Κάθε φορά που τα νέα από τον Zink και τους Shumaun έχουν να κάνουν με νέο υλικό, υπάρχει η βεβαιότητα πως θα χαθούμε ευχάριστα ξανά σε μια πρόκληση ενδοσκόπησης και θεώρησης ζωτικών ζητημάτων, πάντα με τη συνοδεία πληθωρικής, συναισθηματικής αλλά και απαιτητικά παιγμένης μουσικής. Οι progsters από το Seattle μας χάρισαν πρόσφατα το τέταρτο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Opposing Mirrors”, και ο πάντα πρόθυμος Zink Hossain ανοίγει την καρδιά και το μυαλό του γύρω από αυτό.
Αν επέστρεφες στην αρχή της δημιουργίας του “Opposing Mirrors”, ποια ήταν τα στοιχεία που θα έλεγες πως καθόρισαν κατά κάποιο τρόπο το πνεύμα του;
Η μουσική για το “Opposing Mirrors” μου ήρθε αρκετά γρήγορα. Πριν γράψω για αυτό το άλμπουμ, ένιωθα ότι η δημιουργικότητα και η έμπνευσή μου είχαν εξαντληθεί. Αμφέβαλλα αν θα μπορούσα να παράγω κάτι που να αξίζει τον κόπο για μια συνέχεια. Ωστόσο, μετά από αρκετούς μήνες, οι ιδέες απλά άρχισαν να ρέουν.
Δεν είμαι το είδος του συνθέτη που περιμένει την έμπνευση να χτυπήσει πριν δημιουργήσει κάτι. Πρέπει να αναγκάσω τον εαυτό μου να γράψει, γνωρίζοντας ότι η έμπνευση θα έρθει τελικά, αν και όχι πάντα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μια πρόβα σύνθεσης είναι εντελώς άκαρπη, και αυτό είναι κάτι που απλά πρέπει να αποδεχτείς.
Αυτό το άλμπουμ ενσαρκώνει θέματα χωρισμού και αποσύνδεσης, χωρισμού μέσω θανάτου, διαζυγίου και διαλυμένες σχέσεις μεταξύ ατόμων ή ομάδων. Αντανακλά επίσης τον τρόπο με τον οποίο συνεχίζουμε να δημιουργούμε καταστροφές που μπορούν να αποφευχθούν, αποτυγχάνοντας να διδαχθούμε από λάθη του παρελθόντος, τόσο σε μικρό όσο και σε μακροοικονομικό επίπεδο.
Μουσικά, πώς εξελίξατε όλη την κατεύθυνση της μπάντας με σκοπό να μετακινηθείτε ξανά σε νέο έδαφος;
Υπάρχουν μερικές νεότερες επιρροές που βρέθηκαν σε αυτόν τον δίσκο που δεν είναι τόσο διαδεδομένες σε προηγούμενες κυκλοφορίες μας. Εξερεύνησα μερικές επιρροές post-rock στο instrumental κομμάτι, “Anxiety and Daydreams”. Οι κιθάρες στις στροφές του “Some Memories…” είναι επίσης ένα στυλ γραφής κιθάρας riff που δεν έχω εξερευνήσει ποτέ στο παρελθόν, η οποία αντλείται από ένα πιο σύγχρονο κρουστό ή στακάτο στυλ κιθάρας. Όπως με όλα τα άλμπουμ μας, η εστίασή μου ήταν πάντα να υπηρετήσω το τραγούδι και να ενσωματώσω αξέχαστες μελωδίες. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που προάγουμε τις ικανότητές μας σαν παίκτες, αλλά μου αρέσει να το κρατάω στο ελάχιστο. Αυτή η προσέγγιση είναι λίγο πιο διαδεδομένη σε αυτό το άλμπουμ σε σύγκριση με τα προηγούμενα.
Είσαι το είδος του συνθέτη που λατρεύει να εκφράζεται μερικές φορές σε οργανικά κομμάτια. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα με το “Anxiety and Daydreams”, οπότε μπορείς να αποκαλύψεις μερικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σύλληψη και τη δομή αυτού;
Υπάρχει κάτι σχετικά με το πώς η οργανική μουσική μπορεί να εκφράσει συναισθήματα με τρόπο που αποσπά λιγότερο την προσοχή, επιτρέποντας στον ακροατή να βυθιστεί πλήρως στη διάθεση και την ατμόσφαιρα χωρίς την παρέμβαση ή την καθοδήγηση των στίχων. Το γενικό θέμα του τραγουδιού εμπνεύστηκε από την αύξηση των περιπτώσεων άγχους και κατάθλιψης στον κόσμο μας μετά την COVID-19, πιθανότατα λόγω παραγόντων όπως η κοινωνική απομόνωση, η οικονομική αστάθεια και άλλες αβεβαιότητες της ζωής. Το τραγούδι κυμαίνεται ανάμεσα σε riff κιθάρας που βασίζονται στο άγχος και σε πιο συγκρατημένα περάσματα που θυμίζουν αφηρημάδα, αντανακλώντας πόσοι άνθρωποι βρίσκουν τον εαυτό τους να λαχταρά μια απόδραση από τις τρέχουσες καταστάσεις τους.
