέρει ηχητικά οι Priest σε κάθε δίσκο τους, τότε δεν θα σου είναι τεράστια έκπληξη αυτή η “μεταστροφή” στον ήχο και το “πέρασμα” σε μια μεγαλειώδη ηχητική αναδρομή. Άλλωστε, οι Priest δεν ήταν που δημιούργησαν album σαν τα “Turbo”, με τις synth πινελιές, σαν το “Defenders Of The Faith”, με τις πιο hard rock/heavy metal προεκτάσεις, το “Nostradamus”, με την πιο dark αισθητική, τα “Jugulator” και “Demolition”, με την πιο heavy και μοντέρνα προσέγγιση; Αντίθετα, είναι μια ευχάριστη έκπληξη, να βλέπεις τους Metal Gods να “επιστρέφουν” σε εκείνα τα ηχητικά “λημέρια” που κάποτε μεγαλούργησαν, προσφέροντας στον σκληρό ήχο κάποια από τα καλύτερα album. Οι Judas Priest είχαν άπλετο χρόνο να ανοίξουν τα “κιτάπια” τους και να “δουλέψουν” τον ήχο τους, επιδιώκοντας εκείνη την ηχητική τελειότητα των ‘80s και ‘90s, εκείνον τον χαρακτηριστικό heavy ήχο των Metal Gods, χωρίς ωστόσο να χάσουν την εξέλιξη του ύφους του και την σημερινή “ταυτότητα” του. Το “Invincible Shield” πιάνει τα ‘80s και ‘90s heavy στάνταρ των Βρετανών, ενώ καταφέρνει να μένει πιστό στην 55χρονη πλέον ηχητική “ταυτότητα” των Priest και να “αποδεικνύει” μέσα από τα “απτά” παραδείγματα (κομμάτια), πως εξελίχθηκε ως εδώ. Το 19ο album των Judas Priest, φέρει την 55χρονη ηχητική “σφραγίδα” των Βρετανών θρύλων, αποδεικνύοντας την θρυλική υπόσταση της μπάντας.
Εκεί που πραγματικά αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο του “Invincible Shield” και των Judas Priest, είναι στην συνθετική πανδαισία του νέου δίσκου. Έχοντας ανοίξει την “βεντάλια” της πολυετούς μουσικής κληρονομιάς τους και έχοντας τον χρόνο και τα πολύτιμα “ερεθίσματα” για να δουλέψουν τις νέες συνθέσεις, οι Βρετανοί επιστρέφουν με “πολυφωνία” ευφυών συνθέσεων και μία εμφατικά πλουσιοπάροχη έμπνευση. Κομμάτια, που έχουν το “ελεύθερο” να κινούνται συνθετικά μεταξύ του “Painkiller” και του “Nostradamus”, του “Defenders Of The Faith” και του “Firepower”, του “Screaming For Vengeance” και του “Angel Of Retribution”, με εκπληκτική μαεστρία και ωριμότητα και με εκκωφαντική ακρίβεια, δημιουργώντας έναν “χείμαρρο” συναισθημάτων στον ακροατή, που είχε να νοιώσει από τις κορυφαίες μουσικές στιγμές των Metal Gods. Τραγούδια, που καταφέρνουν να “παγιδεύουν” όλη την ουσία του heavy metal από την “γέννησή” του στα “σπλάχνα” τους και με μία μοναδική “ζωντάνια” να την αραδιάζουν μπροστά στα έκπληκτα “αυτιά” των οπαδών τους. Οι synth “πινελιές” του “Turbo” και ο up tempo ρυθμός στο “Panic Attack”, που υπάρχει σχεδόν σε κάθε δίσκο των Priest, το “Screaming For Vengeance” feeling του “The Serpent And The King”, η επική διάθεση του ομώνυμου “Invincible Shield”, που συναντάς σε κομμάτια όπως το “Hellrider”, το “Halls Of Valhalla”, το “Traitor’s Gate”, η “μυρωδιά” “Defenders Of The Faith”, “Turbo” και “Ram It Down” στο “Gates Of Hell”, η μελωδική χροιά του “Crown Of Horns”, η “Nostradamus” και “Angel Of Retribution” ατμόσφαιρα του “Trial By Fire”, η “Painkiller” “όρεξη” του “As God Is My Witness”, η rock διάθεση του “Sons Of Thunder”, η “Demolition” και “Nostradamus” πτυχή του “Escape From Reality”, είναι όλα εδώ, ξεδιπλωμένα όσο πιο μαεστρικά μπορείς να φανταστείς. Οι Metal Gods του “Invincible Shield”, σου ρίχνουν ένα ξεγυρισμένο συνθετικό “χαστούκι”, που θα κάνεις καιρό να συνέλθεις.
