Ένα περίπου χρόνο μετά την τελευταία τους επίσκεψη στην Ελλάδα, οι Σουηδοί Soen πιστοί στο ραντεβού τους, επέστρεψαν για να ανανεώσουν τoν ιδιαίτερο, συνεκτικό τους δεσμό με το ελληνικό κοινό. Δεν είναι άλλωστε και σύνηθες μια μπάντα που έχει κυκλοφορήσει 6 albums, να έρχεται για 4η φορά στην Ελλάδα και αυτό όπως φαίνεται θα έχει και συνέχεια.
Και αυτή είναι η 3η φορά στη Θεσσαλονίκη, σε μια περιοδεία που ξεκίνησε τον Μάρτιο από την Σκανδιναβία, μεταφέρθηκε στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, για να επιστρέψει και να ολοκληρωθεί στη Γηραιά ήπειρο. Έχοντας κατασταλάξει στο μουσικό στυλ που τους εκφράζει, μετά το αξιόλογο “Memorial”, η χρονική στιγμή τους βρίσκει στο ζενίθ της δημοφιλίας τους. Σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές τους επιδόσεις στο “σανίδι”, όπως μας έχουν συνηθίσει, έκαναν την προσμονή ακόμη μεγαλύτερη.
Οι πόρτες άνοιξαν στις 21:00 και μισή ώρα αργότερα έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Trope ένα εναλλακτικό σχήμα αποτελούμενο από την τραγουδίστρια/συνθέτρια Diana Studenberg και τον κιθαρίστα/παραγωγό Moonhead. Αρκετά ευδιάθετοι αμφότεροι, έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να “ζεστάνουν” το κοινό και σε αρκετά μεγάλο βαθμό το κατάφεραν. Η Diana εκφραστική και παθιασμένη και ο Moonhead με ζωντάνια και ενεργητικότητα, παρουσίασαν 6 κομμάτια από τις μέχρι τώρα δημιουργίες τους.
Μισή ώρα μετά παίρνουν τη σκυτάλη οι Oddland, μια φινλανδική progressive metal μπάντα, που στο σύντομο διάστημα που τους αναλογούσε έδωσαν ένα αντιπροσωπευτικό “δείγμα” της μουσικής τους ταυτότητας. Τρία άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει κι ένα ακόμη είναι στα “σκαριά”, από το oποίο έπαιξαν και το “Eternal Erode” στο τέλος. Πολύπλοκες συνθέσεις, με αρκετό ενδιαφέρον, τράβηξαν από την αρχή την προσοχή του κοινού που φάνηκε να το απολαμβάνει, ειδικά στο μέσο με την εκτέλεση του “Skylines”, αλλά και του παλιότερου “Above And Beyond”. Σημείο αναφοράς ο Jussi Poikonen (lead guitar), που εντυπωσίασε με την εκτελεστική του δεινότητα, αλλά και το περιεχόμενο των συνθέσεών του.
Η αναμονή έφτασε στο τέλος της γύρω στις 23:00 και αφού μεσολάβησε ένας λεπτομερής έλεγχος (περισσότερο σε λειτουργικά και χωροταξικά ζητήματα) κι ένα σύντομο intro (το ποίημα του Dylan Thomas, “Do not Go Gentle Into That Right” σε αφήγηση του ηθοποιού Michael Sheen), οι Soen “άνοιξαν τον χορό” με το εμβληματικό “Sincere”, από τα πιο γνώριμα κομμάτια του τελευταίου άλμπουμ. Σαν έτοιμος από καιρό ο κόσμος, επαύξανε με τη συμμετοχή του τον προβληματισμό για τα κοινωνικά και τεχνολογικά ζητήματα που άγγιζε η μπάντα κι ένα χαμόγελο ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του Joel Ekelof. Είναι πραγματικά τεράστιο προνόμιο να έχεις έναν τόσο επικοινωνιακό frontman, που καταφέρνει αυθόρμητα χωρίς υπερβολές να ελαχιστοποιεί αποτελεσματικά την απόσταση μεταξύ μπάντας και κοινού.
Σειρά για το “Martyrs”, ίσως το πιο εκφραστικό τους δημιούργημα και μέσα στο αποκορύφωμα της έντασης διακρίνεις ανθρώπους αριστερά και δεξιά, συναισθηματικά φορτισμένους, να ζουν με τον δικό τους προσωπικό τρόπο κάθε δευτερόλεπτο του κομματιού. Η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί για τα καλά και μια επιστροφή στο παρελθόν ακολουθεί με το “Savia” και το κυριαρχικό μπάσο του Oleksii Kobel σε ρόλο πρωταγωνιστή, σε πιο χαλαρό mood λίγο, πριν οι κανονιοβολισμοί και οι ιαχές της μάχης προϊδεάσουν γι’ αυτό που θα ακολουθούσε.