Αυτό είναι προφανώς ένα πολύ προσωπικό άλμπουμ που ασχολείται με ευαίσθητα θέματα στους στίχους. Πιστεύεις ότι αυτού του είδους η προσέγγιση αντιδρά πιο έντονα στον ακροατή σε σύγκριση με τα κοινωνικά θέματα;
Έτσι νομίζω. Ο κοινωνικός σχολιασμός συχνά συνυφαίνεται με τον πολιτικό σχολιασμό, κάτι που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αποδεσμευτούν από το μήνυμα και να σταματήσουν να ακούν εντελώς. Ειδικά στον σημερινό διχασμένο κόσμο, όπου όλα μοιάζουν πολιτικά. Αυτό το άλμπουμ αγγίζει πολλά προσωπικά θέματα με τα οποία ασχολήθηκα και εξακολουθώ να ασχολούμαι, αλλά σίγουρα υπάρχουν διάσπαρτοι κοινωνικοί σχολιασμοί, αν διαβάζει κανείς πραγματικά τους στίχους. Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από αυτό που συμβαίνει στον κόσμο γύρω μου. Σαν καλλιτέχνης, πιστεύω ότι είναι αδύνατο να μην παρεμβάλει κανείς τις προσωπικές του απόψεις για τον κόσμο στην τέχνη του, όποια κι αν είναι αυτή. Αν και πιστεύω ότι τέτοιες απόψεις πρέπει να είναι καλά μελετημένες και τουλάχιστον να υποστηρίζονται από ορισμένα γεγονότα και τη συνολική πραγματικότητα. Υποθέτω ότι μπορείς πάντα να προσπαθείς να περιορίσεις τον εαυτό σου, αλλά ποτέ δεν είχα την επιθυμία να το κάνω αυτό με τους στίχους μου. Μπορεί να επεξεργαστώ τον τρόπο που λέω κάτι για να το κάνω λιγότερο προφανές, αλλά όσο νιώθω ότι το συναίσθημα και το μήνυμα έχουν μεταφερθεί, νιώθω ότι πέτυχα αυτό που χρειαζόμουν, ακόμα και μόνο για τον εαυτό μου.
Είναι το να γράφεις μουσική μια θεραπευτική διαδικασία για σένα και μετά από όλο αυτό το ταξίδι μέσα από τραγούδια σκοτεινά και βαριά για σένα, νιώθεις ανακούφιση και περισσότερη γαλήνη;
Το να γράφω μουσική είναι σίγουρα θεραπευτικό για μένα. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να ξορκίσω συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να γίνουν υπερβολικά παρεμβατικές. Ο θάνατος του πατέρα μου κατά τη διάρκεια της συγγραφής αυτού του δίσκου ενέπνευσε σε μεγάλο βαθμό τους στίχους. Το τραγούδι “Beyond Reflection” γράφτηκε λίγο μετά τον θάνατό του, αποτυπώνοντας τις σκέψεις μου σε πραγματικό χρόνο καθώς επεξεργαζόμουν αυτό που είχε συμβεί. Οι πρώτες στροφές του “Porcelain Trees” γράφτηκαν την ημέρα του θανάτου του, έτσι τα προσωπικά τραύματα είναι διάσπαρτα σε αυτόν τον δίσκο. Το να γράφω στίχους ήταν πάντα ένας μηχανισμός αντιμετώπισης για μένα, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.
