Ο Δεκέμβριος μαζί με τα φώτα, τα στολίδια και τα μελομακάρονα φέρνει πάντα και τις λίστες της χρονιάς. Ένα μουσικό έθιμο σχεδόν φετίχ πια, τηρήθηκε με ευλάβεια από τη συντακτική ομάδα του Soundcheck, και έχοντας έτοιμα τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα, ξεκινάμε από το χαμηλότερο σκαλί της 20άδας των συντακτών για το 2023, ανεβαίνοντας καθημερινά προς την κορυφή.
(επιμέλεια άρθρου: Γιώργος Γεωργίου)
No 2: GREEN LUNG “This Heathen Land”
“Ready an’ Willing”
Όταν οι ζυμώσεις σε ένα μυαλό γεμάτο λαογραφία, του τραγουδιστή και frontman Tom Templar είχαν φυτέψει για καλά μέσα του την εναλλακτική Αλβιόνα των μοναχικών δασών και των έρημων βάλτων, αφήνοντας συχνά το αγροτικό Norfolk για τα μουσεία του Λονδίνου, ξεκίνησε τη μουσική περιπέτεια των Green Lung, με τον κιθαρίστα και συνοδοιπόρο στη σύνθεση κιθαρίστα Scott Black, to 2017. Με διάσπαρτα προοδευτικά άνθη στον ζόφο του παραδοσιακού doom και τους απαραίτητους διαλογισμούς στο λαϊκό τρόμο του Ηνωμένου Βασιλείου, δημιούργησαν το demo “Green Man Rising” το 2017, για να ακολουθήσει το EP “Free the Witch” το 2018. Ήταν μια αφετηρία υπνωτισμένη και διάσπαρτη με ηχητικές παραισθήσεις γειτνίασης στους Electric Wizard, που έμελλε να γίνουν ευκρινείς, συγκεκριμένες και ασύγκριτα εθιστικές, στα αμέσως επόμενα βήματα, όταν το κλασικό heavy rock, το progressive των 70’s και ο αποκρυφιστικός μανδύας κέρδισαν το στοίχημα για πάντα.
“Self Portrait”
Από τις πρωταρχικές διαδρομές τους, αυτές του doom/post rock, του stoner και του χαοτικού, μαστουρωμένου doom στο ύφος των Electric Wizard, η κοινή τους σύμπραξη καθορίστηκε ουσιαστικά από κλασικές μπάντες σαν τους Black Sabbath, Blue Cheer, Judas Priest, Pentagram, Queen, Wishbone Ash, King Crimson, Black Widow, και άλλες πιο άγνωστες και σκοτεινές heavy psych και progressive rock των αρχών των 70’s. Οι συγκεκριμένες συντεταγμένες του τραγουδιστή Tom Templar επικεντρώνονται στο “The Carnival Bizzare” των Cathedral, με τον στιχουργικό ιστό του Lee Dorian από σκοτεινές ταινίες, βιβλία και δίσκους να τον τυλίγει για τα καλά, στο Soundtrack “The Wicker Man” για τη βουκολική αίσθηση τρόμου, και στο “October Rust” των Type 0 Negative, για την σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ και τα μεγάλα ρεφρέν. Εξίσου σημαντικός είναι ο παραλληλισμός με την αντίσταση στην κοινωνική πραγματικότητα, απέναντι στην πατριαρχία και την οργανωμένη θρησκεία.
