Μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες δισκογραφικές επανόδους του καιρού μας για την alternative rock σκηνή, είναι αυτή των THE WEATHER UNDERGROUND, οι οποίοι πέρα από το δυνατό δισκογραφικό τους come back με το εξαιρετικό “The Recurring Trip of…” το Νοέμβριο (κριτική), ξεκίνησαν δυναμικά και τις live εμφανίσεις τους, οι οποίες για όσους τους έχουν δει από κοντά στο παρελθόν, είναι αξιομνημόνευτες! Οι αφορμές επομένως για μια συνέντευξη ήταν αρκετές. Κι επειδή είναι και ωραίοι τύποι, μίλησαν στο soundcheck, μέσω του Δημήτρη (κιθαρα, φωνητικά, μελόντικα, στίχο), για την ιστορία τους, τα στοιχεία που τους συνδέουν, την περιπέτεια της πανδημίας και πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες πίσω από τα παρασκήνια, σε μια απολαυστική συνέντευξη.
Καλησπέρα Δημήτρη, καλώς ήρθατε στο Soundcheck! Κατά πρώτο λόγο, θα θέλαμε να μας μιλήσεις με λίγα λόγια για εσάς και για τους φίλους που ίσως δε σας γνωρίζουν. Πως θα περιεγράφες τη μουσική σας και τι πρεσβεύετε μέσω αυτής;
Γεια χαρά! Καλώς σας βρήκαμε. Η παρέα υπάρχει αρκετό καιρό. Ξεκινήσαμε στα 00s να συνθέτουμε κάποιες πρώτες ιδέες και να τις παρουσιάζουμε σε διάφορα μέρη εντός και εκτός Αθηνών. Πάντα μας άρεσε ο εναλλακτικός, κιθαριστικός ήχος με τη σκηνή του Seattle πίσω στα 90s να είναι από τις αγαπημένες μας, μιας και διέθετε μεγάλη ποικιλία στους ήχους και τις συνθέσεις. Σε αυτά τα μοτίβα κινούμαστε και εμείς, αυθόρμητα περισσότερο και όχι από συνειδητή επιλογή.
Αν με το “The Sad Story Of…” (2012) κερδίσατε κοινό και κριτικούς, με τη νέα full length δουλειά που προστέθηκε στο «οπλοστάσιό» σας, το “The Recurring Trip of…”, συνεχίζετε τις μουσικές ιστορίες σας, προσθέτοντας άλλο ένα διαμαντάκι στην εγχώρια alternative rock δισκογραφία. Πες μας κάποια πράγματα για την παραγωγή και το πως προέκυψε το όλο εγχείρημα.
Αρχικά ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια! Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Το “The Recurring Trip of…” ηχογραφήθηκε εν μέσω πανδημίας στα Urban Studios με τον Χάρη Πιτσίνη, ο οποίος είναι χρόνια ηχολήπτης μας και άτυπο 5ο μέλος της μπάντας. Δουλεύαμε τα τραγούδια για καιρό. Κάποια από αυτά γράφτηκαν λίγο μετά την κυκλοφορία του “The Sad Story Of…”. Ωρίμασαν αρκετά όσο τα παίζαμε live. Ο Χάρης τα παρακολουθούσε με προσοχή από την κονσόλα. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα της ηχογράφησης, ήμασταν σε καλό σημείο. Ωστόσο, το lock down έκοψε στα 2 την ηχογράφηση. Ηχογραφήσαμε τα όργανα βλέποντας την πανδημία να έρχεται. Πριν ξεκινήσουμε τις φωνές έγινε η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Τα φωνητικά γράφτηκαν στην ιδιαίτερη περίοδο που ακολούθησε μέσα στην πανδημία. Ακολούθησε η μίξη όπου ο Χάρης είχε τον πρώτο λόγο. Υπάρχει μια αγωνία κρυμμένη εκεί μέσα. Μια πίεση. Οι συνθήκες του lockdown επηρέασαν πολύ.
Παράλληλα, μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας με δυο καλλιτέχνες, την Ελένη Τσάμη και τον Δανιήλ Γουδέλη οι οποίοι με χαρά ξεκίνησαν να δουλεύουν το εξώφυλλο του δίσκου. Υπήρχε από την αρχή η ιδέα να δούμε πως δυο άνθρωποι θα αντιδρούσαν ακούγοντας τον δίσκο και την ιστορία του. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι ένα αυθύπαρκτο έργο τέχνης που ισορροπεί τους ήχους του δίσκου, δημιουργώντας την ατμόσφαιρα που επιθυμούσαμε.