Ακούγοντας πολλές φορές το τελευταίο σας άλμπουμ, ένιωσα ότι αν κάποιος με ρωτούσε για τους Shumaun του σήμερα, και έπρεπε να πάρω μόνο ένα τραγούδι να του προτείνω, πιθανότατα θα διάλεγα το “Porcelain Trees”. Νιώθεις ότι αυτό το τραγούδι περιέχει σχεδόν όλα τα στοιχεία σου τουλάχιστον για αυτή τη φάση του συγκροτήματος; Το τέλος με ένα τέτοιο κομμάτι ήταν μια βαθιά πρόκληση για εσάς; Ήταν επίσης μια ευκαιρία να συμμετάσχετε σε προσωπικά και καθολικά θέματα;
Νομίζω ότι το “Porcelain Trees” θα ήταν ένα υπέροχο τραγούδι για να συμπυκνώσει όλα αυτά που θεωρούμε τουλάχιστον από την μουσική πλευρά των πραγμάτων, προοδευτικά. Στιχουργικά, είναι ένα πολύ προσωπικό τραγούδι που αρχικά εμπνεύστηκε από τον θάνατο του πατέρα μου και εξελίχθηκε σε αντιπολεμικό τραγούδι. Μας υπενθυμίζεται συνεχώς πώς η χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους στη συλλογική απανθρωποποίηση μιας άλλης ομάδας σε βαθμό που να παραμένουν αδιάφοροι καθώς χιλιάδες πολίτες στοχοποιούνται και σφάζονται. Η αφήγηση του τραγουδιού ολοκληρώνεται καθώς ο αντίπαλος, ένας στρατιώτης, στοχεύει το όπλο του σε έναν πολίτη που βρίσκεται ακριβώς σε απόσταση αναπνοής. Ανίκανος να πατήσει τη σκανδάλη, τελικά αναγνωρίζει την ανθρωπιά του “άλλου”. Σε απάντηση, ο πρωταγωνιστής παροτρύνει τον στρατιώτη να πυροβολήσει, δηλώνοντας ότι είναι πολύ αργά για αφύπνιση ή αλλαγή γνώμης αφού έχει ήδη πάρει όσα αγαπούσε, την οικογένεια, τους φίλους, την αξιοπρέπεια και τώρα τη ζωή. Είναι ένα αρκετά βαρύ τραγούδι που συνειδητοποιώ ότι ολοκληρώνει το άλμπουμ με μια βαριά νότα, αλλά νομίζω ότι ήταν εννοιολογικά κατάλληλο για αυτόν τον δίσκο.
Τέσσερα άλμπουμ αργότερα και συνεχίζετε να κινείστε σαν ανεξάρτητο συγκρότημα. Έχετε αλλάξει τις σκέψεις σας σχετικά με αυτό, έχετε λάβει ορισμένες αποφάσεις σχετικά με αυτό ή μπορείτε να αφήσετε ένα περιθώριο για αλλαγές στο μέλλον;
Υπάρχουν πολλές εταιρείες στις μέρες μας που δεν έχουν την ικανότητα ή την τάση να υποστηρίζουν αποτελεσματικά τα συγκροτήματα. Οι δημόσιες σχέσεις, η αναπαραγωγή CD/βινυλίου και η χρηματοδότηση περιοδειών απαιτούν σημαντικές επενδύσεις και οι εταιρείες συχνά δυσκολεύονται να δουν μια απόδοση αυτής της επένδυσης, κάτι που είναι λογικό από επιχειρηματική άποψη. Αυτό αντικατοπτρίζει απλώς την τρέχουσα κατάσταση της βιομηχανίας, ειδικά για συγκροτήματα σαν το δικό μας που δημιουργούν το είδος της μουσικής που κάνουμε. Αν και θα χαιρόμουν την ευκαιρία να υπογράψω με μια αξιόπιστη εταιρεία που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στο επόμενο επίπεδο, οποιαδήποτε συνεργασία θα πρέπει να είναι αμοιβαία επωφελής.
Στο παρελθόν, είχαμε ενδιαφέρον από διάφορες δισκογραφικές, αλλά ένιωσα ότι δεν μπορούσαν να μας προσφέρουν κάτι που δεν μπορούσαμε να πετύχουμε ανεξάρτητα. Έχω ακούσει από πολλούς φίλους που έχουν υπογράψει σε εταιρείες που έχουν εκφράσει δυσαρέσκεια για την έλλειψη υποστήριξης και αποτελεσμάτων. Προκειμένου να αποφύγω αυτή την απογοήτευση, θα σκεφτόμουν να υπογράψω μόνο με μια εταιρεία που κατανοεί πραγματικά το όραμά μας και έχει τους πόρους και την τεχνογνωσία για να ενισχύσει την προβολή μας στην progressive μουσική κοινότητα, ή ιδανικά, σε μεγαλύτερη κλίμακα. Υπάρχουν μόνο λίγες εταιρείες που υποστηρίζουν το είδος μας που έχουν αυτή την ικανότητα. Θα ήταν τιμή να υπογράψω σε οποιονδήποτε από αυτούς αν ήθελε να μας υπογράψει για τους σωστούς λόγους.
Αυτή είναι μάλλον μια πολύ τυπική ερώτηση τους τελευταίους μήνες, αλλά θέλω τη γνώμη σου για την τεχνητή νοημοσύνη και αν πιστεύεις ότι ο άνθρωπος μπορεί να διατηρήσει τη χρήση της σε ορισμένα σημεία αποφεύγοντας να απειλήσει το ανθρώπινο ταλέντο και την έμπνευση.
