Τελικά αυτή η χώρα που ονομάζεται Καναδάς δε σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει. Μέσα από τα μουσικά της “σπλάχνα” έχουν ξεπηδήσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της rock και metal μουσικής, κάνοντας κατά καιρούς αυτήν την κρύα χώρα, ό,τι πιο hot θα μπορούσες να βρεις μουσικά. Τι έχουμε λοιπόν εδώ;
Έχουμε να κάνουμε με τους Untimely Demise, τους οποίους (προς ντροπή μου) ανακάλυψα προσφάτως, ενώ οι τύποι δραστηριοποιούνται δισκογραφικά από το 2009 (!!!) με ένα EP και 4 full length κυκλοφορίες. Και ποια είναι η τιμωρία μου για αυτό μου το “ατόπημα”; Μα, τι άλλο από το να “αναμετρηθώ” με το 5ο τους πόνημα με τον τίτλο “Maverick”. Κι όχι, τον τίτλο “Maverick” στο μυαλό μου δεν τον αντιλαμβάνομαι μόνο ως το κλασικό τετράτροχο “κτήνος” Ford Maverick, ούτε βέβαια ως τον πιλότο της ταινίας “Top Gun”. Το “Maverick” το φαντάζομαι ως εκείνο το θεόρατο κύμα που κυνηγούν οι surfers στο Half Moon Bay στη Βόρεια Καλιφόρνια. Μόνο έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το album. Ως μια σειρά από εννέα μουσικά “κύματα” τα οποία θα πρέπει να “δαμάσεις” αν μπορέσεις. Εννέα τραγούδια με thrash και death metal DNA “εμποτισμένα” ταυτόχρονα με τη “μεγαλοσύνη” του heavy metal άλλων δεκαετιών.
Αν η παραπάνω περιγραφή σου φαίνεται κάπως μπερδεμένη, ξέχασέ το. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ήδη από το εξώφυλλο, το οποίο είναι μια δημιουργία του εμβληματικού Ed Repka. Βλέπεις muscle car, βλέπεις devil’s horns και πινακίδα 666, βλέπεις αμάνικο τζιν…Τι περιμένεις λοιπόν; Πάτα το play και παρ’ τα στη μάπα από τις πρώτες κιόλας νότες του “Throes of Inebriation”, όπου σε μόλις τέσσερα λεπτά “παρελαύνει” μπροστά από τα αυτιά σου σχεδόν όλο το 90s heavy metal ηχοτόπιο. Τα ίδια και χειρότερα παθαίνεις και στη συνέχεια με το “Orchestration of Misinformation”. Τα riffs των Matt Cuthbertson και Justin Bender κόβουν σαν ξυράφια. Τα δε φωνητικά του πρώτου εναλλάσσονται τόσο, και με τέτοιο τρόπο μέσα στο ίδιο τραγούδι, που νομίζεις πως τραγουδάνε 3-4 ξεχωριστοί άνθρωποι. Όχι, δεν ακούς τον “Βασιλιά” αλλά όταν έχεις την αίσθηση ότι κατά κάποιο τρόπο “συναντιέται” ο Chuck Billy με τον Warrel Dane, σε πιάνει μια κάποια συγκίνηση.
Η δομή των συνθέσεων είναι τέτοια που δε σου αφήνει περιθώριο να βαρεθείς. “Επιθετικότητα” και μελωδία συνυπάρχουν σε τέλεια αρμονία, με το ομώνυμο “Maverick” να αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα για του λόγου το αληθές. Εξίσου καθηλωτικός είναι κι ο ντράμερ Bryan Newbury με το πολυδιάστατο παίξιμό του, με το rhythm section “βαριοπούλα” να συμπληρώνεται από το έτερο ιδρυτικό μέλος, Murray Cuthbertson του οποίου οι μπασογραμμές δεν ακολουθούν απλώς τα riffs αλλά “υφαίνουν” τον δικό τους ηχητικό “ιστό”. Οι Untimely Demise καταφέρνουν να συνδυάσουν τόσες πολλές θύμησες που είμαι σίγουρος πως δε θα σε αφήσουν αδιάφορο. Δε μπορεί να ακούσεις το υπέροχα Nevermore-ικό (στο ρεφρέν) “Melodies Inside” και να μην αισθανθείς τίποτα. Ακόμη και το αρκούντος power μεταλλικό (για τα γούστα μου) “Living Skies”, με κράτησε σε εγρήγορση με τον καταιγιστικό του ρυθμό και τις Children of Bodom “πινελιές” μέσα σε αυτό.
Ένα επίσης δυνατό σημείο του “Maverick” είναι και τα εξαιρετικά solos. Πότε “επιθετικώς” “επιμεταλλωμένα” και πότε μελωδικά με νεοκλασική χροιά, πάντα όμως παιγμένα με την αρτιότητα και το συναίσθημα ενός βιρτουόζου. Αρκεί μόνο μια ακρόαση του ορχηστρικού “Neptune” ως αδιάσειστο στοιχείο το οποίο περικλείει όλα τα παραπάνω λεγόμενά μου. Το album τελειώνει όπως ακριβώς ξεκίνησε. Με ένα 3λεπτο in your face μεταλλικό “ποτ πουρί”, το “Tomorrow’s Mirror”, το οποίο σε αφήνει με το στόμα ανοικτό να αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που μόλις άκουσες.
Το “Maverick” δεν αποτελεί κάποιου είδους “σταυρόλεξο” για δυνατούς λύτες. Δεν αναφέρεται σε λάτρεις των δήθεν νεωτερισμών, των ψαγμένων πρωτοποριακών ήχων και άλλου τέτοιου είδους τσιτάτων της εποχής μας, κι ας σφίζει τεχνική αρτιότητα και ποικιλομορφία μέχρι το “μεδούλι”. Οι Untimely Demise “στοχεύουν” ακριβώς στη μεταλλική σου καρδιά. Αυτή ακριβώς που διατείνεσαι πως δεν έχεις ή αυτή που τεχνηέντως και επιμελώς προσπαθείς να κρύψεις. Και πετυχαίνουν διάνα. Ένα album χωρίς περιττή στιγμή. Ένα album το οποίο απαγορεύεται να “προσπεράσεις”.
Όσο λοιπόν υπάρχει αυτή η χώρα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ωκεανού, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα για το μουσικό σου μέλλον. Σε περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια όμως το ξανασυζητάμε. Εδώ θα’μαστε να τα λέμε.
Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Νοεμβρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/UntimelyDemiseMetal
Bandcamp: https://untimelydemise.bandcamp.com/track/maverick