Από την άλλη, το 19ο “θαύμα” των Judas Priest, ξεχωρίζει και για την εξαιρετική και άκρως πληθωρική δουλειά που έχει γίνει τόσο στα κιθαριστικά μέρη, όσο και στις ερμηνείες. Οι Richie Faulkner και Glenn Tipton φαίνεται να βρίσκονται σε τρομερή φόρμα, δημιουργώντας κάποια από τα πιο καθηλωτικά riff και περίτεχνα solo, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τις εκπληκτικές ικανότητές τους. Τα κοφτερά και συνάμα ευφάνταστα riff των “The Serpent And The King”, “As God Is My Witness” και “Invincible Shield”, το μελωδικό riff των “Crown Of Horns” και “The Lodger”, το χαρακτηριστικό Judas Priest heavy riff των “Panic Attack”, “Gates Of Hell”, “Vicious Circle” και “Devil In Disguise”, το mid tempo riff των “Trial By Fire”, “Escape From Reality” και “Giants In The Sky”, το πιο rock riff των “Fight Of Your Life” και “Sons Of Thunder”, είναι ολόκληρη η riff-ολογική “ραχοκοκαλιά” των Judas Priest, συγκεντρωμένη σε ένα album. Οι Glenn Tipton και Richie Faulkner συνεχίζουν να μοιράζουν “πόνο” στις κιθάρες, ενώ προσφέρουν στην παγκόσμια metal κοινότητα, κάποια από τα πιο ευφυή και καλοπαιγμένα riff και solos του σκληρού ήχου. Όσον αφορά την ερμηνευτική ποιότητα του “Invincible Shield”, δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ο Rob Halford μοιάζει από άλλο πλανήτη, με φωνή βγαλμένη από τις πιο κρυφές “φαντασιώσεις” μας και με ένα ασίγαστο πάθος, μας χαρίζει μερικές από τις πιο στοχευμένες και εκφραστικές ερμηνείες. Οι “τσιρίδες” στα “The Serpent And The King”, “As God Is My Witness” και “Invincible Shield”, οι μελωδικές στιγμές στα “Crown Of Horns” και “The Lodger”, οι heavy και into the point ερμηνείες των “Panic Attack”, “Gates Of Hell” και “Devil In Disguise”, οι άκρως συναισθηματικές διαθέσεις των “Trial By Fire”, “Escape From Reality” και “Giants In The Sky”, αποδεικνύουν περίτρανα το τεράστιο εύρος της φωνής του Halford, ενώ καταλαβαίνει και ο πιο αδαής τι προσφέρει η φωνή του Halford στους Priest και αντίθετα.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην σταθώ στον Andy Sneap και την εκπληκτική παραγωγή του. Οι Judas Priest έχουν στις τάξεις τους εδώ και αρκετά χρόνια, ένα από τα “ιερά τέρατα” του ήχου και θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί όσο και ήρεμοι, όταν φτάνει το album στην παραγωγή. Ο Andy Sneap είναι δεδομένο πλέον, ότι θα του προσθέσει τις “πινελιές” που πρέπει, θα του “καθαρίσει” τον ήχο μέχρι να ακούγεται και η παραμικρή νότα και λεπτομέρεια του κάθε οργάνου και στο τέλος το αποτέλεσμα θα είναι εκθαμβωτικό. Το “Invincible Shield” διαθέτει μία από τις πιο τέλειες παραγωγές, έναν άκρως κρυστάλλινο ήχο, που ακούγεται και ο παραμικρός “θόρυβος” του κάθε οργάνου, ενώ καταφέρνει να βγάλει όλη την εκφραστικότητα των ερμηνειών του Halford. Μπορείς να ξεχωρίσεις το drum pounding, τον βαρύ ήχο του μπάσου, το “γρατζούνισμα” της κιθάρας, το feeling στην φωνή του Halford και όλα αυτά ξεκάθαρα. Φοβερή δουλειά, από έναν master του είδους.
Το “Invincible Shield”, σίγουρα δεν είναι “Firepower”, ούτε “Painkiller”, ούτε και “Defenders Of The Faith”, ούτε ακόμη κάποιο από τα προηγούμενα album της μπάντας και εντελώς νοητά δεν επιλέγει μια τέτοια “οδό”, για να ξεχωρίσει. Οι Judas Priest κατορθώνουν με το νέο τους δίσκο, να ξεχωρίσουν τόσο για την ηχητική, όσο και για την συνθετική ευστροφία τους. Οι Βρετανοί θρύλοι μοιάζουν να στοχεύουν σε μία “βαθυστόχαστη” ηχητική και συνθετική “αναδρομή” στην τεράστια καριέρα τους, χαρίζοντάς στους απανταχού οπαδούς του σκληρού ήχου, ένα album εξαιρετικού heavy metal και μοναδικής μουσικής ιστορικής σημασίας. Δεν ξέρω αν το “Firepower” είναι ανώτερο του “Invincible Shield”, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Metal Gods επιστρέφουν με ακόμη ένα δίσκο υψηλής heavy metal ποιότητας, που αξίζει να φέρει το όνομα της μπάντας. Έξυπνες και εμπνευσμένες συνθέσεις, κοφτερά και ευφάνταστα riff, περίτεχνα και τίγκα heavy solo, ουσιώδεις και ποιοτικές ερμηνείες και μία εκθαμβωτική παραγωγή, κάνουν το “Invincible Shield” απαραίτητο για κάθε μεταλλική δισκοθήκη. Είναι δεδομένο ότι αποτελεί τον δίσκο της χρονιάς, οπότε ξέρετε τι να κάνετε. Άλλωστε μιλάμε για τους Metal Gods, θα φανείτε “ασεβείς”; Δεν νομίζω ότι το επιθυμείτε…
Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Sony Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 8 Μαρτίου 2024
Facebook
Official Page