Από το 2012 πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου album σας (θα επανέλθω σ’ αυτό αργότερα). Ποιες άλλες καινοτομίες – αλλαγές, επιχειρήσατε στο “ The Recurring Trip of…”. Πόσο διαφορετικό είναι από το προηγούμενο και σε ποια σημεία;
Η παραγωγή του “sad story” ήταν μια σημαντική εμπειρία για μας. Έγινε στη Θεσσαλονίκη, στο Royal Alzheimer Hall studio, με τον Χρήστο Χαρμπίλα και τον Τίτο Καργιωτάκη (Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά), δυο πολύπειρους παραγωγούς από τους οποίους μάθαμε πολλά. Τότε η προσέγγιση ήταν να ηχογραφηθούν τα κομμάτια live στο studio. Αυτό χρειαζόταν αρκετή προετοιμασία και δέσιμο. Μας έκανε καλό. Υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα ιστορία εδώ. Όταν πήγαμε στη Θεσσαλονίκη είχαμε τόσο άγχος επειδή δουλεύαμε με τον Χρήστο και τον Τίτο, που τις πρώτες μέρες, παρόλη την προετοιμασία, παίζαμε χάλια. Ο Χρήστος σκέφτηκε πως μάλλον δεν είμαστε έτοιμοι αλλά τα πράγματα έστρωσαν σιγά σιγά και όλα πήγαν καλά.
Στο ”recurring trip” τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αρχικά είχαμε διαμορφώσει μια κάποια ταυτότητα και θέλαμε να δούμε τι παραπάνω μπορούμε να κάνουμε με 4 όργανα και μια φωνή. Δουλέψαμε παραπάνω τους ήχους και δώσαμε χώρο σε στοιχεία που δεν υπήρχαν πριν. Κλεφτές ματιές σε κιθάρες Sonic Youth. Μια πιο funky μπασογραμμή. Έναν πιο tribal ρυθμό. Ένα rap πέρασμα στα φωνητικά. Μικρά στοιχεία που θα έδιναν κάτι διαφορετικό. Έπειτα, είπαμε να ηχογραφήσουμε τα όργανα ένα ένα, σταδιακά και όχι live όπως στο “sad story”. Δώσαμε περισσότερο χρόνο στη διαδικασία, ιδιαίτερα στη μίξη. Ο Χάρης εξερεύνησε τους ήχους, τους συζητήσαμε, είπε όχι όταν έπρεπε, και έκανε και αυτός το άλμπουμ δικό του. Το mastering έγινε από τον GeorgieBoy που έχει δουλέψει με πληθώρα καλλιτεχνών, με τη βοήθεια του Χάρη.
Αυτό που με μαγνήτισε περισσότερο ως στοιχείο της τραγουδοποιΐας σας, είναι η νοηματική σύνδεση των μουσικών σας θεμάτων αλλά και η ανεξάρτητη υπόσταση των κομματιών σας παράλληλα (ως αυθύπαρκτες μουσικές ιστορίες). Πόσο δύσκολο είναι να συμβεί κάτι τέτοιο τόσο αρμονικά;
Ωραία παρατήρηση! Δεν υπάρχει κάποια στιγμή που μπορεί κάποιος να πει «και τώρα θα καταφέρω αυτό το δύσκολο εγχείρημα», όσο και να το θέλει. Αυτό προκύπτει (ή όχι) από μόνο του τις περισσότερες φορές, εκτός αν είσαι ο Roger Waters. Οι αλληλουχίες ήχων και οι στίχοι σε επισκέπτονται ως ιδέες και εσύ τις «ψαρεύεις» (David Lynch). Κάποιες δεν έχουν ενδιαφέρον (οι περισσότερες) και τις προσπερνάς. Κάποιες όμως μένουν μαζί σου. Πάτε για ύπνο, σε ενοχλούν στο αυτοκίνητο, τις επεξεργάζεσαι με την παρέα στην πρόβα. Κάποια στιγμή αποκτούν μια πιο ολοκληρωμένη υπόσταση, εμφανίζονται στην σκηνή και εν τέλει νάτες ως άυλες υπάρξεις μετά την ηχογράφηση. Από την πλευρά σου παρατηρείς την διαδικασία. Σε καμία περίπτωση δεν βλέπεις αμέσως (ίσως κάποιες φορές) τι σου λένε τα τραγούδια (ακόμα και τα δικά σου). Αφού χωνέψεις, τα πράγματα γίνονται πιο καθαρά. Η ιστορία είναι μπροστά σου, υπάρχει σύνδεση και συνέχεια. Εσύ οφείλεις, κατά την διάρκεια των παραπάνω, να μελετάς, να είσαι κοντά στο όργανο σου, να παίζεις με την παρέα, να αυτοσχεδιάζεις.
