Οι Socrates Drank The Conium υπήρξαν ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της rock σκηνής του τόπου μας. Όντας πρωτοπόροι σε μια εποχή όπου ελάχιστοι τόλμησαν να πειραματιστούν με το σκληρό ήχο. Σε δύσκολους καιρούς μάλιστα, που ακόμα και τα μακριά μαλλιά αποτελούσαν λόγο για να σε τραβήξουν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για εξακρίβωση στοιχείων.
Η δεινότητα του Γιάννη Σπάθα στην κιθάρα ξεπέρασε τα στενά ελληνικά όρια, ενώ το γνήσιο rock attitude του Αντώνη Tουρκογιώργη τον κατέταξε στους αυθεντικούς performer εκείνης της περιόδου. Αν προσθέσεις το γεγονός ότι δεν δίστασαν να προσεγγίσουν την παραδοσιακή μας μουσική, τα χρόνια εκείνα μάλιστα που η παράδοση είχε κακοποιηθεί βάναυσα από τους πρωτεργάτες της ‘γύψινης’ Ελλάδας, καταλαβαίνεις το μέγεθος του καλλιτεχνικού τους εκτοπίσματος. Μετά το θάνατο του Γιάννη Σπάθα και τα προβλήματα που ταλανίζουν την υγεία του ‘μαχητή’ Αντώνη Τουρκογιώργη, οι Socrates πέρασαν στο πάνθεο της μουσικής ιστορίας. Όμως η ζωή κρύβει εκπλήξεις, και μια απ’ αυτές είναι η κυκλοφορία του οριστικού τους album με το χαρακτηριστικό τίτλο ‘Last Forever’.
Ξεπήδησε μέσα από τις μισοτελειωμένες ηχογραφήσεις, όταν το συγκρότημα δεκατρία χρόνια πίσω είχε κλειστεί στο studio για να ετοιμάσει το διάδοχο του ‘Plaza’, και οι οποίες δυστυχώς διακόπηκαν αιφνιδίως. Ο σκληρός δίσκος με τα ηχητικά ντοκουμέντα όμως διασώθηκε και με τη βοήθεια συνεργατών και φίλων, κυρίως του Κώστα Μπίγαλη και του Δημήτρη Μπέλλου, πήρε την τελική του μορφή. Η σύγκριση του με τα album ορόσημα της περιόδου 1971-76 είναι κατά τη γνώμη μου άτοπη, καθώς στην περίπτωση μας μιλάμε για καταγραφή ενός μόνο μέρους των ιδεών της μπάντας, για φωνητικούς οδηγούς και δοκιμαστικούς στίχους. Για παράδειγμα το ‘Blues’ μοιάζει να είναι απλά το working title αυτού του τραγουδιού. Επίσης οι μουσικές φόρμες που συναντάμε αυτή τη φορά, είναι περισσότερο λιτές και απλούστερες συγκριτικά με το παρελθόν.
Δικαιολογημένα λοιπόν υπάρχουν κάποια θέματα τόσο στην παραγωγή όσο και στη συνοχή των συνθέσεων. Όλα αυτά όμως διαγράφονται μονομιάς όταν σκεφτείς, ότι ακόμα και ημιτελή χαρίζουν ατόφια μουσική ευχαρίστηση στον ακροατή με το που κάτσει η βελόνα του pick-up στο βινύλιο. Γιατί όλα όσα αγάπησες στους Socrates, δίνουν ακόμα το παρόν. Τα πανέμορφα σόλο της κιθάρας του Σπάθα, η γεμάτη γρέζι και πάθος φωνή του Τουρκογιώργη και φυσικά τα παραδοσιακά στοιχεία που για άλλη μια φορά σαν περικοκλάδες αγκαλιάζουν το rock κορμό. Άκουσε μόνο το εκπληκτικό ‘Tribes’, ή αλλιώς ‘Κρητικό’ όπως το βάπτισαν στις πρόβες τους και θα καταλάβεις. Παρατήρησε το τεχνικό παίξιμο του Μάκη Γιούλη στα τύμπανα σε αυτό το κομμάτι, και θα ευφρανθεί η ψυχούλα σου. Ο οποίος παρεμπιπτόντως συνεχίζει την παράδοση που είχε το συγκρότημα, να διαθέτει μόνο εξαιρετικούς drummer στις τάξεις του. Θετικό λοιπόν το πρόσημο, ενώ αξίζει προσοχής αυτό το ύστατο χαίρε.
Το ‘Last Forever’ δεν επιζητά την επιείκειά μας. Ως ακατέργαστο διαμάντι επιβάλλεται με την καλλιτεχνική του αξία, και αποτελεί τον ιδανικό επίλογο σε αυτό το τεράστιο μουσικό κεφάλαιο.
Είδος: Classic Rock
Εταιρεία: Minos – EMI SA
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29 Σεπτεμβρίου 2023