“The Leader of the Pack”
Σε μια υπέροχη ισορροπία που επιτρέπει στον Tom Templar να χαρακτηρίζει τους υπόλοιπους συμπαίκτες του σαν τους “μουσικούς”, ο ίδιος προτιμά να κρατά για τον εαυτό του τον προσδιορισμό του τύπου των στίχων και των δονήσεων. Είναι όμως αυτός που, εστιάζοντας σε μορφές και ιστορίες λαογραφίας, μαγείας και μια ευρύτερη αίσθηση μιας απόκοσμης, αγροτικής σφαίρας, έχει μετατρέψει το συγκρότημα σε μια πύλη για έναν παλιότερο κόσμο με μια παράξενη ομορφιά. Μεγαλωμένος στην επαρχία του Norfolk, δίπλα σε πραγματικά αγροκτήματα και βγάζοντας φωτογραφίες με μανιτάρια, με τους άντρες του χωριού να συναγωνίζονται ποιος θα οργώσει το καλύτερο αυλάκι, σίγουρα δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για να εντρυφήσει στην περίεργη, αγροτική, λαϊκή κουλτούρα. Δημιουργεί ένα εξαιρετικό λειτουργικό δίπολο με τον κιθαρίστα Scott Black, που αποδεικνύεται ιδανικός γουικανός γητευτής των ριφ, και ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος με σπουδαία αίσθηση του χιούμορ.
“Where Eagles Dare”
Όσο και αν οι πρώιμοι οπαδοί τους επιμένουν να παραμονεύουν συχνά μέσα στο αναμφισβήτητα σπουδαίο “Woodland Rites” του 2019, το τρίτο φετινό τους βήμα τους βρίσκει σε μια πολυμήχανη ισορροπία επιδράσεων που σκαρώνει καταπληκτικά τραγούδια, με την αίσθηση του κλασικού από τα πρώτα ακούσματα, ελκυστικά και απόκοσμα μαζί. Δεν είναι άλλωστε τυχαίος ούτε τεχνητός ο άμεσος αντίχτυπος του δίσκου, που εύκολα μεγάλωσε τους χώρους που εμφανίζονται. Το καλτ χιούμορ τους πίσω από το βαρύ προσωπείο της μαγείας καλλιεργεί με αυτό τον παραδοσιακό βρετανικό τρόπο αυτό το είδος αντιεξουσίας παρόμοια με τους αγρότες που μεθούν γύρω από τη φωτιά ανεξάρτητα από τις βουλές του άρχοντα. Είναι ένα ισχυρό στοιχείο λαϊκής μουσικής, και το metal είναι λαϊκή μουσική. Στο τελευταίο τους αυτό βήμα ακούγονται σαν να κατέληξαν στο ιδανικό χαρμάνι των Black Sabbath της Ozzy-era, των ένδοξων Blue Oyster Cult, και των προκλητικών και απαιτητικών Mercyful Fate. Και όταν φυσικά ακούς από τα χείλη τους πως η βασική επιδίωξη του άλμπουμ ήταν να σκαρώσουν έναν ήχο Marin Birch, τους αγαπάς ακόμα περισσότερο.
“Looking for Today”
Ο Γιώργος Μπατσαούρας έγραψε στις 14 Νοεμβρίου για το “This Heathen Land”:
“Η κινηματογραφική ατμόσφαιρα, παρούσα και σ’ αυτή τη δουλειά τους. To “Oceans of Time”, που ρίχνει την αυλαία, παραπέμπει στην αγαπημένη ατάκα από τον Δράκουλα του Coppola. “I cross oceans of time to find you” λέει ο απέθαντος Gary Oldman στην αγαπημένη του Μίνα (Winona Ryder) και η τρίχα κάγκελο. Η ροπή στο απόκρυφο δεν λειτουργεί ως φολκλορικό κουκλάκι ‘Paddington Bear’ σε μαγαζί τουριστικών ειδών στην Trafalgar Square, αλλά πηγάζει από βαθιά γνώση και σεβασμό στις προχριστιανικές παραδόσεις.
Το ταλέντο και η ικανότητα τους, ριζώνει μέσα μου την πεποίθηση ότι έχουμε πολλά ακόμα θαυμαστά να ακούσουμε από αυτή την παρέα. Οι Green Lung δεν είναι πλέον μια ανερχόμενη δύναμη, αλλά με το ‘This Heathen Land’ αποτελούν το καυτό ‘εδώ και τώρα’ του occult rock και της σκηνής γενικότερα. Ακολουθήστε το μονοπάτι τους, κι η ανταμοιβή σας στον τερματισμό είναι δεδομένη!”