Τι προέκυψε μέσα σε αυτή τη δεκαετία από την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας μέχρι τις μέρες μας;
Αρκετές αλλαγές. Η μπάντα σταμάτησε να παίζει για περίπου δυο χρόνια (2014-2016) μιας και εγώ αποφάσισα να μείνω στο εξωτερικό. Κάποια τραγούδια έμειναν στη μέση. Δεν αρέσει στα τραγούδια να μένουν στη μέση! Έπειτα είχαμε μια αποχώρηση το 2017 (μπάσο) και μια το 2021 (τύμπανα) – μόλις τελείωσε η ηχογράφηση του “trip”). Ωστόσο, οι αποχωρήσεις έγιναν σε καλό κλίμα χωρίς ξινίλες. Η ευρύτερη παρέα weather υπάρχει, όλοι βρισκόμαστε γελάμε και συζητάμε για «το παιδί» (την μπάντα!). Ο Βασίλης που ήρθε το 2017 με δημιουργική διάθεση, έδωσε την δική του οπτική με σεβασμό σε αυτά που είχε δουλέψει ο Πάνος μέχρι τότε. Ο Γιάννης που κατεύθασε πρόσφατα προσαρμόστηκε άνετα, αγάπησε τους ρυθμούς του Ντίνου και έχει ήδη εμπλακεί σε νέα κομμάτια. Ηχητικά, το rhythm section, από εκεί που είχε μια επιθετική, απρόβλεπτη και punk-ικη διάθεση, πλέον έχει μια πιο στιβαρή, στακάτη και συνεκτική προσέγγιση. Οι κιθάρες συνεχίζουν να συζητούν η μια με την άλλη όπως κάνουν πολλά χρόνια τώρα. Εγώ και Κωσταντίνος μπορεί να κάτσουμε ώρες με δυο ακουστικές και να παίζουμε «θέτοντας» διαφορετικά ζητήματα «προς συζήτηση». Οι στίχοι που γράφω εξακολουθούν να είναι βιωματικοί, με μικρές φράσεις που φαίνεται να έχουν το δικό του βάρος. Η φωνή βολτάρει πιο άνετα ανάμεσα στα όργανα εκφράζοντας με τον τρόπο της το εκάστοτε αφήγημα.
Πολύς λόγος γίνεται, κι όχι άδικα, για τη δυναμική της ελληνικής σκηνής μιας και πολύ αξιόλογα σχήματα ξεπετάγονται από κάθε γωνιά της Ελλάδας συνεχώς. Πέρα από τις εξαιρετικές παραγωγές, τα δυνατά live και τις εμπνευσμένες δουλειές, που νομίζετε ότι «χωλαίνει» το όλο σύστημα;
Το σύστημα χωλαίνει αν απουσιάζει η ενδοσκόπηση και η βελτίωση του τρόπου που δουλεύουν οι διαφορετικές οντότητες που το αποτελούν. Αυτό ισχύει για όλους: μπάντες, promoters, παραγωγούς, δισκογραφικές, venues. Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να τα ρίχνει σε όλους τους άλλους ενώ δεν κοιτάμε τι πρέπει να βελτιώσουμε εμείς στο σχήμα στο οποίο βρισκόμαστε. Λόγου χάριν δεν είναι λίγες οι φορές που δεν έχουμε παίξει όπως έπρεπε. Αν αρχίσουμε να λέμε για την υγρασία του μαγαζιού και πως δεν πρόσεξε τον φωτισμό ο μαγαζάτορας, κάτι δεν κάνουμε καλά. Πρέπει να δούμε πως θα στηρίξουμε καλύτερα αυτό που θέλουμε να παρουσιάσουμε που δεν είναι άλλο από τη μουσική μας. Αντίστοιχα, μια δισκογραφική μπορεί να απαντήσει για το αν ενδιαφέρεται να εκδώσει τον δίσκο σου και αν δεν ενδιαφέρεται να σου πει το γιατί. Το να μην απαντάει σημαίνει πως απλά δεν κάνει καλά τη δουλειά της και δεν βοηθάει στην βελτίωση κανενός. Το feedback είναι σημαντικό.
Αποτελεί με κάποιο τρόπο η μουσική στοιχείο βιοπορισμού για κάποιους από εσάς;
Για την ώρα όχι.
Spotify, Facebook, διαδικτυακές πλατφόρμες προώθησης της μουσικής σας, παρατηρώ ότι δραστηριοποιήστε ενεργά. Αποτελεί η τεχνολογία και όλη αυτή η δια-δραστικότητα να ξεπεράσετε το σκόπελο των δισκογραφικών και να προωθήσετε αυτόνομα το έργο σας;
Δεν έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα όσον αφορά τον τρόπο που δουλεύουν οι δισκογραφικές. Το διαδίκτυο διαθέτει μέσα για να διαδώσεις το έργο σου και το χρησιμοποιούμε. Πιστεύω, όπως και όλοι μας, όμως στο hard copy, το άνοιγμα του CD, το βιβλιαράκι με τους στίχους ανά χείρας. Για το λόγο αυτό βγάλαμε μόνοι μας το “sad story” σε βινύλιο και CD. Στην περίπτωση του “recurring trip” σταθήκαμε τυχεροί. Η Urban Sounds, η εταιρεία που τρέχει τα Urban Studios ενδιαφέρθηκε να κάνουμε μαζί την παραγωγή. Έτσι, δομήσαμε μαζί ένα πλούσιο package που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες εβδομάδες και θα διανεμηθεί σε όλη την Ελλάδα.
