Ένα δυναμικό κουαρτέτο από την Αθήνα βάλθηκε να ταράξει το καλοκαίρι μας, αλλά και το υπόλοιπο της χρονιάς μας, με το ντεμπούτο του album, το οποίο θεωρώ (και ελπίζω) να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τα μουσικά πεπραγμένα. Ονομάζονται Spiral Meth και πειραματίζονται 10 χρόνια περίπου, αναζητώντας το άγιο δισκοπότηρο στις μουσικές τους. Ο Σταύρος Παπαδάκης (κιθάρα), ο Τάσος Kακογιάννης (μπάσο) και ο Κώστας Έξαρχος (φωνητικά), έπειτα από χρόνια ψαξίματος σ’ όλους τους τομείς κι ατελείωτες πρόβες, βρήκαν πρόσφατα στο πρόσωπο του Περικλή Ρούσση (drums) το κομμάτι του puzzle που τους έλλειπε, για να βάλουν μπρος τη μηχανή.
Κι εγένετο φως! Το “Blues For the Superhuman” αποτελεί την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, ένα ντεμπούτο (το λιγότερο) εμφατικό, γεγονός που γίνεται αντιληπτό από τις πρώτες – πρώτες στιγμές του. Το φρύδι ανασηκώνεται, οι αντένες εντείνονται και σε γραπώνει στη δίνη του χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Αμεσότητα, τραχύτητα, μελωδικότητα, υπερ-τεχνικές συνθέσεις με κύριο χαρακτηριστικό τον αρμονικό συγκερασμό altenative prog metal, heavy rock, psychedelic rock, death metal, nu και groove metal, που αναδεικνύουν σε κάθε τους βήμα μια διττή φύση η οποία τραμπαλίζεται μεταξύ χάους και αρμονίας, σ’ ένα απόλυτα θελκτικό / εθιστικό ηχητικό μανιφέστο.
Δύσκολο να ξεχωρίσεις κανείς κάποια σύνθεση και επίσης ν’ αφήσει κάποια εκτός κάδρου. Το εναρκτήριο λάκτισμα γίνεται με το “300 Predator Priests”, που γραπώνει τον ακροατή από τα μαλλιά και τον σέρνει (εθελούσια πια) με τις απρόσμενες εναλλαγές του στον κόσμο των Spiral Meth, ενώ στο εξαιρετικό “Spiral Breath”, μας αφήνει άναυδους για το πως περνούν από τη Monster Magnet μελωδικότητα στο death core σφυροκόπημα, πως το κολλητικό refrain συνδυάζεται με το λυρισμό, ενώ οι σόλο στιγμές (κιθαριστικές και μπασιστικές) δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που μας αφήνει με το σαγόνι κρεμάμενο λαμβάνοντας τα εύσημα μεγάλου παιχτικού και συνθετικού ίστρου. Θέμα ταλέντου χημείας και έμπνευσης. Όλα στον υπερθετικό βαθμό. Οι κοφτές ρίμες με τα μελωδικά κρεσέντο χτίζουν μιας ασύλληπτης πρωτοτυπίας σύνθεση.
Στο “Antelope in a JankYard” μια βασική λυρική γκρούβα, μετατρέπεται σε ένα κύμα οργής κι ανά στιγμές dark prog ηχοτοπίου, ενώ συνάμα ταυτοποιεί στα έκπληκτα αυτάκια μας το τι πρεσβεύουν αυτοί οι θεούληδες. Θα τους παρομοίαζα με ένα πρόσφατα δαμασμένο άλογο. Άγαστοι, συμπαγείς, οργισμένοι, πρωτότυποι, αισθαντικοί, όλα στο ίδιο κομμάτι. Το “Antelope In A Junkyard” φαντάζει σα μια ιστορία φυγής ενός άγριου ζώου, της καταδίωξής του, κι εντέλει της λύτρωσής του – διαφυγής του, με την επικείμενη απειλή να καιροφυλακτεί και να κρατάει όμως άπαντες σ’ εγρήγορση. Ένα πράγμα σα τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου δηλαδή.
Εν συνεχεία στο “X Communicate” ένα, άξιο θαυμασμού, κράμα ατόφιου metal των 90s στην εισαγωγή, με αποκορύφωμα το drumming και την άρρηκτα δεμένη κιθαριστική riffo-γραμμή. Η στιχουργική δε, δίνει το απόλυτο έναυσμα για ατελείωτο headbaging, με απανωτά αυχενικά επεισόδια, ενώ στο αγαπημένο μου “Gothic Sea” θα σιγοτραγουδήσουμε υπό άλλο πρίσμα το “There ain’t no grave that can’t hold my body down”, αποδιδόμενο στους καιρούς μας, ή εν ολίγοις «όταν το gospel συναντά το metal χωρίς μεσάζοντες». Δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να μείνει εκτός το “A Dyin’ Animal Like Me”, με το δαιμονισμένο κι άφταστο drumming, να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που πλησιάζει το αποτρόπαιο, το οποίο προσφέρεται όμως ως μια γκουρμέ ονειρεμένη metal κατάσταση.
Οι φωνητικές ερμηνείες ξεφεύγουν από στείρα και μονόχωντα μοτίβα (το συναπάντημα brutal και hard rock φωνητικών είναι για σεμινάριο), τα δομικά – βαριά -τεχνικά riff εναλλάσσονται με πανέμορφές γκρούβες, όπου αναδεικνύονται σε μέγιστο βαθμό όλες οι αρετές από κάθε μουσικό ξεχωριστά, ακροβατώντας μεταξύ πειραματισμού, άμεσου -σκληρού ήχου και συναισθηματισμού. Καθ’ όλη τη διάρκειά του ο ακροατής ταλαντεύεται και ισορροπεί, γαντζώνεται στις αναπάντεχες παλινδρομήσεις των Spiral Meth, άλλοτε αφήνεται στο λυρισμό και το μυστηριακό, κι ενίοτε γίνεται μια γροθιά με τη τραχύτητά του. Το “Blues For the Superhuman” είναι μια εικαστική πρόταση που πρέπει να στηριχτεί σε κάθε της βήμα.
Αναφορά επίσης θα πρέπει να γίνει στο εξώφυλλο, το οποίο ως θεματική κουμπώνει άψογα με το μουσικό περιεχόμενο, το νόημα, το μήνυμα και την εικαστική πλεύση / προοπτική τους. Καθηλωτική φωτογραφία! Το πολιτικό ζήτημα επίσης, στέκει παντού αγέρωχο, επίκαιρο και αδιαπραγμάτευτο!
Δεν ξέρω αν μετά την ακρόαση “Blues For the Superhuman” ένιωσες περισσότερο ή λιγότερο υπεράνθρωπος, άλλα τα πολυσχιδή, περίπλοκα, αποτρόπαια και μαγικά ηχοτοπία που σε μετέφεραν οι Spiral Meth, σίγουρα ανύψωσαν το «είναι» σου και την αισθητική σου σε άλλο επίπεδο. Θα ήταν άστοχο να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ακόμα διαμαντάκι της εγχώριας μουσικής σκηνής, γιατί εδώ βρισκόμαστε σε μία από τις top κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Όαση και κόλαση μαζί!
Είδος: Alternative Metal, Progressive Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητο
Ημ. Κυκλοφορίας: 19 Απριλίου 2022
Website: https://spiralmeth.com/
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UC3auFK1R70VqPaL5L-qjLmw
Facebook: https://www.facebook.com/SpiralMeth