Αχ ναι, AI. Ζούμε σίγουρα σε έναν κόσμο όπου η επιρροή της είναι αναπόφευκτη. Η τεχνητή νοημοσύνη διεισδύει στην παραγωγή μουσικής εδώ και χρόνια, είτε μέσω αυτόματου συντονισμού είτε μέσω ανίχνευσης ρυθμών που τραβάει τραγούδια σε ένα ρομποτικό πλέγμα για “τέλειες” μετρήσεις. Σίγουρα μπορεί να απανθρωποποιήσει τη μουσική σε κάποιο βαθμό. Η ηθική της χρήση είναι μια άλλη κουβέντα. Είμαι σύμφωνος χρησιμοποιώντας την σαν εργαλείο εξοικονόμησης χρόνου σε κάποιο βαθμό. Σε αυτό το σημείο, η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμεύει σαν ένα χρήσιμο εργαλείο που εξοικονομεί χρόνο στη μουσική παραγωγή και στις τέχνες γενικότερα. Ωστόσο, πιστεύω ότι ο σημερινός ρόλος της είναι μεταβατικός και η αναπόφευκτη επέκτασή της θα καταπατήσει περισσότερο την περιοχή που παραδοσιακά κατέχουν πραγματικοί μουσικοί και καλλιτέχνες.
Η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται ήδη για τη δημιουργία “πρωτότυπων” τραγουδιών σε συγκεκριμένα στυλ και προβλέπω ότι μέσα σε ένα χρόνο, οι δυνατότητές της θα προχωρήσουν σε σημείο όπου η διάκριση μεταξύ μουσικής που δημιουργείται από ανθρώπους και τραγουδιών που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη θα είναι σχεδόν αδύνατη. Θα εκτοπίσει ακόμη περισσότερους καλλιτέχνες σε ολόκληρο τον κλάδο. Δεν βλέπω κανένα τρόπο γύρω από αυτό. Θα με εμποδίσει να γράφω μουσική; Μάλλον όχι, αλλά σίγουρα θα με οδηγήσει σε κάποιου είδους υπαρξιακής κρίσης.
Νιώθω ότι κρατάς μια ωραία και έξυπνη ισορροπία μεταξύ του παραδοσιακού progressive metal και της σύγχρονης σκηνής του. Λοιπόν, μπορείς να επιλέξεις κάποια συγκροτήματα του είδους που βρίσκεις πραγματικά ενδιαφέροντα και γιατί;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν μπορώ να πω ότι συμβαδίζω με τη σύγχρονη progressive metal/rock σκηνή, τον τελευταίο καιρό. Είμαι εξοικειωμένος με μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες, αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι αντλώ μεγάλη έμπνευση από αυτούς. Ειλικρινά, στον ελεύθερο χρόνο μου ακούω κυρίως ambient και new age μουσική. Με ταξιδεύει σε πιο ευφάνταστα μέρη παρά σε πιο βαριά μουσική, στις μέρες μας. Εξακολουθώ να αντλώ έμπνευση σε αυτό το χώρο από μερικά από τα κλασικά prog συγκροτήματα που μεγάλωσα αγαπώντας και είναι στο DNA μου τώρα, όπως οι Genesis, Floyd, Marillion και Queensryche. Και φυσικά, η φανταστική γραφή των Tears for Fears.
Θα έλεγα ότι μερικές από τις πιο μοντέρνες μπάντες που πραγματικά απολαμβάνω να τις ακούω και με εμπνέουν είναι οι Riverside, οι οποίοι νομίζω ότι είναι μια καταπληκτική μπάντα. Ξέρουν πραγματικά πώς να αποτυπώνουν τη διάθεση και το συναίσθημα στα τραγούδια τους και η σύνθεση των τραγουδιών τους είναι κορυφαία. Οι Soen είναι ένα άλλο συγκρότημα που νομίζω ότι είναι φανταστικό. Πραγματικά εμπνεύστηκα από αυτούς κατά τη σύνθεση του πρώτου μας δίσκου.
Τέλος, αν είχες την ευκαιρία να δουλέψεις και να γράψεις μαζί με έναν θρυλικό μουσικό, ζωντανό ή νεκρό, ποιος θα ήταν ο εκλεκτός και γιατί;
Ωχ αυτό είναι δύσκολο. Θα ήθελα πολύ να καθίσω σε ένα δωμάτιο με κάποιον σαν την Bjork για να δω τι θα μπορούσαμε να βρούμε. Φαντάζομαι ότι θα ακουγόταν μάλλον πειραματικό. Είναι τόσο μοναδική και πρωτοποριακή. Μια πρόβα σύνθεσης μαζί της θα ήταν καταπληκτική. Είτε θα πήγαινε πολύ καλά είτε θα ήταν απλώς καταστροφική, χαχα. Δεν θα υπήρχε χώρος για μέση λύση. Ωστόσο, θα ήθελα να πιστεύω ότι θα λειτουργούσε αρκετά καλά. Ακούω ότι είναι πολύ συνεργάσιμη όταν δουλεύει με άλλους καλλιτέχνες.
