“Let it rain, let it pour. Got a lot, gonna get some more…”
Με αυτούς τους στίχους από το εναρκτήριο “Reap a Hurricane” μας καλωσορίζει, μετά από 14 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, ο πολυτάλαντος Nicke Andersson και οι The Hellacopters. Και είναι όντως “ευλογία” το χαρισματικό garage rock των Σουηδών να πέφτει σαν βροχή στην ψυχή μας, “ξεδιψώντας” έτσι λίγη από τη συνεχή “δίψα” που υπάρχει για καλή και ποιοτική μουσική.
Μα καλά, θα αναρωτηθεί κάποιος, τι μπορεί να περιμένουμε από μια μπάντα που ήταν ανενεργή για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Αν αποτελείται από μουσικούς όπως ο – έχω παίξει τα πάντα – Nicke Andersson, ο συνιδρυτής Dregen, ο σταθερός από την αρχή πίσω από τα drums, Robert Ericsson και ο άνθρωπος “ορχήστρα” Anders Lindström, τότε πραγματικά μπορείς να περιμένεις τα πάντα. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα ακούσεις καλοπαιγμένο και ανεβαστικό rock n’ roll από εκείνο που σε κάνει να θέλεις να πατάς το repeat αρκετές φορές μετά από την πρώτη ακρόαση.
Και μπορεί ο πρόωρος θάνατος του επί χρόνια κιθαρίστα τους Robert Dahlqvist το 2017, να έχει αφήσει την πληγή ακόμα “ανοιχτή”, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους The Hellacopters από το να συνθέτουν μικρά rock “διαμάντια” παιγμένα και για την πάρτη του εκεί ψηλά.
Πώς να μην ξεχαστείς, έστω και για λίγο από ό,τι σε “βασανίζει” όταν ακούς τα “ξεσηκωτικά” “Reap a Hurricane” και “Can It Wait”; Πώς να μην ερεθιστείς (κυριολεκτικά και μεταφορικά) όταν ακούς το slow dance του “So Sorry I Could Die” και κατόπιν “στήνεις” το δικό σου φανταστικό σκηνικό στο background του τραγουδιού; Πώς να “ξεκολλήσεις” από το μυαλό σου τον τόσο catchy ρυθμό του ομώνυμου μαζί με το “εθιστικό” riff-άκι στην αρχή του; Πώς να μην χαμογελάσεις από αυτήν την Thin Lizzy “αύρα” που κάνει την εμφάνισή της σε τραγούδια σαν τα “Positively Not Knowing” και “The Pressure’s On”; Οι Σουηδοί, τις 70’s και 80’s hard rock καταβολές τους, τις κουβαλάνε πάνω τους σαν σουγιά τον οποίο δε διστάζουν (και καλά κάνουν) στιγμή να “τραβήξουν” ζητώντας σου εξηγήσεις. “Take my money” λέω εγώ, απλώς αφήστε με να απολαύσω το δίσκο.
Ακούγοντας το “Eyes of Oblivion” μπορείς να χορέψεις, να κατεβάζεις τις μπύρες τη μία μετά την άλλη, “χωμένος” σε κάποιο ροκάδικο, να οδηγείς μόνος σου σε μια ατελείωτη ευθεία στην εθνική οδό χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να σε πάρει ο ύπνος, να κάνεις το σεκς και ό,τι ακόμη “κατεβάσει” το κεφάλι σου. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αφεθείς στην “καθαρή” rock “ψυχή” του “Eyes of Oblivion”.
Το όνομά τους οι Hellacopters το εμπνεύστηκαν από ένα άρθρο σε κάποιο αμερικανικό περιοδικό που ανέφερε πως η CIA κατασκόπευε με ελικόπτερα φυτείες μαριχουάνας στο Μεξικό. Τα ελικόπτερα αυτά οι Μεξικανοί τα ονόμαζαν (μαντέψτε)…
The Hellacopters λοιπόν μετά από 14 χρόνια “πετούν” και πάλι πάνω από τα δικά μας music fields. Αυτή τη φορά με καλό σκοπό.
Ας πιούμε σε αυτό
Ας “πιούμε” σε αυτό.
Είδος: Garage rock/hard rock
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Απριλίου 2022
Bandcamp: https://thehellacopters.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/thehellacopters
Instagram: https://www.instagram.com/thehellacopters/