Και πάμε στα Live. Έτυχε να σας δω πριν από αρκετά χρόνια και πραγματικά θεωρώ ότι σας ταιριάζει πάρα πολύ η σκηνή και η αλληλεπίδραση με το κοινό είναι εξαιρετική. Πείτε μας ένα αξιοπερίεργο γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής σας εμφάνισης και ποια θεωρείτε μέχρι τώρα την πιο αξιοσημείωτη ζωντανή σας εμφάνιση;
Ωχ, σε ποιο να ήσουν άραγε; Στις live εμφανίσεις προκύπτουν διάφορα προσωπεία της μπάντας. Έχουν υπάρξει πολύ άγριες διαθέσεις ποτισμένες με αλκοόλ και άλλες που παραπέμπουν σε μουσική δωματίου – κουαρτέτο «οι Weather ερμηνεύουν τη σουίτα του Μπαχ για μπάσο και κουδούνα». Από την ερώτηση σου λαμβάνουμε ενδείξεις ότι μπορεί και να ήσουν σε «εκείνο», το live μας στο Six Dogs όπου όλοι είχαν καταναλώσει άγνωστες ποσότητες αλκοόλ, οι μισοί από εμάς εμφανίστηκαν με φορέματα («έφερα τα καραγκιοζιλίκια» είπε τότε εύστοχα μια εκ των συντρόφων), και εγώ έσπασα το δόντι του στο μικρόφωνο πέφτοντας απότομα πάνω του. Δεν έχουν τελειωμό οι ιστορίες που συνδέθηκαν με εκείνο το βράδυ. Άλλη μια αξιοσημείωτη εμφάνιση ήταν αυτή στο Αγρίνιο, όπου από το πουθενά γέμισε το μαγαζί (“Oz” λεγόταν τότε) και μετά άγνωστοι μας κερνούσαν επειδή τους άρεσε πολύ αυτό το «περίεργο πράγμα» (όπως ειπώθηκε) που είδαν.
Σ’ εκείνο το Live ήμουν κι είναι αλήθεια πως ευελπιστούσα ότι θα είχες να πείς κάτι για εκείνη την επεισοδιακή κι αξέχαστη βραδιά! Το Σάββατο 4 Φλεβάρη, ανεβαίνετε στη σκηνή του (αγαπημένου σας) Six Dogs παρουσιάζοντας το “ The Recurring Trip of…”! Τι να περιμένει το κοινό από την εμφάνισή σας και γενικότερα από αυτή τη βραδιά;
Προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την εμφάνιση αυτή διαφορετικά από τις υπόλοιπες. Θέλουμε να προβάλουμε το concept του δίσκου και να φανούν τα χαρακτηριστικά του. Το “sad story” θα εκπροσωπηθεί και εκείνο αλλά περισσότερο για να στηρίξει την παρουσίαση και να τονίσει κοινά σημεία. Θα υπάρξουν εκπλήξεις και έκτακτες συμμετοχές. Δεν μπορούμε όμως να αποκαλύψουμε περισσότερα.
Μέχρι τις 04/02 θα έχουν γίνει διάφορα πράγματα που θα επηρεάσουν την εμφάνιση και που κανείς μας δεν τα περιμένει. Κατά συνέπεια το προσωπείο που θα φορεθεί εκείνο το βράδυ δεν μπορεί να καθοριστεί από τώρα. Μάλλον δε θα φοράμε φορέματα αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Για κάτι δερμάτινα τύπου “bring out the gimp” έλεγε ο Κωσταντίνος τις προάλλες, χα!
Ως επιμύθιο στην συνέντευξή μας, θα ήθελα να αφιερώσετε ένα στίχο σας, που σας εκφράζει περισσότερο.
“In the end, true musicians only use their voices because all instruments are in their heads, just as the paintings they see on the naked wall”.
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για το χρόνο σας και αναμένουμε να σας απολαύσουμε κι από κοντά!
Εμείς ευχαριστούμε για την φιλοξενία και τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!
Οι THE WEATHER UNDERGROUND είναι:
Dimitro (vocals, guitars, melodica)
Kon Kon (guitars, vocals)
Koupi (bass)
Porotic (drums)
Facebook: https://www.facebook.com/twuathens
YouTube Channel: https://www.youtube.com/@TheWeatherUnderground
Bandcamp: https://weatherunderground.bandcamp.com/
Instagram: https://www.instagram.com/twu.athens/