Τα εκρηκτικά τύμπανα του Martin Lopez παίρνουν φωτιά και το “Memorial” ξετυλίγεται δυναμικά, για να περιγράψει ένα εφιαλτικό σενάριο που θεωρούσαμε μακρινό μέχρι να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας. “Όταν ο πόλεμος γίνεται δική σου υπόθεση” όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν. Μια ακόμη άψογη ερμηνεία από μια καλοκουρδισμένη μηχανή που επιτυγχάνει να μεταφέρει από το στούντιο στη σκηνή και την παραμικρή λεπτομέρεια, με έξτρα παρεμβάσεις, όπως αποδεικνύεται και στο “Lascivious”.
H συνεχόμενη ορμή δεν θα κοπάσει με το “Unbreakable”, που θα δυναμώσει την αγαστή σχέση μπάντας και κοινού, ενώ το “Deceiver” θα σκορπίσει συγκινήσεις σε μια ακόμη αριστουργηματική εκτέλεση, με ποικίλα ηχοχρώματα να πλημμυρίζουν το Principal.
Δεν γίνεται πάντως να μην κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στον “άνθρωπο ορχήστρα” Lars Ahlund, παρακολουθώντας τον τόση ώρα να εναλλάσσεται από την κιθάρα στα πλήκτρα και από τα κρουστά στα δεύτερα φωνητικά, να καλύπτει σαν προγραμματισμένο “μηχάνημα” οποιαδήποτε ηχητική “ρωγμή” πάει να ξεμυτίσει.
Το “Ideate” τιθασεύει ελαφρώς τις διαθέσεις, πριν ηχήσουν οι σειρήνες μιας ακόμη “μάχης” που μαίνεται με το “Monarch”. Είχα καιρό να ακούσω μια τόσο αψεγάδιαστη φωνή που φέρει εις πέρας με άνεση κάθε “πρόκληση” και ο Joel όχι μόνο δεν δυσκολεύεται, αλλά φαίνεται να ζει κάθε στιγμή με όλες του τις αισθήσεις.
Δύο ακόμη κομμάτια από το “Imperial”, τα “Illusion” και “Modesty” διατηρούν την έξαψη που εξαπλώθηκε σε κάθε τετραγωνικό του κλαμπ και σίγουρα ένας από τους κύριους υπεύθυνους είναι και ο Cody Ford, που δεν αρκείται να εντυπωσιάζει από τη “γωνιά” του, αλλά συχνά πυκνά βγαίνει στο μέσο της σκηνής εν μέσω επιδοκιμασιών.
Το ομώνυμο κομμάτι από το “Lotus” δεν θα μπορούσε να λείπει, για να εξωτερικεύσει ενδόμυχες σκέψεις και να απλώσει μια γλυκιά μελαγχολία λίγο πριν το τέλος. Για encore επιλέχθηκε πρώτο το “Antagonist”, που βάζει εκ νέου φωτιά με την αυτόδηλη δυναμική του, μια ιαχή “Fire Up Your Guns” δονεί την ατμόσφαιρα, άπαντες συμμετέχουν εκδηλωτικά σε μια από κοινού “παράσταση”. Τελευταίο κομμάτι επιλέχθηκε το “Violence”, αρκετά ταιριαστό για “αποχαιρετιστήριο”, συνοψίζει τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά των Soen με τον καλύτερο τρόπο και αφήνει ένα ίχνος που δύσκολα θα σβήσει από τη μνήμη μας.
Με τον Oleksii να ανεμίζει την ουκρανική σημαία και τις συνεχόμενες επευφημίες, μια ακόμη απολαυστική εμπειρία Soen πού διήρκεσε 90 λεπτά, έφτασε στο τέλος, χωρίς να σταματήσουν να ηχούν στα αυτιά μας μελωδίες του live αρκετή ώρα μετά. Οι Soen με άκρατο επαγγελματισμό και μέριμνα για την παραμικρή λεπτομέρεια που θα επηρέαζε την εικόνα τους, απέδωσαν αριστοτεχνικά, με απόλυτα συνέπεια ένα αντιπροσωπευτικό setlist από την μέχρι τώρα καριέρα τους και άγγιξαν και το τελευταίο κύτταρο των παρευρισκόμενων. Περιμένοντας καρτερικά το νέο δείγμα γραφής τους και με την παράδοση σε συχνές εμφανίσεις στην Ελλάδα, ανυπομονούμε για την επόμενη “συνάντησή” μας.
Υ.Γ.1 Το setlist καταρτίστηκε “αξιοκρατικά” με βάση τις προβολές των κομματιών σε πλατφόρμες του διαδικτύου.
Υ.Γ.2 Sold out δεν έγινε αλλά το Principal είχε παραπάνω από ικανοποιητική προσέλευση.
Soen setlist:
Sincere
Martyrs
Savia
Memorial
Lascivious
Unbreakable
Deceiver
Ideate
Monarch
Illusion
Modesty
Lotus
Encore:
Antagonist
Violence
Φωτογραφίες/video: Γιώργος Καπετανόπουλος
